Het HondenForum

Bij een kooikerhondje hadden wij een redelijk actief hondje verwacht.
Met Bente bleek dit niet het geval te zijn. Verder is ze naar eigen mensen altijd afstandelijk geweest. Dus in dat opzichte viel / valt ze tegen.

Verder is ze de meest ideale hond geweest die je als eerste hond zou kunnen hebben: gemakkelijk, luistert snel, beetje eigenwijs en tot een half jaar superlief voor iedereen.

Beetle is haar dochter die ik zelf heb uitgezocht . Ik kon toen enigszins vergelijken met haar 3 zusjes en broertje en ze is bijna helemaal wat ik van haar verwachtte. Ze is knettergek, lollig, speels, actief en een knuffelhond. Allemaal eigenschappen die haar moeder niet heeft. Het enige minpuntje is dat ze enigszins onzeker is (maar dit is onze eigen fout in de opvoeding geweest).

Echt specifieke verwachtingen heb ik nooit gehad van mijn honden. Hooguit dat het leuke, gezellige, beetje knuffelige honden zouden worden. En dat zijn ze alledrie wel.

In vergelijking met de eerste dag dat joep bij me kwam is Joep veel meer geworden dan dat ik ooit had verwacht. Hij was zwaar verwaarloost en bang gemaakt in zijn vorige woon situatie. Als ik nu zie hoe hij uitgegroied is tot een leuke open hond die graag wil leren, mensen leuk vind en goed overweg kan met alle andere honden die we tot nu toe kennen dan vind ik dat een onnoemelijk verschil.

Joep is wel door zijn verleden een heel rustig en teruggetrokken hondje wat heel erg gestimuleerd en gemotiveerd moet worden om daadwerkelijk in aktie te komen en dat terwijl ik had gedacht dat de meeste pups ondernemend, speels en aktief zijn. Dat was Joep in de verste verte niet!

Ik had niet echt verwachtingen...Ze is een type hondje waar ik helemaal voor gevallen ben. Bijna alles aan haar vind ik leuk en past perfect bij mij.

Ik weet eigelijk niet meer wat ik verwachte toen we Sandro namen Maar dat ik er blij mee ben is een ding wat zeker is.

Yildah voldoet 100% aan mijn verwachtingen! Ze was ook precies zoals de stichting mij vertelde.

Ik wilde een sociale hond, lekker stabiel, zelfverzekerd maar niet agressief , die vooral altijd los zou lopen. Kindvriendelijk stond ook bovenaan mijn lijstje.
Nou heb ik een Diesel die niet echt zelfverzekerd is maar wel zo doet, die in de stress gaat bij drukte , en die kleine kinderen en andere opdringerige lui uit de weg gaat en als ze blijven aandringen gaat grommen.
Hij heeft in drukke situaties veel leiding nodig, dat zoekt hij ook bij mij.
Gelukkig. Fijn is ook dat hij prima los kan lopen, en nooit ruzie heeft met vreemde honden. Doen ze niet leuk, loopt hij gewoon weg. Maar hij probeert wel even contact te maken.

Ondanks zijn minpunten is hij mijn maatje.
Ik ken hem door en door, hij is ook echt helemaal van mij, hoewel hij Maurits en de twee oudste kinderen ook erg leuk vindt en de jongste steeds minder uit de weg gaat en steeds meer opzoekt. Hij is mijn hond.
Puck is ook echt van mij, maar is wel iets meer van het hele gezin.
Ik kan nog niet zeggen of zij wordt wat ik hoop.
Ik hoop dat ze buiten wat zelfverzekerder wordt, ze kan erg schrikken van dingen als een knallende uitlaat, een agressief terriertje etc.
Daar is Diesel weer veel beter in.

