Grommen/sneppen naar jongste

[Alfilillo]

Ik zou zeggen: laat het even betijen.
Is je zevenjarige niet bang geworden?

[Emmy12]

Ik had al zo'n gevoel maar niets ten nadele van hun hoor. Alleen denk ik dat hondjes wat snel als gezinshond gekwalificeerd worden. Ze hebben ons destijds heel goed begeleid en via hun heb ik dus ook (kosteloos!) een gedragsdeskundige over de vloer gehad.
Het schijnt best lang te duren voor een hondje uit het buitenland helemaal op zijn/ plek zit alhoewel ik hier ook lees dat dat zeker niet voor alle honden geldt.
Misschien wel heel goed dat je kinderen even weg zijn. Dan heb je zelf ook even rust. Geef het wat tijd en ik zou de proeftijd verlengen. Dan heb je voor jezelf ook een uitweg, hoe vervelend dit ook klinkt.

[Tjoupet]

Nee, godzijdank niet. Die strooit nu met koekjes en vind dat geweldig. Ook alweer de nodige knuffels en aaitjes uitgewisseld. Stoer mannetje (toch wel..heel soms). Maar ik heb hem ook uitgelegd dat zij zo wel aangeeft dat ze iets niet wil, alleen dat wij beter moeten opletten of ze dat niet al veel eerder laat merken. Jip en Janneke taal maar hij snapt wat ik bedoel en voelt zich gewoon veilig, dat is niet aangetast. (Ik zit er daarentegen nu als een havik bovenop, wat doet ze, wat doen ze, ligt er speelgoed blabla).


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Tjoupet]

Ik had al zo'n gevoel maar niets ten nadele van hun hoor. Alleen denk ik dat hondjes wat snel als gezinshond gekwalificeerd worden. Ze hebben ons destijds heel goed begeleid en via hun heb ik dus ook (kosteloos!) een gedragsdeskundige over de vloer gehad.
Het schijnt best lang te duren voor een hondje uit het buitenland helemaal op zijn/ plek zit alhoewel ik hier ook lees dat dat zeker niet voor alle honden geldt.
Misschien wel heel goed dat je kinderen even weg zijn. Dan heb je zelf ook even rust. Geef het wat tijd en ik zou de proeftijd verlengen. Dan heb je voor jezelf ook een uitweg, hoe vervelend dit ook klinkt.

Ja, het viel mij op dat ze heel begaan zijn met de honden, het is er ook heel gezellig met de diverse loslopende honden daarbinnen..heel wat anders dan het Belgische asiel waar ik in 2002 stond om Billie te halen..maar goed, een asiel is een compleet andere omgeving dan een huis met gezin, dus het is ook lastig inschatten hoe zulke honden zich gedragen in andere settings. Ze was ook nog maar een week of wat in Nederland, dus had al wat achter de rug. Ik ga ze morgen in ieder geval bellen om de proeftijd te verlengen. Ze hoeft van mij niet linea recta terug (liever niet uiteraard), maar wellicht hebben zij ook nog wel ideeen.

[Dreesje]

Je kan misschien best je eigen kinderen aanleren hoe ze met haar moeten omgaan maar vergeet niet dat er ook vriendjes enz binnen komen . Je kan niet van elke kind verwachten dat die weet hoe ze met jouw hond moeten omgaan .

Voor jouw eigen kinderen zal het een soort van gewoonte gaan worden om niet naar haar toe te lopen en rekening te houden met eten enz maar andere kinderen zullen juist wel naar haar toe gaan . Heb je zin om altijd op te moeten letten? Brengt dat ook geen spanning met zich mee denk je ?

Als het zomer wordt kan de poort niet open want dan kunnen er kinderen de tuin in lopen .

Ja, dit! Ik snap hoe gek je kan zijn op een hondje, maar denk ook aan vriendjes en vriendinnetjes. Ik weet niet hoe dat bij jullie gaat, maar hier komen ze te pas en te onpas binnen vallen. Ook als ik net even een boodschap doe, boven ben of in de file sta. Onmogelijk om daar 100 procent controle over te houden. Ik vind je vriend erg verstandig.

