Hondenforum leden honden opvoed geheimen

[Caro.]

En hou ook rekening met de leeftijd van de hond een jonge hond moet nog veel leren en bij leren hoort ook fouten maken . Het is heel makkelijk om nu te zeggen dat Jip bijna nooit de fout meer ingaat maar dat heeft me ook bijna 10 jaar gekost

Haha, ja dat Ik kan nu na 10 jaar zeggen dat Puchu eigenlijk een super makkelijke hond is, maar dat zei ik 9 jaar geleden echt
niet hoor

Het enige opvoed geheim wat ik heb is inderdaad humor zoals Sandra zegt. Ik ben dat weleens uit het oog verloren en dan ga je
echt de mist in.
En geloof niet dat iedereen van die fantastisch opgevoede honden heeft: toen ik nog naar hondenforum wandelingen ging, dacht ik de
eerste keer 'OMG dat gaat wat worden, want mijn hond luistert helemaal niet altijd'.... nou, de rest ook niet hoor

Doe wat voor jou goed voelt, wat bij de hond past en blijf lachen. Dat zijn dan mijn 'opvoed geheimen' en dan nog blijven het altijd honden
met een eigen wil.

[ellen en de birmanen]

niet teveel nadenken en gedrag analyseren. ik handel voornamelijk intuïtief en per hond verschillend
ellen

[Crescent]

Ik wacht meestal totdat ik eentje zie die bijna gaat zitten en dan zeg ik ZIT en lijkt het alsof ze luistert.

[DesireeB]

Ik doe wat mijn gevoel me ingeeft. Als dat betekend dat ze een stevige correctie krijgen dan is dat maar zo. Die is op dat moment heel duidelijk zonder twijfel en werk beter dan de boel eerst te analyseren en dan de volgende keer eens kijken wat we kunnen doen.

Niet te hoge verwachtingen hebben en stel ze bij als blijkt dat sommige dingen meer moeite kosten bij een hond. En zorg voor een dosis humor als iets niet gaat zoals jij wilt of een hond zelf dingen uitspookt.

[Manuma]

Ik weet nooit goed uit te leggen hoe ik de dingen doe
Wel heb ik voor Manu (heel zelfverzekerde hond die de wijde wereld in zijn eentje wel zou willen verkennen) een héél andere aanpak dan voor Uma (heel onzekere hond met verlatingsangst). En met beide doe ik "gewoon". Ze luisteren niet eens zo goed maar ze vinden me prettig in hun bijzijn.
Manu daag ik mentaal en fysiek uit, zorg voor nieuwe prikkels terwijl ik Uma juist zo gemakkelijk mogelijk houd in haar veilige comfort zone en die breid ik zo af en toe mak aan iets uit. En eigenlijk, zolang ik dat doe met mijn rust en geduld en vooral humor gaat alles een beetje vanzelf

[Lieske_1977]

Zelf vind ik het wel makkelijk dat een pup nog geen gewoontes heeft aangeleerd die door beloningshistorie (keer op keer succes door zelfbelonend gedrag) zo diep zijn ingesleten dat ze maar heel moeilijk om te buigen zijn naar ander gedrag. Gewenst gedrag aanleren is dan veel eenvoudiger. Neem bijvoorbeeld tegen mensen opspringen; tuurlijk heeft Joy dat wel eens geprobeerd als pup, maar er is geen enkele correctie nodig geweest om haar te leren dat netjes op de grond blijven veel lonender was (want: lekkers!). Dat opspringen heeft bij haar echt niets voorgesteld, want i.t.t. op de grond blijven staan leverde het haar niets op (negeren!).