Wat ik graag wilde , een wakerig uitziende afschrikwekkende hond door formaat , met een klein hartje en schoothondkarakter, daar voldoet ze ruimschoots aan. Mensen lopen met een boog om mij heen.
Iedereen die haar leert kennen is totaal verliefd op haar zeer vriendelijke rustige maar blije karakter.
Ze wacht echt met begroeten tot zij het okee vindt. Ze blijft dan gewoon liggen kijken. Maar als wij zeggen dat het goed en het bezoek of de voorbijganger lokt haar met een lief woordje dan laat ze zich zelf van haar mooiste en liefste kant zien. Ze luistert voor een pup ook prima buiten, en kan dus ook heerlijk los mee .Als ze zo blijft ben ik voor de rest van mijn leven verkocht aan dit ras.
1 minpunt van Puck, waar ik best te makkelijk over gedacht heb.
Heeeel erg veel mensen zijn bang van haar. Ik heb hier regelmatig kinderen over de vloer die van boven op de trap naar de bank rennen en zich daar op de leuning posteren.
Ik kan ze alletwee niet missen.

Ik wilde een boxer die het leuk vind om overal mee naar toe te gaan. Een echte aanhankelijke boxer die het leuk vind om te leren. Dit omdat Elmas een extraam onafhankelijke hond is.
Bikkel is alles wat ik wilde hij is extreem makkelijk en luistert eigenlijk al vanaf pup hij heeft een enorme wil to please en is gewoon slim, en een hele lieve hond gewoon. Van mijn eerste boxer zei ik zo'n eentje krijg ik nooit meer en van bikkel zeg ik hetzelfde.

groetjes majelle

Eigenlijk wel ja.

Toen we Daisy namen had ik meer dominantie verwacht, had namelijk best veel gelezen, ook dat rottie's erg dominant kunnen zijn. Maar aan Daisy hebben we een hele makkelijke hond wat dat betreft.

En Spike, ja, die is idd wel wat we verwacht hadden van een rottie reu. Een echte grote knuffelbeer, grote bek, klein hartje naar ons toe.

En Birdy voldoet ook aan wat we verwacht hadden. Een lekkere knuffel die prima tussen de anderen doorhobbelt.

Bayko is bij ons komen wonen in de hoop dat hij mij uit een diep dal kon trekken. En dat heeft hij gedaan, hij is echt mijn reddende engel geweest. Niet alleen toen hij net bij ons was, maar ook later nog. Met Bayko heb ik een band die ik waarschijnlijk nooit meer met een andere hond zal krijgen. Het is alleen jammer dat ik,omdat het zo slecht met me ging,hem eigenlijk niet helemaal de opvoeding heb kunnen geven die hij verdiende. Maar we hebben er het beste van proberen te maken en helemaal mislukt is dat nou ook weer niet. Af en toe steekt meneer zijn middelvinger naar me op en doet het liefst gewoon zijn eigen ding, maar door tegenwoordig zo consequent mogelijk te zijn valt dat toch nog wel goed onder controle te houden. Hij kan soms dominant zijn naar andere reuen, en dat is helaas iets waar ik destijds niet duidelijk genoeg op heb gereageerd toen hij volwassen werd. Maar er zijn gelukkig ook nog genoeg reuen waar hij wel gewoon mee overweg kan en teven vindt ie altijd geweldig. Naar mensen toe is Bayko de meest sociale hond die ik ken en dat was iets wat we toch wel een beetje gehoopt en verwacht hadden aangezien hij niet alleen qua uiterlijk maar ook qua karakter ontzettend veel op zijn vader lijkt. Valt Bayko me tegen? Nee, absoluut niet (hoewel ik hem soms best wel eens achter het behang wil plakken ). Had ik meer van hem verwacht? Ook niet. Hij heeft letterlijk mijn leven gered en daar zal ik hem altijd dankbaar voor blijven.

