mijn hond is inbeslag genomen wat nu te doen

[LongFields]

zeker niet, mensen die achterlijke dingen uithalen moeten gewoon gestraft worden zoals dat al gebeurd.

In het geval van een bijtincident van een hond is het toch echt de hond die in het geval van inbeslagname en niet door de MAG-test komen aan het kortste eind trekt en het niet overleeft, de eigenaar van de hond is natuurlijk wel zijn hond kwijt maar kan in theorie gewoon met de volgende hond weer dezelfde fout maken.
Dat vind ik belangrijk om te weten voor iedereen die ooit denkt aan aangifte doen bij een bijtincident, je kunt hiermee het doodvonnis tekenen van een hond...

[Boris2011]

Omdat je niet eerlijk bent naar dieren. En iemand die niet eerlijk is naar dieren is geen dierenliefhebber. Jij bent helemaal neit gek op dieren! Het zijn voor jou slechts gebruiksvoorwerpen zonder gevoel. Althans, ze mogen niets voelen. Want dan horen ze niet thuis in deze maatschappij.

Hoe kan jij nou weten of ik gek ben op dieren of niet? waarom concludeer je dat het gebruiksvoorwerpen zijn zonder gevoel? Ik vind het echt heel jammer dat er allerlei oordelen over mij naar voren komen die echt nergens op gefundeerd zijn. Blijkbaar is het gewoon lastig om te begrijpen dat je ook een dierenvriend kan zijn, ook al heb je dan een andere mening over aangifte doen na een beet.

Ook vind ik het erg jammer dat ik op dit forum blijkbaar niet mijn mening kan geven over het onderwerp: aangifte doen bij een hondenbeet, zonder dat ik daarbij aangevallen wordt door andere forumleden en dat er allerlei conclusies getrokken worden over mij als persoon.

Nogmaals: ik vind dat je bij een hondenbeet best aangifte mag doen, en ik houd wel veel van dieren en ik zie ze niet als gebruiksvoorwerpen zonder gevoel (?).

[Boris2011]

Maar mensen als Boris willen niet erkennen dat dieren ook bepaalde eigenschappen hebben, want dan kunnen ze zichzelf niet meer ontslaan voor hun eigen verantwoordelijkheid in het gedrag naar dieren toe.

conclusie klopt niet. probeer maar opnieuw.

[iones]

Hoe kan jij nou weten of ik gek ben op dieren of niet? waarom concludeer je dat het gebruiksvoorwerpen zijn zonder gevoel? Ik vind het echt heel jammer dat er allerlei oordelen over mij naar voren komen die echt nergens op gefundeerd zijn. Blijkbaar is het gewoon lastig om te begrijpen dat je ook een dierenvriend kan zijn, ook al heb je dan een andere mening over aangifte doen na een beet.

Ook vind ik het erg jammer dat ik op dit forum blijkbaar niet mijn mening kan geven over het onderwerp: aangifte doen bij een hondenbeet, zonder dat ik daarbij aangevallen wordt door andere forumleden en dat er allerlei conclusies getrokken worden over mij als persoon.

Nogmaals: ik vind dat je bij een hondenbeet best aangifte mag doen, en ik houd wel veel van dieren en ik zie ze niet als gebruiksvoorwerpen zonder gevoel (?).

Dat kan ik heel goed concluderen uit wat jij hier zegt. Jij vind dat een hond niet voor zichzelf op mag komen. Dan vind jij de hond hier niet thuis horen. Ondanks alle zeer goed gefundeerde tegenwerpingen hier gegeven door mij en een aantal personen waar jij niet op in gaat.

[Irta]

dat mag je vinden. zelf vind ik mensen eng die dieren behandelen als een mens, maar dat moet toch iedereen voor zich weten? en ik verwacht heus niet dat honden robotjes zijn, want ik weet wel dat dat niet zo is, maar ik vind dat je best aangifte mag doen na een hondenbeet.

Maar dat is dus wat jij zelf doet: jij behandelt dieren als mens.
Want jij dicht ze bepaalde mate van beoordelings- en redeneringsvermogen toe door te bepalen dat ze niet in de maatschappij thuis horen wanneer ze van zich afbijten.
Jij meet met twee maten en wat ik al eerder zei, jij bent niet eerlijk!
Je zou jezelf ook geen dierenliefhebber moeten noemen, want dat ben je niet.
Jij laat dieren niet in hun waarde.

nou wordt het helemaal mooi zeg. ik vind juist dat een dier een dier is en een mens staat in de rangorde hoger dan een dier zoals een hond of een kat.
We hebben honden geïntegreerd in onze maatschappij, maar dat kan alleen maar goed gaan wanneer honden een bepaald gedrag vertonen, net als mensen. kinderen zitten van nature graag aan dingen, ook aan dieren. Wanneer wij honden toelaten in ons dagelijks leven vind ik dat honden wel tegen een 'stootje' moeten kunnen. Gelukkig kunnen de meeste honden dat. Wanneer er dan een keer een incident gebeurd waarbij een kind een hond prikt ofzo en de hond bijt dan, dan vind ik het helemaal niet raar dat de ouder van dat kind aangifte doet. Ik vind (Dus dat is een persoonlijke mening) dat de veiligheid van mensen en kinderen voor een hond komt.

