Eline* schreef:Inge O schreef:
op dit punt ben ik het dus niet helemaal met je eens : ongewenst gedrag wil je wel voorkomen in de aanleerfase, maar dat lukt lang niet altijd. zelfs niet bij mensen met veel ervaring, laat staan bij bazen zonder ervaring.
bij sommige slechte gewoontes kan je het dan proberen ombuigen, en de hond ongemerkt op het goede spoor zetten. maar bij andere dingen ontkom je er naar mijn gevoel niet aan om in te grijpen - duidelijk, kort en krachtig, een correctie dus ja. op het niveau dat die correctie ook doorkomt. hoe en wat, ligt helemaal aan de hond, en aan de situatie.
ik zal als voorbeeld dat blaffen nemen : ik bedoelde dus niet blaffen waardoor de hond aandacht verkrijgt (als beloning), maar blaffen als zelfbelonend gedrag - het aanhoudend staan blaffen op een hondenschool bv. - wel, ik pieker er zelfs nog niet over om dat niét te verbieden.
en dan vind ik persoonlijk dat het wél een rol speelt hoe de dominantieverhoudingen zijn tussen baas en hond; ik weet wel zeker als ik zoiets verbied dat ik een onmiddellijke reaktie krijg van mijn hond (zwijgen dus) ook al is het voor het eerst dat ik hem dit zou verbieden. op die reaktie kan ik dan positief verder bouwen = positief trainen.
terwijl er zat honden zijn die bij een verbod van hun baas op dat ogenblik denken 'ach, mens, ga toch elders zeuren', en lekker verder blaft dus. je kan er van op aan dat die hond + baas-combinatie ook problemen hebben op andere vlakken, ben ik 100% zeker.
Je voorbeeld is verkeerd want dat kan ik zo afbranden. Veel honden blaffen vanuit stress op een hondenschool..drukte en lawaai wat ze niet gewoon zijn. Straf verergert stress en blokkeert het leervermogen van je hond en werkt dus averechts.
Staat los van rangorde..
Jij noemt het stress, ik noem het liever opwinding.
Waarom winden veel honden zich zo op in een nieuwe situatie? Doordat zij niet gewend zijn om zichzelf te beheersen. Waarom kunnen zij zichzelf niet beheersen? Doordat er nooit duidelijke grenzen aan hun gedrag zijn gesteld. Gebrek aan zelfkontrole leidt tot een ongekontroleerde opwinding die zich kan uiten op vele manieren. Bvb. blaffen als een bezetene.
Wat is nu eigenlijk opgewonden zijn? Ik zie dat als een situatie waarin er in de hersens een chemische situatie ontstaan is die zolang zij aanhoudt een bepaalde staat in stand houdt. Onderbreek je de produktie en ontvangst van de opwinding veroorzakende stof dan keert de rust weer.
Door te korrigeren kun je naar mijn ervaring heel goed voor rust zorgen bij een opgewonden hond. Het is zeker niet zo dat wanneer je een opgewonden hond korrigeert deze in de stress schiet, integendeel. Een opgewonden hond leert juist niet, een niet-opgewonden hond wél. Ik ben dus zeker geen tegenstander van het gebruik van korrekties bij "gestresste" honden.
Wel is het helaas zo dat het niet eenvoudig is om goed te korrigeren, dat is dus echt iets wat je onder goede begeleiding dient te leren, vooraleer het toe te passen.
Kortom, me baserend op mijn ervaringen en vertrouwend op mijn inzicht kan ik het niet met je eens zijn. Korrigeren hoeft zeer zeker niet stressverhogend te zijn, integendeel, niet-korrigeren houdt vaak stress in stand en vertraagt of blokkeert volledig het kunnen aanleren van ander gedrag.
Eline* schreef:Wil niet zeggen dat ik het volledig met je oneens ben hoor.
Ik ben zelf iemand die erg zuinig is met straf, maar er zijn dingen waarvan ik vind dat een dier echt onder de indruk mag zijn ALS ik besluit tot straffen. Maar dan heb ik het niet over gehoorzaamheidstraining. Daar straf ik niet fysiek bij zoalng een dier iets niet beheerst.
STraf blokkeert alleen maar en maakt een dier faalangstig. Daar hou ik niet van. Gehoorzaamheidstraining moet leuk zijn.
Als een dier iets eenmaal beheerst en ik word gepiepeld dan is het een ander verhaal. Maar dan hebben we het niet meer over training.
Ik geloof niet dat straf alleen maar blokkeert, indien juist toegepast begrenst straf, en dat is iets anders. Geblokkeerd en faalangstig wordt een hond als er niet of verkeerd beloond wordt om binnen de begrenzing gedrag aan te leren.