Cyntha kwam er ruim een jaar later bij. We vonden het wel leuk om voor Bayko een vriendinnetje te zoeken en zo kwamen we weer bij Bayko's fokker terecht. Toen we de eerste keren bij het nest gingen kijken was Cyntha een nieuwsgierig maar niet overdreven druk of 'aanwezig' hondje. Dat leek ons wel geschikt voor bij Bayko aangezien die ook niet zo heel erg druk was en is. Maar vanaf het moment dat de beslissing was gevallen dat het dat ene teefje zou worden leek het wel of madame dacht 'zo ze hebben nu toch al voor mij gekozen, dan kan ik nu mijn ware aard laten zien'. Laten we het er op houden dat we erg veel medelijden hadden met haar nestgenootjes Ook heeft het bijna 2 jaar geduurd voordat Cyntha een beetje rust in haar kont kreeg. Eerst was ze altijd maar dan ook altijd bezig overdag, Bayko werd er soms gek van Maar nu is ze in huis net zo rustig als Bayko. Ga daarentegen met haar aan het werk en ze is klaar voor actie Ook was vanaf het begin meteen heel duidelijk dat Cyntha heel erg aanhankelijk was naar ons toe. Kan me nog goed herinneren dat de fokster zei:'' Hmm met dit meisje erbij hoeven jullie je nooit meer te wassen'. En daar had ze gelijk in. Cyntha is dol op ons allemaal en en het liefst geeft ze de hele dag door uitgebreide kusjes. De ontmoeting met Bayko verliep in eerste instantie niet helemaal vlekkeloos want ons monstertje vond die groterd toch wel wat eng. Maar al diezelfde avond lagen ze met elkaar te spelen en vielen ze kont aan kontje in slaap Vanaf dat moment was het 8 poten op 1 buik en wisten we dat we een goede keuze hadden gemaakt. Wel was al vrij snel duidelijk dat Cyntha later de baas zou worden over Bayko, maar dat vonden we niet erg en daar hadden we ook al rekening mee gehouden. Het leek ons leuk om met onze tweede pup shows te gaan lopen en ook op dat vlak hadden we aan Cyntha zeker een goede hond. Vanaf ongeveer 10 maanden oud kreeg ze altijd een Uitmuntend als beoordeling en werd bijna altijd geplaatst. Mijn zus wilde graag met Cyntha gaan sporten (dat deed ik inmiddels al met Bayko) en ook wat dat betreft bleek Cyntha heel erg geschikt. Ze vind alles leuk of het nou behendigheid, gehoorzaamheid of doggydance is en en werkt dan ook geconcentreerd en met veel plezier. Ze heeft inmiddels een paar behendigheidswedstrijden gelopen en daarin draait ze altijd met de top mee. Ze heeft veel werklust en wil het iedereen altijd naar de zin maken. Daardoor (en ook wel door het feit dat ik geleerd heb van de fouten die ik bij Bayko heb gemaakt) zijn we bij haar opvoeding eigenlijk nooit tegen grote problemen aangelopen. Ook met andere honden is Cyntha sociaal. In een grote groep drentelt ze gewoon overal tussendoor en zoekt zich af en toe een speelkameraadje uit. Alleen aan de lijn kan ze af en toe wat bitchy zijn als een andere hond zich te veel aan haar opdringt, maar meestal is een snauw of een grom al genoeg om het op te lossen. Cyntha is eigenlijk uitgegroeid tot de hond die we hadden gehoopt en ook wel verwacht hadden dat ze zou worden. Het enige jammere is dat ik graag 1 of meerdere nestjes met haar had willen fokken en dat gaat helaas niet omdat ze een lichte vorm van HD heeft (HD-C1). Maar voor de rest is ze gewoon ons kanjertje en heeft ze zeker aan onze verwachtingen voldaan.

Choice is ook weer een verhaal apart. Na de teleurstellende heupuitslag van Cyntha konden we onder fokkersvoorwaarden een teefje krijgen zodat we toch nog onze kennel konden beginnen. De combinatie waar Choice uit komt sprak me vooral heel erg aan omdat het ging om honden (en dan heb ik het natuurlijk niet alleen over de ouders maar ook over de honden die daarachter zitten) met geweldige rastypische karakters die zeer veel werklust bezitten, weten dat ze geen shoarma moeten maken van schapen en daarnaast ook nog eens goed gebouwd zijn. Voor de rest hadden we een aanhankelijke hond verwacht met behoorlijk wat maffe streken en dat klopt helemaal Binnenkort zullen de heupen van Choice worden getest en dan hebben we weer wat meer zekerheid of ze ook wat het fokken betreft onze dream come true zal zijn.

