"Ja, maar jij heb koekjes"

[Jaap*]

En om even on topic te antwoorden :

Ik denk dan zelf weer, dat het me een rotzorg zal zijn waarom mijn hond vrijwel feilloos komt als ik roep, als ze maar komt.

Nouja, zo zit het toch ook
Als je net doet alsof je uit een voerdummy staat te eten sta je pas écht voor lul
Kijk, als een hond niet komt vanwege een, noem het voor het gemak maar, "rangorde" probleem is het wat anders. Maar als alles koek en ei is maakt het niet uit waarom hij komt, als het belonen maar wordt afgebouwd. Op den duur is het een automatisme geworden om te komen als je roept en staat een hond er verder niet meer bij stil.
Uitzonderingen zijn honden die door overmatig belonen zijn gaan lijden aan het "verwende kind syndroom" en rangordeproblemen. Voor die honden wordt het geen automatisme.

[Hanneke2]

Hoe zien jullie deze kwesties(s)?

Ehmmm, precies hetzelfde. :N:
Ervaar dat op het trainingsveld ook. Trainers lopen altijd met koekjes, en wij kopen om. Lopen we met een balletje (omdat je vaak al ziet welke hond daarvoor gaat) dan zeggen ze niks.

Vind wel dat er de laatste tijd minder baasjes zijn die vinden dat de hond moet komen, omdat hij maar te luisteren heeft. Gelukkig maar!

Dat hoor je inderdaad steeds minder, lijkt me ook een veel prettiger insteek voor zowel baas als hond.

Toen wij Jack kregen was ex in eerste instantie van mening dat dat gedoe met die frolicjes (en kaas, in het begin liep ik met een zak met kaas) overdreven was. Zijn hond vroeger luisterde immers ook gewoon omdat hij de baas was. Nou, hij is vrij vlot van dat idee afgestapt.

[Fin]

Ik lees eigenlijk in je betoog nergens hoe dat voergerelateerd is. Je bent schijnbaar simpelweg tegen een slechte "trainer" aangelopen?
Iemand die niet in staat was om jouw hond te lezen?
Kun je wat specifieker aangeven wat er toentertijd misgegaan is?

Terugkijkend vond ik het zeker een slechte trainer/slechte school. Elke hond die hard trok moest en zou een 'Follow me' om, en ik herinner me nog die stafford die er zomaar één kreeg opgeknald, 't beestje barstte van frustratie. Alles om maar resultaten te behalen, want dat levert weer nieuwe klanten op...

Maar meer in het algemeen gesproken, als de slipkettingen en andere correctiemiddelen achterwege gelaten worden, en de hond wordt beloond voor goed gedrag met een snoepje, dan heet dat 'positief trainen'. En dat vind ik wat kort door de bocht. Daarom heb ik wat argwaan gekregen naar trainers toe die teveel leunen op voerbeloningen.

Mijn persoonlijke ervaring is dat 'positief trainen' meer inhoudt dan alleen maar met snoepjes belonen. Christo nam immers de snoepjes aan en werkte er ook wel voor, maar wou voor de rest alleen maar zo snel mogelijk het veld af. En van de stress plassen in hun gebouwtje op weg naar de training, ook weer een teken dat hij de training als allesbehalve plezierig ervoer.

Om ooit echt positief te trainen met Christo, wil ik er heel erg op letten dat hij het fijn heeft op het veld, en de oefeningen leuk vindt. Zou ik met een hongerige hond het veld op gaan, dan werkt hij voor het snoepje of hij het op het veld nou leuk vind of niet. Terwijl ik erop hoop dat hij niet of slechter zal werken op die momenten dat hij teveel druk voelt of er gewoon de balen van heeft.

Volgens die hondenschool bestond er ook niet zoiets als een 'will to please' bij een hond, de hond doet alleen wat als het hem iets oplevert. Nu, drie volwassen honden later, zegt mij dat genoeg...

Daarom geloof ik ook niet in 'je hond gehoorzaam in tien lessen'. Je hond gehoorzaamt je als de relatie goed is, en daarnaast leer je hem op een trainingsveld en onder begeleiding wat handige commando's aan, op een voor de hond plezierige manier. Weigert de hond op het veld, dan zit er iets niet goed met de relatie, of de hond beleeft geen plezier aan het trainen, of de hond voelt teveel druk. En heel zelden is de relatie wel goed, maar probeert hij je toch uit, en beleeft hij dan plezier aan het trainen, dan zou tien minuten aan de zijlijn en geen aandacht voldoende moeten zijn om hem weer bij de les te krijgen.

Als Christo van het veld kwam, was hij opgelucht.

[Valerie]

Tyra is 5,5 jaar en krijgt nog steeds koekjes bij "training". In sommige gevallen vraag ik gewoon wat meer van haar, en dat wordt beloont. Zij blij, ik blij.

[Hanneke2]

Er staan er hier drie op en neer te springen omdat het nu echt tijd is voor de grote wandeling... dus ik zal er later op terug moeten komen dus nu alleen maar dit: mijn honden zouden beter getraind en in sommige opzichten beter opgevoed zijn als ik wel met voerbeloningen had gewerkt. Ik denk dat ik vaker nu moet corrigeren omdat je dan toch vaker bezig bent met hen te leren wat ze NIET mogen doen, i.p.v. hen leren hoe je wel zou zien dat ze zich gedragen. Maar toch vind ik er meerwaarde in zitten dat ik geleerd heb hoeveel ze willen doen voor een roedelleider, als er alleen maar goedkeuring tegenover staat.

Maar daar heb je wel een hond voor nodig die heel baasgericht is en die al tevreden is met een aai.

Ik zie ook de 'meerwaarde' niet als het betekent dat je nu vaker corrigeert dan iemand die positief met koekies of speeltjes bezig is.

[Hanneke2]

Ik herken het heel goed Marloes Ik loop ook altijd met ladingen lekkers op zak. Gewone brokjes maar daarnaast jackpot lekkers. DAt jackpot lekkers zet ik in op het hierkomen, als Paco met 1 keer roepen komt Voor veel andere dingen beloon ik hem met intervallen maar het hierkomen vind ik zo belangrijk dat ik hem daar altijd voor beloon. Of hij er 1,2 of 3 keer roepen over doet. En dan dus bij 1 keer roepen de jackpot. Zo kan ik hem uit heel erg veel situaties weg roepen en dat vind ik wel zo prettig en vooral veilig.

