Is jouw hond wat je ervan verwachtte?

[Moos]

Is jouw hond geworden wat je ervan verwachtte toen je hem/haar in huis nam? Of ontwikkelde je hond zich behoorlijk wat anders dan je had verwacht?

Ik ging voor een Maltezer vanwege het aanhankelijke karakter en het feit dat ze te boek staan als makkelijk opvoedbare honden. Aangezien Moos mijn eerste hond was wilde ik zo op een beetje op safe spelen.
Moos is inderdaad heel aanhankelijk en knuffelig, precies zoals ik verwacht (of gehoopt) had. Alleen op Moos zit wel een hele duidelijke kop. Moos had met name als pup hele duidelijke grenzen nodig, anders walsde hij gewoon over je heen. Uiteraard is hij wel makkelijker op te voeden geweest dan bijvoorbeeld een Mechelaar of een Husky, maar Moos was niet het hele meegaande hondje, zonder leiderschap-ambities wat ik eigenlijk verwacht had.

Van Saar verwachtte ik dat ze net zo knuffelig zou zijn als Moos (als pupje van 8 weken wilde ze alleen maar op schoot slapen, nergens anders), en dat is ze dus niet. Heel langzaam komt ze steeds meer los, en de laatste maand komt ze zelfs regelmatig even bij me zitten om te kroelen. Maar zo'n vreselijk vrijdoos als Moos is ze absoluut niet.
Saar is weer wel een heel makkelijk op te voeden hondje. Ze heeft totaal geen leiderschap-ambities, en zal mij nooit expres uit testen. Om Saar te leren luisteren hoef je amper moeite te doen. Dit had ik bij haar ook wel echt heel duidelijk verwacht omdat ik wist dat ze het onderdanigste teefje uit het nest was.
Naar andere honden is ze ook heel onderdanig, en dat had ik dus ook heel erg verwacht.
Wat ik dan weer niet verwacht had is dat vreselijke onzekere van d'r. Dat is ook pas echt naar voren gekomen met een maand of 4. Daarvoor was ze wel voor veel dingen bang, maar ach, pupjes moeten nog veel leren dacht ik steeds. Zo rond een maand of 4 bleek dat haar angst voor heeeeel veel dingen helemaal over was, maar dat die onzekerheid er zo diep in zat dat ze altijd een zekere angst zal houden voor bepaalde dingen en situaties.

Uiteraard hou ik vreselijk veel van Moos en Saar, en zou ik ze voor geen enkele andere hond willen ruilen. Maar bepaalde dingen liepen even wat anders dan ik in eerste instantie gedacht had.

[Marion.]

Of Saar het karakter heeft wat ik verwachtte? Nee, eigenlijk niet dus. Na de twee drama's had ik lood in de schoenen, en durfde eigenlijk niets meer te verwachten.

Of Saar het karakter heeft waar ik op hoopte? Ja, in mijn stoutste dromen durfde ik hier stilletjes op te hopen. Heel stil.

En iets beters dan Saar had ons achteraf nooit kunnen overkomen. Ze was nog veel leergieriger, knuffeliger, baasgerichter en gek op wandelen als waar wij ooit van konden dromen.

[Riboet]

Beau heeft in een ding teleurgesteld: hij is te macho naar andere reuen, wanneer de beperking van de riem in het geding is.
Beau is dus stoerder geworden dan dat ik bij een Frans bulldogje verwacht had. Voor de rest had hij eigenlijk alle eigenschappen die ik bij een Fransje verwachtte en hoopte.

Bij Nala hoopte ik op een tegenpooltje van Beau. Een teefje dat haar mannetje wist te staan.

Bij haar kreeg ik zelfs nog meer dan waar ik op hoopte! Het tegenpooltje dat tegen stoere Beau durft op te staan (tegen andere honden doet ze dat dus niet) is namelijk ook een ongelooflijke knuffelhond (en ik heb mezelf verbaasd dat ik dat nog leuk vind ook......) . Kleffe Knuffelbullie noemen we haar en Klitteband, want ze is ontzettend baasgericht en houdt van mensen.