Niet helemaal, maar het feit dat ie onzettend lief is maakt veel goed

Bijna helemaal
Ameno is voor mij een hond uit duizenden. Ik kan met haar lezen en schrijven en ze is voor mij een tophond. Een hond waarvan ik nu al weet dat het erg moeilijk gaat worden om nog een keer een hond tegen te komen die zo goed bij mij past.

Maar ze is wel terughoudender naar vreemden dan dat ik had verwacht. Zo blaft ze bij binnenkomend bezoek en wil gewoon niet geaaid worden door vreemden.
Ik vind dat inmiddels niet meer erg en kan er goed mee leven, maar verwacht had ik het niet. Zeker niet na al die maanden dat we haar dagelijks in contact hebben gebracht met vreemde mensen.
Gelukkig gaat het wel met alle honden goed. Dus we hebben niet voor niets zoveel aan socialisatie gedaan.

Maar nogmaals voor mij is ze de perfecte match en ik zou haar voor geen goud willen missen.

Saar is alles wat ik verwachtte plus nog een heleboel meer. Stronteigenwijs, veel slimmer dan goed voor d'r is en ontzettend lief.
Ik heb me echter wel een keer grandioos vergist wat er dan ook toe heeft geleid tot een herplaatsing. Beter voor ons maar vooral en bovenal beter voor de hond.
Het geval was dat we gekozen hadden voor een sheltie omdat we een klein formaat hondje wilden wat wel lekker sportief is en wat vooral niet te eigenzinnig/dominant/whatever zou zijn omdat we dachten dat dat verstandig was als beginnende hondeneigenaren.
Een sheltie was dat alles. Maar het bleek ook meteen dat we onzelf totaal onderschat hadden. Sheltielief was een ontzettend onderdanig, terughoudend en soms zelfs wat bangig hondje. Precies zoals het grootste gedeelte van de shelties is (los van dat bange), maar ook precies wat niet werkte hier.
Mijn drukke, blijkbaar van nature wat dominerende karakter maakte ietwat te veel indruk op het arme hondje. Lastig uit te leggen, maar het werkte gewoon niet.
Het heeft lang geduurd voor ik toe kon geven dat dit geen ideale situatie voor hem was. Hij was niet lekker op zijn plek en ik moest me constant inhouden omdat ik nou eenmaal de neiging heb lekker druk te spelen met de honden, stevig te knuffelen en veel met de honden onder de mensen te zijn. Toen vrienden van ons die altijd al gek met hem waren aangaven dat ze op zoek waren naar een hondje zijn we er over gaan denken om hem bij hen uit te plaatsen. Een goede beslissing want hij is er heerlijk op zijn plek, heeft een hondenmaatje waar hij zich een beetje aan optrekt en hoeft niet meer mee naar drukke plekken met veel mensen.
Ik was dus zeker niet teleurgesteld in hem, wel in mijzelf dat ik niet gewoon mijn gevoel heb gevolgd en gekozen heb voor een wat "steviger" ras.

Ik wilde toen graag een hond die lekker makkelijk was enzo. Nanni is niet supermakkelijk. In het begin had ik er moeite mee, ik was Jidde gewend. Die liep los en vond iedereen leuk en geweldig. Nanni niet, die is echt op en top herder. Jidde is een kruising lab/golden, achteraf dus totaal niet te vergelijken.
Tuana is weer heel anders als Nanni. wat ik bij Nanni mis, heeft Tuana. Wat ik bij Tuana mis, zie ik in Nanni. Ze vullen elkaar echt supergoed aan

Tosca is gedeeltelijk wat in hoopte, een gezelschapshond.
Nadat ik mijn vriend heb leren kennen was (en nog steeds) helemaal idolaat van hem. Het is een vrolijk hondje dat altijd "aanwezig is en beleef genoeg gekke dingen met haar.


Tonnie is echt mijn hond en het enige wat mij niet bevalt is het verdedigen van haar territorium die zo groot is als haar wandelingen haar brengen. Dit is helaas een ervenisje van de vorige eigenaren die ze heeft gehad.
Maar voor de rest is ze precies wat ik me wensen kan........
(Ze was ook mijn favootje in het nest, maar toen was ik 24 en nog niet klaar voor een Tatra, niet genoeg tijd, ruimte en geld.)
Na twee bazen te hebben gehad was ze weer terug bij mijn ouders(de fokkers) en kwijnde weg daar, ze was altijd gewend aan een tweede hond en eigen baasjes te hebben. Mijn ouders hebben er 7 en die weten niet beter dan dat ze met zovele zijn. Toen we verhuisde naar Duitsland had ik tijd, (zat) ruimte en geld ook.
We hebben haar meegenomen en hebben daar geen moment spijt van gehad!!!! Echte liefde!!!