Laatst kwam ik en vrouw tegen met een BAN. Ze riep en ze riep maar mooi dat die hond echt niet kwam. Ik liet hem mijn voertje (stukje rookwost zien maar gaf het niet omdat ik niet wist of het mocht van die vrouw. Bijna kwijlend liep die BAN naast mij en zo kon ik die vrouw helpen haar hond dichter bij haar te roepen. Ze was helemaal verbaast en toen ik liet zien welk middel ik had ingezet zonder het te geven moest ze verschikkelijk lachen en vond het wel een goede tip. Ze had zelf nooit voer op zak en moest echt soms uren op haar hond wachten. Na overleg gaf zij mijn stukje rookworst aan haar hond. Voer/beloning is dus soms zo gek nog niet

Maar dat soort situaties is toch ergens wel triest. Er lopen hier honden in het park die het echt verploffen om bij hun baas te komen als ze lekker aan het spelen zijn, en dan wordt mij soms gevraagd om ze te roepen, want dan komen ze wel. Eén lullig kwart frolicje en een aai, en dan gaat zo'n hond braaf zitten om aangelijnd te worden. En dan nog blijven die mensen zonder koekies wandelen.

[Fin]

Er staan er hier drie op en neer te springen omdat het nu echt tijd is voor de grote wandeling... dus ik zal er later op terug moeten komen dus nu alleen maar dit: mijn honden zouden beter getraind en in sommige opzichten beter opgevoed zijn als ik wel met voerbeloningen had gewerkt. Ik denk dat ik vaker nu moet corrigeren omdat je dan toch vaker bezig bent met hen te leren wat ze NIET mogen doen, i.p.v. hen leren hoe je wel zou zien dat ze zich gedragen. Maar toch vind ik er meerwaarde in zitten dat ik geleerd heb hoeveel ze willen doen voor een roedelleider, als er alleen maar goedkeuring tegenover staat.

Maar daar heb je wel een hond voor nodig die heel baasgericht is en die al tevreden is met een aai.

Ik zie ook de 'meerwaarde' niet als het betekent dat je nu vaker corrigeert dan iemand die positief met koekies of speeltjes bezig is.

Die vraag stelde Marloes ook, en is iets verder terug beantwoord. Buiten is er nauwelijks aanleiding tot corrigeren, binnen had ik graag er wat goede gewoontes ingetraind. Zoals niet, op het moment dat je de voordeur opendoet, als een kanonskogel naar buiten vliegen, waarbij ik elke keer het risico loop dat mijn arm keihard tegen de deurpost aanknalt Er zit namelijk wel eens een kat, dus...

Bijna elke hond is wel baasgericht. Zelfs die van jou . Als jij ze op de 'kippies' wijst, doen ze deels hun best die de sloot in te 'helpen' omdat jij toekijkt. Dan willen ze jou laten zien hoe goed ze dat kunnen.

Overigens, als er iets het jachtinstinct opwekt van mijn honden, moet ik ook met grof geschut aankomen. Bij Christo de bal, bij Aidan met worst. Het jachtinstinct is bij hen hanteerbaarder, maar toch ook wel aanwezig.

Maar op een gewone tom-ti-tom-tom-tom wandeling even bij me komen, daar hoef ik alleen maar te vragen. Nooit geen snoep voor uitgedeeld.

[Hanneke2]

Maar vergelijk het nou eens met iemand die met jouw hond een tak van sport wil gaan doen waarvan je weet dat het jouw hond niet zal liggen. Maakt niet uit wat, zeg maar Doggy Dance. Niets mis met Doggy Dance, maar het ligt jouw hond voor geen meter. En hem dan voor zijn voer laten werken. Dan loop je naar mijn mening een groot risico dat je de hond gaat lopen forceren. Tenzij je bergen ervaring heb als hondentrainer, en dat hebben de meesten niet.

Off-topic, maar waarom zou je in vredesnaam samen met je hond iets gaan doen wat je hond helemaal niet leuk vindt?

(Ik zou overigens in zo'n geval met biefstuk kunnen gaan zwaaien, maar dingen die mijn honden niet leuk vinden doen ze niet.)

[Fin]

Positief trainen is voor mij de hond hier en daar een handje helpen om tot succes te komen.
Die hulpjes bouw je af naarmate de hond beter begrijpt wat er van hem wordt verlangd.
Ik train dus op succes zeg maar
En daardoor krijgt mijn pup steeds meer zelfvertrouwen (dat is tenminste de bedoeling en dat lukt me aardig).
Er hoort soms wel een beetje stress bij, maar ik waak er voor dat die stress het leervermogen niet negatief gaat beïnvloeden.

Ik zei al eerder dat het echt naar is dat je zo beroerd bent geïnstrueerd in het verleden.
Een tip t.a.v. behendigheid of flyball?
Ga eens praten op een club en vraag of een oefenles wordt gegeven.
Er zijn best clubs die de hond op behendigheid accepteren als blijkt dat hij gewoon voldoende onder appèl is om behendigheid te doen.

Ik kan me voorstellen dat jij na je ervaringen niet meer zo blij kunt worden van G&G training.

Eerlijk gezegd hoop ik op een trainer met jouw instelling en vind ik het dan een leuke uitdaging om het dit keer goed te doen. En wat commando's erbij leren kan geen kwaad. Ter voorbereiding ben ik hem dezelfde commando's eerst thuis aan het leren. In drie avonden 'Af' geleerd in drie sessies van tien minuten. Met snoepjes, dat wel.

[Caro.]

Goh, ik zou willen dat ik iets wist waar Puch helemaal idolaat van was waardoor hij eindelijk beter gaat komen

Koekje, balletje van mijn part rookworst..... wat maakt het uit, als je hond maar feilloos komt.

En dan zit er dus ineens een enorm verschil in hond: Kaya komt feilloos, 99,9999%.
Puchu komt als dat hem beter uitkomt En hij is een vreetzak, maar die andere hond is toch echt belangrijker dan zelfs rookworst of kaas.
Een balletje of welk speeltje dan ook kan hem niet boeien. Een boze stem kan hij nog weleens van onder de indruk zijn, maar ook net als het hem uitkomt.
Trainen? o jawel, meneer doet het perfect zonder andere hond in de buurt. Alles kan hij.... maar niet alles komt hem altijd even goed uit
'Ze' zeggen dat het wel beter gaat als hij wat ouder wordt, nou daar hopen we dan maar op met de moed der wanhoop

Dus: balletje, koekje, wat maakt het uit als je hond komt, alleen maar super

[Hanneke2]

Er staan er hier drie op en neer te springen omdat het nu echt tijd is voor de grote wandeling... dus ik zal er later op terug moeten komen dus nu alleen maar dit: mijn honden zouden beter getraind en in sommige opzichten beter opgevoed zijn als ik wel met voerbeloningen had gewerkt. Ik denk dat ik vaker nu moet corrigeren omdat je dan toch vaker bezig bent met hen te leren wat ze NIET mogen doen, i.p.v. hen leren hoe je wel zou zien dat ze zich gedragen. Maar toch vind ik er meerwaarde in zitten dat ik geleerd heb hoeveel ze willen doen voor een roedelleider, als er alleen maar goedkeuring tegenover staat.