Ik ben dus, zeker bij jonge honden, vóór het voorkomen van de fout in gaan om zo ingesleten slechte gewoontes te voorkomen, en van meet af aan duidelijk maken hoe je het wél wilt. Dat is nog even misgegaan dankzij de jippiedepippe extreem 'positieve' hondenschool waar ik trainde. Toen Joy wat begon te puberen, ging ze bij het commando 'hier' ererondjes langs de andere honden maken Succes alom, want én hond-hondcontact én allemaal lachende mensen. Ik had zelf niet de tegenwoordigheid van geest om haar een lange lijn om te doen en dacht dat gediplomeerde instructeurs heus wel wisten waar ze mee bezig waren, maar voor ik het wist was dit een gewoonte geworden en kon ik een middelvinger krijgen bij het commando 'hier'. Ik heb bij een andere trainer privélessen genomen om dit gedrag te doorbreken en ben inderdaad begonnen dat met een lange lijn te doen, zodat Joy niet nog meer successen zou scoren. Tegelijk heel veel geoefend met aandachtsoefeningen (met de clicker, mijn geheime wapen ).

Ook heb ik enorm veel geleerd van het trainingstraject dat ik heb gevolgd om Joy op te leiden tot hulphond. Veel theorielessen gehad over communicatie, leerprocessen, conditioneren, hondengedrag en -taal, etc. Kennis is macht Snap je bv. hoe positieve bekrachtigers werken, dan weet je ook hoe je voerbeloningen goed in kunt zetten zonder een hond te creëren die alleen maar wat wil doen als er iets te halen valt.

Tot slot is voor mij een goede band met je hond echt de basis van alles! Als het daar goed zit, gaat de rest misschien niet vanzelf, maar wel véél gemakkelijker.

[lieke]

Ik heb altijd herplaatsers. Al dan niet met een rugzakje. Dus ik pas mijn 'opvoedtechnieken' aan op de hond in kwestie. En ik kies de aanpak op basis van observatie.
In de praktijk betekent dat ik van de ene hond veel meer accepteer dan van de andere hond. Wat Renée zegt: je kijkt wat de hond aankan en vraagt niet meer dan de hond kan geven.
Zo kan ik reuze boos worden als ik Abby roep en ze denkt nog even een rondje extra te mogen lopen. Ik verwacht, nee, ik éis dat zij direct komt omdat ze het type is 'één vinger geven en de hele hand nemen'.
En als ik Maggie roep en zie dat ze alleen maar haar flaporen mijn richting uitdraait en vervolgens op een driepotig sukkeldrafje toch naar huis hobbelen, ik vreselijk moet lachen om die eigenwijze garnaal. Absolute gehoorzaamheid van Maggie eisen is iets wat nooit zal lukken. Maar voor mij is het al een absolute beloning als ik die lachende bek van haar zie als ze zich in mijn armen stort. Dat heb ik dan toch maar mooi bereikt met dat angstige zwerfkatje. En als ze dan de boot met me aanmaakt, kan ik daar alleen maar mijn schouders over ophalen.
Zo mocht Bonnie bij mij eigenlijk ook alles omdat ze precies wist waar de grens was. Kyra mocht ook alles. Maar die was dan ook alleen maar Brááf. Lyndie hield ik een stuk strakker omdat het een stiekeme trut was en soms wat achterbakse streekjes had.

Maar goed, ik ben ook niet zo van de kadaverdiscipline en kies dan ook mijn honden daar op uit. Van die makkelijke mutsenhondjes zonder al te veel problemen. Want meer kan ik met mijn beperkte opvoedkundige talenten toch niet aan.

[lieke]

En als ze dan de boot met me aanmaakt

De káchel lieverd, de kachel.
Ik heb nog nooit iemand een boot zien aanmaken

Ja schat, ik ken de officiële uitdrukking. Maar in Arnhem zeggen ze 'bóót'. En ik woon hier al zo lang dat ik inboorlings spreek.

[Domor]

Voor mij is de grootste truc ook kijk naar de hond. Maar wel tweezijdig. Kijk naar wat jouw hond een beloning vindt en niet wat jij vindt dat een beloning is. En kijk naar wat je hond naar(der) vindt en niet naar wat jij naar(der) vindt.