Waarom ik geen dierenliefhebber zou zijn is mij niet helemaal duidelijk. Ik ben juist gek op dieren, maar ik hecht gewoon meer belang aan het wel en wee van kinderen in het geval van een bijtincident. Een hond moet naar mijn mening wel een hond blijven en niet worden behandeld als een minimens. Ik laat dus dieren juist wel in hun waarde!

Dus omdat het voor mensen volgens jou natuurlijk gedrag is overal met hun handen aan te willen zitten heeft ieder levend wezen dat maar te pikken? Dit heeft helemaal NIETS maar dan ook NIETS met dierenliefhebberij te maken Het getuigd i.m.o. enkel van een totaal onbegrip en disrespect van het wezen hond (en dieren in het algemeen). Als een jou volstrekt onbekende op jou afstormt en jou begint te aaien, vind je dat dan ook heel normaal?

Deze mentaliteit is nou precies waardoor heel veel hondenrassen finaal naar de ***** zijn gegaan i.m.o. Maar goed, dat is weer een hele discussie op zich natuurlijk

[LongFields]

Nogmaals: ik vind dat je bij een hondenbeet best aangifte mag doen, en ik houd wel veel van dieren en ik zie ze niet als gebruiksvoorwerpen zonder gevoel (?).

Maar realiseer je je dat je met je aangifte het doodvonnis getekend kan hebben voor de betreffende hond, terwijl het waarschijnlijk alleen maar je bedoeling is om ervoor te zorgen dat een dergelijk bijtincident met deze hond zich niet meer kan herhalen. Dat kan ook op andere manieren, en daarvoor is het handig om "on speaking terms" te blijven met de andere partij. Het doen van aangifte werkt wat dat betreft zeker niet in je voordeel.

[Boris2011]

zeker niet, mensen die achterlijke dingen uithalen moeten gewoon gestraft worden zoals dat al gebeurd.

In het geval van een bijtincident van een hond is het toch echt de hond die in het geval van inbeslagname en niet door de MAG-test komen aan het kortste eind trekt en het niet overleeft, de eigenaar van de hond is natuurlijk wel zijn hond kwijt maar kan in theorie gewoon met de volgende hond weer dezelfde fout maken.
Dat vind ik belangrijk om te weten voor iedereen die ooit denkt aan aangifte doen bij een bijtincident, je kunt hiermee het doodvonnis tekenen van een hond...

en dat vind ik dat moet veranderen: ook het baasje zou gestraft moeten worden in zo'n geval. ik vind dat de juiste instanties bij een aangifte van een beet moeten onderzoeken of de hond/de baas of beiden gestraft moeten worden. Maar daar ga ik als burger niet over oordelen. Na een aangifte zou er een onderzoek moeten komen en aan de hand daarvan kan de juiste straf aan de juiste persoon/hond kunnen worden opgelegd.

wanneer uit onderzoek blijkt dat de hond zo enorm getriggerd werd dat hij een keer beet, maar dat hij verder geen echt gevaar vormt in de toekomst dan kan de conclusie zijn dat de hond niet moet worden afgemaakt. wanneer de hond vals blijkt te zijn, vind ik het logisch dat hij wordt afgemaakt. daar zou dan bij moeten komen dat ze ook onderzoeken hoe het kan dat de hond zo vals is: van zichzelf uit of speelt de baas er ook een rol in?

[mariaa]

Mensen willen altijd een zondebok, daarmee lijkt het probleem opgelost Maar de meeste situaties zitten het nu eenmaal veel complexer in elkaar.

In de openbare ruimte moet iedereen water bij de wijn doen. Respect voor mens en dier, een beetje inlevingvermogen en begrip voor elkaar
Ik probeer m'n verantwoordelijkheid te nemen om andere mensen zo min mogelijk te last te zijn, ik ga er vanuit dat andere mensen dit ook doen. Meer kun je denk ik niet doen. Het is wel de rede dat ik vaak de rust en stilte op zoek, zodat ik geen last heb van mensen en zij niet van mij

[Boris2011]

Hoe kan jij nou weten of ik gek ben op dieren of niet? waarom concludeer je dat het gebruiksvoorwerpen zijn zonder gevoel? Ik vind het echt heel jammer dat er allerlei oordelen over mij naar voren komen die echt nergens op gefundeerd zijn. Blijkbaar is het gewoon lastig om te begrijpen dat je ook een dierenvriend kan zijn, ook al heb je dan een andere mening over aangifte doen na een beet.

Ook vind ik het erg jammer dat ik op dit forum blijkbaar niet mijn mening kan geven over het onderwerp: aangifte doen bij een hondenbeet, zonder dat ik daarbij aangevallen wordt door andere forumleden en dat er allerlei conclusies getrokken worden over mij als persoon.