Verstuurd vanaf mijn LG-D331 met Tapatalk

[mijke]

Tips voor als je er voor kiest haar te houden zijn al gegeven, tips om haar toch terug te geven ook, in alles kan ik me wel vinden. Wat ik nog wel even wil zeggen: ik heb het gevoel dat die proeftijd een onrealistische druk legt op hoe jullie dit aanpakken en ook hoe jullie dit ervaren. Als jullie er voor zouden kiezen het met Joos te blijven proberen zou ik met de stichting overleggen en die hele proeftijd uit het raam flikkeren. Je gaat gewoon voor het echie, voor onbepaalde tijd. Geeft de hond en jezelf de tijd om normaal te wennen zonder dat het probleem binnen exact 3 weken overduidelijk voorgoed opgelost hoeft te zijn, dat lijkt me namelijk hoe dan ook niet realistisch. Volgens mji is het veel beter om haar gewoon te behandelen zoals je zou doen als er geen proeftijd was. Als de stichting het aan kan qua capaciteit zouden ze haar sowieso terug moeten nemen als het niet gaat. Of dat nu over 3 weken of over een half jaar is.

In ieder geval, wat je ook kiest, succes!

[Tineke]

Buiten dat is het een hond die nog in de proeftijd zit en roept de partner al verder dan dit moet het niet gaan en zijn de kinderen inmiddels angstig.

Maar heb je ooit een hond gehad waarbij alles vanaf het begin totaal perfect ging?

Ik zelf niet, al heb ik tot nu toe best makkelijke honden gehad. Er is altijd wel íets waar je je hoofd over moet breken voordat je het oplost.
Ik ben helemaal niet tegen herplaatsen, maar het is ook mogelijk dat bij de partner nu de verwachtingen te hoog liggen en dat daar wat aan gedaan moet worden. Misschien is deze situatie echt onwenselijk, dan kan het hondje inderdaad beter vertrekken naar een plek waar hij zich niet zo bedreigd voelt dat ie hapt. Maar de volgende is misschien wel een jager, of een blaffer, moet die dan ook weg?
Daarom ben ik 'tegen' proeftijd - op die basis ga je er niet 100% voor en daardoor worden de verwachtingen misschien wel ondoenlijk hoog. Het is natuurlijk fantastisch als een hond terug kan als het niet gaat, maar de periode die als proeftijd wordt gegeven is vaak veel te kort om achteraf te zeggen dat je het echt hebt geprobeerd.

Ja hoor vaak zat , eigen honden maar ook herplaatsers en opvangers die naadloos bij ons en ons roedel paste.
En natuurlijk hebben er ook weleens lastiger figuren tussen gezeten maar dat was echt niet standaard.

En een proeftijd zegt echt helemaal niets over een hond makkelijk weer weg doen is mijn ervaring.
Sterker nog als mensen hier expliciet om vragen zijn het juist vaak mensen die alles overdacht hebben , ook het feit dat het eventueel mis kan gaan maar zegt het niets over het gemak waarmee ze opgeven.

[Tineke]

Tuurlijk heb ik de post van Budkes gelezen. We verschillen alleen van mening.
Ik denk ook niet dat ik een sneppend hondje onderschat. Ik kan me overigens van vroeger ook totaal niet herinneren dat kinderen zo onschendbaar waren als ze tegenwoordig schijnen te zijn. We trokken op met pony's die mepten, honden die hapten, katten die klauwden en we zijn er niets minder om geworden.

Kinderen zijn niet onschendbaar geworden. Die van mij donderden ook gewoon van een paard hebben blauwe plekken van het omvergelopen worden door grote buffels van honden, bekrast door puppy piranha's en 1 heeft de nodige littekens in zijn gezicht omdat hij gebeten is toen hij klein was. Geen PTSSers hier en ze liggen nog steeds tussen de honden op de bank.