Noa moet ik vooral geen aai over de bol geven als beloning, ze heeft dan het gevoel dat ze gestraft wordt. Ninthe heeft periodes dat ze een snoepje na de click helemaal niet wil, maar dan juist wil kroelen (trouwens ook periodes dat ze snoep fijner vindt dan kroelen). Noa kan ik als ze een periode slecht eet, juist voeren door haar brokken te verclickeren. Ninthe houdt dan gewoon haar bek stijf dicht en moet ik er juist achter gaan staan als ze niet wil eten, eventueel samen met Noa.

Voor Noa is het een grotere straf om niet los te mogen dan om een correctie van de stroomband te krijgen. En hoewel ik absoluut uiteindelijk van de stroomband af wil, want ik vind het een stom ding, krijgt ze hem op het moment iedere lange wandeling weer om want ze mag gewoon echt niet ongehoorzaam zijn met haar (gevaarlijke) hobbies en een 20m lijn en een tuin van 400m2 vervangen op geen enkele manier het loslopen. Ze heeft overigens ook geen negatieve associatie met de stroomband, de eerste 10x is hij namelijk omgegaan direct voordat ze los mocht. Nu doet ze bij het tuig om doen haar staart naar beneden (of bij binnen aanlijnen als ze aan haar halsband weggaat) en bij de stroomband om doen haar staart weer omhoog.

[Soooof]

Dat sommige handelingen die je uit reflex toepast opeens bijzonder nuttig kunnen blijken. Hij maakte eens aanstalten de weg op te rennen omdat er aan de overkant een kat liep. Ik schrok daar zo van, dat ik vanuit m'n tenen naar hem brúlde dat ie goddomme moest WACHTEN op me, voor ik er überhaupt over na had kunnen denken. Blijkbaar hoorde hij dat het menens was. En tuurlijk weet ik ook wel dat dingen nu eenmaal duidelijker zijn, ook voor hem, als het heel helder is dat er geen onderhandelruimte in zit, maar het ook af en toe meemaken helpt wel.

[Barkley]

Je moet het echt goed menen en instinctief durven reageren. Mijn partner heeft Fred een keer onderuit geschoffeld. Aan de overkant van de sloot liep een labrador reu stijfjes met rechtopstaand haar Fred uit te dagen. Puber Fred had bedacht dat hij daar wel even op af kon en nam een sprintje (zwemmen durfte ie' niet gelukkig). Partner ziet het en was met drie stappen bij Fred, had hem te pakken en Fred stond meteen stil. Sindsdien is vriend dus echt wel dé baas.

Fred is best wel makkelijk en we hoeven eigenlijk amper boos te worden. Maar toen was het gewoon in één keer duidelijk dat dat soort gedrag niet nodig is.

[-Saskia-]

Ik leer van ze houden om wie ze zijn en niet om wat ik ervan kan maken.
Daarnaast zorg ik voor een evenwicht tussen wat ik geef en wat ik vraag en ben ik steeds oprecht. Ze leren vanzelf wel dat mijn gemoedstoestand varieert tussen sereen en giftig naargelang hun acties

Verder naar ze luisteren, niet teveel nadenken en vooral voelen.

[mim]

Voorkomen is beter dan genezen.

Oh leuk. Mijn antwoord daarop: Genees, Ën ga je problemen niet uit de weg. Want er komt ooit een situatie waarin je het nodig hebt. "
Sloopt je hond konijnen? Geef m een konijn voor de neus en zorg ervoor dat ie m niet sloopt. Daarmee krijg je respect, en niet met het feit dat je om de konijnen heen kunt lopen.
(of: Vreet je hond sokken? Bederf m eronder en zorg ervoor dat hij er geen 1 inhaleert)

Mijn hond heeft weleens een kind te pakken genomen wegens een te benauwende omhelsing,
zal er er nog eens ééntje uitnodigen? Kom op joh! Kinderen zijn onvoorspelbaar, en mijn hond dus duidelijk ook. Dus ik ga ze uit de weg en laat het er niet meer op aankomen.
Respect krijgen van je hond vind ik dan weer een héél ander verhaal.

[Soooof]

Je moet het echt goed menen en instinctief durven reageren.

