blafdilemma

[veertje]

Maar waarom zou je een andere opdracht vragen? Dat komt toch niet binnen in een drammerig puppybreintje?

wat bedoel je?

ik kan willem makkelijk uit dat blaffen/happen halen door hem een oefening te laten doen. dat snapt dat puppenbreintje perfect!

maar ik wil niet dat hij de link gaat leggen: terrorpupje zijn=trainen/spelen met de baas

daarom zoek ik een andere oplossing

Nou, ik vroeg het me af, ik zag dat dat ook als optie aangedragen werd. Was er eens over aan het nadenken Er wordt zo vaak gezegd dat je honden en vooral pups, wat moet vragen als de kans van opvolgen groot is. In zo'n drammende fase lijkt me dat moeilijk? Ik zie dan een drammende peuter in een supermarkt voor me die je ook niet even lief vraagt in het karretje te gaan zitten, omdat hij vervelend is.

[Esther12]

Morris heeft dit ook een tijdje heel erg gehad. Kon aan de blauwe plekken op mijn benen precies zien hoeveel hij gegroeid was Duurde ook even voor ik de juiste knop had gevonden. Door te negeren kwam hij alleen maar terug om nog erger in mijn broekspijp te hangen. Halloooooooo joehoeeeeeeeeeee haphaphap stuiter stuiter wafwaf. Dat werkte dus niet. Samen spelen, boos worden etc hielpen ook niet echt. Hem wegsluiten in een andere ruimte was een veel te grote straf. Dat vind hij echt Heel Erg. Dan was hij helemaal van slag. Daar was het vergrijp ook niet groot genoeg voor om zo'n grote consequentie te hebben...

Wat bij hem wel werkte was dat ik zelf wegging. Ik sloot hem dus niet weg, maar stond zelf op en ging even de kamer uit. Zorgde voor een heel verbaasd koppie wat doet ze nou?! Binnen een paar dagen was het bijna helemaal uitgedoofd.
Als ik de kamer uit ging was hij eigenlijk meteen stil. Als ik de kamer weer in kwam wou ik hem nog best even iets geven om mee te spelen/op te kluiven oid. Brave hond, ga maar even zelf spelen.

Lijkt mij een goed idee!

[Hippo]

Maar waarom zou je een andere opdracht vragen? Dat komt toch niet binnen in een drammerig puppybreintje?

wat bedoel je?

ik kan willem makkelijk uit dat blaffen/happen halen door hem een oefening te laten doen. dat snapt dat puppenbreintje perfect!

maar ik wil niet dat hij de link gaat leggen: terrorpupje zijn=trainen/spelen met de baas

daarom zoek ik een andere oplossing

Nou, ik vroeg het me af, ik zag dat dat ook als optie aangedragen werd. Was er eens over aan het nadenken Er wordt zo vaak gezegd dat je honden en vooral pups, wat moet vragen als de kans van opvolgen groot is. In zo'n drammende fase lijkt me dat moeilijk? Ik zie dan een drammende peuter in een supermarkt voor me die je ook niet even lief vraagt in het karretje te gaan zitten, omdat hij vervelend is.

Het ziet er naar uit dat hij zich verveelt/ aandacht wil. Fijn dat hij dan een oefening netjes uitvoert, hij leert dan niet dat hij moet stoppen met drammen.

Dat ze het een keer proberen is ok, maar als het vaker voorkomt zou ik zelf gaan voor het duidelijk maken van de grenzen.
Ik hoef net als Inge O. geen halsbrekende toeren uit te halen als mijn honden dat deden. Een serieuze 'Hé, klaar!' met een wijzende vinger is meestal genoeg. Worden ze dan tóch baldadig, dan hoef ik alleen maar een paar passen hun kant op te zetten zonder verder wat te doen.

En ja ik werk ook graag samen met mijn honden, anders wordt het lastig in de sport. Mijn honden zijn juist vrijheid blijheid, maar kennen wel hun grenzen.

