Angstige buitenlandse hond

[McHil]

Gisteren heeft ze haar eerste stapjes in de tuin gezet. Ik ben inderdaad met de andere hond naar buiten gegaan en daar met hem gaan kroelen. Ze is best nieuwsgierig, dus kwam toch even kijken. Na een paar stapjes weer naar binnen, maar de eerste stapjes zijn gezet:).
Vanochtend zag ik zelfs een eerste kwispel tijdens het lopen op het veldje.

Nu alleen een ander ding: Ze vindt het dus heel eng als we iemand tegemoet lopen. Dan bedoel ik op de stoep of op een paadje. Ze raakt dan echt een beetje in paniek. Ik probeer dit wel te voorkomen, maar soms kom je gewoon iemand tegen. Is dit een angst die ook met de tijd kan zakken, of moet hier wel echt op getraind worden? En: wat is het beste om te doen in zo'n situatie. Rechtsomkeert maken (als dit kan, soms kan dit ook gewoon niet), of toch langs die persoon lopen. Zij is dan wel heel angstig.

[DeDiana]

Gisteren heeft ze haar eerste stapjes in de tuin gezet. Ik ben inderdaad met de andere hond naar buiten gegaan en daar met hem gaan kroelen. Ze is best nieuwsgierig, dus kwam toch even kijken. Na een paar stapjes weer naar binnen, maar de eerste stapjes zijn gezet:).
Vanochtend zag ik zelfs een eerste kwispel tijdens het lopen op het veldje.

Nu alleen een ander ding: Ze vindt het dus heel eng als we iemand tegemoet lopen. Dan bedoel ik op de stoep of op een paadje. Ze raakt dan echt een beetje in paniek. Ik probeer dit wel te voorkomen, maar soms kom je gewoon iemand tegen. Is dit een angst die ook met de tijd kan zakken, of moet hier wel echt op getraind worden? En: wat is het beste om te doen in zo'n situatie. Rechtsomkeert maken (als dit kan, soms kan dit ook gewoon niet), of toch langs die persoon lopen. Zij is dan wel heel angstig.

Fijn dat ze toch wat stapjes de tuin in heeft gedaan! Grote kans dat ze dat nu vaker durft en steeds een paar stapjes verder

Wat betreft het tegemoet lopen van mensen: als ze echt een beetje in paniek raakt, zou ik er met een grote boog omheen gaan of - als dat niet kan - omdraaien of een ander paadje in. De afstand vergroten is het fijnst; dan kan ze zien dat er niets gebeurt en kun je langzaam de afstand verkleinen. Ik zou nu inzetten op de wandelingen zo ontspannen mogelijk houden voor haar, dus nog niet té moeilijke dingen gaan doen. Als ze meer op jou vertrouwt en wat meer ontspannen is buiten, dan zou ik pas wat meer de grenzen gaan opzoeken (maar dan wel binnen wat ze aankan, dus zonder stress voor haar).

[Izzie_Anneke]

In paniek leert een hond niets dus inderdaad eerst maar vermijden. Omdraaien, dat zou ik in elk geval doen. Bij Izzie heb ik telkens als ze kalmeerde dat bevestigd door haar te prijzen. Die heeft heel snel geleerd dat ze bij twijfel bij mij moest zijn. Ze doet het nu nog, als ze onzeker wordt in het spel met andere honden komt ze in mijn knieholtes staan... Wel ff leren dat als ze in volle vaart bescherming komt zoeken dat je kunt vallen...

[laeken]

Ik heb de hond nooit laten vermijden en ik denk dat die paniek wel mee zal vallen. Ze is gewoon heel erg angstig dat iemand haar wat doet en de enige manier om dat af te leren is haar laten zien dat mensen niks doen. Laat haar niet aaien of wat dan ook maar neem haar bij je en laat haar voelen dat je er bent. Mijn hondje was bang voor hardlopers, stilstaande auto's en soms tegemoed komende mensen. Ik heb haar gewoon aangelijnd, snoepje gegeven en meegenomen. Eenmaal voorbij wilde stukje rennen om afstand te maken. Boogje maakte ze zelf wel. Ze was er binnen no time vanaf. Persoonlijk denk ik dat reageren op die angst door om te draaien of door bogen te maken niks anders doet dan angst bevestigen. Soms moet iets. Een prik bij de dierenarts of een wandeling langs een enge persoon. Het is dan effe niet anders. Ik zelf maar dat is persoonlijk veer nooit meer mee met angst. Ik ben er wel. En ik leid de hond wel af. Maar ik ga geen gekke dingen doen die de angst kunnen bevestigen.

[Emma]

Ik zou ook geen toekomende wandelaars gaan vermijden. Ik denk dat je dan ook de angst wat aan het bevestigen bent.
Ik zou stoppen, en eventueel even neerhurken. Niet de angst erin aaien, zelf rustig en gewoon tevreden blijven. Dus niet ongerust zijn.
Zoals hierboven staat, er gewoon zijn.
Of misschien zelfs even oppakken, (als je hond dat prettig vind, misschien nog niet) niet troosten, en daarna meteen weer hop op de grond zetten, als je iemand bent gepasseerd. Allemaal zelf met een tevreden, iets vrolijke houding. Even gedag zeggen tegen de passerende wandelaar, helpt om de sfeer ook opgewekt te houden.

[kooi]

Hier ook sinds februari een buitenlandertje.
Wat was ze bang die eerste dagen en weken. Ik vergeleek ons contact wel met dat van Kevin Costner en de wolf in 'Dances with wolves'.

Het is nu bijna helemaal goed gekomen, al zijn er wat typische straathonden dingetjes. En dat nu nog steeds niemand anders haar kan uitlaten dan ik.

Ik vond en vind het wel een heel mooi proces hoor en een heel boeiende ervaring. Ik hoop dat jij dat ook zo ervaart. En gelukkig is er dit forum; geen vraag over honden te gek of er komt wel een zinnig antwoord. En veel steun.

Ook nu bij jou en het is gezegd, tijd tijd en nog eens tijd. En dan gaat het uiteindelijk toch sneller dan je denkt.
Fijn dat jij/jullie haar die kans willen geven!Komt vast goed!

Enne, hebbie ook foto's?

[aliceh]

Vaak heeft een angstige hond niet alleen angst voor bepaalde dingen, maar ook voor hele kleine dingen. Hoe vaker je haar ermee confronteert des te sneller ze over haar andere angsten heen zal komen. Dus ik zou ze zeker opzoeken en het haar laten ervaren. Laat mensen haar inderdaad nog maar niet aaien. Maar ze kunnen bijvoorbeeld wel wat lekkers geven. Dat schept ook een band. En laat hun daarna weer een stap terug zetten. Zo laat je zien; 'ik vraag niks anders dan jouw vertrouwen'.