NEE!!!
Volgende keer ga ik naar Intertoys

Inge O schreef:

Roelfien schreef:NEE!!!
Volgende keer ga ik naar Intertoys

ken ik wel niet, maar lijkt me een goed idee !

Speelgoedwinkel

Oh die zijn zoooo leuk. Meteen zindelijk, altijd braaf zonder dat je er werk aan hebt en ze gaan braaf op rust als je daar zin in hebt, geen geruzie met de katten of met elkaar, een batterijtje als voeding is voldoende in plaats van uitgebalanceerde voeding waar je je helemaal een ongeluk naar zoekt om er dan achter te komen dat het toch nog rommel is, om nog niet te praten over het ouder worden met gebreken, daar hebben ze geen last van en gaat ie dood, haal je gewoon een nieuwe die direct weer voldoet aan je wensen. Wat een toekomst, ja toekomst want met het huidige zooitje zou zo'n beestje binnen een paar minuten vermoord zijn bij mij in huis. Dus ik wacht nog maar even met de aanschaf.

Roelfien schreef:Oh die zijn zoooo leuk. Meteen zindelijk, altijd braaf zonder dat je er werk aan hebt en ze gaan braaf op rust als je daar zin in hebt, geen geruzie met de katten of met elkaar, een batterijtje als voeding is voldoende in plaats van uitgebalanceerde voeding waar je je helemaal een ongeluk naar zoekt om er dan achter te komen dat het toch nog rommel is, om nog niet te praten over het ouder worden met gebreken, daar hebben ze geen last van en gaat ie dood, haal je gewoon een nieuwe die direct weer voldoet aan je wensen. Wat een toekomst, ja toekomst want met het huidige zooitje zou zo'n beestje binnen een paar minuten vermoord zijn bij mij in huis. Dus ik wacht nog maar even met de aanschaf.

Hebben ze een wat minder dagje vandaag?........

Roelfien schreef:Oh die zijn zoooo leuk. Meteen zindelijk, altijd braaf zonder dat je er werk aan hebt en ze gaan braaf op rust als je daar zin in hebt, geen geruzie met de katten of met elkaar, een batterijtje als voeding is voldoende in plaats van uitgebalanceerde voeding waar je je helemaal een ongeluk naar zoekt om er dan achter te komen dat het toch nog rommel is, om nog niet te praten over het ouder worden met gebreken, daar hebben ze geen last van en gaat ie dood, haal je gewoon een nieuwe die direct weer voldoet aan je wensen. Wat een toekomst, ja toekomst want met het huidige zooitje zou zo'n beestje binnen een paar minuten vermoord zijn bij mij in huis. Dus ik wacht nog maar even met de aanschaf.

Hahaha, ik zou er maar niet aan beginnen, aan zo'n Intertoytje of Bart Smitje, als ik jou was. Ik geloof dat ze agressie opwekken



Groet,
Rami

Moos schreef:Is jouw hond geworden wat je ervan verwachtte toen je hem/haar in huis nam? Of ontwikkelde je hond zich behoorlijk wat anders dan je had verwacht?

Goh, interessante vraag.

Wat Jack betreft: nee, want die is veel zelfverzekerder en volwassener en betrouwbaarder geworden dan ik verwacht had. Hij kan nog steeds heerlijk dollen, maar heel anders dan de stuiterbal van in het begin. En dat had ik niet verwacht.

Lilo: ook nee. Ik had verwacht dat ze banger zou blijven voor vreemde mensen, ik had verwacht dat ze *veel* banger zou zijn voor vreemde 'dingen', en ik had in eerste instantie niet verwacht dat ze bang zou zijn voor andere honden. Toen ze dat wel bleek te zijn, had ik niet verwacht dat ze met zulke grote stappen vooruit zou gaan.