Maar daar heb je wel een hond voor nodig die heel baasgericht is en die al tevreden is met een aai.

Ik zie ook de 'meerwaarde' niet als het betekent dat je nu vaker corrigeert dan iemand die positief met koekies of speeltjes bezig is.

Die vraag stelde Marloes ook, en is iets verder terug beantwoord. Buiten is er nauwelijks aanleiding tot corrigeren, binnen had ik graag er wat goede gewoontes ingetraind. Zoals niet, op het moment dat je de voordeur opendoet, als een kanonskogel naar buiten vliegen, waarbij ik elke keer het risico loop dat mijn arm keihard tegen de deurpost aanknalt Er zit namelijk wel eens een kat, dus...

Maar dat lijkt me nou juist iets wat je met een hoop lekker vreten er wel uit kan trainen. Honden aan de lijn, voordeur open, visite begroeten, en dan teruglopen naar binnen en een homp kipfilet in die bekkies. Ook bij het weggaan, aanlijnen, deur open, en nog effe terug voor een plak rosbief. Dat kan je makkelijk uitbouwen naar zitten voor een frolicje in de hal voordat je de deur uitstapt, en idem als de visite eenmaal binnen is.

Bijna elke hond is wel baasgericht. Zelfs die van jou . Als jij ze op de 'kippies' wijst, doen ze deels hun best die de sloot in te 'helpen' omdat jij toekijkt. Dan willen ze jou laten zien hoe goed ze dat kunnen.

Nee, dat geloof ik niet. Jij kent mijn honden niet, maar op zo'n moment zal het ze een rotzorg zijn wat ik ervan vind. Ze hebben best momenten waarop ze dik tevreden zijn met zichzelf en ik dat gevoel nog wat kan versterken door een GOEDZO! en een koekie, maar als ze eenmaal rennen, bestaat er niks anders meer dan rennen.

Overigens, als er iets het jachtinstinct opwekt van mijn honden, moet ik ook met grof geschut aankomen. Bij Christo de bal, bij Aidan met worst. Het jachtinstinct is bij hen hanteerbaarder, maar toch ook wel aanwezig.

Maar op een gewone tom-ti-tom-tom-tom wandeling even bij me komen, daar hoef ik alleen maar te vragen. Nooit geen snoep voor uitgedeeld.

Maar het principe is dan toch ergens wel hetzelfde? Mijn honden komen ook vrolijk naar me toe als ik ze roep tijdens een tom-ti-tom-tom-tom wandeling. En krijgen ze dan alleen een aai staan ze echt niet te stampvoeten. Maar feit blijft (blijkbaar ook bij jouw honden) dat je wel effe iets meer moet bieden dan die aai als je ze uit een hele interessante situatie wilt terug roepen.

[Hanneke2]

Goh, ik zou willen dat ik iets wist waar Puch helemaal idolaat van was waardoor hij eindelijk beter gaat komen

Koekje, balletje van mijn part rookworst..... wat maakt het uit, als je hond maar feilloos komt.

En dan zit er dus ineens een enorm verschil in hond: Kaya komt feilloos, 99,9999%.
Puchu komt als dat hem beter uitkomt En hij is een vreetzak, maar die andere hond is toch echt belangrijker dan zelfs rookworst of kaas.
Een balletje of welk speeltje dan ook kan hem niet boeien. Een boze stem kan hij nog weleens van onder de indruk zijn, maar ook net als het hem uitkomt.
Trainen? o jawel, meneer doet het perfect zonder andere hond in de buurt. Alles kan hij.... maar niet alles komt hem altijd even goed uit
'Ze' zeggen dat het wel beter gaat als hij wat ouder wordt, nou daar hopen we dan maar op met de moed der wanhoop

Dus: balletje, koekje, wat maakt het uit als je hond komt, alleen maar super

Heel goed proberen te timen? Ik heb met Jack ook zo lopen aanmodderen, toen hij zijn 'verlate puberteit' inschoot was ik ook gewoon onzichtbaar als hij iets beters te doen had.

Wat hier ook wel hielp, was een superspannend speeltje, te weten mijn handschoen. Thuis mocht hij daar nooit mee spelen, alleen als we vlak bij huis waren kreeg hij hem om 'naar huis te brengen'. Daar werd hij half hysterisch van. En dan dat ding uit je zak halen in het park met zo'n geheimzinnige stem van "Kijk 'es..." Hij gaat er *nog* finaal van uit z'n dak, stormt links en rechts langs me heen met dat ding in zijn bek en owee als een andere hond hem pakt, dan is het dikke crisis, bijna *huilen*.

En echt compleet off-topic: Ik moet wel eens een beetje grijnzen omdat jullie destijds Mellemans van Addy als eventuele optie afschreven omdat podenco, en jachtinstinct, en niet luisteren enzo. Puchu lijkt me ook een heerlijk ding hoor, maar ik denk dat je aan Melmo een makkelijker hond had gehad, zeker wat hierkomen betreft.

[Fin]

Bijna elke hond is wel baasgericht. Zelfs die van jou . Als jij ze op de 'kippies' wijst, doen ze deels hun best die de sloot in te 'helpen' omdat jij toekijkt. Dan willen ze jou laten zien hoe goed ze dat kunnen.

Overigens, als er iets het jachtinstinct opwekt van mijn honden, moet ik ook met grof geschut aankomen. Bij Christo de bal, bij Aidan met worst. Het jachtinstinct is bij hen hanteerbaarder, maar toch ook wel aanwezig.

Maar op een gewone tom-ti-tom-tom-tom wandeling even bij me komen, daar hoef ik alleen maar te vragen. Nooit geen snoep voor uitgedeeld.

Maar het principe is dan toch ergens wel hetzelfde? Mijn honden komen ook vrolijk naar me toe als ik ze roep tijdens een tom-ti-tom-tom-tom wandeling. En krijgen ze dan alleen een aai staan ze echt niet te stampvoeten. Maar feit blijft (blijkbaar ook bij jouw honden) dat je wel effe iets meer moet bieden dan die aai als je ze uit een hele interessante situatie wilt terug roepen.