Nogmaals: ik vind dat je bij een hondenbeet best aangifte mag doen, en ik houd wel veel van dieren en ik zie ze niet als gebruiksvoorwerpen zonder gevoel (?).

Dat kan ik heel goed concluderen uit wat jij hier zegt. Jij vind dat een hond niet voor zichzelf op mag komen. Dan vind jij de hond hier niet thuis horen. Ondanks alle zeer goed gefundeerde tegenwerpingen hier gegeven door mij en een aantal personen waar jij niet op in gaat.

het klopt dat ik daar niet meer op in ga omdat ik daar niet de behoefte toe voel. Ik weet wat ik vind, waarom ik dat vind, wat ik van de tegenargumenten vind (waar ik respect voor heb dat anderen dat vinden), maar ik heb nu eenmaal mijn eigen visie. is dat zo moeilijk te accepteren zonder daarbij diverse waardeoordelen over mij naar buiten te slingeren?

Maar nogmaals erg jammer dat er dan conclusies getrokken worden dat ik geen dierenvriend zou zijn etc.

Ik krijg zelf het idee dat ik vanwege de tegenargumenten moet switchen van mening ofzo, of heb ik dat mis?

[LongFields]

en dat vind ik dat moet veranderen: ook het baasje zou gestraft moeten worden in zo'n geval. ik vind dat de juiste instanties bij een aangifte van een beet moeten onderzoeken of de hond/de baas of beiden gestraft moeten worden. Maar daar ga ik als burger niet over oordelen. Na een aangifte zou er een onderzoek moeten komen en aan de hand daarvan kan de juiste straf aan de juiste persoon/hond kunnen worden opgelegd.

wanneer uit onderzoek blijkt dat de hond zo enorm getriggerd werd dat hij een keer beet, maar dat hij verder geen echt gevaar vormt in de toekomst dan kan de conclusie zijn dat de hond niet moet worden afgemaakt. wanneer de hond vals blijkt te zijn, vind ik het logisch dat hij wordt afgemaakt. daar zou dan bij moeten komen dat ze ook onderzoeken hoe het kan dat de hond zo vals is: van zichzelf uit of speelt de baas er ook een rol in?

Ook het baasje, dus én de hond dood en de baas de bak in? Gaat dat niet een beetje ver, in het overgrote deel van de gevallen?

Verder ben ik heel benieuwd hoe je dat onderzoek precies voor je ziet, het is wel heel gemakkelijk zoiets te opperen maar het moet natuurlijk wel technisch uitvoerbaar zijn én objectief. Als je het hele RAD-gebeuren gevolgd hebt en ook het topic van Macho-Hayley doorgelezen hebt, dan kun je concluderen dat het allemaal niet zo rechtlijnig en gemakkelijk ligt als jij het hier nu stelt.
Want wat jij als "vals" beschouwt, kan misschien wel een hele goede grond hebben gehad. Een hond die bijt uit pijn, doordat het in een eerdere vergelijkbare situatie een (geestelijk) trauma heeft opgelopen, doordat hij/zij misschien uitgelokt is door pesterijen en zo zijn er nog heel veel situaties te bedenken waarbij het misschien voor een leek wel lijkt alsof een hond vals is, maar waar wellicht sprake is van een eenmalig incident. Zo'n hond kan waarschijnlijk heel goed weerhouden worden van herhaling door beter opletten, goede training, een andere baas, leven in een andere omgeving en noem maar op.
Bij een tweede (ernstig) bijtincident zouden strengere maatregelen genomen mogen worden in mijn optiek.

[Marion.]

Nou heel eerlijk gezegd, als ik zie dat een herder zich losrukt en achter me aankomt, weet ik ook niet of ik me kan beheersen. Ik denk dat vluchten dan toch erg voor de hand ligt.....

Mevrouw komt de hoek om, kinderen zien haar en beginnen te gillen en rennen hard weg. Het is dus niet gegaan zoals jij schrijft.

Ik zeg niet dat het zo gegaan is. Ik zeg alleen dat ik ws zou gaan rennen in een situatie als ik beschreef....
Daarbij, spelende kinderen maken herrie, dat hoort erbij. Het zijn geen dode vogeltjes...

Op het gevaar af dat ik weer als mosterd na de maaltijd kom (want ik zie nu dat er alweer een aantal pagina's zijn bijgekomen), reageer ik hier toch even op...

Vanmiddag moest ik een pakje brengen op een - voor ons - "onbekend" adres. Er stond wel een auto, maar niemand deed open. Ik sjouwde dus met de zware doos naar achteren omdat er wellicht iemand in de tuin bezig was. En ineens ging toch de voordeur open en rende er een herder keffend in mijn rug. Mijn eerste reactie was een gilletje. Ik was bezig met dat pakket dat ik kwijt wilde, was een achteraf-adres, "kan ik hem dan ergens neerplanten, zouden de mensen niet op vakantie zijn". Ik schrok dus omdat de deur alsnog toch open ging en er ineens een tanden-ontblotende herder op me af kwam.
Seconde later was dat over hoor, liet ik de hond lekker snuffelen, maar schrik (en eventueel gillen) is ook gewoon een heel menselijke reactie. Ook van kinderen. Kan je hond dat niet handelen (en jij die hond dan weer niet), dan zorg je dat hij extra gezekerd aan je middel zit ofzo.