Het is je taak als ouder om het zo goed mogelijk te doen voor de aan jou toevertrouwde kinderen en dieren en daarbij moet je voorkomen dat je steeds moet zeggen "het is weer goed gegaan" ipv het is goed gedaan.
En als je een claimende, voer en speelgoed bewakende "vreemde" hond in huis haalt bij kleine kinderen zul je verbazingwekkend vaak (achteraf) moeten zeggen " zo dat is gelukkig weer goed gegaan....

Inderdaad , mijn kinderen waren zeker niet onschendbaar maar zijn ten alle tijde voor gegaan op iedere hond die er was, of dat nu een eigen hond of opvanger was.
En dat is altijd goed gegaan en beide hebben zelf nu ook honden en zijn er dol op.

Mijn zoon heeft in het verleden een herplaatser overgenomen , een hondje welke hij kende, die totaal niet met kinderen kon bleek in de praktijk.
Die heeft ook enkele keren gesnapt naar kleindochter.
Zo leuk was het leven niet ook niet voor het hondje, altijd opletten , in de bench als er andere kinderen kwamen spelen en er bovenop zitten. Dat hondje is inmiddels herplaatst bij een pensionado, heeft nu alle aandacht voor haarzelf en is dolgelukkig.
Zoonlief heeft een ander hondje die kwam via de stichting van Diana , zogezegd eerst als opvanger om te kijken hoe het zou gaan en die is gebleven. En het is zoveel leuker voor beide , want ze zijn dol op elkaar en hebben zoveel lol samen en zijn echt een team.

[bouvierpoedel]

Onzeker met dit gedrag blijft altijd een probleem vooral als daar kinderen lopen die zich ook niet bewust zijn van hun eigen gedrag en de nodige vriendjes over de vloer.
Zou er een ander tehuis voor zoeken die iets meer verstand van honden hebben en geen kinderen.

[laeken]

Mijn hond is uitermate lief en makkelijk en is ook ooit hier gekomen als herplaatser. Ze zou overal kunnen en ook bij kinderen. Dat zou je ook denken op het eerste gezicht. Ze is uitermate lief en kalm en laat alles met zich doen. Gaat naar kinderen toe en laat zich aaien en gaat voor ze zitten. MAAR ze blijkt dus helemaal niet bij kinderen te kunnen zo lief en makkelijk als ze verder is. Nu we haar langer hebben en echt kennen zien we dat ze bang is voor kleine kinderen onder de 3 jaar. Ze schijt er 7 kleuren voor en als kinderen dus te druk worden kruipt ze weg en gromt ze. Ze laat haar tanden zien als kleuters bij haar mand komen en van onder de tafel gromt ze ook flink. Totaal anders dan je zou inschatten op het eerste gezicht. Ze is 100% lief en makkelijk behalve bij kleine kindjes. We zijn nu 3 jaar verder en ik laat haar gerust bij elk kind. Maar ze mogen haar alleen zachtjes even aaien en verder niet bij haar in de buurt komen. En alleen als ze zelf naar ze toe gaat. Meestal doe ik haar even in een stoffen bench als er kleuters zijn.

Dat is de stichting niet te verwijten. Wij kwamen er ook pas na een hele tijd achter. Op het eerste gezicht is ze prima met kinderen maar in de basis kan ze ze niet aan. Te onvoorspelbaar en hoe langer een kind hier is hoe meer afwerende reacties er komen. Staart tussen de benen en op de rug liggen. Je ziet haar gewoon ongemakkelijk en angstig worden als kleine kinderen gaan spelen en rondlopen.

Ik zou haar dus nooit bij kleine kinderen plaatsen terwijl ze de liefste kalmte zelf is.

[blondie]

Onzeker met dit gedrag blijft altijd een probleem vooral als daar kinderen lopen die zich ook niet bewust zijn van hun eigen gedrag en de nodige vriendjes over de vloer.
Zou er een ander tehuis voor zoeken die iets meer verstand van honden hebben en geen kinderen.