[M@scha]

Het ziet er naar uit dat hij zich verveelt/ aandacht wil. Fijn dat hij dan een oefening netjes uitvoert, hij leert dan niet dat hij moet stoppen met drammen.

dat denk ik idd ook

[veertje]

Het ziet er naar uit dat hij zich verveelt/ aandacht wil. Fijn dat hij dan een oefening netjes uitvoert, hij leert dan niet dat hij moet stoppen met drammen.

dat denk ik idd ook

Oh maar dat denk ik ook hoor, ik was alleen hardop aan het nadenken over de reden waarom men het wel zou doen. Om andere inzichten te leren voor mezelf

Maar in mijn eigen geval zou ik het dus zoals Hippo doen

[heimwee]

Ik probeer te bedenken hoe we dat met Kalev gedaan hebben.
Volgens mij commando klaar en dan in zijn ren/bench en daar lagen dan al speeltjes/snackies oid. Niet dat ik dan nog weer moest pakken waardoor het keffen - naar de bench - koekje van de baas werd.
Het was een nee nu gewoon niet - kom naar je bench/ren - oeh allemaal leuke dingetjes hier ook.
Als hij dan zelf meteen een van die dingetjes pakte was het braaaf! En daarna gewoon negeren.

Vrij snel ging hij met "klaar" gewoon zelf al zijn eigen dingetje doen. Ook nu werkt dat nog perfect, hij kan midden voor de TV gaan zitten met zo'n zielig hoofd, liefst met een bal in zijn bek en dan maar kijken en kijken en kijken.
Als we dan "Klaar" zeggen, gaat hij al dan niet met de nodige drama zichzelf vermaken. Of komt lekker op de bank liggen.

[Marjoleine]

Mijn leven met honden is niet begonnen samen met het forum hoor - engelse setter, gordon setter, labrador, cairn terriër, duitse staande, franse brak - is dat jachthond genoeg?

Het maakt me niets uit. Ik ga niet met elke ras gelijk om, maar ik kan het niet en nooit goed doen of zeggen in jouw ogen, dus laat maar lekker.

[ranetje]

Is hij een hondje dat je kan beschouwen als een "werkertje"?
In dat geval is het misschien beter om die 2 minuutjes wat langer te maken en te kijken of hij in slaap valt.

Ik herken er wel iets in van Rana.
(Heb de littekens nog op mijn armen )

jep dat denk ik wel.

als ik die 2 minuten langer maak gaat hij inderdaad slapen. "oh, hier niks te doen, nou dan ga ik maar pitten"

maar ik zou zo graag willen dat hij dat zonder bench ook snapr

Dat kan je willen, maar daar is hij misschien nog net even te jong voor?
Als ik Rana een uurtje liet slapen was het daarna gewoon weer een tijdje over.
Was de "nee" gemakkelijker te aanvaarden en ging ze of zelf spelen of even in de mand liggen.
Rana werd gewoon bereikbaarder door haar dan even te laten slapen.

Ik had het idee dat ze te heftig reageerde door vermoeidheid.
Net zoals kleine kinderen ontzettend kunnen klieren als ze eigenlijk te moe zijn en naar bed zouden moeten.

[Rosita Compagner]

ik zou een paar brokjes laten vallen, 'ga die maar ff zoeken'. En nee ik ben dan niet bang dat hij tegen me gaat keffen voor die brokjes

[Paisley]

Ik heb het met Mayke ook gehad. In benen bijten deed ze niet, maar dwingelandijtje is dr tweede naam.

Negeren? Ze weet dat wanneer ze doorgaat ze je kan laten wanhopen tot je je eigen haren uit je kop trekt. Soms heel subtiel, door eindeloos een bot tegen je aan te blijven drukken als je zit te werken.
Afstraffen? Prima, is een reactie, dus aandacht
Afleiden of ombouwen naar een andere taak? Leuk! Ze heeft dan toch lekker dr zin
In de gang zetten? Dan gaat ze je beschuldigende blik aanstaren vanuit het raam. Aanstaren vind ik van alle dingen die een hond kan doen misschien wel het meest ergerlijk

Ze is nu ouder dus rustiger, en er is een tweede hond bij die zorgt voor vertier. Maar als Mayke aandacht WIL, dan KRIJGT ze die.
Ze is natuurlijk ook een verwend nest wat opgegroeid is al enigste hond. Bij een tweede erbij lijkt me dat veel makkelijk.
Het is met Kiwi nooit een issue geweest.

Heb het er nooit uit gekregen dus. En stiekem ben ik er gek op, al moet ik er ook vaak om mopperen.