[Irta]

Mensen willen altijd een zondebok, daarmee lijkt het probleem opgelost Maar de meeste situaties zitten het nu eenmaal veel complexer in elkaar.

In de openbare ruimte moet iedereen water bij de wijn doen. Respect voor mens en dier, een beetje inlevingvermogen en begrip voor elkaar
Ik probeer m'n verantwoordelijkheid te nemen om andere mensen zo min mogelijk te last te zijn, ik ga er vanuit dat andere mensen dit ook doen. Meer kun je denk ik niet doen. Het is wel de rede dat ik vaak de rust en stilte op zoek, zodat ik geen last heb van mensen en zij niet van mij

Eens, met de aanvulling dat dat dus voor MENSEN geldt. Honden gedragen zich nou eenmaal naar de wetten vd natuur, niet naar de onze. Dat kun je niet van ze verwachten en zou je m.i. ook niet moeten willen. Wel vind ik dat je als eigenaar alles dient te doen wat redelijkerwijs in je vermogen ligt om incidenten te voorkomen ZONDER dat de hond daar de dupe van wordt. Die mogelijkheid heb je volgens mij namelijk altijd.

[Boris2011]

en dat vind ik dat moet veranderen: ook het baasje zou gestraft moeten worden in zo'n geval. ik vind dat de juiste instanties bij een aangifte van een beet moeten onderzoeken of de hond/de baas of beiden gestraft moeten worden. Maar daar ga ik als burger niet over oordelen. Na een aangifte zou er een onderzoek moeten komen en aan de hand daarvan kan de juiste straf aan de juiste persoon/hond kunnen worden opgelegd.

wanneer uit onderzoek blijkt dat de hond zo enorm getriggerd werd dat hij een keer beet, maar dat hij verder geen echt gevaar vormt in de toekomst dan kan de conclusie zijn dat de hond niet moet worden afgemaakt. wanneer de hond vals blijkt te zijn, vind ik het logisch dat hij wordt afgemaakt. daar zou dan bij moeten komen dat ze ook onderzoeken hoe het kan dat de hond zo vals is: van zichzelf uit of speelt de baas er ook een rol in?

Ook het baasje, dus én de hond dood en de baas de bak in? Gaat dat niet een beetje ver, in het overgrote deel van de gevallen?

Verder ben ik heel benieuwd hoe je dat onderzoek precies voor je ziet, het is wel heel gemakkelijk zoiets te opperen maar het moet natuurlijk wel technisch uitvoerbaar zijn én objectief. Als je het hele RAD-gebeuren gevolgd hebt en ook het topic van Macho-Hayley doorgelezen hebt, dan kun je concluderen dat het allemaal niet zo rechtlijnig en gemakkelijk ligt als jij het hier nu stelt.
Want wat jij als "vals" beschouwt, kan misschien wel een hele goede grond hebben gehad. Een hond die bijt uit pijn, doordat het in een eerdere vergelijkbare situatie een (geestelijk) trauma heeft opgelopen, doordat hij/zij misschien uitgelokt is door pesterijen en zo zijn er nog heel veel situaties te bedenken waarbij het misschien voor een leek wel lijkt alsof een hond vals is, maar waar wellicht sprake is van een eenmalig incident. Zo'n hond kan waarschijnlijk heel goed weerhouden worden van herhaling door beter opletten, goede training, een andere baas, leven in een andere omgeving en noem maar op.
Bij een tweede (ernstig) bijtincident zouden strengere maatregelen genomen mogen worden in mijn optiek.

Ik sluit me aan bij jou dat het erg moeilijk is om dit goed uit te voeren, daar ben ik de expert ook niet voor, ik ben niet de persoon die de strafmaatregelen bepaald enz. Toch hoop ik dat er ooit iets ontwikkeld wordt waarbij niet de hond bij voorbaat gestraft wordt, maar dat ook het baasje een straf opgelegd kan krijgen, of alleen de baas en niet de hond.

[LongFields]

Vaak handel je ook uit emotie. Je kind is gegrepen door 'die kuthond' en is gewond. Dan denk je er niet bij na dat het vervelende consequenties voor de hond kan hebben als je aangifte doet. De meeste mensen wéten dat niet eens en het kan ze geloof ik op zo'n moment ook bitter weinig schelen

Dat kan ik heel goed begrijpen. Daarom is het denk ik handig dat mensen van tevoren op de hoogte zijn van zoiets. En dan kan het hier lezen denk ik geen kwaad.

[Marion.]