Hier en met anderen ben ik het ook eens.
Daarbij komt dat jouw kinderen er dus ook niet altijd zijn, morgen gaan ze zo ik las weer voor een periode elders wonen.
Het kán goed uitpakken dat de hond jou wat meer gaat vertrouwen en daardoor wat stabieler wordt, maar het kan ook dat dat gebeurd en op het moment dat de kinderen terug komen en het weer drukker wordt in huis dat ze juist weer gaat terugvallen.

Dat je nu aangeeft er als een Havik bovenop te zitten is goed, maar zelf lijkt het me fijner als je wat relaxter kunt zijn als een hond wat gematigder toont naar onverwachtse dingen en drukte.
Heb zelf geen kinderen, maar met mijn vorige stel was er bijvoorbeeld wel een verschil in de omgang met kinderen. Beide honden vonden kinderen prima, maar de ene hield niet zo van drukte en overdreven lichamelijk contact. In de nabijheid van mijn neefjes en nichtjes lette ik daarom dus altijd extra op, terwijl ik dat bij de andere hond gewoon niet in die mate had, en het ook niet echt nodig was.
Had ik zelf kinderen gehad dan had die ene hond gewoon niet op zijn plek geweest bij opgroeiende kinderen bijvoorbeeld. Die ander daarentegen zou het geweldig hebben gevonden, een gezin met kinderen.

Zou er nog even goed over nadenken, maar de proeftijd is er niet voor niets. En persoonlijk denk ik dat deze hond beter af is bij mensen zonder kinderen, en dat jullie meer gebaat zijn bij een hond die het leuk vind om kinderen om zich heen te hebben, want die zijn er ook echt.

[Zamunda]

Je hebt het over proeftijd, maar ze komt uit een asiel toch? Dan is proeftijd toch enkel een financiële keuze? Dat als je haar binnen de proeftijd terugbrengt je de aanschafkosten terugkrijgt (minus administratiekosten) in tegenstelling tot betalen van afstandskosten als je haar na de proeftijd terug zou brengen?

Tsja, het is geld, maar ik zou mijn keuze niet af laten hangen van of onder druk laten zetten door deze proeftijd.

[Tjoupet]

Die proeftijd is inderdaad bedoeld om te kijken of het klikt en of het goed gaat.. en ja, indien niet, dan krijg je je geld terug, maar dat is voor mij wel de minste issue..

Heb vandaag gebeld met het asiel en uiteraard mocht ik de proeftijd verlengen.. en als er nog meer tijd nodig was dan nog eens drie weken, was dat ook geen enkel probleem. Net als zij willen ze dat Joos goed terecht mt en ik heb daar echt oprecht vertrouwen in dat ze dat menen. Kreeg een mailadres van een gedragstherapeute, uiteraard direct gemaild en enkele uren later meteen een fijn antwoord terug. De mail die ik had opgesteld was eigenlijk best gericht op de bevestiging te krijgen dat dit mogelijk een onveilige situatie was maar ze kwa met goede tips en uitleg (jonge hond, eigenlijk puberende pup, onzeker, tijd nodig, bench, rustmomenten).. vol begrip maar krijg absoluut niet het idee dat zij vind dat we dit geen kans moeten geven.. het vertrouwen kwam eruit haar voor dat dit echt wel te 'redden' is.

Nog steeds een tweestrijd hier hoor. Wel niet wel niet.. Afgelopen dagen gingen goed en rustig, niets aan de hand, ik drop af en toe 'per ongeluk' een snoepje bij haar speelgoed, zo ook de kinderen. En er wordt gewoon rustig doorgespeeld, geen gemekker van haar kant. Als de (beide!) kinderen thuiskomen worden ze ook vrolijk begroet en ze is altijd in voor een knuffel.. was het speelgoedindebuurt-incident dan wellicht toch een schrikreactie? Ik heb niet 100% duidelijk op het netvlies wat er nou exact gebeurde..

Toen ik vandaag de kinderen vertelde dat de mogelijkheid aanwezig was dat Joos terug zou gaan om het gebeurde had ik 1 zeer boze en verdrietige dochter (logisch, voor haar is Joos de afgelopen 2,5 week niets dan lief en gehoorzaam geweest) en een hevig huilende zoon. Ze willen geen afscheid moeten nemen. (Mam, dan is het net of Billie wéér doodgaat).. ik kan uitleggen wat ik wil, angstig worden ze kennelijk niet van die twee incidenten en ze willen alleen maar nog meer 'helpen'..

