wat is er tegenwoordig mis met gewoon opvoeden?

[Corneliana]

Ik had bij rayos al helemaal niet moeten aankomen met alleen straffen en streng zijn, dat hij niet getrokken en dan was hij hier niet meer geweest. Er zit wel een ruim gat tussen alles maar laten gaan en gewoon grenzen stellen en bespreken.

Eens. Onze eerste hond (gevoelig typje, alà Miep) moest volgens trainster niet zo miepen. Hij was enorm wagenziek, en tja een ritje naar cursus in Rijswijk duurt vanuit Scheveningen nu eenmaal een half uurtje, was drama! En we deden de MG cursus, gehoorzaam in 10 dagen. Joepie, 3 dagen in de week de auto in
Ik heb nog een filmpje van de cursus. Continu naar ons opkijken "is dit dan wat je wil??? Doe ik het zo goed?"

Het was in '97. MG was toen net de ommezwaai aan het maken naar geen slipketting, maar trainster vond een slipketting bij Sam nodig. Zei er ook nog bij dat MG die eigenlijk afgezworen had, maar in dit geval was het toch erg nodig. Sam moest even goed tot de orde geroepen worden. En dat deed ze. De gil van hem hoor ik nog, en de lessen daarna was het nog meer drama. Eerst al die autoreis, en dan die nare avond waarop hij van alles moest wat hij niet snapte. Hij mocht tijdens die cursus ook beslist niet van de lijn.

Na de laatste les hebben we dat wel gedaan. En hij was door het dolle. En is doodgereden. Ik weet eigenlijk heel erg zeker dat wanneer we het bij Sam aangepakt hadden zoals we bij Miep deden/doen, we het beter aangepakt hadden bij zijn karaktertje en hij bij ons oud was geworden.
Is helaas anders gelopen (door onze onervarenheid, en blindelings vertrouwen in de hondenschool).

Ik ben beslist niet wars van echte correcties. Ikzelf ben nooit geslagen, maar ik moest wel in de donkere kelder mijn bord opeten binnen 5 minuten (want anders zwaaide er natuurlijk nog niets, maar ik had mijn bord wel grotendeels leeg dan). Het is allemaal heel erg afhankelijk van het kind, en de hond. Denk ik. Ik geloof niet dat een tik voor mijn kont op mij meer indruk had gemaakt, dan die "straf" van op de kelder zitten. Dat was natuurlijk helemaal geen straf - want kelder heeft gewoon een raam - maar de boodschap was dat mijn bord leeg moest zijn als mijn vader weer naar zijn werk ging. En ik wist dat dat serieus was.

En dat laatste is denk ik de crux. Mijn honden luisteren beslist niet perfect, maar hebben exact door wanneer het serieus is. "Nu doen wat ik zeg!".

Miepje was pup, dus Saar was net 2. Teun was kwijt (ze werd uitgelaten door de vader van de eigenaresse, samen met Lobke zijn eigen hond) , en ik zou hetzelfde rondje lopen andersom en dus uitkijken naar Teun. Ik vond Teun. Heb haar dus - jonge hond - aangelijnd met Saar's riem, en Saar opgedragen naast me te lopen langs een drukke weg. Vast aan mijn knie, liep ze. Feilloos had ze door dat er een bijzondere situatie was ("vreemde" hond aan de lijn, ook). Doodeng voor mij, want dadelijk wordt mijn hond weer doodgereden. Maar goed, ik wist wel dat ik dit aan Saar over kon laten. En dat kon ook.
Met Miep kan dat denk ik nu ook. Die heeft er wat meer jaartjes over gedaan dan Saar

Het ligt gewoon aan het individu waar je mee te maken hebt.

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

[ranetje]

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

Anders werd je niet groot en sterk.
Dat was bij mij thuis ook zo hoor.

Na de hongerwinter was een bord eten laten staan een no go.
Dus als je eens geen zin in eten had was er donder en "geweld"

[Marion.]

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

Anders werd je niet groot en sterk.
Dat was bij mij thuis ook zo hoor.

Na de hongerwinter was een bord eten laten staan een no go.
Dus als je eens geen zin in eten had was er donder en "geweld"

Donder en geweld was geen sprake van hoor, maar wat fatsoenlijke happen binnen krijgen lijkt me wel gewenst voor een opgroeiend kind. Of krijgen ze bij jou dan een zak chips, Corneliana?

[smoekie]

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

Anders werd je niet groot en sterk.
Dat was bij mij thuis ook zo hoor.