Precies ja. Ze weten ook feilloos het verschil aan te voelen tussen een absolute eis en een suggestie.

[mijke]

Oor sprong vroeger tijdens het wandelen vaak vanuit plezier tegen me op als ze op me af kwam rennen. Met 50km/h, niet echt prettig. Stilstaan, omdraaien, knietjes geven, opzij stappen, foei brullen, het hielp allemaal maar zeer matigjes tot niet. Bovendien leverde het frustratie op. Tegenwoordig mik ik er gewoon een hondenbrokje in als ze aan komt racen, daar remt ze wel voor af, iedereen blij en nu is dat moment een leuke gezellige interactie waar we allebij blij van worden in plaats van een punt van frustratie. Nu springt ze sowieso niet meer omdat ze al op dat brokje anticipeert. Kleine moeite, groot effect. Kan mij het schelen dat ik het daadwerkelijke gedrag niet heb aangepakt!

[elskeadrianne]

Erg leuk en interessant om te lezen, al die "opvoedgeheimen"

[Lieske_1977]

Zelf vind ik het wel makkelijk dat een pup nog geen gewoontes heeft aangeleerd die door beloningshistorie (keer op keer succes door zelfbelonend gedrag) zo diep zijn ingesleten dat ze maar heel moeilijk om te buigen zijn naar ander gedrag. Gewenst gedrag aanleren is dan veel eenvoudiger. Neem bijvoorbeeld tegen mensen opspringen; tuurlijk heeft Joy dat wel eens geprobeerd als pup, maar er is geen enkele correctie nodig geweest om haar te leren dat netjes op de grond blijven veel lonender was (want: lekkers!). Dat opspringen heeft bij haar echt niets voorgesteld, want i.t.t. op de grond blijven staan leverde het haar niets op (negeren!).

Ik ben dus, zeker bij jonge honden, vóór het voorkomen van de fout in gaan om zo ingesleten slechte gewoontes te voorkomen, en van meet af aan duidelijk maken hoe je het wél wilt. Dat is nog even misgegaan dankzij de jippiedepippe extreem 'positieve' hondenschool waar ik trainde. Toen Joy wat begon te puberen, ging ze bij het commando 'hier' ererondjes langs de andere honden maken Succes alom, want én hond-hondcontact én allemaal lachende mensen. Ik had zelf niet de tegenwoordigheid van geest om haar een lange lijn om te doen en dacht dat gediplomeerde instructeurs heus wel wisten waar ze mee bezig waren, maar voor ik het wist was dit een gewoonte geworden en kon ik een middelvinger krijgen bij het commando 'hier'. Ik heb bij een andere trainer privélessen genomen om dit gedrag te doorbreken en ben inderdaad begonnen dat met een lange lijn te doen, zodat Joy niet nog meer successen zou scoren. Tegelijk heel veel geoefend met aandachtsoefeningen (met de clicker, mijn geheime wapen ).

Ook heb ik enorm veel geleerd van het trainingstraject dat ik heb gevolgd om Joy op te leiden tot hulphond. Veel theorielessen gehad over communicatie, leerprocessen, conditioneren, hondengedrag en -taal, etc. Kennis is macht Snap je bv. hoe positieve bekrachtigers werken, dan weet je ook hoe je voerbeloningen goed in kunt zetten zonder een hond te creëren die alleen maar wat wil doen als er iets te halen valt.

Tot slot is voor mij een goede band met je hond echt de basis van alles! Als het daar goed zit, gaat de rest misschien niet vanzelf, maar wel véél gemakkelijker.

Ik had een hond die opspringen leuk vond en dan gewoon écht leuk . Het leverde hem wel iets op want hij kon zijn spanning kwijt ( was bij het aandoen van de riem ) ik kreeg toen ook het advies om te negeren en lantaarnpaal te spelen . Nou vergeet het maar . Ik kon een uur stilstaan maar meneer was een kangoeroe en had dikke lol

Gewoon weglopen en de riem weer wegleggen had meer effect

En toch stoelt dit op hetzelfde principe, namelijk negatieve correctie: je ontneemt de hond iets, waardoor het gedrag stopt. Joy werd haar gewenste aandacht ontnomen, jouw hond het omdoen van de riem. Zo zie je dat er geen standaard oplossing is voor bepaalde gedragingen, maar dat je moet weten wat jouw hond motiveert om er goed op in te kunnen spelen

[laeken]

Doe wat bij je past. Niemand kan iets wat niet in zijn aard ligt en dat dan consequent doen.