[Rami]

Voor mij hangt het wel een beetje af van het karakter / aard van de hond in kwestie. Maar als het echt gaat om aandacht (of eigelijk dwingelandij) dan ben ik er heel snel klaar mee. Dan krijgen ze toch wel een 'boze' baas te zien. Verbaal hoor, ik doe niet aan lijfstraffen. En dan natuurlijk wel weer heel snel schakelen naar 'braaf' als het gedoe stopt.
Hier werkt het.

[Lunatic]

Het ziet er naar uit dat hij zich verveelt/ aandacht wil. Fijn dat hij dan een oefening netjes uitvoert, hij leert dan niet dat hij moet stoppen met drammen.

dat denk ik idd ook

Ik denk ook dat je het drammen voor moet zijn, een werkertje werkt graag, wordt graag geestelijk uitgedaagd, daar worden ze moe en tevreden van, niet van een half uurtje rond rennen.
Daarom maakte ik er ook een combi van, oefening laten uitvoeren en hem dan bijv. al volgend alsnog naar z'n mand of bench brengen, dan is hij geestelijk moe en gaat dan rustig slapen, win-win situaltie volgens mij!

Hier werkte dat soort dingen iig heel goed (en nog steeds) ik zal een voorbeeldje geven.
Zinzi was gek op zakdoekjes, die leg ik wel eens naast me op het tafeltje. Maargoed zakdoekjes, gebruikte en dan niet om te slopen, maar gewoon om in haar bekkie te hebben en er trots mee rond te lopen. Oke prima daar ga ik dan een spelletje/oefening van maken, ik begin met 'wat heb jij voor moois, laat eens kijken' dan komt ze het trots laten zien en afgeven, 'och wat mooi, alsjeblief' ik geef het terug dus het spel is nog niet over, 'kom gaan we het samen naar de prullenbak brengen, volg'. Zinzi volgt keurig, moet zich daar dus op concentreren en tegelijkertijd moet ze na blijven denken over die zakdoek in haar bekkie, die mag ze niet stuk maken en ze moet hem niet laten vallen. Eenmaal bij de prullenbak moet ze gaan zitten en de zakdoek loslaten, dan gooi ik hem weg en is zij het braafste meisje op aarde

Dan heeft ze haar hersens dus even flink moeten gebruiken, is tevreden en kan dan heerlijk gaan slapen. Hier werkt het heel goed, bij allemaal, ze vinden het nog steeds geweldig als ze iets mogen doen voor/met me, bijv waterflesje naar de keuken brengen, was naar de wasmachine, boodschappen binnen brengen enz. Daar raken ze een stuk voldaner van dan van 1,5 rond rennen

[Paisley]

Voor mijn honden is een aparte ruimte ook ècht geen correctie. Ja ze vinden het saai, en vervelend dat er een deur tussen zit zodat ze míj niet meer lastig kunnen vallen. Maar hey, dat wilde we juist nèt voorkomen

"uit de roedel zetten" vind ik wel heel dramatisch klinken, alsof ze een overtuiging hebben dat ik de enige ben die ze kan beschermen van die grote boze buitenwereld.

Wat zou er gebeuren als ik de buitendeur voor ze open zet en ze niet alleen uit de 'roedel' maar ook uit het huis zet.
Gaan ze zielig liggen zijn voor de voordeur of gaan ze goedgemutst de wijk in op zoek naar een kat?

[Gollum]

Ik had een X-aantal jaren geleden een grote hond die (al op wat oudere leeftijd) tussen ons en de TV ging staan blaffen als we het nieuws keken.....
Die zette ik altijd even buiten de deur, 2 minuten max als hij rustig was, ik deed dan gewoon de deur weer open zonder aandacht aan hem te schenken. Binnen 2 dagen hoefde ik alleen de deur maar open te zetten dan was hij stil, binnen een week was er niets meer.

Wat alleen maar aangeeft hoe erg dit soort correctie (want ja, dat is het) doorkomt, alleen omdat je er je stem niet bij gebruikt vind je het vriendelijk.

Ik vind de hond even in een andere ruimte zetten niet een heel erge correctie. Honden in een roedel kunnen ook stoppen met spel en een andere hond negeren als ze over een grens ga. Om een hond in zijn eigen territorium even achter de deur te zetten is iig voor mijn hond effectief, en naar mijn mening niet hond onvriendelijk.

Waarom vindt jij negeren door even de ruimte uit te gaan of hond zelf even ergens anders zetten zo een erge correctie?