Niet helemaal. Bij Aidan moet ik het bij voerbeloningen houden omdat hem laten jagen met zijn knie geen optie is. Maar bij Christo was het gooien met een bal effectief omdat het de opwinding van de jacht bood (kippies) maar ook omdat hij mij kon laten zien hoe snel hij wel kon rennen. En het achterna jagen van autos wat geen applaus opleverde werd vervangen door leren zwemmen dat hem wel veel complimentjes opleverde. Er kwam dus meer bij kijken dan alleen een bal gooien. En toen hij door die fase heen was (van tien maanden tot anderhalf jaar) was het ook over.

Shiba's zijn overigens ook niet baasgericht. Ze zijn prima in staat om zich een paar weken in hun uppie in leven te houden, en dat weten ze. Toch zie ik bij Durga hetzelfde roedelinstinct van het in de ogen van de roedelleider van nut willen zijn. Het is minder sterk dan bij de dobers, en ze komt er zeker niet zo rond voor uit , maar het is er wel. Maar idd, ik ken jouw honden niet. Ik kan alleen zeggen, dat 'kippies' in het water jagen is iets wat ik met haar geneigd zou zijn te doen, omdat ze daardoor net iets meer op mij gericht zou zijn en het heel leuk zou vinden. Alleen leggen de 'kippies' dan gegarandeerd het loodje :N:

't Krengetje heeft het zelfs één keer voor elkaar gekregen om een muskusrat te vangen terwijl ze nb aan een treklijn zat . Midden in een stadspark. Gelukkig kwam die met de schrik vrij.

[Moos]

Goh, ik zou willen dat ik iets wist waar Puch helemaal idolaat van was waardoor hij eindelijk beter gaat komen

Koekje, balletje van mijn part rookworst..... wat maakt het uit, als je hond maar feilloos komt.

En dan zit er dus ineens een enorm verschil in hond: Kaya komt feilloos, 99,9999%.
Puchu komt als dat hem beter uitkomt En hij is een vreetzak, maar die andere hond is toch echt belangrijker dan zelfs rookworst of kaas.
Een balletje of welk speeltje dan ook kan hem niet boeien. Een boze stem kan hij nog weleens van onder de indruk zijn, maar ook net als het hem uitkomt.
Trainen? o jawel, meneer doet het perfect zonder andere hond in de buurt. Alles kan hij.... maar niet alles komt hem altijd even goed uit
'Ze' zeggen dat het wel beter gaat als hij wat ouder wordt, nou daar hopen we dan maar op met de moed der wanhoop

Dus: balletje, koekje, wat maakt het uit als je hond komt, alleen maar super

Klinkt als Moos
Wat ook maar weer bewijst dat je er met die koekies alleen niet komt (een baasgerichte Rottweiler of Golden werken dan ook wel erg mee ).
Moos was een vreetschuur eerste klas, maar in zijn jonge jaren kon ik met een biefstuk staan zwaaien, die andere hond was leuker "spelennnnnn!!!!!".
Toevallig kwam ik gisteren iemand tegen met een pup met exact hetzelfde probleem. Die moest geen koekies, die wilde spelen met Vera. Uiteindelijk moest ik Vera roepen zodat die andere baas zijn hond kon 'vangen'. Tja, daar sta je dan met je zak vol lekkers Ik zei al gekscherend tegen die baas dat hij misschien maar met een pupje op zak moest gaan lopen om zijn hond mee te belonen

Bij Moos ging het trouwens wel beter naarmate hij ouder werd. Alleen Moos wilde per se naar elke hond toe om te spelen, en dat wordt vanzelf minder als ze echt volwassen worden natuurlijk Puch wil ook nog weleens naar een reu toe om te patseren toch? Of dat ook vanzelf afneemt weet ik dan eigenlijk niet....wellicht wel dat zijn hormonen wat tot rust komen als hij 2-3 jaar is?
Maar toen Moos zo'n 3 jaar was kon ik hem wel bij vrijwel elke hond terugroepen. Heeft dus wel even geduurd

Saar is zo'n hondje dat uit zichzelf al gewoon komt 'omdat ik het zeg'. Omdat ze gewoon uit zichzelf, door haar inborst, mij ziet als leider die ze dient te gehoorzamen. Het is heel makkelijk voor mij, als baasje, maar ik vind het helemaal niet zo leuk eigenlijk. Ik vind het altijd wat sneu voor Saar dat ze altijd maar vindt dat ze achter de leider aan moet lopen, altijd maar vindt dat ze moet gehoorzamen. Nu zal Saar daar zelf vast geen last van hebben eigenlijk , maar toch, ik zelf vind het niet altijd even fijn voelen

[Addy]

En echt compleet off-topic: Ik moet wel eens een beetje grijnzen omdat jullie destijds Mellemans van Addy als eventuele optie afschreven omdat podenco, en jachtinstinct, en niet luisteren enzo. Puchu lijkt me ook een heerlijk ding hoor, maar ik denk dat je aan Melmo een makkelijker hond had gehad, zeker wat hierkomen betreft.

Ik moet eerlijk zeggen dat de kleine smurf nu geweldig goed luistert naar het hier komen en jagen doet hij ook al niet

[Caro.]

Goh, ik zou willen dat ik iets wist waar Puch helemaal idolaat van was waardoor hij eindelijk beter gaat komen

Koekje, balletje van mijn part rookworst..... wat maakt het uit, als je hond maar feilloos komt.

En dan zit er dus ineens een enorm verschil in hond: Kaya komt feilloos, 99,9999%.
Puchu komt als dat hem beter uitkomt En hij is een vreetzak, maar die andere hond is toch echt belangrijker dan zelfs rookworst of kaas.
Een balletje of welk speeltje dan ook kan hem niet boeien. Een boze stem kan hij nog weleens van onder de indruk zijn, maar ook net als het hem uitkomt.
Trainen? o jawel, meneer doet het perfect zonder andere hond in de buurt. Alles kan hij.... maar niet alles komt hem altijd even goed uit
'Ze' zeggen dat het wel beter gaat als hij wat ouder wordt, nou daar hopen we dan maar op met de moed der wanhoop

Dus: balletje, koekje, wat maakt het uit als je hond komt, alleen maar super

Heel goed proberen te timen? Ik heb met Jack ook zo lopen aanmodderen, toen hij zijn 'verlate puberteit' inschoot was ik ook gewoon onzichtbaar als hij iets beters te doen had.

Wat hier ook wel hielp, was een superspannend speeltje, te weten mijn handschoen. Thuis mocht hij daar nooit mee spelen, alleen als we vlak bij huis waren kreeg hij hem om 'naar huis te brengen'. Daar werd hij half hysterisch van. En dan dat ding uit je zak halen in het park met zo'n geheimzinnige stem van "Kijk 'es..." Hij gaat er *nog* finaal van uit z'n dak, stormt links en rechts langs me heen met dat ding in zijn bek en owee als een andere hond hem pakt, dan is het dikke crisis, bijna *huilen*.