Aan de andere kant is ze juist ook veel meer euh 'hond' dan ik verwachtte. Rolt door viezigheid, sjouwt takjes en plastic flesjes van de uitlaatplaats mee naar huis. Dingen die Beau nog nooooooit gedaan heeft. Nala is dus eigenlijk leuker dan ik verwacht had!

[Rob*]

Ja hij is de grote mafkees geworden die ik hoopte dat ie zou worden

[Caro.]

Poeh
Het enige wat ik hoopte, was eigenlijk dat Kaya gewoon volwassen zou worden, dat ik haar groot kon brengen na de tragedie met Tara.
Ik wist van de fokker dat het fanatieke en energieke honden zouden worden, gezien de ouders, en dat is ze ook geworden.

Ik geloof niet dat ik er echt een voorstelling van had hoe ze later zou zijn.
Ik geloof ook niet dat ik ooit weer zo'n fijne hond en zo'n gigantische band met een hond zal krijgen als met Kaya.
Een afgrijselijke bemoeizieke, truttige, vrolijke, lieve, kattige muts, dat is ze
We kennen elkaar exact; zij mij en ik haar.
Het enige wat ik aan haar zou willen veranderen is haar kattigheid, maar ach, iedereen heeft recht op een minpuntje


Bij Moritz had ik wel een iets andere voorstelling. Oke, ik wist dat hij bang was, maar dacht dit wel 'even te fixen in een paar weken'.
Oei :N:
Is hij zo uitgegroeid als ik verwachtte? tja, ook hier had ik geen echte voorstelling bij eigenlijk. Ik had hem wel makkelijker ingeschat, opener ook. Maar dat is hij niet, en we accepteren gewoon hoe hij is en dat is naast zijn minpuntjes ook een ontzettend lieve en zachtaardige hond.

[Gittje]

Onze beide honden zijn asielhonden.

De oudste, kruising lab x rotty, is eens volledig ingeburgerd een echte lamme goedzak geworden die geen vlieg kwaad zou doen. Hij durft in z'n enthousiasme enkel lomp uit de hoek komen.

Anders is het gesteld met onze dominante Franse Bulldog Packo die wij vorig jaar adopteerden. Volgens de rasinfo zou een Franse Bulldog supersociaal zijn. Nou, mooi niet. We dachten aanvankelijk dat het een rangorde probleem was en dat het wel zou bijtrekken. Is niet het geval. Het zit in de aard van het beestje. Packo is niet de vertrouwen met vreemden. Nog een geluk dat hij een stompe snoet heeft en er bijgevolg moeilijk in slaagt om te bijten ...

[estelle]

Ik had geloof ik bij al mijn honden niet echt een verwachting, wel dat je hoopt dat ze bijv. leuk sociaal blijven met andere honden en naar mensen toe e.d. maar verder?

Bij Chello waren wij gewoon op zoek naar een leuke lieve hond waar we lekker mee de hort op konden en dat is gelukt. Het is een hele makkelijke hond (tenmisnte voor ons), makkelijk op te voeden, leuk sociaal e.d.

Ghaya idem dito. Ze had van mij iets minder onzeker mogen zijn. Met vreemde honden gilt ze het eerst uit en denkt dat aanval de beste verdedinging is (zonder iets te doen hoor, schijnaanval zeg maar) dat vind ik erg onprettig maar krijg het er niet uit. Tsja en dat dr heupen zwaar kapot zijn.....daar kan ik nog steeds niet over uit.
Verder kan ik lezen en schrijven met haar, ze is echt mn maatje. Overal waar ik ga en sta daar is zij ook. Met haar heb ik echt zo'n speciale band en als ik bedenk dat ze door haar heupen wellicht niet oud wordt barst ik al in tranen uit.....