Omdat juist het type hond die heel graag aandacht wil het twee keer niks vindt om uit de roedel gezet te worden.
Waarom dacht je anders dat er zoveel honden (erge) moeite hebben met alleen zijn?

Hier is het echt de ultieme correctie, ze vinden het allemaal erg, de één nog wat erger dan de ander - in ieder geval véél erger dan even een streng 'uhhhhhhh!!!!' en een paar intimiderende stapjes waarna ze kunnen beloond worden en gewoon bij de baas mogen blijven.

Pupje Gol had toch echt lak aan mijn intimiderende stapjes, dat zag ze als spelletje
Pas nadat ik haar een paar minuten op de gang had gezet met de deur dicht accepteerde ze het alternatief om bij mijn voeten te liggen tijdens het eten. Misschien was het een heftige correctie maar ze snapte het daarna wel
Ze kon kiezen, of op de gang of met je mond dicht bij me liggen. Klaar.

[Maeve]

Ik heb het bij Frodo anders gedaan op die leeftijd (was ook door de fokker gewaarschuwd daar aandacht aan te besteden om te voorkomen dat het een dwingend blafteckeltje zou worden). Hij moest rond etenstijd even in de puppenren zodat wij rustig konden eten en op een gegeven moment begon hij te blaffen ofwel schel keffen. Negeren of iets aanbieden om mee te spelen hielp niet dus had ik naast mijn bord een bos sleutels neergelegd die ik van tafel schoof als het begon (en dan zat ik met mijn rug naar hem toe). Als hij dan verschrikt (gemeen eigenlijk ) zijn waffeltje hield vonden we hem het braafste jochie van de klas. Met een dag of 3 was het zinloze aandachtblaffen over. Scheelt hier natuurlijk ook dat Biko amper blaft dus is er ook niks om mee te doen.

het stomme is dat zodra ik iets van hem vraag het goed is. tijdens het eten moet hij in de mand blijven. geen probleem.

zit en blijf voordat hij zelf eten krijgt? geen probleem.

we doen vaak oefeningetjes, supergemotiveerd gaat hij daarmee aan de slag. tóp!

Dat is niet stom, dat is werkhond Tenminste, ik herken het van de honden hier. En nu zit Willem wel op een leeftijd dat het waarschijnlijk nooit genoeg kan zijn, dus ik zeg niet dat je altijd in moet gaan op zijn uitnodigingen. Maar vaker oefeningetjes doen, al is het maar een simpele blijf of het opspeuren van wat koekjes, hielp hier altijd heel goed. Verdeeld over de dag, en steeds maar korte sessies en dan het liefst voor ze er om vragen door te blaffen zodat je dat niet beloont. Dat dwingende gedrag is iets wat Bizzy nog steeds kan vertonen als ik een periode echt te weinig tijd voor haar heb gehad. Gewoon puur verveling dus.

[Caro.]

Ik zou of zelf weglopen (dan is er niks meer aan, want je bent weg) of echt streng zijn, boos worden (ik zeg dan met een uitermate strenge priemende blik 'NEE!' onder begeleiding van een opgeheven vinger) .
Puchu deed het ook behoorlijk als pupje en ik had toen nog het idee van hard 'auwww' roepen. Dat hielp geen bal overigens en toen hij een maand
of 5 was en ik op de stenen van het terras zat en hij als een waanzinnige bovenop mijn kop sprong en daarin beet, was ik het dus ineens zat, werd
echt boos en een heel duidelijk 'NEE! pas eroppppp hè' ('nee' kende hij inmiddels) en toen was meteen het gedrag voorgoed over. Ik had spijt dat ik het niet eerder had gedaan

[Maeve]

Voor mijn honden is een aparte ruimte ook ècht geen correctie. Ja ze vinden het saai, en vervelend dat er een deur tussen zit zodat ze míj niet meer lastig kunnen vallen. Maar hey, dat wilde we juist nèt voorkomen

"uit de roedel zetten" vind ik wel heel dramatisch klinken, alsof ze een overtuiging hebben dat ik de enige ben die ze kan beschermen van die grote boze buitenwereld.

Wat zou er gebeuren als ik de buitendeur voor ze open zet en ze niet alleen uit de 'roedel' maar ook uit het huis zet.
Gaan ze zielig liggen zijn voor de voordeur of gaan ze goedgemutst de wijk in op zoek naar een kat?