En echt compleet off-topic: Ik moet wel eens een beetje grijnzen omdat jullie destijds Mellemans van Addy als eventuele optie afschreven omdat podenco, en jachtinstinct, en niet luisteren enzo. Puchu lijkt me ook een heerlijk ding hoor, maar ik denk dat je aan Melmo een makkelijker hond had gehad, zeker wat hierkomen betreft.

Puch heeft gelukkig niet teveel jachtinstinct. Hij kan uitstekend los in het bos en gaat niet achter konijnen of reeën aan.
In de buurt weleens een kat, maar nooit tot uit het zicht.
Podenco heeft natuurlijk wel een veel groter jachtinstinct

Maar hij is inderdaad een heel stuk 'moeilijker' dan we verwacht hadden
Ik zeg bijna dagelijks tegen Pieter 'Zó ontzettend lief als hij in huis is, zo'n evengrote etterstraal is hij buiten'

Wat Puch dan wel weer keurig doet, is zich aan laten lijnen. Hij maakt er geen spelletje van, rent niet weg of niets. Hij is ook geen wegloper.
Het enige (maar soms wel grote) probleem is dat hij totaal niet meer luistert als hij een andere hond ziet. Ik kan doen wat ik wil, ook dat ene hele speciale speeltje, interesseert hem echt geen zak meer.
Trainen doe ik, maar heeft totaal geen nut, want hij kan het perfect allemaal totdat hij die hond ziet. De afstand van die hond maakt niet uit, dus ik kan ook niet op eerst ruime afstand trainen. Zodra hij een hond ziet, is het over en sluiten.

Ik hoop inderdaad dat het gewoon met de jaren af zal nemen. Tot die tijd ben ik gewoon maar erg alert en hoop ik de honden eerder te spotten dan Puch en doe hem dan aan de lijn waaraan hij overigens ook behoorlijk onhandelbaar is als hij een andere hond ziet.

[Caro.]

Goh, ik zou willen dat ik iets wist waar Puch helemaal idolaat van was waardoor hij eindelijk beter gaat komen

Koekje, balletje van mijn part rookworst..... wat maakt het uit, als je hond maar feilloos komt.

En dan zit er dus ineens een enorm verschil in hond: Kaya komt feilloos, 99,9999%.
Puchu komt als dat hem beter uitkomt En hij is een vreetzak, maar die andere hond is toch echt belangrijker dan zelfs rookworst of kaas.
Een balletje of welk speeltje dan ook kan hem niet boeien. Een boze stem kan hij nog weleens van onder de indruk zijn, maar ook net als het hem uitkomt.
Trainen? o jawel, meneer doet het perfect zonder andere hond in de buurt. Alles kan hij.... maar niet alles komt hem altijd even goed uit
'Ze' zeggen dat het wel beter gaat als hij wat ouder wordt, nou daar hopen we dan maar op met de moed der wanhoop

Dus: balletje, koekje, wat maakt het uit als je hond komt, alleen maar super

Klinkt als Moos
Wat ook maar weer bewijst dat je er met die koekies alleen niet komt (een baasgerichte Rottweiler of Golden werken dan ook wel erg mee ).
Moos was een vreetschuur eerste klas, maar in zijn jonge jaren kon ik met een biefstuk staan zwaaien, die andere hond was leuker "spelennnnnn!!!!!".
Toevallig kwam ik gisteren iemand tegen met een pup met exact hetzelfde probleem. Die moest geen koekies, die wilde spelen met Vera. Uiteindelijk moest ik Vera roepen zodat die andere baas zijn hond kon 'vangen'. Tja, daar sta je dan met je zak vol lekkers Ik zei al gekscherend tegen die baas dat hij misschien maar met een pupje op zak moest gaan lopen om zijn hond mee te belonen

Bij Moos ging het trouwens wel beter naarmate hij ouder werd. Alleen Moos wilde per se naar elke hond toe om te spelen, en dat wordt vanzelf minder als ze echt volwassen worden natuurlijk Puch wil ook nog weleens naar een reu toe om te patseren toch? Of dat ook vanzelf afneemt weet ik dan eigenlijk niet....wellicht wel dat zijn hormonen wat tot rust komen als hij 2-3 jaar is?
Maar toen Moos zo'n 3 jaar was kon ik hem wel bij vrijwel elke hond terugroepen. Heeft dus wel even geduurd

Saar is zo'n hondje dat uit zichzelf al gewoon komt 'omdat ik het zeg'. Omdat ze gewoon uit zichzelf, door haar inborst, mij ziet als leider die ze dient te gehoorzamen. Het is heel makkelijk voor mij, als baasje, maar ik vind het helemaal niet zo leuk eigenlijk. Ik vind het altijd wat sneu voor Saar dat ze altijd maar vindt dat ze achter de leider aan moet lopen, altijd maar vindt dat ze moet gehoorzamen. Nu zal Saar daar zelf vast geen last van hebben eigenlijk , maar toch, ik zelf vind het niet altijd even fijn voelen

Klinkt precies als Moos, want ook Puch is een vreetschuur, maar die rookworst of echt een hand vol kaas, intereseert hem dan niks meer.
Boos worden trouwens ook niet of nauwelijks. Het maakt geen indruk allemaal, hij ziet echt alleen nog die hond.
Bij teven is het om te spelen, bij de meeste reuen om macho te doen. Gelukkig vecht hij niet echt, het blijft bij de nekharen overeind, wat patseren en in een enkel geval flink domineren (overheen hangen en heel soms klemmen).
Dat maakt natuurlijk ook het probleem, want als hij met iedere hond leuk zou spelen (en af en toe zelf op zijn lazer zou krijgen ) zou het probleem minder lastig zijn.
Vooral met kleinere reuen is het een crime, want hij weet exact wie hij aan kan en wie niet.
En dan soms sta ik weer verbaast omdat hij leuk gaat spelen met een reu

Ik heb dit echt nog nooit meegemaakt. Inmiddels toch al ruim 20 jaar zelf honden en mijn hele leven (41 jaar) honden gehad.
Maar zo'n eigengereid exemplaar is volkomen nieuw voor me

En in huis is hij de liefste hond die je je kan indenken. Zo'n schat, zo zachtaardig en aanhankelijk.

Buiten is hij één brok alertheid, staart recht omhoog en zijn ogen schieten alle kanten op.
Met enorm veel trainen en bergen geduld kan ik nu redelijk goed zijn aandacht pakken...... behalve dus als hij een andere hond ziet.