[Manuma]

Voorkomen is beter dan genezen.

Oh leuk. Mijn antwoord daarop: Genees, Ën ga je problemen niet uit de weg. Want er komt ooit een situatie waarin je het nodig hebt. "
Sloopt je hond konijnen? Geef m een konijn voor de neus en zorg ervoor dat ie m niet sloopt. Daarmee krijg je respect, en niet met het feit dat je om de konijnen heen kunt lopen.
(of: Vreet je hond sokken? Bederf m eronder en zorg ervoor dat hij er geen 1 inhaleert)

Ook dat is weer per hond verschillend. Een Manu kun je onder de konijnen bedelven maar hij vermoordt ze tot de allerlaatste. Misschien niet als je erbij blijft maar je aandacht hoeft maar een miliseconde te verslappen en alles is vermoord.

[lieke]

Ik denk dat het geheim van een 'opgevoede' hond een kwestie is van een baas die goed naar de hond en diens behoeften kijkt. Als je die behoeften begrijpt, dan kan je anticiperen op gewenst gedrag en dat gedrag triggeren door er het gewenste 'wisselgeld' tegenover te stellen. Iedere hond (en trouwens ook elk mens) heeft een eigen wisselgeld en de kunst is om er achter te komen wat het is.
Voor de ene hond is het iets lekkers, voor de ander een bal en voor de derde een prijzend woord. Honden zijn (ook weer net als mensen) geboren opportunisten die iets doen omdat het hen iets oplevert. Ik geloof niet in flauwekul als eeuwige trouwe hondenliefde. Ik ben er van overtuigd dat mijn huidige honden en de honden in het verleden dól op me waren hoor. Maar dat was voornamelijk omdat ik ze een veilig huis biedt, een eindeloze aanvoer van gevulde bakken, een warme bank en flink wat knuffels. Maar in principe kan iedereen ze dat bieden dus zullen ze waarschijnlijk geen traan laten als ze morgen elders zouden wonen en een vreemde baas zou ze hetzelfde bieden als ze bij mij krijgen.
(Nou ja, Maggie zou het misschien wel erg vinden maar die is erg gehecht aan mij en vertrouwt niet zoveel mensen.)

[lieke]

Voorkomen is beter dan genezen.

Oh leuk. Mijn antwoord daarop: Genees, Ën ga je problemen niet uit de weg. Want er komt ooit een situatie waarin je het nodig hebt. "
Sloopt je hond konijnen? Geef m een konijn voor de neus en zorg ervoor dat ie m niet sloopt. Daarmee krijg je respect, en niet met het feit dat je om de konijnen heen kunt lopen.
(of: Vreet je hond sokken? Bederf m eronder en zorg ervoor dat hij er geen 1 inhaleert)

Ook dat is weer per hond verschillend. Een Manu kun je onder de konijnen bedelven maar hij vermoordt ze tot de allerlaatste. Misschien niet als je erbij blijft maar je aandacht hoeft maar een miliseconde te verslappen en alles is vermoord.

Ik vind het trouwens toch iets anders om te denken dat een aangeboren instinct er uit te 'opvoeden' is. Dan zou een doorsnee stafford of pittbul ook door opvoeding een lammetje worden bij andere honden. Of een fila of rottweiler een inbreker enthousiast doodlikken.
Dergelijke sterke instincten zijn hoogstens onder controle te houden maar er nooit uit te krijgen. Niet te vergelijken met het dwangmatig opeten van sokken (wat mij eerder een teken van verveling lijkt).