Woopy is totaal niet wat ik ervan verwachtte. hij kan erg moeilijk loslopen, is niet 100% te vertrouwen met vreemden en kinderen. Eerste ontmoetingen met vreemde honden zijn ook niet altijd even schattig maar als hij dat dan te horen krijgt is het ook prima. Het is een hondje waar ik heel erg weinig mee kan. Daarbij is hij heel angstig voor van alles en nog wat; auto rijden, vreemde deuren waar hij door moet, vreemde gebouwen/huizen.
Woopy nam ik met het idee een leuke 3e hond zoals Ghaya en Chello waar ik mee hoopte behendigheid te kunnen doen maar een cursus wil ook allemaal niet.
Dus nu rent en speelt hij eindeloos met de podenco van de buuf en de honden van de dagopvang en dat vind hij geweldig, dat is echt zijn ding.

Hera namen we met het idee daar leuk mee te kunnen sporten in de africhting en daarnaast gewoon leuk bij de andere 3, lekker wandelen e.d. een leuke actieve hond.
Dat is allemaa lgelukt, erg leuk hondje voor de sport en ze is overal voor te porren.
Het jammere vind ik alleen haar enorm korte lontje naar andere honden toe.

[jip007]

ze zijn hier nog leuker geworden dan ik ooit verwacht had

[margreett]

Is jouw hond geworden wat je ervan verwachtte toen je hem/haar in huis nam? Of ontwikkelde je hond zich behoorlijk wat anders dan je had verwacht?

Caya komt uit het asiel en was echt helemaal het type hond wat ik zocht. Erg actief, zodat ze meekon met wandelen, hardlopen op de fiets en behendigheid.

De eerste keren dat ik haar opzocht in het asiel en meenam voor een wandeling, heeft ze me niet 1 keer aangekeken en was angstig en bleef altijd op afstand van mij. Heel bizar gevoel om mee te maken en dat heeft me wel even aan het twijfelen gezet of ik haar wel zou nemen. Maar er was 1 meisje in het asiel waar ze heel erg leuk en lief mee om ging, dat ik dacht dat ze met wat tijd en gewenning wel vertrouwen zou krijgen in mij.

En dat is ook gebeurd vanaf het moment dat ze bij ons in huis is, nu ongeveer 1,5 jaar geleden. Het is echt mijn hond, vertrouwt me volkomen.
Ze is uitgegroeid van een bang hoopje ellende, dat voor heeel veel dingen erg bang was, vooral mannen, en zich buikschuivend voortbewoog als ze zich angstig voelde, tot een best wel stoere hond, die heel goed luistert, van knuffelen houdt, het schitterend vindt om opdrachten voor je uit te voeren, (post halen, schoenen pakken enz.) inderdaad erg actief is en ze gaat dus met mij mee sporten op de fiets en in het bos hardlopen.
Hondetraining vindt ze erg leuk en heeft haar ook geholpen met haar angst voor mensen en andere honden.
Nu nog steeds zie je haar zelfvertrouwen groeien en sinds een paar weken durft ze op mensen af te lopen die haar roepen en zich te laten aaien.

Ze zal altijd wel op haar hoede blijven in nieuwe situaties en bij nieuwe mensen, en een allemansvriend zal het ook niet worden, maar dat vind ik geen probleem.

Caya is nog veel leuker dan ik 1,5 jaar geleden vermoedde! Zo'n hond vind ik nooit weer! Ik geniet alle dagen van haar.

[Lysette]

Bij Floor had ik niet echt een verwachting, ik wilde gewoon een hond Bij Benno hoopte ik dat hij dikke maatjes met Floor zou worden en dat is wel uitgekomen

Job is een wat ander verhaal. Ik had gedacht dat het gestresste en staartendraaien er wel (bijna) helemaal uit kon gaan. Dit is dus niet het geval. Trainen kan ik wel heerlijk met hem (leuker dan verwacht ) alleen is het wel jammer dat we geen wedstrijden of demo's kunnen lopen. Maar dat vind ik niet echt een groot probleem, daarvoor neem ik Floor nu wel Maar hij is wel veel socialer en liever dan ik had kunnen hopen Ach ja, niet alles hoeft zo te lopen als je verwacht had