Zoë: wat ik niet verwacht en voorzien had was dat ze zo moeilijk met teven zou zijn. Maar verder was ze wel de grote hond met het kleine hart dat ik had verwacht.

Luna: van Luna had ik geen verwachtingen, die heb ik gewoon ontmoet. Ze heeft wel mijn interesse en liefde voor honden opgewekt, of nieuw leven in geblazen. Ze heeft een karakter waar ik helemaal op val, maar helaas is ze ook wat moeilijk met andere honden.

Spok: 'van Spok had ik niet verwacht dat hij zo macho zou zijn. Maar verder is hij in grote lijnen wel het type hond dat ik had verwacht : lief, ondeugend, een vrolijke frans, een hond die alles uit het leven haalt wat er in zit.

Ja voor zover ik verwachtingen had..
Fangio is eigenlijk meer geworden dan ik verwacht had, ik heb met geen 1 hond daarvoor zo'n band gehad als met hem.
En Chira? tja ik had nooit verwacht dat daar nog eens zo'n prinsesje uit zo komen, een hond met zo'n verleden, te bang om uit haar ogen te kijken.. en nu? zo een lekker vrij meisje, die ook echt plezier kan hebben.
Dus eigenlijk zijn mijn honden meer geworden dan ik er van verwacht had

Ik heb bij allebei mijn honden geen verwachtingen gehad.
Tyson heb ik omdat ik hem niet kon laten zitten waar hij zat want dat was zijn dood geworden, overigens was ik al wel an het kijken naar een geschikte hond dus hij was meer dan welkom, ik hoopte bij hem alleen maar dat hij het zou overleven en na 9 jaar kan ik zeggen dat dat is gelukt!

Samara had ik geen verwachtingen bij omdat het mijn eerste hond is uit het buitenland en ik alleen maar wil dat zij een lekker plekkie heeft en alle liefde en aandacht krijgt die ze nodig heeft.

Net als mensen hebben dieren een eigen karakter en als je een verwachtingspatroon heb dan kan je lelijk onderuit gaan want geen enkel dier kan daar aan voldoen, allen wij mensen passen ons verwachtingspatroon aan het dier wat we hebben.

Jacqueline

Na 17 jaar lang de poolhonden van mijn man te hebben verzorgd,mocht ik begin dit jaar"mijn eigen"hondjes gaan uitkiezen.En ik heb gekozen voor 2 Cavalier king charles spaniels(herplaatsers beide bijna 2 jr.)teefjes en ze zijn in een woord:GEWELDIG!Het zijn knuffelkonten tot en met,en ze zijn speels en vrolijk en....ja gewoon te gekke hondjes!Ze zijn precies zoals ik had gehoopt.

bij JENGA mijn eerste reu had ik niet verwacht dat hij niet met reuen met ballen zou gaan vechten verder was hij alles wat ik verwachte en lieverd
waar alles bij kon en mocht

Saba kwam als oppas hondje bij ons en is ddarna gebleven heeft alles wat ik verwachtte een stabiele makkelijke hond die nu echt volwassen is

Yuma was in het nest een gekke deur en is het nu nog lekker blij beest die altijd wil spelen

Dus jaaaaaa ze zijn meer als ik verwacht had ze zijn mijn leven

Sultan, onze CCreu heeft al onze verwachtingen overtroffen....
Hij is stabiel, aanhankelijk, gek op kinderen en poezen, zeer sociaal naar andere honden, stapelgel op mensen, past zich makkelijk aan als er iets byzonders is, knuffelig, waaks, kortom, helemaal geweldig!
Irina heeft een kennel-achtergrond bij haar fokker in Italie. Is door onze fokker al heel erg goed gesocialiseerd in huiselijke omstandigheden. Sinds ze bij ons is gaat ze nog steeds met sprongen vooruit! Lief, waaks, iets afwachtend naar vreemde dingen/mensen, erg op ons én Sultan gericht, fantastisch met al onze poezen. Kortom, ook zij heeft ons versteld doen staan!
Kan niets anders zeggen: wij hebben wereldhonden!

