M@ri@nne schreef:Marja schreef:en dus gaan we nu alle boerboels over 1 kam scheren
Maar moet je een karaktereigenschap ontkennen omdat er uitzonderingen zijn? En dan maar gokken dat jouw 2 honden die uitzonderingen zijn?
Ah, jij zegt het wat beknopter.
Zo verbaas ik me ook steeds weer over stafford-eigenaren. Ik heb heerlijk enthousiaste pups gezien die maandenlang perfect werden gesocialiseerd met allerlei verschillende honden, en die vriendelijk op elke vreemde hond afstapten. Tot ze een jaar of twee waren. Ik ken niet 1, niet *1* volwassen amstaff die te vertrouwen is met andere honden van hetzelfde geslacht. Ik ken twee schatten van teven die dol zijn op Jack, maar de een vreet pups en de ander molt teven. Ik ken een reutje dat nu anderhalf is, waar Jack altijd heel leuk mee speelde, maar waar ik al bijna voor omloop. En zo ken ik er nog wel tien. Okee, geen tien, maar wel een stuk of vier.
En die eigenaren vragen zich dan daadwerkelijk af waar dat nou aan zou kunnen liggen. Terwijl niemand raar opkijkt als ik Jack aanlijn als hij zijn 'interessante luchtje in de verte'- blik opzet, want Jack is een jachthond, en ja, die kan je zomaar kwijt zijn als hij achter een spoor aangaat, dat zit gewoon in die hond.
Sommige mensen lijken te denken dat een hond een soort onbeschreven blad is, en als je maar goeie baas genoeg bent, dat je er dan de perfecte hond van kan maken. Maar je kan opvoeden tot je blauw ziet, echte raseigenschappen krijg je er echt niet uit. En daar moet je dus voor kiezen. Als je dat bewust doet, is er niks mis mee. Maar je kan niet een ras nemen en proberen het in een compleet rasvreemd keurslijf te douwen.