[Moos]

Dat maakt natuurlijk ook het probleem, want als hij met iedere hond leuk zou spelen (en af en toe zelf op zijn lazer zou krijgen ) zou het probleem minder lastig zijn.

En dat had ik enorm mee met Moos, die wilde echt alleen maar spelen, zocht geen mot en was ook zo weer verdwenen als de andere hond wel mot wilde.
Het leverde dus eigenlijk nooit een probleem op, en zo'n klein wit wollig ding vinden veel mensen ook niet zo erg als dat kwispelend aan komt racen
Dat scheelde dan weer in mijn situatie

Maar ik zie me nog jubelend wegrennen "Moosieeeee, jaaaaaaaaaaaaaa kom dannnnnnn, koekkieeeeeessssssssssss!", en Moosie zelf zo de andere kant oprennen met die vreemde hond mee

[Caro.]

Dat maakt natuurlijk ook het probleem, want als hij met iedere hond leuk zou spelen (en af en toe zelf op zijn lazer zou krijgen ) zou het probleem minder lastig zijn.

En dat had ik enorm mee met Moos, die wilde echt alleen maar spelen, zocht geen mot en was ook zo weer verdwenen als de andere hond wel mot wilde.
Het leverde dus eigenlijk nooit een probleem op, en zo'n klein wit wollig ding vinden veel mensen ook niet zo erg als dat kwispelend aan komt racen
Dat scheelde dan weer in mijn situatie

Maar ik zie me nog jubelend wegrennen "Moosieeeee, jaaaaaaaaaaaaaa kom dannnnnnn, koekkieeeeeessssssssssss!", en Moosie zelf zo de andere kant oprennen met die vreemde hond mee

Dat is eigenlijk het enige wat hier een beetje helpt: heb ik de andere hond later in de gaten dan Puchu en loopt hij dus nog los, dan direct bij hem vandaan lopen.
Meestal komt hij dan wel, want in zijn uppie durft hij het allemaal niet zo goed.

Alleen het is lullig, want heel soms gaat hji dus wel... en dan sta ik op zeer ruime afstand omdat ik ben weggelopen. Gebeurt er wel iets, dan kan ik dus niet op tijd ingrijpen en staat de andere eigenaar er alleen voor. Uitermate lullig....

Echter, ga ik er naartoe, dan voelt Puchu zich gesterkt en zal het veel en veel sneller escaleren.
Als hij er alleen staat, is het altijd bij macho'en gebleven, kom ik dichterbij dan zie je hem groeien en moet ik hem echt razendsnel bij zijn staart grijpen.

Dus het is iedere keer een gok wat ik zal doen.... voor de duizendste keer zwaaien met al het lekkers en op mijn kop gaan staan, boos worden of weglopen....
Meestal doe ik het laatste omdat dit het meeste effect heeft, betreft het eigenlijk een kleinere reu dan kan ik dit niet maken. Het heeft behoorlijk wat risico, want ook Puchu kan op een dag gegrepen worden door een reu die dit niet pikt natuurlijk.
Het is verbazingwekkend dat hij dit nog niet vaak is tegengekomen.

[Sluf]

Ik moet eerlijk zeggen dat wij nog niet zo heel vaak in een losloopgebied hebben gewandeld, omdat ik het eerder niet aandurfde..
Ik was erg bang om hem kwijt te raken, maar op aanraden van de mensen van puppycursus ben ik daar toch mee begonnen.

Nou, het valt me echt heel erg mee!
Ik dacht echt elk moment dat Fluffy weg wou rennen, maar het is geen 1 keer gebeurd.
Hij houdt je goed in de gaten, loop ik of wij (mijn man en ik), iets een andere kant op, komt ie alweer aangesjeesd.
Hij is eerder bang om ons kwijt te raken dan andersom.
Lokken met snoepjes/koekjes hoeven we dan ook alleen als we andere mensen met of zonder honden tegenkomen.
Als we hem roepen zonder snoep of koek komt ie ook altijd.

[lieke]

Ik ben ook erg van het 'omkopen' . En gelukkig heb ik enorme vreetzakken die als ze het ritselen van het zakje maar horen al kwijlend voor me zitten (ze kunnen sneller dan een windhond rennen als er maar iets lekkers tegenover staat ).
Al wordt de frequentie van het geven natuurlijk verminderd, ik zit nu ongeveer op 1:5x roepen. Maar de verwijtende blikken als ze dus niets krijgen dan een aai over de bol is onbetaalbaar .
En even op de stelling van Christo reageren dat het geven van voertjes ook een vorm van dwang kan zijn bij een training waar de hond niets aan vindt: mijn Lyndie is een lopende stofzuiger die 24/7 honger heeft (ze krijgt heus 2x per dag te eten ) en mij leek behendigheid voor haar echt geschikt.
Nou dat heb ik geweten, ondanks de speciale trainingsvoertjes heb ik 3 maanden lang voor jan joker gestaan op het veld. Mevrouw liep ónder de horden door, om de A-schutting heen, ging met de k*nt naar de slurf zitten en verdomde het om er iets mee te doen. Ja, de koekjes wilde madam wel maar er iets voor doen, ho maar. En zo na een kwartiertje wandelde mevrouw resoluut het veld af en begaf zich naar de kantine en ging demonstratief met gesloten ogen naast de bar liggen.
En mijn o zo gehoorzame collie (diegene met zo'n grote will-to-please weet je nog wel ) was met geen mogelijkheid van de plaats te krijgen tenzij ik naar de auto ging.
Wij waren het wekelijkse komische duo waar iedereen vreselijk veel lol om had en uiteindelijk ben ik maar gaan flyballen met haar. Niet om de bal, o nee. Madam heeft geen interesse in de bal. Madam heeft wél interesse als ik een snack in het apparaat doe die ze feilloos opvangt als ze met 4 poten tegelijk op het pedaal springt.
En terwijl ze de snack nog niet eens heeft verorbert, rent ze al als Speedy Gonzales terug, want vrouwtje heeft NOG een koekje .
We hebben een mechelaar uit de werklijnen in team zitten, maar Lyndie is sneller dat zij, alleen maar omdat ik met voertjes werk en zij hartstikke bang is dat ik het aan iemand anders geef.
En ze heeft gein voor 6 en er komt geen dwang aan te pas .