Ja, Mijn bulletjes zijn helemaal wat ik er van verwachten, en er komt bij mij geen ander ras meer in huis.

De enige van mijn honden waar ik ooit verwachtingen bij heb gehad was Uschie, dat kwam ook omdat de organisatie waar ik haar van heb verteld had dat ze een rustige leuke pup was. Het was een kleine knuffelbeer toen ze kwam, alleen hield ze niet van knuffelen, ze wilde helemaal niets van de mensheid weten. Na ruim een jaar gedragstherapeuten bezocht te hebben zijn we een andere weg ingeslagen met haar en ik kan nu lezen en schrijven met haar, ze is autistisch en binnen haar leventje laten we Uschie en dat gaat prima, zij is erg gelukkig omdat er geen dwang meer op haar ligt, geniet op haar manier van haar leventje. Met honden is ze waanzinnig goed, vreemde mensen omzeilt ze en moet ze niets van hebben. Uschie heeft haar eigen regeltjes gemaakt en geeft zelf heel goed aan wat ze wil, wij gaan daar in mee en dat werkt voor haar en ons.
Al mijn andere honden heb ik geen enkele verwachting bij gehad en dat is maar goed ook Maar hoe ze ook zijn, geen van allen zouden we willen missen of hebben we spijt van

Addy schreef:De enige van mijn honden waar ik ooit verwachtingen bij heb gehad was Uschie, dat kwam ook omdat de organisatie waar ik haar van heb verteld had dat ze een rustige leuke pup was. Het was een kleine knuffelbeer toen ze kwam, alleen hield ze niet van knuffelen, ze wilde helemaal niets van de mensheid weten. Na ruim een jaar gedragstherapeuten bezocht te hebben zijn we een andere weg ingeslagen met haar en ik kan nu lezen en schrijven met haar, ze is autistisch en binnen haar leventje laten we Uschie en dat gaat prima, zij is erg gelukkig omdat er geen dwang meer op haar ligt, geniet op haar manier van haar leventje. Met honden is ze waanzinnig goed, vreemde mensen omzeilt ze en moet ze niets van hebben. Uschie heeft haar eigen regeltjes gemaakt en geeft zelf heel goed aan wat ze wil, wij gaan daar in mee en dat werkt voor haar en ons.
Al mijn andere honden heb ik geen enkele verwachting bij gehad en dat is maar goed ook Maar hoe ze ook zijn, geen van allen zouden we willen missen of hebben we spijt van

Hoi Addy, hoe ben je erachter gekomen dat je hond autistisch is.
Mijn dierenarts liet dat ook al vallen over Luka.
Nu herken ik het paniekerige als er onverwachte gebeurtenissen zijn of de dag niet verloopt volgens "zijn" verwachtingen.
Dan is hij helemaal de kluts kwijt.
Kan je daar nog iets meer over vertellen ?

Mijn eerste hond, Sascha, was makkelijk, stabiel, superhondje.
Mijn tweede hond moest iets kleiner zijn, wat meer temperament hebben en wat scherper zijn. Toen kwam Sheila de ACD, helemaal niet wat ik "verwacht" had, ik was totaal onvoorbereid op dat loeder. Het was echt een puppie from hell. Duurde ook bijna 2 jaar voor ik echt plezier in haar had. En vanaf dat moment werd ze eigenlijk alleen maar leuker.
Vanwege haar handicap en karakter heb ik moeten wachten tot ze dood was voor er een nieuwe hond in huis kwam. Die moetst dus itt tot Sheila makkelijk met mensen en honden zijn en waar je niet verplicht mee moest werken. Dus toen kwam Takkie Hij voldoet goed aan onze verwachtingen, ik merk alleen van mezelf dat ik af en toe vergeet dat je bij een whippet niet dezelfde gehoorzaamheid kan/mag verwachten als bij een ACD. En daar moet ik stiekem ook wel om lachen (veel gebezigde uitspraak is: dat hoeft toch niet met een whippet? bv puppiecursus, gehoorzaamheidstraining, opvoeden ) Hij is nu anderhalf en gaat nog steeds niet af zonder dat je je hand gebruikt om te wijzen .