[twinkeltje]

ik maak eigelijk bijna niks een verwachting dan valt het ook nooit tegen dat is eigelijk mijn instelling ik doe en zie wel wat er uit voor komt over het algemeen zo ook bij de honden van happy had ik een beetje gekeken hoe het ras doorsnee was dus makkelijk en dat is ook gebleken
ik had eigelijk gedacht dat het een beetje saai ras was en dat bleek dus niet ze kan net zo gek zijn als andere honden en is leuker dan verwacht
en ja ruby is totaal niet over gedacht laat staan verwacht die heb ik genomen met al haar streken en kuren
ik ben ook blij dat ze niet standaard zijn en een eigen karakter hebben

[Marion.]

ik ben ook blij dat ze niet standaard zijn en een eigen karakter hebben

Volgens mij heeft ieder hondje dat wel

[starfleet]

Buffy is veel fijner als ik had durven hopen. Ik vind haar wel terughoudender dan ik verwacht had omdat ze als pup ontzettend open was en aan kwam sjezen bij de fokker.

Toen ze eenmaal hier was sloeg dat gelijk binnen een dag om en keek ze de kat uit de boom, behalve bij kinderen en pubermeisjes.

Anne

[twinkeltje]

ik ben ook blij dat ze niet standaard zijn en een eigen karakter hebben

Volgens mij heeft ieder hondje dat wel

zeker daarom moet je altijd aan zien en niet al te hoge verwachtingen hebben geen hond is gelijk

[Marion.]

Oja, en toen Miep

Bij Mieppies nestje ben ik heel nauw betrokken geweest. De eerste avond nadat ze geboren waren, zat ik al bij ze in de werpkist. Saar mocht na 2 weken al kennis maken met de pups, en ze is later ook nog vaker meegeweest. Ik heb ook een hele dag op de puppen gepast toen ze 7 weken waren ofzo.
Er waren 3 teefjes in het nestje (dat er bij Saar een teefje gezet werd, hadden we al bedacht). Uiteindelijk had ik voor mezelf 1 pupje aangewezen, die mij het meest bij Saar leek te passen. Miep stond op de tweede plaats, die was net even tè haantje de voorste en opdringerig.

Pup 1 (die ik bedacht had) is bij de fokker gebleven. Pup 2 (Miep) kwam bij ons. En een betere match had niet gevonden kunnen worden. Pup 1, die bij haar moeder ging wonen, en pup 2 die Saar onder haar hoede mocht nemen.
En het stoute, haantje de voorste, brutale pupje is gewoon Miep geworden. Wie had dat ooit kunnen denken? Miep, die nu 3 jaar is en nog steeds als baby beschouwd wordt door mama Saar. Saar die haar moederlusten kan botvieren, en Miep die dat allemaal wel makkelijk vind.

En dat had ik echt niet verwacht van "teefje rechter bil" zoals ik haar in het nest had meegemaakt

[Marion.]

zeker daarom moet je altijd aan zien en niet al te hoge verwachtingen hebben geen hond is gelijk

Ik heb nergens te hoge verwachtingen van. Ik hou niet van tegenslagen namelijk

[Baily]

Beer was mijn eerste hond, een kruising malthezer zou het zijn, nou vergeet het maar, het is echt een terrier karakter........

Hij is vreselijk lief, en heel erg slim. Ik denk de slimste van mijn honden. Maar hij was totaal anders als ik had ingeschat. Maar daarom niet minder leuk. De meeste opvoedproblemen heb ik met hem gehad. Gewone normale dingetjes waar ik nu om zou lachen, maar waar ik toen van ellende niet wist wat ik er mee moest, en maar boeken lezen.........

Balou is mijn allesie, een hondje naar mijn hart. Nooit verwacht dat ze zo zou zijn, maar zo alles wat ik zoek in een hond.