Nou, dan kunnen jouw honden er toevallig tegen, maar dat "uit de roedel zetten" is echt niet overdreven. Nilo hier zou het ook niet zoveel boeien, al zou hij het niet fijn vinden. Voor Coda had dit echt gelijk gestaan aan het einde van de wereld En Bizzy zou er ook zwaar van onder de indruk zijn. Zeker bij pups zou ik dit echt niet zo snel doen, als je een karakter treft dat hier niet tegen kan werk je verlatingsangst wel heel erg in de hand.

[DeDiana]

Ik heb Mila al heel jong het commando 'klaar' aangeleerd en dat hielp heel goed om dit gedrag te doorbreken. Als zij als pup aandacht probeerde af te dwingen door te blaffen, betekende dat eigenlijk altijd dat ze wilde spelen (of in ieder geval iets samen doen). Ik pakte dan een speeltje precies op het moment dat ze niet blafte, ging dan even een minuutje met haar spelen, bracht haar vervolgens naar haar plaats en legde het speeltje weg, met een duidelijke 'klaar!' en ging vervolgens meteen iets voor mezelf doen waarbij ik haar volledig negeerde. Dit oefende ik ook tussendoor vaak door zélf het speeltje te pakken als ze rustig/stil was, haar uit te nodigen om te spelen en het op dezelfde manier af te ronden. Soms een minuutje, soms ook maar 20 seconden. Ze snapte zo heel snel dat 'klaar' betekende dat er even helemaal geen aandacht van mij kwam en toen kon ik het ook gaan gebruiken om het gedrag te stoppen zonder eerst met haar te gaan spelen.
Ze mag van mij best laten weten dat ze wil spelen, en ik ga daar ook best vaak op in, maar ze snapt nu ook heel goed dat het niet altijd feest is en legt zich daar dan ook prima bij neer.
Overigens corrigeren mijn honden een andere hond ook niet als die dramt om te spelen, maar negeren ze dat. Behalve als de hond echt steeds fysiek contact blijft zoeken (bovenop ze springen, in poten bijten, etc.), dan corrigeren ze wel als ze geen zin hebben om te spelen.

[Paisley]

Ik zie hier ook heel wat miskleunen van correcties van Mayke naar Kiwi. En als Kiwi in een bui is, werkt t vooral averechts. Op zo'n moment hoef ik maar 1 keer in mn vingers te knippen en een pas-op blik te werpen en ze damt in.
De correcties die je op straat ziet zijn vooral vanwege hardnekkig ingesleten gedrag wat ontstaan is bij diezelfde eigenaar. Die zijn per definitie niet erg succesvol

[alm@]

Dat was een correctie volgens het boekje: nóóit weer. Dat hoef je als mens niet te proberen, zó exact getimed en gedoseerd.

En daar ben ik het dan weer niet mee eens, dat wordt altijd gezegd maar ik zie geen enkele reden waarom dat zo zou zijn, behalve 'het is zo'.

Ik zie heel vaak mensen hun honden corrigeren en ik zie nooit zo'n perfecte correctie als van een hond.

Volgens mij hoeft en kan dat ook helemaal niet. Een hond imiteren bedoel ik. Als je maar zorgt dat de correctie die je geeft, gemeend van onder uit je tenen komt. Dat het meteen duidelijk is.

[DeDiana]

Inderdaad, ook bij honden onderling zit er veel verschil in. Amoz is echt van het negeren, die corrigeert maar héél héél zelden en is daar ook niet zo goed in, vaak is het wat halfslachtig waardoor het niet het gewenste effect heeft. Tara en Mila zijn daarin véél duidelijker en zullen beide minder snel kiezen voor negeren. Ook de stijl van corrigeren verschilt. Mila is heel erg van een flinke snauw met veel lawaai. Tara kan ook wel snauwen, maar corrigeert ook door over te gaan hangen en te blokken bijvoorbeeld (de correcties zijn rustiger en minder fel dan die van Mila). Bij sommige honden, bijvoorbeeld de plaat-voor-de-kop typetjes, is Mila meestal met één correctie wel klaar, terwijl Tara er vaak meer nodig heeft en Amoz helemaal niet doorkomt (en het Mila uiteindelijk meestal op laat knappen). Dus ik denk ook dat niet alle honden er even goed in zijn en altijd met de perfecte intensiteit en de perfecte timing corrigeren.