[Fin]

Ik ben ook erg van het 'omkopen' . En gelukkig heb ik enorme vreetzakken die als ze het ritselen van het zakje maar horen al kwijlend voor me zitten (ze kunnen sneller dan een windhond rennen als er maar iets lekkers tegenover staat ).
Al wordt de frequentie van het geven natuurlijk verminderd, ik zit nu ongeveer op 1:5x roepen. Maar de verwijtende blikken als ze dus niets krijgen dan een aai over de bol is onbetaalbaar .
En even op de stelling van Christo reageren dat het geven van voertjes ook een vorm van dwang kan zijn bij een training waar de hond niets aan vindt: mijn Lyndie is een lopende stofzuiger die 24/7 honger heeft (ze krijgt heus 2x per dag te eten ) en mij leek behendigheid voor haar echt geschikt.
Nou dat heb ik geweten, ondanks de speciale trainingsvoertjes heb ik 3 maanden lang voor jan joker gestaan op het veld. Mevrouw liep ónder de horden door, om de A-schutting heen, ging met de k*nt naar de slurf zitten en verdomde het om er iets mee te doen. Ja, de koekjes wilde madam wel maar er iets voor doen, ho maar. En zo na een kwartiertje wandelde mevrouw resoluut het veld af en begaf zich naar de kantine en ging demonstratief met gesloten ogen naast de bar liggen.
En mijn o zo gehoorzame collie (diegene met zo'n grote will-to-please weet je nog wel ) was met geen mogelijkheid van de plaats te krijgen tenzij ik naar de auto ging.
Wij waren het wekelijkse komische duo waar iedereen vreselijk veel lol om had en uiteindelijk ben ik maar gaan flyballen met haar. Niet om de bal, o nee. Madam heeft geen interesse in de bal. Madam heeft wél interesse als ik een snack in het apparaat doe die ze feilloos opvangt als ze met 4 poten tegelijk op het pedaal springt.
En terwijl ze de snack nog niet eens heeft verorbert, rent ze al als Speedy Gonzales terug, want vrouwtje heeft NOG een koekje .
We hebben een mechelaar uit de werklijnen in team zitten, maar Lyndie is sneller dat zij, alleen maar omdat ik met voertjes werk en zij hartstikke bang is dat ik het aan iemand anders geef.
En ze heeft gein voor 6 en er komt geen dwang aan te pas .

En nu even de complète vergelijking heb je haar ook wel eens een keer meegenomen naar de training en dat ze dan de hele dag nog geen eten had gehad? Dagen/wekenlang maaltijden afgeschaft en dat ze alleen eten kreeg als ze het verdiend had? Want dan wordt het pas dwang.

Bij die Gaus cursus gaven ze als raad om maar bij de maaltijden maar de helft aan eten te geven, de andere helft moest verdiend worden met snoepjes. Dat vond ik met een jonge hond van zes maanden al te heftig, dat advies heb ik naast me neergelegd.

Nu zie ik nergens in je verhaal dat jij bovenstaande advies hebt toegepast, dwz de helft van de maaltijd geven op een trainingsdag, of helemaal geen eten .

[lieke]

Ik train altijd 's morgens en ik geef ze idd. geen eten want met een volle maag trainen vind ik niet goed. Bovendien krijgen ze van mij dus voldoende lekkers om niet om te komen van de honger.
Dus ja, als je het zo bekijkt, kun je stellen dat ik dwang uitoefen.
Al denk ik niet dat het uit zou maken of ik ze nou wel of niet te eten geef, de snacks lusten ze evengoed wel. En dan krijgen ze op de trainingsdag twéé maaltijden en hoewel mijn lieverds dat zouden toejuichen zie ik dat met het risico op mogelijke gewichtstoename niet helemaal zitten .

[Hanneke2]

Het enige (maar soms wel grote) probleem is dat hij totaal niet meer luistert als hij een andere hond ziet. Ik kan doen wat ik wil, ook dat ene hele speciale speeltje, interesseert hem echt geen zak meer.
Trainen doe ik, maar heeft totaal geen nut, want hij kan het perfect allemaal totdat hij die hond ziet. De afstand van die hond maakt niet uit, dus ik kan ook niet op eerst ruime afstand trainen. Zodra hij een hond ziet, is het over en sluiten.

Ik zou erin meegaan. Enthousiast attenderen op een andere hond, liefst *voor* Puchu hem ziet, mee ernaartoe rennen, en dan driftig gaan knuffelen met de andere hond, de baas heel enthousiast begroeten en frolicjes uitdelen. Mijn ervaring met Jack is dat een hond dan vrij aardig gaat vertrouwen op jouw ÖH DAAR IS IETS LEUKS!" uitroepen, en vanaf dat moment kan je ook in gaan trainen als iets super oninteressant is. Bij saaie ouwe honden je schouders optrekken, of juist wildenthousiast een andere richting oprennen en daar een pond kipfilet op de grond gooien. Honden zijn niet zo heel slim, en als ze eenmaal op jouw oordeel gaan vertrouwen heb je al heel wat gewonnen.

[astrid]

Het enige (maar soms wel grote) probleem is dat hij totaal niet meer luistert als hij een andere hond ziet. Ik kan doen wat ik wil, ook dat ene hele speciale speeltje, interesseert hem echt geen zak meer.
Trainen doe ik, maar heeft totaal geen nut, want hij kan het perfect allemaal totdat hij die hond ziet. De afstand van die hond maakt niet uit, dus ik kan ook niet op eerst ruime afstand trainen. Zodra hij een hond ziet, is het over en sluiten.

Ik zou erin meegaan. Enthousiast attenderen op een andere hond, liefst *voor* Puchu hem ziet, mee ernaartoe rennen, en dan driftig gaan knuffelen met de andere hond, de baas heel enthousiast begroeten en frolicjes uitdelen. Mijn ervaring met Jack is dat een hond dan vrij aardig gaat vertrouwen op jouw ÖH DAAR IS IETS LEUKS!" uitroepen, en vanaf dat moment kan je ook in gaan trainen als iets super oninteressant is. Bij saaie ouwe honden je schouders optrekken, of juist wildenthousiast een andere richting oprennen en daar een pond kipfilet op de grond gooien. Honden zijn niet zo heel slim, en als ze eenmaal op jouw oordeel gaan vertrouwen heb je al heel wat gewonnen.