Dino is een eeuwige pup en zo ziet hij er ook uit. Dus dat had ik wel verwacht. Ik vind hem heel vertederend.

Buck, is heel speciaal voor mij. Ik leer heel veel door hem, hij is eigenlijk wel geworden wat ik had verwacht. Ik had alleen zelf niet verwacht met zo'n hond om te kunnen gaan. Maar het gaat goed wat betreft de rangorde en het enige probleem is zijn gedrag naar andere reuen. Wat op zich de laatste paar weken beter gaat. Niet door mijn toedoen maar door een ingreep wat ik eigenlijk erg jammer vind.Maar hij is verder eigenlijk ook helemaal een hond naar mijn hart.

Desi, geeft me een dubbel gevoel, ik had een angstige hond verwacht, maar zo bang als zij was, dat was hartverscheurend.

Ze hoort er nu bij, ze is gewoon een heel lief ouwetje, dat hier nog zo lang mogelijk toch nog wat kan genieten van haar leventje.

[twinkeltje]

zeker daarom moet je altijd aan zien en niet al te hoge verwachtingen hebben geen hond is gelijk

Ik heb nergens te hoge verwachtingen van. Ik hou niet van tegenslagen namelijk

dat zei ik dus al slimpieheb nog een leuke foto van je dus kijk uit

[clausipaus]

Bij Floep had ik niet echt een verwachting, maar ik ben wel heel blij met hoe ze is.

Bij keizer dacht ik een makkelijk probleemloos hondje in huis te nemen, ik bedoel, een maltezer, dat kan toch niet moeilijk zijn ook leuk voor Floep, die speelt graag met harige kleine hondjes. Nou dat was dus een vergissinkje zeg maar want hij is echt niet makkelijk, alhoewel, nu ik weet hoe hij werkt weer wel
Maar ik had gedacht dat het makkelijker was zeg maar.

[**Tamara**]

Ja ze zijn beide wat we verwachten en wat we graag wilden :smile1:

[miekmiek]

Tommie was mijn eerste hondje. Toen hij bij ons kwam zat ik niet goed in mijn vel (verre van zelfs) en Tommie was er altijd voor me (zo voelde het tenminste). Ging het rot dan kon ik hem helemaal suf knuffelen en alles eruit gooien, en daardoor hebben we een hele sterke band gekregen. We begrijpen elkaar, laat ik het zo zeggen.
Tommie is uiteindelijk veel meer geworden dan wat ik verwachte. Ik wou een leuke hond waarmee ik lekker kon wandelen, ik kreeg een soulmate.

Met Femke ligt het anders. Femke is onderdaniger en is geen kroelkip. Toen Femke bij ons kwam hadden we al meer huisdieren waardoor ze een beetje is opgegaan in de groep. Meteen draaide ze lekker mee, maar de 'klik' was er niet meteen. Gek genoeg ging het tussen Rob en Femke juist extreem goed. Femke is echt zijn hondje geworden en daar kan ik heel erg van genieten.

[Moos]

Tommie was mijn eerste hondje. Toen hij bij ons kwam zat ik niet goed in mijn vel (verre van zelfs) en Tommie was er altijd voor me (zo voelde het tenminste). Ging het rot dan kon ik hem helemaal suf knuffelen en alles eruit gooien, en daardoor hebben we een hele sterke band gekregen. We begrijpen elkaar, laat ik het zo zeggen.
Tommie is uiteindelijk veel meer geworden dan wat ik verwachte. Ik wou een leuke hond waarmee ik lekker kon wandelen, ik kreeg een soulmate.

Met Femke ligt het anders. Femke is onderdaniger en is geen kroelkip. Toen Femke bij ons kwam hadden we al meer huisdieren waardoor ze een beetje is opgegaan in de groep. Meteen draaide ze lekker mee, maar de 'klik' was er niet meteen. Gek genoeg ging het tussen Rob en Femke juist extreem goed. Femke is echt zijn hondje geworden en daar kan ik heel erg van genieten.