Het is overigens niet zo dat we hier niet ervaren zijn, ons ineens in een avontuur storten en complete nitwits zijn. Opgegroeid met honden, herplaatser gehad, border collie in huis etc. Veel ervaring met baknijd inderdaad niet..dat moet ik toegeven..

Het is echt nog niet zeker of ze blijft, of we haar niet een andere roedel moeten gunnen, maar we geven haar nu nog even wel een kans. Althans, ik, vriendlief heeft daar minder oren naar.. geen idee wie hier nu de wijste is..ik heb zelf kortgeleden een nogal nare diagnose (chronische ziekte, blijf wel leven hoor) gehad en hij wil niet dat ik meer stress ga krijgen. voelt voor mij nog niet zo, maar goed. Pure bezorgdheid om mijn fysieke en geestelijk welzijn.

Behalve dit is ze geweldig, ook naar de kinderen, ik heb ook niet het idee dat ze bang is voor ze, en als het echt zo is wat de therapeute zegt (ik mag haar morgen ook even bellen), dat ze ook vooral wat tijd nodig heeft om haar plek in deze roedel te vinden en ze dat wellicht wel probeert met voer (of speeltjes), we haar wat meer rust moeten opleggen, wie weet.

Als we haar nu al 'opgeven' na zo'n korte tijd (want zo voelt het hier) bij het minste onwenselijke gedrag, doen we daar dan wel zo goed aan?
Ze heeft een hoop achter de rug, is van nature onzeker, en heeft wellicht tijd nodig.

Verdorie, ik ben dol op dit meisje. Dat helpt ook niet mee

[Alfilillo]

Fijn dat je advies krijgt van een gedragstherapeut en ook dat je de proeftijd nog een tijd kan verlengen. Ik vind dat je ook heel erg open en eerlijk vertelt wat je gevoelens en gedachten hierbij zijn.
Ik denk dat het op een forum best moeilijk is om precies duidelijk te maken wat er speelt. Logischerwijs licht je de problematische momenten eruit en wellicht geeft dat een vertekend beeld van het geheel. Dat heb ik zelf tenminste wel eens ervaren hier.
Hoe gaat het tussen max en joos trouwens?

[sirene]

Is de hond waar Emmy het over had die ze terug heeft gebracht nu hetzelfde hondje als jullie hond?

[Emmy12]

Nee hoor, dit gaat om een andere hond maar toevallig wel met een vergelijkbaar verhaal.

[sirene]

Nee hoor, dit gaat om een andere hond maar toevallig wel met een vergelijkbaar verhaal.

Ah okee. Gelukkig.

[Stapper]

Oei, lastig hoor. Geen tips van mijn kant m.b.t. opvoeding.
Bij ons thuis geldt de regel als ik of mijn man "nee", zegt dan kan je een discussie voeren maar als 1 van de 2 het niet wil (ongeacht het onderwerp) gaat het niet door.
Hopelijk komen jij en je partner samen op 1 lijn en kan je van daaruit verder en plan maken

[Tjoupet]

Dubbel..

[Tjoupet]

Fijn dat je advies krijgt van een gedragstherapeut en ook dat je de proeftijd nog een tijd kan verlengen. Ik vind dat je ook heel erg open en eerlijk vertelt wat je gevoelens en gedachten hierbij zijn.
Ik denk dat het op een forum best moeilijk is om precies duidelijk te maken wat er speelt. Logischerwijs licht je de problematische momenten eruit en wellicht geeft dat een vertekend beeld van het geheel. Dat heb ik zelf tenminste wel eens ervaren hier.
Hoe gaat het tussen max en joos trouwens?