Een hond begrijpt meestal verbazingwekkend snel wat de bedoeling is, en even verbazingwekkend snel begint hij zich te richten op het "piepelen" van zijn baas. In mijn ogen moet je dan ook niet te lang blijven proberen om zonder straf op een bepaald beheersingsniveau te geraken, omdat je dan gewoon loopt te emmeren met een hond die bezig blijft met het proberen van het verleggen van zijn grenzen.
Dat georzaamheidstraining waarbij behalve beloont ook gekorrigeerd wordt niet leuk is voor een hond bestrijd ik ook. Honden vinden het helemaal niet zo storend om op een duidelijke manier gekorrgeerd te worden als vaak gezegd wordt, zeker niet als dat gebeurt in kombinatie met zoveel als mogelijk belonen. Honden kunnen op zo´n manier wel degelijk op een voor hun prettige manier leren om bepaald gedrag wel of juist niet te vertonen.
Eline* schreef:Ik snap het ergens niet zo goed. We roepen hier allemaal dat rangorde van ondergeschikt belang is in omgang met je hond..want dat dwing je af met je houding en bladiebla..hond mag dus best op de bank en op bed..
Alleen bij gehoorzaamheidstraining, waarin je een dier dingen gaat vragen die totaal buiten zijn begrippenkader vallen, dan ineens gaat het wel om rangorde??
Die hond snapt vanuit ZIJN belevingswereld heel goed als hij niet op de bank mag..Juist vanuit het rangordegelul..want de bank is hoog is status.
Dat snapt ie vele malen beter dan een ruk aan de lijn omdat hij niet direct snapt te moeten gaat zitten....want in de beleving van de hond heeft dat nou net weer helemaal niks van doen met rangorde.
Is dat wel zo? Snapt een hond die niet gaat zitten echt niet dat jouw bedoeling is dat hij gaat zitten, en dat dit gaan zitten van hoger belang is dan het hoogst geïnteresseerd met zijn omgeving bezig zijn, en dat de aan zijn desinteresse cq. weigering verbonden korrektie iets met deze weigering te maken heeft? Dat betwijfel ik ten zeerste. Ook betwijfel ik ten zeerste of een hond die in zo´n situatie van weigering/desinteresse tóch gaat zitten niet ervaart dat hij gaat zitten omdat jij dat wilt. Ik denk echt dat een hond op zo´n moment ervaart dat jij ranghoger bent, en je wil aan hem oplegt. Ik denk zeer zeker niet dat zo´n hond ervaart dat hij overgeleverd is aan een voor hem onbegrijpelijk monster die dmv. bizarre martelmethoden bezig is om van zijn hond een willoze slaaf te maken die van ellende niet meer weet waar hij het zoeken moet.
Eline* schreef:Ik wil het wel even anders stellen..een hond, die een beetje bang is voor zijn baas zal geen greep naar de macht doen. Door met gehoorzaamheidstraining af en toe te straffen maak je je hond een beetje bang en heb je dus minder kans op rangordeproblemen.
Een hond, die vrijuit initiatieven toont zal geen argwaan of angst hebben voor zijn baas en zich dus vrijer en blijer gedragen. Zelfverzekerder zijn en dus daarvanuit meer kans op problemen geven bij onkundige hondenbezitters, die verder van hondengedrag de ballen verstand hebben.
Ik vind het een omgekeerde wereld, maar wie weet ligt het dichter bij de werkelijkheid dan het hele verhaal van Cuppen.
Zeg je hier nu eigenlijk niet ongeveer hetzelfde als Cuppen?
Ik heb vaak de indruk dat honden die zonder fysieke korrekties getraind worden meer op bvb. tijgers in het circus lijken, of op orka´s in een dolfinarium. Door gebruik van voedsel en het strikt toepassen van wetenschappelijk onderbouwde leermethodes krijg je gewoon dieren die gedrag vertonen wat vastgelegd is door herhaling, veel herhaling. Ook leren deze dieren dat jij in staat bent om hun beloning te manipuleren. En dus hun gedrag.
Maar heeft dit soort omgang met honden nu echt alles te maken met dat wat een hond eigenlijk is?
Oké, je vult zo´n training dan aan met rangorde-regeltjes die moeten zorgen voor het duidelijk laten zijn van de verhoudingen, maar ik mis in deze hele manier van omgaan met honden de direkte konfrontatie welke toch ook deel uitmaakt van de omgang van honden onder elkaar. Even voor de goede orde, ik doel hier dus niet op het veelvuldig toepassen van buitensporig geweld. Maar lichamelijk machtsvertoon is gewoon zeer den hond eigen.
) maar de waarheid bevat het niet.