Toen ik kind was was het gillen zelfs nog niet uitgevonden, dat deed je alleen maar als je vermoord werd of zo.

En dat ben ik ook met jou eens. Ik moest dat ook niet in mijn hoofd halen, gillen tijdens spelen. Maar tegenwoordig lijkt dat bij spelen te horen. Wie het hardst erbij kan gillen, lijkt het wel eens. En de ouders vinden dat prachtig, want dan pas hebben de kinderen plezier

Maar goed. Gilletje uit schrik kan natuurlijk wel. Gebeurt mij ook wel eens

[LongFields]

Vaak handel je ook uit emotie. Je kind is gegrepen door 'die kuthond' en is gewond. Dan denk je er niet bij na dat het vervelende consequenties voor de hond kan hebben als je aangifte doet. De meeste mensen wéten dat niet eens en het kan ze geloof ik op zo'n moment ook bitter weinig schelen

Dat kan ik heel goed begrijpen. Daarom is het denk ik handig dat mensen van tevoren op de hoogte zijn van zoiets.

Zou dat de zaak veranderen? Ik denk het niet hoor.....

Als je het niet probeert, dan verandert het de zaak zeker niet.
Ik denk dat het best prettig zou zijn als mensen, net zoals bij aangifte doen tegen personen bij geweldpleging e.d., ook bij aangifte doen bij bijtincidenten door de betreffende diender op de hoogte gesteld zouden worden van de mogelijke consequenties hiervan. Voor de hond in dit geval.

[bouvierpoedel]

Wat een gezeik over kinderen en wie ze dat geleerd heeft om te gillen of juist niet ,maar afgeleerd had moeten worden door de ouders.
Terwijl de meeste vrouwen hier het al op een gillen en krijssen zetten van een spinnetje of een muis.
Die zouden dan ook eens een paar blauwe ogen geslagen moeten worden om ze bij bewustzijn te brengen dat muisjes en spinnetjes niets doen.

Lekkere vergelijking weer.
Ik denk dat het aantal vrouwen dat gaat gillen bij een spin kleiner is dan jij denkt. Jouw fantasie slaat weer eens flink op hol.

Het valt me op dat Kees vrijwel steevast opduikt als Nanna tegengas krijgt, of ligt dat aan mij?

Schat Nanna kan haar zelf reuze goed verdedigen, en die heeft wel wat tegengas nodig dus daar ga ik niet tussen zitten.
Wel vreemd dat je dat denkt trouwens.
Als je het nu over de humor had dat we elkaar af en toe op zoeken dat kan kloppen daar kunnen we elkaar redelijk goed mee onderuit schoffelen.

[Nakisha]

Het is sowieso zo'n lastig verhaal, bijtende honden...

De één heeft een bijtende hond en is er trots op, legt het beest geen strobreed in de weg, loopt er trots als een aap met zeven lullen mee aan het lijntje terwijl hij uitvalt tegen voorbijgangers en heeft zo'n gammel tuinhek waar Killer elk moment doorheen kan gaan. Die lui rennen bij een bijtincident óf hard weg, óf weigeren gewoon gegevens te geven of mee te werken en laten de slachtoffers aan hun lot over, sommigen bedreigen slachtoffers zelfs.

Word de hond hen afgenomen? Dan maken ze óf een hoop stampij, of ze halen de schouders op en kopen een nieuwe.

Anderen hebben een bijtende hond, en houden hem kort aan de lijn, muilkorven hem, zorgen dat het dier niet in contact komt met hetgeen wat het bijten bij de hond triggert, of dat nou vreemden, kinderen of andere honden zijn. Die hebben een stevig tuinhek en áls het dan ondanks alles TOCH fout gaat regelen ze de schade en putten zich uit in excuses.

Die mensen vinden een incident écht erg, doen alles om het te voorkomen en het in beslag nemen van hun hond treft ze hard.

Er zullen geheid ook wel wat tussenvormen zijn, ik stel het nu even in zwart-wit.

Het maakt volgens mij véél uit of je met eigenaar 1 of 2 te maken hebt. Ik heb ook het idee dat, op kwaadwillenden na, eigenaar 2 ook anders door mensen word benaderd dan eigenaar 1.

[Muk]

zeker niet, mensen die achterlijke dingen uithalen moeten gewoon gestraft worden zoals dat al gebeurd.

In het geval van een bijtincident van een hond is het toch echt de hond die in het geval van inbeslagname en niet door de MAG-test komen aan het kortste eind trekt en het niet overleeft, de eigenaar van de hond is natuurlijk wel zijn hond kwijt maar kan in theorie gewoon met de volgende hond weer dezelfde fout maken.
Dat vind ik belangrijk om te weten voor iedereen die ooit denkt aan aangifte doen bij een bijtincident, je kunt hiermee het doodvonnis tekenen van een hond...

Inderdaad, en daar heeft onze "dierenvriend" Boris totaal geen moeite mee. Dat de hondeneigenaar zo weer een nieuwe hond kan nemen en er niets van leert, interesseert Boris niets. Zolang die rothond maar weg is, daar gaat het Boris om.

