laeken schreef:[
Honden fokken maakt ook blind. Het hebben van veel honden idem. Je past je standaard aan en negeert de individuele honden teveel. Je verhard en legt de norm van bovenaf op op alle honden samen. Dat is niet echt genuanceerd en je doet er honden ernstig tekort mee. Je drukt ze in een leven dat ze niet verdienen. Dus voor mij niet in orde.
Onlangs schreef ik onderstaande tekst nav veranderingen die ik bij mezelf bemerkt heb / doorlopen heb sinds ik in de hondensport en fokkerij begonnen ben
—————
geen vraag gewoon even wat ervaring delen.
toen ik startte met de honden zag het leven van mijn honden er anders uit, mijn fokplannen hadden een andere insteek en de fysieke en mentale conditie van mijn honden was anders dan nu.
Wat is er veranderd, als startende hondensporter/fokker volgde ik het advies van de oudgedienden en clubgenoten op.
dwz dekken eerste loopsheid na de 18 maanden; en zelfs met mijn eerste teef en enkele anderen het volgende jaar weer dekken; honden in de kennels, weinig interactie want er zal toch eens iets onderling voorvallen (al liet ik eigen wel meer dan "gewenst" samen); röntgenen zodra het mocht, dus met 12 maanden; vrij harde training waar weinig initiatief van de hond gewaardeerd werd.
Gelukkig had ik dan ook nog eens honden die een dusdanig karakter hadden dat ze de training accepteerden omdat werken op 1 stond, verder had ik geboren moedertjes die ook weinig te lijden hadden onder de nesten, maar uiteindelijk kon het mij niet bekoren.
Over de jaren heen gezocht naar mijn eigen weg in trainen, gezocht naar mijn eigen weg in de fok.
Dat heeft geresulteerd in later medisch keuren (officieel op zijn vroegst pas met 24 maanden), geen fokplannen voor de 2-2,5 jaar en schuif dan inmiddels zelfs nog meer op, denk de huidige jonge garde niet voor de 3
Meer en meer interactie tussen de honden en goh, ineens kunnen ze gewoon allemaal samen, geen problemen qua interactie, geen teef-teef issues (ja tot vorige week had ik nog 1 teef die absoluut niet met andere teven kon, maar zij was op ruim 5 jarige leeftijd hier gekomen), geen reu-reu issues, honden die veel relaxter in de kop zijn etc
En ja, wat ik oa van trainers die mij van voorheen kennen hoor, op moment ziet het werk er rommeliger uit dan ze van mij gewend zijn, maar we zijn er nog niet en liever rommeliger en relaxt met verder dezelfde werkkwaliteiten (of zelfs meer omdat er meer eigen initiatief geaccepteerd en gewaardeerd wordt) en wat later klaar (mijn huidige jonge reu zal pas met 4,5 naar de keuring gaan, want ook ik ben zoekende in hoe bepaalde zaken op te lossen en er is een van mijn reuen teruggekomen die nu tussendoor ook nog naar de keuring gaat)
Maar wat ik nu ook merk, mijn teven trekken naar elkaar met de loopsheid, dus nu net voor het eerst in mijn 12 jaar fok en 13 jaar meerdere teven bijeen dat ik alles tegelijk loops had, heerlijk, natuurlijk, en ook fijn voor de heren (5 intacte reuen) dat de 4 dames alles tegelijk hadden, want nu is na 3 weken de rust weer wedergekeerd. En ze hebben elkaar echt meegetrokken want er zat steeds een paar dagen tussen en ook die die ik nog niet verwacht had nu.
zoals ik al startte, gewoon even om te delen.
Mijn eigen les hieruit is wees niet bang het oude vertrouwde los te laten, er kan zoveel moois voor terug komen
dat goldt voor mij voor de manier van houden (al zitten ze nog steeds niet in huis en dat zal ook niet gaan gebeuren) en de manier van omgang en training, maar geldt ook zeker voor visies op fokkerij, gezondheid, uiterlijke kenmerken etc.
——————
En ja hier leven de honden buiten, zonder toezicht de meeste individueel, daarbuiten veelal in passende combinaties.
Om meerdere redenen maar toch wel de belangrijkste voor nu is dat m’n partner ondanks dat hij gek van ze is er ook allergisch voor is.
Maar wij leven ook veel buiten, dus ze worden zeker niet buitengesloten