[blondie]

Is hij een hondje dat je kan beschouwen als een "werkertje"?
In dat geval is het misschien beter om die 2 minuutjes wat langer te maken en te kijken of hij in slaap valt.

Ik herken er wel iets in van Rana.
(Heb de littekens nog op mijn armen )

jep dat denk ik wel.

als ik die 2 minuten langer maak gaat hij inderdaad slapen. "oh, hier niks te doen, nou dan ga ik maar pitten"

maar ik zou zo graag willen dat hij dat zonder bench ook snapr

Dat kan je willen, maar daar is hij misschien nog net even te jong voor?
Als ik Rana een uurtje liet slapen was het daarna gewoon weer een tijdje over.
Was de "nee" gemakkelijker te aanvaarden en ging ze of zelf spelen of even in de mand liggen.
Rana werd gewoon bereikbaarder door haar dan even te laten slapen.

Ik had het idee dat ze te heftig reageerde door vermoeidheid.
Net zoals kleine kinderen ontzettend kunnen klieren als ze eigenlijk te moe zijn en naar bed zouden moeten.

Ik zie het wel voor me zoals je het neerzet in je beginpost. Happen bijten, "Nee!" even stoppen, dan achteruit met nog een hap na, na een boze blik toch gaan zitten en dan die bek frummelen, oogjes wat kleiner en blaffen
En als je de vinger opheft moet je nog rap zijn, anders hangt hij daar ook in
Met de draak was op bepaalde momenten geen land meer te bezeilen. En gut wat was ik blij dat ik erachter kwam dat op die momenten hij moest slapen. Hij was op die momenten te overprikkeld, wilde ook niet slapen, werd steeds drukker en steeds minder te bereiken en ging steeds harder bijten of op allerlei andere manieren negatieve aandacht vragen.
En pogingen om duidelijk te zijn werkten alleen maar averechts, dan ging hij juist nog erger reageren
Hier toch echt wel een periode bewust hem naar de bench geleid met een snoepje erbij, het liefst nét voor het uit de klauwen ging lopen en dan ging hij lief slapen en na een uurtje of 2 was het wel weer een wakker pupje, maar een die iets beter begreep wat we bedoelden met "nee".

[laeken]

Leer hem luid. Hartstikke leuk om je hond op commando te leren blaffen. Wat hij doet is de ideale start. En daarna leer je hem stil! Ook leuk. Dus luid elke dag een paar keer doen en dan stil er achteraan. Binnen een paar weken kun je je hond aan en uit zetten. Ik vond het fantastisch dat Eva op commando blafte en ook op commando kon stoppen. Idem met Wuilus. Hartstikke leuk. Stel dat je alleen thuis ent en je hoort wat. Zeg je tegen je hond luid!!! Begint hij hard te blaffen.

[laeken]

Leer hem luid. Hartstikke leuk om je hond op commando te leren blaffen. Wat hij doet is de ideale start. En daarna leer je hem stil! Ook leuk. Dus luid elke dag een paar keer doen en dan stil er achteraan. Binnen een paar weken kun je je hond aan en uit zetten. Ik vond het fantastisch dat Eva op commando blafte en ook op commando kon stoppen. Idem met Wuilus. Hartstikke leuk. Stel dat je alleen thuis ent en je hoort wat. Zeg je tegen je hond luid!!! Begint hij hard te blaffen.

[laeken]

ik werd haast nooit door mijn pups gebeten. Ik snap de topics van 'help, mijn pup bijt me de hele dag' ook nooit zo. Maar dat zijn misschien reactievere rassen, dat kan.

Ik ben er wel haast zeker van dat het niet alleen aan dat 'reactievere rassen' ligt maar aan je aanpak - ik snap die topics ook nooit want mijn ervaring met hovawartpups tov. verschillende andere rassen die ik zelf had is dat hovawartpups juist enorm bijterig zijn - ik verwittig de puppenmensen er ook voor : 'ze bijten, ze bijten hard en ze bijten véél!'
En toch ben ik er bijna zeker van dat zo'n wartenpupje dat bij jou ook niet lang zou doen - het gaat om de overtuiging waarmee je de boodschap brengt, niet om de hardheid of de boosheid van die boodschap.
Feit is dat sommige van Plezantjes's zusjes en broertjes hun baasjes alweer tot wanhoop drijven terwijl Plezantje hier al perfect weet hoe ze haar beet moet doseren en als ze - kleine frutsel die ze nog is - natuurlijk toch weer eens probeert en ik zeg 'uhhhh!!, stilletjes hoor!' weet ze niet hoe hard ze haar staart er moet afkwispelen en bijt ze verder (dat mag) met het allerliefste gezichtje van de wereld : súperzachtjes.