Boris vermenselijkt honden door van een hond te verwachten dat die zich in alle omstandigheden vriendelik gedraagt. Dat kun je van een mens al niet eens verwachten, laat staan van een hond! Als een automobilist iemand aanrijdt en verwond in het verkeer, krijgt die automobilist ook geen roze spuit. Terwijl die wel verantwoordelijk is voor zijn daden. En dat is bij een hond niet het geval, daar is de eigenaar verantwoordelijk voor.

[Marion.]

Maar realiseer je je dat je met je aangifte het doodvonnis getekend kan hebben voor de betreffende hond, terwijl het waarschijnlijk alleen maar je bedoeling is om ervoor te zorgen dat een dergelijk bijtincident met deze hond zich niet meer kan herhalen. Dat kan ook op andere manieren, en daarvoor is het handig om "on speaking terms" te blijven met de andere partij. Het doen van aangifte werkt wat dat betreft zeker niet in je voordeel.

Vaak handel je ook uit emotie. Je kind is gegrepen door 'die kuthond' en is gewond. Dan denk je er niet bij na dat het vervelende consequenties voor de hond kan hebben als je aangifte doet. De meeste mensen wéten dat niet eens en het kan ze geloof ik op zo'n moment ook bitter weinig schelen

Dat denk ik dus ook. Jaren geleden is een kindje (nieuw in de buurt, nieuw huis) gegrepen door een hond. Verwondingen waren niet erg hoor, maar het kind was gegrepen. En toen wij daar voorbij liepen met Saar en Miep heeft het kindje naar buiten gewezen en zei "zo'n hond was het!". Wij liepen toen ook dagelijks daar voorbij.
En toen had dus 1 van onze honden het gedaan. Het ís dat hun nieuwe buurvrouw ons (en de honden) heel goed kende, en ze ervan overtuigd heeft dat mijn honden het niet geweest konden zijn. Omdat die sowieso nooit zonder baas buiten banjeren.

Maar ik heb er best slapeloze nachten over gehad. Hoe moet ik bewijzen dat het mijn honden niet waren???
(En ik snap die ouders prima hoor, en ik snap ook dat ze gelijk de schuldige vinger naar ons wezen want wij liepen er ook dagelijks; en het is een doodlopend stukje, wat werd volgebouwd, en toen nog een doorgang had naar een fijn uitlaatgebied)

[Ptje]

Als je het nu over de humor had dat we elkaar af en toe op zoeken dat kan kloppen daar kunnen we elkaar redelijk goed mee onderuit schoffelen.

Het is maar wat je humor noemt

Nanna heeft alleen één groot voordeel op jou Kees!
Haar maat 43

[Muk]

Het maakt volgens mij véél uit of je met eigenaar 1 of 2 te maken hebt. Ik heb ook het idee dat, op kwaadwillenden na, eigenaar 2 ook anders door mensen word benaderd dan eigenaar 1.

dat weet ik wel zeker.

Sterker nog, vaak komt de asociale tok-eigenaar 1 ermee weg ook, want juist vanwege hun getok durven agenten daar ook niet tegenin te gaan. En de brave eigenaar 2 krijgt de volle lading, want dan durven de heren en dames agenten ineens wel op te treden.

[miemot]

Eerlijk?
Als Guus morgen mijn zoontje bijt, dan krijgt hij ook een enkeltje dierenarts.
Zonder enige twijfel.
Het zou mijn hart breken, want ik zie dat beest enorm graag, maar het vertrouwen zou weg zijn. Ook al weet ik dat het bij elke hond zomaar kan gebeuren en dat het een natuurlijke reactie is, een verdedigingsmiddel (doorgaans) en dat is misschien iets heel persoonlijks, maar ik zou niet kunnen leven met een hond die ik niet kan vertrouwen, een hond waar ik niet gerust in kan zijn.
Mijn zoon is nu bijna twee en we zijn uiteraard nog lang niet 'klaar' met opvoeden, wat dus betekent dat hij (vaak) dingen doet die niet mag. Hij heeft nog geen inlevingsvermogen, begrijpt het concept pijn nog niet (tenzij bij zichzelf), dus hoe leg je dat dan in godsnaam uit aan zo'n kind, dat hij een hond geen pijn mag doen?
Ik zit er op als een moederkloek, laat ze geen seconde alleen, maar af en toe gebeurt er wel eens iets wat niet ok is. Aan een oor trekken, pootjes opzij duwen, daarstraks nog, de hond gebruiken als opstapje...
Ik tollereer het niet, laat dat duidelijk zijn, zoonlief wordt wat dat betreft heel consequent en kordaat op zijn gedrag gewezen en uit de situatie gehaald, kan zelfs een pets op zijn poep krijgen als dat nodig is, maar het valt gewoon niet altijd te vermijden met zo'n kleine dondersteen.
Tenzij ik natuurlijk zorg dat hij nooit 'aan' de hond kan, maar dat wil ik helemaal niet. Hij moet toch leren omgaan met honden? Helaas gaat dat met vallen en opstaan.
Gelukkig kan hij ook heel lief zijn naar de hond: 'aaaaaiiiikkes doen' en kusjes geven.
Guus heeft één keer gegromd naar mijn zoontje en daar ben ik dagen niet goed van geweest. Dat vertrouwen is intussen gelukkig hersteld, omdat het nadien nooit meer voorgekomen is, maar als hij ooit zou bijten gaat toch echt de spuit er in.
No way dat ik dan dat risico opnieuw zou nemen met mijn kind. Of het kind van een ander wat dat betreft.