Na de hongerwinter was een bord eten laten staan een no go.
Dus als je eens geen zin in eten had was er donder en "geweld"

Donder en geweld was geen sprake van hoor, maar wat fatsoenlijke happen binnen krijgen lijkt me wel gewenst voor een opgroeiend kind. Of krijgen ze bij jou dan een zak chips, Corneliana?

[Veenmug]

Opgegroeid met geen zin, geen honger. Morgen wel. Helaas hetzelfde opgebakken prakkie.
Nu genietend van pensioen, AOW en vastbereid de betaalde premie's terug te halen.
Hoop ieder te zien op mijn 100e verjaardag.

[bouvierpoedel]

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

Anders werd je niet groot en sterk.
Dat was bij mij thuis ook zo hoor.

Na de hongerwinter was een bord eten laten staan een no go.
Dus als je eens geen zin in eten had was er donder en "geweld"

Eten moest je opeten en niets werd weggegooit.
Dus dankbaar zijn en doorvreten ondankbaar jong want de kindertjes in afrika hadden niets. Anders ga je maar een poosje in de kelder zitten.
Lust ik niet stond niet op het menu .

[dagmar88]

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

Anders werd je niet groot en sterk.
Dat was bij mij thuis ook zo hoor.

Na de hongerwinter was een bord eten laten staan een no go.
Dus als je eens geen zin in eten had was er donder en "geweld"

Eten moest je opeten en niets werd weggegooit.
Dus dankbaar zijn en doorvreten ondankbaar jong want de kindertjes in afrika hadden niets. Anders ga je maar een poosje in de kelder zitten.
Lust ik niet stond niet op het menu .

Mijn moeder moest een "boterham uit dankbaarheid" eten.
Eerst een droge en daarna pas één met beleg, als je die nog op kon.

[lieke]

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

Anders werd je niet groot en sterk.
Dat was bij mij thuis ook zo hoor.

Na de hongerwinter was een bord eten laten staan een no go.
Dus als je eens geen zin in eten had was er donder en "geweld"

Eten moest je opeten en niets werd weggegooit.
Dus dankbaar zijn en doorvreten ondankbaar jong want de kindertjes in afrika hadden niets. Anders ga je maar een poosje in de kelder zitten.
Lust ik niet stond niet op het menu .

Mijn moeder moest een "boterham uit dankbaarheid" eten.
Eerst een droge en daarna pas één met beleg, als je die nog op kon.

O hemel, dat brengt herinneringen terug... bij ons heette het 'een boterham met tevredenheid'.
En honger hadden we niet. Trék heette dat. Honger, dat had je in de hongerwinter. En bord niet leegeten? Ha, dat gebeurde niet. Vanwege die arme negertjes in Afrika. Eén keer zei ik opstandig dat ze het dan maar daar heen moesten sturen. Dat kostte mij een draai om de oren vanwege verregaande brutaliteit.
Dus zat je om een uur of negen 's avonds nog met een bord met koud eten met vetogen op de trap. Werd het te laat en had je nog niet op, werd je naar bed gestuurd en kreeg je het koude prakkie de volgende ochtend als ontbijt voorgeschoteld.
Want opeten, dat móest je.

Maar goed, opvoeden deed je vroeger nu eenmaal anders. Ik heb menig pak rammel met een houten lepel gehad. Als er visite kwam, werden de kinderen naar boven (met slecht weer) of naar buiten gestuurd. Want kleine potjes hadden grote oren. Kinderen mocht je zien, niet horen en zo.
En de verschrikkelijke zondagse jurken. Met lakschoenen en kniekousen met een hoedenelastiek tegen het afzakken. En als je eenmaal menstrueerde mocht je niet meer buiten spelen. Want dan was je een groot meisje en dan hoorde het niet meer.
Dus zo geweldig en pedagogisch was de opvoeding 40-45 jaar geleden ook niet, hoor.

[lets have fun]

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

Anders werd je niet groot en sterk.
Dat was bij mij thuis ook zo hoor.

Na de hongerwinter was een bord eten laten staan een no go.
Dus als je eens geen zin in eten had was er donder en "geweld"

Eten moest je opeten en niets werd weggegooit.
Dus dankbaar zijn en doorvreten ondankbaar jong want de kindertjes in afrika hadden niets. Anders ga je maar een poosje in de kelder zitten.
Lust ik niet stond niet op het menu .

En als je het niet vrijwillig opat werd je neus dicht geknepen en het eten met geweld naar binnen gepropt.

Heeft overigens niks geholpen want ik lust nog steeds geen spitskool, witte kool, savooiekool.

Een vriendinnetje kreeg gewoon de yoghurt over de aardappels gekieperd als ze haar bord niet snel genoeg leeg at. bah! Hoe verzin je het

[bouvierpoedel]

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

Anders werd je niet groot en sterk.
Dat was bij mij thuis ook zo hoor.