Ja, het duidelijk maken op een forum is inderdaad wat lastig. Behoudens de twee incidentjes met een grom en een snep is het hier gewoon rustig, gezellig, iedereen blij, inclusief Joos, aanhankelijk en ze zoekt elke keer de kinderen op voor een aai over haar bolletje. Geen gegrom of gesnep meer bemerkt. Ik denk dat ze, in mijn eerste bericht, meer bitchy overkomt dan de bedoeling is, buiten die paar dingen is het namelijk een dametje die alleen maar uit is op aaitjes, vriendelijkheid etc. Geen nijd. Ze wordt belachelijk rustig als ik haar over haar koppie kriebel, heel mooi om te zien.

Mbt tot het verhaal dat ik NU zou moeten weten, ongeacht een proeftijd of niet, of dit dė hond is voor hier; je moet niet vergeten dat ze net een paar dagen in NL is, een flinke reis achter de rug heeft, de vorm 'gezin en huis' haar volledig onbekend is.. ik voel in de basis een enorme klik met haar (maar ja, dat is ook wat bezoedeld omdat ze mij kennelijk adoreert ) , maar verwacht niet vandaar dat ze in 2,5 week precies laat zien wie ze is. Ook zij is, net als wij, zoekende naar wie ze is. Ze luistert, voor een hond zonder mensenbasisopvoeding, heel goed, ze leert vlot(alles voor een koekie;)) . Ook bij mijn vorige herplaatser Billie (ofwel Tjoupet;)) wist ik écht niet in twee weken of dit/hij het nou was, maar gaandeweg leer je een hond kennen en ik had Billie nimmer, nooit, never willen missen.. hij is de allerliefste, allertrouwste, allereigenwijste en allergrootste vriend geweest die ik me heb kunnen voorstellen. Dus nee, in twee en een halve week hoef ik echt niet 100% zeker te weten dat zij het is. Ik wil alleen voorkomen dat ik met haar teveel doorklooi of trek aan een dood paard, dat is nu lastig. Als zij echt beter af is bij een ander, ben ik de laatste die dat zal ontkennen op het moment dat ik weet dat dat echt zo is, maar mijn onderbuikgevoel zegt dat ze vooral tijd nodig heeft. Als ik alleen was geweest of enkel met een partner, dus geen kinderen, was ik nu zelfs al 100% zeker geweest, en dat had ik bij mijn lieve Billie nog niet gehad op dat moment.

Vriendlief is bang dat ik stress niet erbij kan hebben nu, vanwege ziekte. Heel verstandig, waanzinnig lief, maar ik geloof niet dat dat voor mij aan de orde is. Of ik ben gewoon stronteigenwijs, dat kan ook heel goed.

Vandaag heb ik haar tijdens het eten gewoon kunnen aanhalen, wel even wat koekjes erbij gegooid, ze keek niet op of om.. ze volgt me wel echt de hele dag, dat doet ze ook bij dochterlief (de 10-jarige).. de kinderen slapen nu dan wel even bij hun vader, maar ze zijn graag hier, en zo ook vanmiddag na schooltijd. Zoonlief heeft (onder scherp wakend oog van moeders) heel leuk gespeeld met beide hondjes, met een balletje en een konggeval (lijkt op een octopus).. werkelijk niks aan de hand, alles pais en vree..geen signalen als staren/verstarren, grommen, agitatie.. Nu is het slaaptijd en zijn de speeltjes netjes opgeruimd. Wordt prima geaccepteerd als ik die mand met rommel hoog wegzet.. Maar ze lijkt dol op de kinderen, is helemaal blij als ze binnenkomen.. ze mist alleen wellicht het vertrouwen dat zij niet uit zijn op haar eten of speelgoed..

Goed.. een flink (emotioneel) verhaal mijnerzijds dus. Misschien kan ik beter een dagboek voor mezelf gaan beginnen maar goed. Ik wil niet een geweldig hondje zomaar opgeven.