[miemot]

Ach ja, al die hollanders hier

Een mep op zijn achterwerk?
Konteklets?
Een oorveeg? Ah nee, dat is tegen je oren. Een achterwerkveeg dan?

Snappie nu?

[MJ]

Eerlijk?
Als Guus morgen mijn zoontje bijt, dan krijgt hij ook een enkeltje dierenarts.
Zonder enige twijfel.
Het zou mijn hart breken, want ik zie dat beest enorm graag, maar het vertrouwen zou weg zijn. Ook al weet ik dat het bij elke hond zomaar kan gebeuren en dat het een natuurlijke reactie is, een verdedigingsmiddel (doorgaans) en dat is misschien iets heel persoonlijks, maar ik zou niet kunnen leven met een hond die ik niet kan vertrouwen, een hond waar ik niet gerust in kan zijn.
Mijn zoon is nu bijna twee en we zijn uiteraard nog lang niet 'klaar' met opvoeden, wat dus betekent dat hij (vaak) dingen doet die niet mag. Hij heeft nog geen inlevingsvermogen, begrijpt het concept pijn nog niet (tenzij bij zichzelf), dus hoe leg je dat dan in godsnaam uit aan zo'n kind, dat hij een hond geen pijn mag doen?
Ik zit er op als een moederkloek, laat ze geen seconde alleen, maar af en toe gebeurt er wel eens iets wat niet ok is. Aan een oor trekken, pootjes opzij duwen, daarstraks nog, de hond gebruiken als opstapje...
Ik tollereer het niet, laat dat duidelijk zijn, zoonlief wordt wat dat betreft heel consequent en kordaat op zijn gedrag gewezen en uit de situatie gehaald, kan zelfs een pets op zijn poep krijgen als dat nodig is, maar het valt gewoon niet altijd te vermijden met zo'n kleine dondersteen.
Tenzij ik natuurlijk zorg dat hij nooit 'aan' de hond kan, maar dat wil ik helemaal niet. Hij moet toch leren omgaan met honden? Helaas gaat dat met vallen en opstaan.
Gelukkig kan hij ook heel lief zijn naar de hond: 'aaaaaiiiikkes doen' en kusjes geven.
Guus heeft één keer gegromd naar mijn zoontje en daar ben ik dagen niet goed van geweest. Dat vertrouwen is intussen gelukkig hersteld, omdat het nadien nooit meer voorgekomen is, maar als hij ooit zou bijten gaat toch echt de spuit er in.
No way dat ik dan dat risico opnieuw zou nemen met mijn kind. Of het kind van een ander wat dat betreft.

Herplaats dan in hemelsnaam die hond mocht er ooit wat gebeuren wat je de hond dan eigenlijk niet aan kan rekenen als er gebeten wordt uit schrik,pijn of iets van dien aard. Ik vind dit niet fair naar de hond toe.

[Marion.]

Maar Miemot, jij hebt het over je eigen kind. En dan liggen de emoties natuurlijk héél erg anders

[Irta]

Eerlijk?
Als Guus morgen mijn zoontje bijt, dan krijgt hij ook een enkeltje dierenarts.
Zonder enige twijfel.
Het zou mijn hart breken, want ik zie dat beest enorm graag, maar het vertrouwen zou weg zijn. Ook al weet ik dat het bij elke hond zomaar kan gebeuren en dat het een natuurlijke reactie is, een verdedigingsmiddel (doorgaans) en dat is misschien iets heel persoonlijks, maar ik zou niet kunnen leven met een hond die ik niet kan vertrouwen, een hond waar ik niet gerust in kan zijn.
Mijn zoon is nu bijna twee en we zijn uiteraard nog lang niet 'klaar' met opvoeden, wat dus betekent dat hij (vaak) dingen doet die niet mag. Hij heeft nog geen inlevingsvermogen, begrijpt het concept pijn nog niet (tenzij bij zichzelf), dus hoe leg je dat dan in godsnaam uit aan zo'n kind, dat hij een hond geen pijn mag doen?
Ik zit er op als een moederkloek, laat ze geen seconde alleen, maar af en toe gebeurt er wel eens iets wat niet ok is. Aan een oor trekken, pootjes opzij duwen, daarstraks nog, de hond gebruiken als opstapje...
Ik tollereer het niet, laat dat duidelijk zijn, zoonlief wordt wat dat betreft heel consequent en kordaat op zijn gedrag gewezen en uit de situatie gehaald, kan zelfs een pets op zijn poep krijgen als dat nodig is, maar het valt gewoon niet altijd te vermijden met zo'n kleine dondersteen.
Tenzij ik natuurlijk zorg dat hij nooit 'aan' de hond kan, maar dat wil ik helemaal niet. Hij moet toch leren omgaan met honden? Helaas gaat dat met vallen en opstaan.
Gelukkig kan hij ook heel lief zijn naar de hond: 'aaaaaiiiikkes doen' en kusjes geven.
Guus heeft één keer gegromd naar mijn zoontje en daar ben ik dagen niet goed van geweest. Dat vertrouwen is intussen gelukkig hersteld, omdat het nadien nooit meer voorgekomen is, maar als hij ooit zou bijten gaat toch echt de spuit er in.
No way dat ik dan dat risico opnieuw zou nemen met mijn kind. Of het kind van een ander wat dat betreft.