Zo is het hier ook gegaan met Moos en mij. Moos kwam ook in een verre van goede periode in mijn leven; voor Moos moest ik er wel uit, en door en dingen doen, dat heeft me echt onwijs geholpen. Moos en ik hebben inderdaad ook die hele speciale klik.

Saar vind ik moeilijker omdat bij haar alles met zo vreselijk veel beleid moet. Met Moos kan je gewoon even lekker gek doen, dat kan met Saar niet want dan schrikt ze van me....
Maar, ze is nu ruim een half jaar hier, en die klik begint steeds meer te komen. Ze begint ook nu heel duidelijk bij mij bepaalde dingen wel te doen en willen, die ze bij anderen niet wil. Ze kan ze zich alleen maar bij mij tegen me aan nestelen, dat doet ze bij niemand anders, dus we komen er wel

[miekmiek]

Ik kan ook genieten van Femke hoor. De manier waarop ze altijd bij me komt wanneer ik haar roep. Of de manier waarop ze naast me op de bank kan ploffen met zo'n blik van: 'hier lig ik het lekkerst'.
Het is een kleine gekke vretende sloperd, maar ik zou haar niet meer willen missen.

[Tiny]

Beau kwam gewoon op mijn pad, hij keek me aan en raakte me recht in mijn hart. Verwachtingen had ik niet heb ik ook nooit over nagedacht. Het werd echt mijn puppekind, s'nachts de wekker om de 3 uur zetten om hem buiten te laten plassen (woonden toen nog 4 hoog) omdat ik bang was dat hij een volle blaas had . Heb hem overal mee naartoe genomen om met hem te pronken, bleek later ontzettend goed voor zijn socalisatie te zijn geweest. Een fietsmandje gekocht om samen te gaan fietsen, en stukjes ernaast te lopen. Omdat Beau een hondje is dat te ver is doorgefokt heeft hij een afwijking aan zijn achterknie gewrichten, waardoor lopen naast de fiets onmogelijk is geworden. Ook spelen met andere honden gaat niet meer, vooral niet als ze wat ruw spelen. Nog steeds als hij mij aankijkt gaat dit via mijn hart. En de dag dat hij er niet meer zal zijn (met zijn afwijking wordt hij niet oud) zie ik nu al met tranen in mijn ogen tegemoet. Hij heeft mij geleerd wat onverwaardelijk betekend.

[Tiny]

Jeda is een heel ander verhaal, ook zij kwam op mijn pad. Ze werd maar van huis naar huis gesleept omdat een pupje toch wel tegenviel en tijd erin stoppen hadden ze geen tijd voor. Omdat ik er direct mee werd geconfonteerd moest ik haar gewoon hebben. Ze was ongeveer 7 maanden toen ze bij ons kwam, niet zindelijk en bang om s'avonds naar buiten te gaan. Met heel veel geduld is alles goedgekomen, alleen haar angst voor grote honden blijft. Jeda is ontzettend onderdanig en is voor Beau een perfecte match. Allebei mijn honden zijn mij even lief, maar mijn verdrietjes vertel ik liever aan Beau omdat ik het idee heb dat hij ze beter begrijpt. Jeda is een type huppelk*tje. De enige verwachting die ik van haar had was dat het een hondje werd die vertrouwen in de mensen weer terug kreeg en dat is gelukt.

[britta]

britta is mn derde duitse herder, maar de eerste langhaar, of het er wat mee te maken heb weet ik niet, het is verder een gewone d herder met stamboom uit keurfok, maar ze is ook echt heel anders, dan de andere herders die ik gehad heb, de herders staan bekent om baasgericht, slaafs, hihihi, nou dat is britta dus helemaal niet, moest er wel aan wennen hoor, maar ik ben wel gek op haar, af en toe lijkt het wel of ze gekruist is met een husk, ze doet gewoon haar eigen zin, rent een heel eind van me vandaan, als ze haar middelste teen op kon steken deed ze het, maar ik moet er ook wel weer vaak om lachen, en soms haal ze weer het bloed onder je nagels vandaan, ze is nu bijna twee en een half, en gaat nu wel meer op een duitse herder lijken hoor, ze heft nog wel eens streken, maar ja, daar is ze nog jong voor, ik begin er steeds meer aan te wennen, en wordt er ook wel makkelijker in, het komt vanzelf allemaal wel, met het gg trainen leert ze wel weer heel erg snel, we zijn al met de gg 2 begonnen, maar thuis, lukt het allemaal nog niet zo snel, in het park bv, maar dat komt waarschijnlijk dat ik ook juist die andere seriezere herders gewend was, maar al met al, ze is anders dan ik verwachte, maar ik ben heel erg blij met haar