En dan, Max en Joos samen... zij is hem zeker de baas.. maar zoals ik eerder schreef, Max is de verstoteling van het nest, zeer onzeker en bangig, en hij vind het ook niet nodig een Alfapositie te hebben. Ze spelen veel samen, soms gaat het wat vrij hard aan toe, maar als vriend of ik vinden dat het genoeg is, stoppen ze beiden zonder morren.. van beide kanten wordt het prima gevonden als ze elkaars achterkanten besnuffelen, er worden likjes heen en weer uitgedeeld, ik voel geen spanningsveld of agitatie bij ze. Ik denk dat Max het ook prima vind als ze er niet is, net als dat ie het prima vind dat ze er wel is. Hij vindt gewoon niet zoveel. Speeltjes worden gedeeld, eten/kluiven doen ze gescheiden, water lebberen doen ze gelijkertijd uit dezelfde bak.

Oei. Wat een verhaal. Sorry..

[Tineke]

Als ik jou was zou ik haar voorlopig even met eten met rust laten en niet aanhalen. Laat haar eerst maar leren dat ze in alle rust haar eten kan opeten en dan kan je later altijd nog beginnen aan toevoegen maar daar zou ik het overigens dan ook bij laten. Aanhalen e.d hoeft helemaal niet als honden staan te eten, gewoonweg passeren indien nodig of in de buurt zijn is al voldoende.

[Marjoleine]

Vandaag heb ik haar tijdens het eten gewoon kunnen aanhalen, wel even wat koekjes erbij gegooid, ze keek niet op of om.. ze volgt me wel echt de hele dag, dat doet ze ook bij dochterlief (de 10-jarige).. de kinderen slapen nu dan wel even bij hun vader, maar ze zijn graag hier, en zo ook vanmiddag na schooltijd. Zoonlief heeft (onder scherp wakend oog van moeders) heel leuk gespeeld met beide hondjes, met een balletje en een konggeval (lijkt op een octopus).. werkelijk niks aan de hand, alles pais en vree..geen signalen als staren/verstarren, grommen, agitatie.. Nu is het slaaptijd en zijn de speeltjes netjes opgeruimd. Wordt prima geaccepteerd als ik die mand met rommel hoog wegzet.. Maar ze lijkt dol op de kinderen, is helemaal blij als ze binnenkomen.. ze mist alleen wellicht het vertrouwen dat zij niet uit zijn op haar eten of speelgoed..

Die indruk krijg ik ook eigenlijk.

Ik heb ook een snepper, die ik overigens zelf gefokt heb. Ze is gewoon erg gesteld op haar knabbels en heeft het niet bij alles, en toen dochter nog thuis woonde wist die gewoon dat ze in geval van "dingen die in haar bek kunnen" uit de buurt moest blijven. Dochter ziet zulke dingen slecht dus een algeheel verbod daarop was helderder en dat is altijd goed gegaan.
Ik denk dat als je zoiets aanhoudt, het goed gaat.
En verder inderdaad regelmatig dingen bijgeven en nooit wegpakken, dat kweekt vertrouwen. Volgens mij zie jij prima wat er gebeurt en heb je goeie timing.
Maar goed, dat is voor zover ik kan inschatten via een schermpje.

[Tjoupet]

Helaas.. denk dat de kogel hier door de kerk is.. vandaag waren de kinderen weer thuis.. allemaal leuk en aardig, tot vandaag toe niks aan de hand.. maar vanmiddag ineens een grom naar de jongste..neven later, in de keuken, ja, tijdens het koken, stond de jongste te keuvelen met vriendlief, met zn rug naar Joos toe, en vanuit het niets een snauw en een snep (niet raak)..

Nee, er is nog niets ernstigs gebeurd, maar ik vrees dat het nu inderdaad wachten op is. Dit zijn ook situaties die je niet kunt voorkomen, het is niet de bedoeling dat zoonlief de komende jaren van alle plekken weg moet blijven waar eventueel eten te vinden is..

Het voelt voor mij als falen.. iedereen hier is gek op Joos, ze is een enthousiast, leergierig, knuffelig en zachtaardig dametje (dat blijf ik volhouden).. ik had haar het ook zo graag gegund dat ze een veilig en vertrouwde plek zou vinden.. bij ons.. maar dat gaat zo niet, denk ik.