[Budkes]

Mijn opvoed geheim; Kies een hond die bij je past, en zelfs dan nog pas je aan aan je hond.
Geen hond is hetzelfde dus ieder individu heeft eens andere aanpak nodig.
Persoonlijk doe ik alles alleen maar uit gevoel en instinct. Dat is mijn ding en ik zou niet anders kunnen.
Dat gevoel heeft onlangs een behoorlijke knauw opgelopen door een ernstig bijtincident dat me is overkomen, met 12 bijtwonden en een gebroken knieschijf als resultaat, maar het is gelukkig niet weg. Daar was ik wel even bang voor, en het was inderdaad ook even weg, maar gelukkig is ondertussen gebleken dat het er nog steeds zit, ook voor vreemde honden.
Door de jaren heen heb ik behoorlijk wat opleidingen gevolgd en ervaringen opgedaan, en ondanks dat, of juist dankzij dat heb ik enorm geleerd om op mijn gevoel te acteren.
Ik heb gevoelige honden gehad en harde honden en ik vind dat wij ons daar op aan moeten passen.Sommige honden passen je als een handschoen en voor anderen moet je harder werken, maar zij hebben geen keus en dat schept dus een verplichting voor ons.

[Neeltje]

Inderdaad kies een hond die bij je situatie past en dan je gezonde verstand gebruiken en niet zitten miepen.

[Rami]

Mijn 'geheim' is dat ik de lat wat de opvoeding van mijn honden betreft erg laag leg. Ze moeten komen als ik roep, normaal doen tegen soortgenoten en (bevriende) mensen, geen wild (of katten) opjagen en dat is het wel eigenlijk.
Het zijn huishonden en dat houdt, voor mij, in dat ze ten alle tijden meedraaien met ons huishouden. Hebben we veel tijd dan zijn er lange wandelingen, hebben we wat minder tijd dan worden het wat rondjes in de buurt. Verder mogen ze altijd mee, zijn overal bij betrokkene en zorgen we dat ze qua natje, droogje en bezigheden niets tekort komen.

[Wolfsblut]

Ik heb geen geheimen inzake het opvoeden. Ik handel naar eigen inzicht. Veel boeken over honden lees ik dan ook niet want het zijn slechts individuele theorieën en meningen van een persoon. Hoge eisen stel ik niet. Gewoon de basiscommando´s ben ik tevreden mee. En als ik iets niet weet vraag ik het hier. Spelletjes voor de geest zoals puzzelen daar ga ik mijn honden niet mee lastig vallen. Wij hebben gewoon plezier met elkaar. En daar gaat het tenslotte om. Ik heb altijd honden gehad die bij mij passen. Dat geldt overigens ook voor mijn honden. Zij hebben een baasje die bij hun past.

Een gebroken knieschijf, dat is niet mis Budkes. Daar ben je nog wel even zoet mee. Jij hebt natuurlijk vanwege je werk wel een ander soort honden dan die in de doorsnee gezinnen aanwezig zijn.

[Snowdog]

Het allerbelangrijkste in de ontwikkeling van mijn honden vind ik vertrouwen. Vertrouwen in mij en ook zelfvertrouwen. Ik vind niets leuker dan een jonge hond leren om zijn talenten te benutten en zien hoe een hond daarvan groeit. En samen ontdekken we de wereld. Soms doe ik iets wat zij niet kunnen (bijvoorbeeld in een boom klimmen en dan doe ik net of ik in de boom iets lekkers heb gevonden) en soms brengen zij mij een kadaver en dan ben ik oprecht blij en zij heel trots. Ik vind het belangrijk dat ze graag bij me zijn, omdat ze zo zelfstandig kunnen werken. Ze krijgen veel vrijheid omdat ze goed terugkomen. Pas als ik die basis goed vind, ga ik ze echt trainen.

Wat ik ook nog belangrijk vind, is dat ze hun ei kwijt kunnen. Ik heb dan staande jachthonden. Die moeten ook gewoon de mogelijkheid krijgen te rennen, te revieren, een spoor te volgen. Dat is tenminste mijn mening. Een tevreden hond is veel makkerlijker te sturen. Een hond die niet kan zijn wie hij is, raakt gefrustreerd.