Die klotekrengen van Crutz hingen ook meteen in mijn poten

Ja, natuurlijk, maar neem één van die puppen in huis en na 2 dagen zijn die poten ook weer veilig hoor.

Dat laatste betwijfel ik ernstig. Ik heb twee herderpups gehad die dus en prooI en buit drift en scherpte hadden en die wilden hun hele leven trekspelletjes doen. Hun hele leven met dummies en ballen in de bek lopen en lekker pakwerkers bijten. Dat is bijten van een andere orde dan bij niet zulke mondige rassen. Ik zou het bij dat soort honden ook niet afleren als je later nog wil dat ze graag en veel apporteren, vasthouden en willen sleuren en bezitten.

[Shiloh86]

Inderdaad, ook bij honden onderling zit er veel verschil in. Amoz is echt van het negeren, die corrigeert maar héél héél zelden en is daar ook niet zo goed in, vaak is het wat halfslachtig waardoor het niet het gewenste effect heeft. Tara en Mila zijn daarin véél duidelijker en zullen beide minder snel kiezen voor negeren. Ook de stijl van corrigeren verschilt. Mila is heel erg van een flinke snauw met veel lawaai. Tara kan ook wel snauwen, maar corrigeert ook door over te gaan hangen en te blokken bijvoorbeeld (de correcties zijn rustiger en minder fel dan die van Mila). Bij sommige honden, bijvoorbeeld de plaat-voor-de-kop typetjes, is Mila meestal met één correctie wel klaar, terwijl Tara er vaak meer nodig heeft en Amoz helemaal niet doorkomt (en het Mila uiteindelijk meestal op laat knappen). Dus ik denk ook dat niet alle honden er even goed in zijn en altijd met de perfecte intensiteit en de perfecte timing corrigeren.

Mee eens. Ook bij honden heb ik de "1 keer en nooit weer" zelden tot nooit mee gemaakt. En dat de gecorrigeerde hond het dan ook echt nooit meer deed, bij niemand niet. Het dichtste dat ik zelf heb meegemaakt was met Duke en Majstro en ook daar was een tweede herinnering/bevestiging nodig. Duke begon te puberen en op andere honden te rijden. Majstro was er al een tijdje behoorlijk coulant in, terwijl het eigenlijk een hond is die weinig pikt, maar Duke lijkt een streepje voor te hebben. Tot hij het op een gegeven moment zat was. Hij heeft Duke ongelofelijk op zijn flikker gegeven. Het was geen "nette correcte" correctie, het was fel en hard en niet in een halve seconde voorbij. De rest van de wandeling was Duke als de dood voor Majstro en elke keer als ze een beetje leken te ontdooien werd Majstro weer pissig. We waren bang dat het einde oefening was tussen die twee. De keer daarop was het gelukkig weer koek en ei. Duke heeft toen nog 1 keer een halve poging gedaan om te rijden, maar dat werd heel resoluut met een súper strakke correctie afgekapt. Dit keer wel zoals het hoort, kort maar krachtig, maar vooral duidelijk zonder veel fysieke poeha. Sindsdien heeft Duke nooit meer op andere honden gereden.

Zelfs tussen honden komt de "1 keer en nooit weer" amper voor volgens mij. En voor Duke was die felle reactie ook echt wel nodig geweest. Als het bij een correcte correctie gebleven was, had hij het bij Majstro misschien nog wel een paar keer geprobeerd, en uiteindelijk wel gestopt en bij andere honden zeker. Zeker niet hoe resoluut hij dat gedrag vervolgens nooit meer vertoond heeft.

Maar, ik moet wel zeggen,ik ben Majstro er wel dankbaar voor. Zelf had ik hem dat nóóit zo efficiënt af kunnen leren. Dus ja, wij kunnen nooit zo corrigeren als honden, maar de 1 keer en nooit weer, komt ook bij honden zelden voor. Zeker bij een wat speelse maar onzekere hond als Duke kun je de verschillen in hoe duidelijk honden zijn goed merken. Honden die heel duidelijk zijn en aan een blik genoeg hebben, daar is Duke zwáár van onder de indruk, terwijl hij over andere honden compleet kan heenwalsen.