[hildaroelaarts]

Jessie(rottweiler)is precies wat ik ervan had verwacht een vrolijk lief aanhankelijk stout nieuwschierig sociaal kindvriendelijk knuffelhondje geworden, we wisten wie de ouders waren en het enige wat me soms zwaar valt zijn de reacties van de buitenwereld ooooooooh een rottweiler en is ze wel te vertrouwen? maar goed ook daarin heb ik mn weg wel gevonden.
Bij Roxy wisten we alleen maar wat verteld was door de vorige eigenaren.
Het was een schuwe , bange hond toen ze bij ons kwam, Jessie was toen 8 maand oud en bemoeide zich vanaf de eerste minuut met Roxy binnen het uur lagen ze samen in de mand, wat een geluksgevoel
Nu 5 jaar later is Rox een vrolijke eigenwijze superdog, en werkelijk de liefste hond die jeje voor kunt stellen, het enige nadeel is dat ze soms enorm driftig op kleine keffende honden reageert, maar ook daarin hebben we onze draai gevonden.
Kortom ik ben dolblij met de keuze van mijn honden.
groeten Hilda

[maart]

mijn hond is veel meer dan ik ervan verwacht had... ze is gewoon super, zoals zij bestaan er geen 2

[Rami]

Ik was eigenlijk best een beetje bang voor wat me te wachten zou staan. Tenminste, Billy werd afgedankt omdat hij een probleemgeval zou zijn. Hij zou grommen/happen naar mens en dier, hij zou slopen in huis en was niet zindelijk. Maar ja, ik vond hem zo vreselijk leuk! Hij was zo speels en vrolijk, daarbij was hij nog hartstikke jong dus ik kom me niet voorstellen dat het niet goed zou kunnen komen met Bill.
Ja, ik was - inderdaad - heel naïef maar het is (gelukkig) allemaal goed gekomen. Zindelijkheidstraining had hij zo door, slopen heeft 'ie eigenlijk nooit gedaan, net zo min als happen. Met baknijd en prooinijd hebben we wel te maken gehad maar dat gaat inmiddels ook al weer een hele tijd goed.
Billy is dus niet wat ik verwachte maar wel waar ik op hoopte: een lieve, enthousiaste, gezellige huisgenoot die er van houdt met ons op pad te gaan, die zich mijn getut laat aanleunen (af en toe ) maar ook zijn mannetje staat (als dat nodig is).




Groet,
Rami

[Inge]

Nika was de eerste hond die 100% van mij alleen was.
Ze is mijn allesie, maar ze is niet alles wat ik verwacht had.
Ze is altijd enorm onzeker en onderdanig geweest wat ik best jammer vind. Daarnaast is ze gewoon niet al te slim . En de gezondheidsproblemen die ik met haar gehad heb en nog heb zijn ronduit balen, ik had liever een kerngezond boxertje gehad.

Marouck kwam erbij in een tijd dat ik niet helemaal lekker in mijn vel zat. Mede daardoor (net als Miekmiek) heb ik een enorme band met haar, ik ken haar door en door en kan lezen en schrijven met haar.
Toch heb ik me wel verkeken destijds op wat het hebben van een herder uit een werklijn betekende, ik had dat best onderschat. Maar ze is gelukkig uitgegroeid tot een stabiele en sociale hond. Ze is gewoon geweldig