Lekker makkelijk, hoef je vooral ook niet de hand in eigen boezem te steken

Toevoeging: dat de hond al gromt zou ik persoolijk zien als een teken dat ik zelf toch echt iets fout doe....

[malinois]

Herplaats dan in hemelsnaam die hond mocht er ooit wat gebeuren wat je de hond dan eigenlijk niet aan kan rekenen als er gebeten wordt uit schrik,pijn of iets van dien aard. Ik vind dit niet fair naar de hond toe.

zulke dingen snap ik dus ook echt niet... ik kan me daar gewoon helemaal niks bij voorstellen.... ja ik snap dat je vertrouwen beschaamd is en dat je twijfelt... maar waarom zou die hond bij een kinderloos gezin niet functioneren? Of zelfs bij een gezin met kinderen die wel vertrouwen hebben en (andere) manieren om het te voorkomen...

[ranetje]

Omdat je niet eerlijk bent naar dieren. En iemand die niet eerlijk is naar dieren is geen dierenliefhebber. Jij bent helemaal neit gek op dieren! Het zijn voor jou slechts gebruiksvoorwerpen zonder gevoel. Althans, ze mogen niets voelen. Want dan horen ze niet thuis in deze maatschappij.

Hoe kan jij nou weten of ik gek ben op dieren of niet? waarom concludeer je dat het gebruiksvoorwerpen zijn zonder gevoel? Ik vind het echt heel jammer dat er allerlei oordelen over mij naar voren komen die echt nergens op gefundeerd zijn. Blijkbaar is het gewoon lastig om te begrijpen dat je ook een dierenvriend kan zijn, ook al heb je dan een andere mening over aangifte doen na een beet.

Ook vind ik het erg jammer dat ik op dit forum blijkbaar niet mijn mening kan geven over het onderwerp: aangifte doen bij een hondenbeet, zonder dat ik daarbij aangevallen wordt door andere forumleden en dat er allerlei conclusies getrokken worden over mij als persoon.

Nogmaals: ik vind dat je bij een hondenbeet best aangifte mag doen, en ik houd wel veel van dieren en ik zie ze niet als gebruiksvoorwerpen zonder gevoel (?).

Is dat zo?
Waarom concludeer je dit dan?
Dan vind ik deze uitspraak van je nogal vreemd namelijk

Ik sluit me helemaal aan bij jou woorden. Een hond die bijt, ookal zijn kinderen aan het trekken/in de ogen prikken etc., hoort gewoon niet in onze dichtbevolkte maatschappij thuis. Het feit dat een hond gebeten heeft, ongeacht wat de aanleiding was, heeft het dus in zich om te bijten en ik zou daarom ook altijd aangifte doen, ookal wordt de hond dan afgemaakt. Naar mijn mening hoort een bijtende hond niet in onze samenleving thuis en al helemaal niet in een gewone woonwijk.

Dan kunnen er een heleboel honden weg
Scheelt weer in onze dichtbevolkte maatschappij
Hoe verzin je het dat een hond dat allemaal maar over zich heen zou moeten laten komen

En om je even uit de droom te helpen.
Elke hond heeft het in zich om te bijten.

Ik heb mijn reactie van een paar pagina's terug er maar meteen even bij gequote

[miemot]

Je kan toch nooit garanderen dat een hond niet meer in aanraking komt met kinderen?
En de hand niet in eigen boezem steken? Hallo? Toen hij gromde, heb ik mezelf al dagen lopen afvragen wat ik anders had moeten doen of zou moeten doen. Als het echt misgaat, raak je dat schuldgevoel zowieso nooit meer kwijt. En dan weer het risico nemen dat het opnieuw gebeurt? Met je eigen kind of met dat van een ander?
Ik niet nee.
Maar daar wil ik niet mee zeggen dat iedereen dat moet doen. Of dat dat de juiste manier is. Absoluut niet. Dat is mijn eigen persoonlijke gevoel.