Het lijkt wel of ze het mannelijk geslacht niet 'moet', met mij en mijn dochter niets aan de hand, ze luistert, komt knuffels halen, we kunnen gewoon in de buurt zijn als ze eet etc.. maar van de mannelijke varianten hier moet ze niets hebben (mijn vriend), of doet ze enorm bitchy tegen (mijn zoon), om het zo maar te noemen.

Met reutje Max hier speelt ze, maar ook Max lijkt niet helemaal op zijn gemak.. die vind het prima dat ze er is, maar denk dat ie het net zo prima vind als ze er niet is en hij weer rustig zijn bakje voer kan leegeten met een snelheid van 1 brok per uur (nu moet ie dooreten, terwijl eerder hier altijd zijn bak gewoon kon blijven staan.. als je ooit wil weten hoe het eruit ziet hoe een hond met lange tanden eet, weet ik een goed voorbeeld ...

Afijn.. tranen met tuiten hier vanavond, en niet alleen van de kinderen .. maar ik moet voor de veiligheid van -zeker- de jongste kiezen, dus ik denk dat ik gewoonweg geen keuze heb.

Ik zal haar zo ontzettend missen.....ik kan hier nog even niet bij met mijn verstand dat dit gebeurt..

[Budkes]

Hoe verdrietig het ook voelt, het is de juiste keuze denk ik.
Falen is het zeker niet, juist niet. Je hebt haar meer kansen gegeven als menig ander zou hebben gedaan, maar het hebben van kinderen brengt nou eenmaal een enorme verantwoordelijkheid met zich mee.

Sterkte met het afscheid nemen.

[Paisley]

Ach wat zonde dat het niet is gelukt.
Zo te horen is de keus al gemaakt, succes met de afhandeling en het afscheid nemen.

[Tjoupet]

Voor vriendlief is de keuze inderdaad wel duidelijk.. ben denk ik zelf te emo om een definitieve knoop door te hakken.. ergens zit ik nog te hopen op een wonder, een gouden tip, iemand die zegt dat het wel meevalt, blabla.. maar ik geloof niet dat dat gaat gebeuren..Bahbahbah, ik ben zo gek op dat meissie.. wat is dit ongelooflijk zuur zeg...

[Tjoupet]

En dank voor jullie lieve en leerzame reacties trouwens

[Emmy12]

Bijna eng hoeveel onze verhalen overeen komen. Ik kan dus heel goed begrijpen hoe het voelt. Ik heb toen ook zo gehuild toen ik de hond terug ging brengen. Wat ik prettig vond is dat ze mij op de hoogte hebben gehouden dat ze weer herplaatst was. Dat was toen binnen 1-2 weken al. Een hele opluchting voor mij.
Sterkte met het moeilijke afscheid!

[Tjoupet]

Bijna eng hoeveel onze verhalen overeen komen. Ik kan dus heel goed begrijpen hoe het voelt. Ik heb toen ook zo gehuild toen ik de hond terug ging brengen. Wat ik prettig vond is dat ze mij op de hoogte hebben gehouden dat ze weer herplaatst was. Dat was toen binnen 1-2 weken al. Een hele opluchting voor mij.
Sterkte met het moeilijke afscheid!

Dat is fijn om te horen; ik ga dat zeker ook vragen, het is immers hetzelfde asiel..er móet een plek zijn die voor haar beter is.. verdrietig dat dat niet hier kan zijn.. maar met de helft van het gezin op scherp/niet comfortabel/onveilig heb ik zeer weinig keuze..

[63673J]

Voor vriendlief is de keuze inderdaad wel duidelijk.. ben denk ik zelf te emo om een definitieve knoop door te hakken.. ergens zit ik nog te hopen op een wonder, een gouden tip, iemand die zegt dat het wel meevalt, blabla.. maar ik geloof niet dat dat gaat gebeuren..Bahbahbah, ik ben zo gek op dat meissie.. wat is dit ongelooflijk zuur zeg...

Deze situatie geeft voor iedereen stress, óók voor 't hondje, en dat wil je toch juist niet lijkt me.