Een zwartwit buurhondje van ons waren mijn dames altijd heel fel op als hij woest blaffend zijn erf af kwam rennen als hij ons zag. Die hond is overleden, nu hebben ze een ander zwartwit hondje, wat hetzelfde doet. Alleen een pup van nu een maand of 5 denk ik. Nu blijf ik staan en roep... Ooooooohh.. kijk eens wie daar komt!! Dat is leuk!! En deel vervolgens koekjes uit. Gevolg.. 2 honden die op hun gat gaan zitten en hoopvol naar het zwartwitte geval kijken en naar mij, want blaffend hondje betekent koekjes! Ik voel me weleens een beetje voor gek staan, de buurman heeft me al eens raar aangekeken, maar het werkt wel

[ranetje]

Het enige (maar soms wel grote) probleem is dat hij totaal niet meer luistert als hij een andere hond ziet. Ik kan doen wat ik wil, ook dat ene hele speciale speeltje, interesseert hem echt geen zak meer.
Trainen doe ik, maar heeft totaal geen nut, want hij kan het perfect allemaal totdat hij die hond ziet. De afstand van die hond maakt niet uit, dus ik kan ook niet op eerst ruime afstand trainen. Zodra hij een hond ziet, is het over en sluiten.

Ik zou erin meegaan. Enthousiast attenderen op een andere hond, liefst *voor* Puchu hem ziet, mee ernaartoe rennen, en dan driftig gaan knuffelen met de andere hond, de baas heel enthousiast begroeten en frolicjes uitdelen. Mijn ervaring met Jack is dat een hond dan vrij aardig gaat vertrouwen op jouw ÖH DAAR IS IETS LEUKS!" uitroepen, en vanaf dat moment kan je ook in gaan trainen als iets super oninteressant is. Bij saaie ouwe honden je schouders optrekken, of juist wildenthousiast een andere richting oprennen en daar een pond kipfilet op de grond gooien. Honden zijn niet zo heel slim, en als ze eenmaal op jouw oordeel gaan vertrouwen heb je al heel wat gewonnen.

Een zwartwit buurhondje van ons waren mijn dames altijd heel fel op als hij woest blaffend zijn erf af kwam rennen als hij ons zag. Die hond is overleden, nu hebben ze een ander zwartwit hondje, wat hetzelfde doet. Alleen een pup van nu een maand of 5 denk ik. Nu blijf ik staan en roep... Ooooooohh.. kijk eens wie daar komt!! Dat is leuk!! En deel vervolgens koekjes uit. Gevolg.. 2 honden die op hun gat gaan zitten en hoopvol naar het zwartwitte geval kijken en naar mij, want blaffend hondje betekent koekjes! Ik voel me weleens een beetje voor gek staan, de buurman heeft me al eens raar aangekeken, maar het werkt wel

En daar gaat het om
Ik zie het voor me, lijkt me een leuk gezicht

[doggy]

Ik heb ook ( als ik het niet vergeet) altijd mijn jaszak vol met koekjes / diverse beloningen.

Beike komt regelmatig een koekje halen en ik roep hem ook vaak en dan komt hij direct en dan krijgt hij ook een koekje.
Als hij niet direct komt, loop ik door en als hij dan vlakbij me is, roep ik nog een keer en dan komt hij wel en krijgt hijalsnog een koekje.

Wat ik wel eens tegenkom, zijn mensen die hun hond ook los hebben en die dan achter mij aanlopen, omdat ze de koekjes ruiken

[astrid]

Het enige (maar soms wel grote) probleem is dat hij totaal niet meer luistert als hij een andere hond ziet. Ik kan doen wat ik wil, ook dat ene hele speciale speeltje, interesseert hem echt geen zak meer.
Trainen doe ik, maar heeft totaal geen nut, want hij kan het perfect allemaal totdat hij die hond ziet. De afstand van die hond maakt niet uit, dus ik kan ook niet op eerst ruime afstand trainen. Zodra hij een hond ziet, is het over en sluiten.

Ik zou erin meegaan. Enthousiast attenderen op een andere hond, liefst *voor* Puchu hem ziet, mee ernaartoe rennen, en dan driftig gaan knuffelen met de andere hond, de baas heel enthousiast begroeten en frolicjes uitdelen. Mijn ervaring met Jack is dat een hond dan vrij aardig gaat vertrouwen op jouw ÖH DAAR IS IETS LEUKS!" uitroepen, en vanaf dat moment kan je ook in gaan trainen als iets super oninteressant is. Bij saaie ouwe honden je schouders optrekken, of juist wildenthousiast een andere richting oprennen en daar een pond kipfilet op de grond gooien. Honden zijn niet zo heel slim, en als ze eenmaal op jouw oordeel gaan vertrouwen heb je al heel wat gewonnen.

Een zwartwit buurhondje van ons waren mijn dames altijd heel fel op als hij woest blaffend zijn erf af kwam rennen als hij ons zag. Die hond is overleden, nu hebben ze een ander zwartwit hondje, wat hetzelfde doet. Alleen een pup van nu een maand of 5 denk ik. Nu blijf ik staan en roep... Ooooooohh.. kijk eens wie daar komt!! Dat is leuk!! En deel vervolgens koekjes uit. Gevolg.. 2 honden die op hun gat gaan zitten en hoopvol naar het zwartwitte geval kijken en naar mij, want blaffend hondje betekent koekjes! Ik voel me weleens een beetje voor gek staan, de buurman heeft me al eens raar aangekeken, maar het werkt wel

En daar gaat het om
Ik zie het voor me, lijkt me een leuk gezicht

Het is ook leuk om te doen, ook al sta ik een beetje voor gek
Kali is normaal heel fel naar honden die op haar af komen stormen, maar bij dit hondje dus niet meer. Combinatie hoge jubelstem en koekjes als het hondje op ons afkomt is genoeg om op haar gat neer te ploffen. En Kira doet alles wat Kali doet, dus 2 vliegen in 1 klap
Ik moet het ook eens op een andere plaats met andere honden proberen, kijken of het dan ook werkt.

[Zoek stok!]

Ik train dus op succes zeg maar

Ik ook. Ik onthoud Bram geen voer in training, want ik zorg er gewoon voor dat de oefening zo is dat hij het gaat verdienen. We staan overigens beide niet met een volle maag op het trainingsveld. Gewoon praktisch, het is niet fijn rennen en springen als je vol zit.

Ik heb ook altijd snoepjes bij me tijdens wandelen. Dat hoort gewoon bij de standaard uitrusting, net als een lijn.

[Zoek stok!]

Bij die Gaus cursus gaven ze als raad om maar bij de maaltijden maar de helft aan eten te geven, de andere helft moest verdiend worden met snoepjes. Dat vond ik met een jonge hond van zes maanden al te heftig, dat advies heb ik naast me neergelegd.

Toch heeft ook dat een praktisch aspect he. Als je clickert, gaat er in een uurtje trainen heel wat voer doorheen. Dat moet je wel inhouden op het gebruikelijke voer omdat de hond anders dik wordt. Bram krijgt op vrijdag (hij eet altijd 's avonds) ook wat minder omdat we overdag GG getraind hebben met veel voer.