[Tiny]

Ik klungel maar wat aan

De eerste stap is vertrouwen in elkaar krijgen, elkaar begrijpen en kijken wat wel en niet kan en nooit meer dan dat vragen.

Dan kijk ik naar de hond, met een Husky ben je snel klaar want voor ik heb gekeken is ze al weg , en de raseigenschappen. Op het strand en in het bos luistert ze, niet gelijk, en komt ten alle tijden terug, op een kinderboerderij mag ik de horlepiepdansen en nog heeft ze geen interesse. Dat doen we dus niet.

Verder ben ik makkelijk, ze mag haar gang gaan zolang ze geen andere honden of dieren sloopt. In de zomer moet ik echt mijn gebieden uitkiezen vanwege het jonge vogelgrut, meestal loopt ze dan aan een lange lijn. Maar dan mag zij wel de route bepalen, beetje geven en nemen noem ik dat.

[ranetje]

Mijn geheim is omdenken. In het begin was ik van het 'ze meot gewoon doen wat ik zeg en anders word ik boos', gevoed door de heer Milan en een hondenschool die met slipketting werkte. Dat bleek meestal averechts te werken en veel frustratie was ons deel. Nu kies ik de weg van de minste weerstand. Waarom zou ik Oor streng laten volgen op plekken waar dat Echt Heel Moeilijk is, als ik haar ook gewoon aan de riem kan doen? Of de aandacht kan afleiden met lekkers of een bal? Waarom zou ik blijven trainen op trekken terwijl een antitrektuigje ons allebei zoveel meer rust verschaft en nog effectiever blijkt ook? Waarom zou ze per se precies aan de hiel moeten volgen als zij gewoon graag voorop loopt? Dat maakt gewoon dat je in alles zo veel leuker met je hond omgaat, dat dreunt door in alles wat je doet. Gevolg is dat ik hier in het park zelden een hond tegen kom die beter luistert dan Oor (wat overigens ook veel zegt over de opvoedkwaliteiten van de meeste mensen, want zo perfect luistert Oor nou ook weer niet ).Als al het contact met je hond de hele tijd vrolijk en gezellig en leuk en niet belerend of streng of boos is, dan is die ene keer dat je wel nee moet zeggen ook veel effectiever dan als je sowieso al de godganse tijd aan de riem loopt te sjorren of boos loopt te worden.

Lijkt me voor een gewone leuke verhouding met je hond een prima manier

Je kunt op die moeilijke plekken natuurlijk ook nog altijd oefenen met strak volgen als ze aan de lijn zit

@Paisley, was blij dat je er een disclaimer onder zette bij een van je eerste berichtjes.
Honden van een zelfde ras hebben zeker meer overeenkomsten, maar hun karakters kunnen absoluut enorm verschillen.

[Antonetta]

Ik heb geen opvoedgeheimen ik doe wat mij goed lijkt. Bij Balou, die visite de deur probeert uit te jagen heb ik het opgegeven dus hij gaat naar boven als er visite komt dit is beter voor hem, mij en zeker voor de visite.

[sjm]

Inderdaad, een hond kiezen dat bij je past.
En voor jezelf duidelijk hebben wat je wel en niet wil. En niet te lage verwachtingen hebben, vind ik.
Mijn beide rassen wordt altijd van gezegd dat je er niks mee kan, die opvoeding kun je wel vergeten.
Wij hebben Zahra zoveel mogelijk opgevoed als een "normale " hond. Gewoon dingen eisen, dingen aanleren, corrigeren waar nodig etc. En het is eigenlijk ook gewoon een hele normale hond geworden. De Chihuahua's hebben we best wat mee te stellen gehad qua opvoeding, maar ze luisteren wel (over het algemeen).

Als we Zahra of de chihuahua's zo hadden opgevoed als wat er altijd over gezegd wordt was het inderdaad niks geworden.

De meeste Saluki's krijgen amper opvoeding, want ja, je kunt ze toch niks leren.