[M@scha]

wat blondie zegt klopt precies! ik doe nu ook het bench ding en dat lijkt goed te gaan.

net wezen wandelen en dat was errug leuk dus willem stuitert thuis dan verder gewoon van vermoeidheid en zelf heeft hij het uit knopje nog niet. na 2x even in de bench en gewoon doorgaan was het even rustig en ging ik voor de foto's van de wandeling achter de pc zitten en meneer stond naast mij te blaffen...

toen was ik het zat en heb ik de notenkraker die naast mij ligt voor zijn voeten gegooid.

nu slaapt het engeltje

[laeken]

Ja, natuurlijk, maar neem één van die puppen in huis en na 2 dagen zijn die poten ook weer veilig hoor.

Dat laatste betwijfel ik ernstig. Ik heb twee herderpups gehad die dus en prooI en buit drift en scherpte hadden en die wilden hun hele leven trekspelletjes doen.

Ja, natuurlijk, trekspelletjes, dat doen ze hier ook volop maar dat hoeven ze toch niet met jouw lijf te doen?

Maar wel met je broek en jas en de riem en alles waar ze zich in vast konden bijten. Als ik naar bv de whippet van Martijn kijk dan zie ik een hondje dat niet eens een trekspelletje wilde doen als pup. Laat staan bijten. Zo ken ik nog veel meer pups die nooit gebeten hebben...Eva daarentegen....pffff. Van hiel naar jas naar handen naar broekspijp en dan trekken grommen en hangen erin. Dus dat er gigantische verschillen tussen rassen zitten daar geloof ik wel in. En dat Nanna minder last had met deerhounds en Newfoundlanders en teckels is logisch. Als dat de mechelpups van Crutz waren geweest had ze er echt meer gaatjes aan over gehouden.

[M@scha]

Maar wel met je broek en jas en de riem en alles waar ze zich in vast konden bijten. Als ik naar bv de whippet van Martijn kijk dan zie ik een hondje dat niet eens een trekspelletje wilde doen als pup. Laat staan bijten. Zo ken ik nog veel meer pups die nooit gebeten hebben...Eva daarentegen....pffff. Van hiel naar jas naar handen naar broekspijp en dan trekken grommen en hangen erin. Dus dat er gigantische verschillen tussen rassen zitten daar geloof ik wel in. En dat Nanna minder last had met deerhounds en Newfoundlanders en teckels is logisch. Als dat de mechelpups van Crutz waren geweest had ze er echt meer gaatjes aan over gehouden.

met het gevaar dat het al ergens staat: hoe heb je dit opgelost?

[laeken]

Maar wel met je broek en jas en de riem en alles waar ze zich in vast konden bijten. Als ik naar bv de whippet van Martijn kijk dan zie ik een hondje dat niet eens een trekspelletje wilde doen als pup. Laat staan bijten. Zo ken ik nog veel meer pups die nooit gebeten hebben...Eva daarentegen....pffff. Van hiel naar jas naar handen naar broekspijp en dan trekken grommen en hangen erin. Dus dat er gigantische verschillen tussen rassen zitten daar geloof ik wel in. En dat Nanna minder last had met deerhounds en Newfoundlanders en teckels is logisch. Als dat de mechelpups van Crutz waren geweest had ze er echt meer gaatjes aan over gehouden.

met het gevaar dat het al ergens staat: hoe heb je dit opgelost?

Gewacht tot ze oud genoeg was. Er was ons verteld het niet af te leren als je pakwerk en andere sport met je hond wilde doen. Volgens mij is ze er met een maand of 4 5 gewoon mee gestopt en ze heeft haar tanden werkelijk nooit meer in ons gezet. Wisselen was geloof ik dat moment. En tot die tijd hield ik het maar uit. Weet niet zeker of we het toen niet gewoon gecorrigeerd hebben omdat ze oud genoeg was om het af te leren eerlijk gezegd. Eva heeft in elk geval als volwassen hond nooit zoiets gedaan. Bij wuilus corrigeerde ik dat wel. Die heeft altijd bij protest of redirectie in mijn jas of de riem gebeten.