Na de hongerwinter was een bord eten laten staan een no go.
Dus als je eens geen zin in eten had was er donder en "geweld"

Eten moest je opeten en niets werd weggegooit.
Dus dankbaar zijn en doorvreten ondankbaar jong want de kindertjes in afrika hadden niets. Anders ga je maar een poosje in de kelder zitten.
Lust ik niet stond niet op het menu .

En als je het niet vrijwillig opat werd je neus dicht geknepen en het eten met geweld naar binnen gepropt.

Heeft overigens niks geholpen want ik lust nog steeds geen spitskool, witte kool, savooiekool.

Een vriendinnetje kreeg gewoon de yoghurt over de aardappels gekieperd als ze haar bord niet snel genoeg leeg at. bah! Hoe verzin je het

Dorst dat leste je niet met limonade ,dan ga je maar aan de kraan hangen. Als je dat niet wilde had je ook geen dorst.

[smoekie]

O hemel, dat brengt herinneringen terug... bij ons heette het 'een boterham met tevredenheid'.
En honger hadden we niet. Trék heette dat. Honger, dat had je in de hongerwinter. En bord niet leegeten? Ha, dat gebeurde niet. Vanwege die arme negertjes in Afrika. Eén keer zei ik opstandig dat ze het dan maar daar heen moesten sturen. Dat kostte mij een draai om de oren vanwege verregaande brutaliteit.
Dus zat je om een uur of negen 's avonds nog met een bord met koud eten met vetogen op de trap. Werd het te laat en had je nog niet op, werd je naar bed gestuurd en kreeg je het koude prakkie de volgende ochtend als ontbijt voorgeschoteld.
Want opeten, dat móest je.

Maar goed, opvoeden deed je vroeger nu eenmaal anders. Ik heb menig pak rammel met een houten lepel gehad. Als er visite kwam, werden de kinderen naar boven (met slecht weer) of naar buiten gestuurd. Want kleine potjes hadden grote oren. Kinderen mocht je zien, niet horen en zo.
En de verschrikkelijke zondagse jurken. Met lakschoenen en kniekousen met een hoedenelastiek tegen het afzakken. En als je eenmaal menstrueerde mocht je niet meer buiten spelen. Want dan was je een groot meisje en dan hoorde het niet meer.
Dus zo geweldig en pedagogisch was de opvoeding 40-45 jaar geleden ook niet, hoor.

Ben 41, mijn zus wat ouder, maar wat jij hier u zegt klinkt mij verder totaal niet bekend in de oren hoor

Of niet, wel wat. Honger had je niet inderdaad, Dat was trék. Dat klopt.

At ik mijn eten (ondanks mijn uitgetuf) nog niet (goed genoeg) op dan werd ik uiteindelijk tóch naar boven gegooid (kelder wist ik best wel dat ik daar niet kwam) en stond datzelfde eten toch echt niet de volgende ochtend als "ontbijt" weer op tafel. Straf had ik immers al gehad (vroeg slapen).

Visite? Geen probleem. WIj hoorde ook bij het gezin en dus ook bij de visite. Zolang je je mond maar dicht hield of in ieder geval niet je mond opentrok terwijl zij aan het praten waren. En dat vind ik ook totaal niet erg. Mijn kinderen mogen ook (bijna) overal bij zijn maar wachten maar met praten/vragen tot ze "mogen" in de reden vallen is er hier anno 2014 echt niet bij hoor.

Menstrueren deed ik al heel vroeg, maar nooit heb ik ook maar enigszins te horen gekregen dat ik nu niet meer buiten mocht spelen.

Dus ja, dat jouw (en misschien meerdere) opvoeding "vroeger" niet geweldig en pedagogisch was itt nu zal vast. Maar dat is toch echt geen vaststaand gegeven dat dat "overal" zo is geweest hoor.


Een pak rammel (laat staan met een pollepel) heb ik ook niet gehad.

Tis jouw beleving van hoe het vroeger was net zoals dat de mijne is, maar méér ook zeker niet

[lieke]

O hemel, dat brengt herinneringen terug... bij ons heette het 'een boterham met tevredenheid'.
En honger hadden we niet. Trék heette dat. Honger, dat had je in de hongerwinter. En bord niet leegeten? Ha, dat gebeurde niet. Vanwege die arme negertjes in Afrika. Eén keer zei ik opstandig dat ze het dan maar daar heen moesten sturen. Dat kostte mij een draai om de oren vanwege verregaande brutaliteit.
Dus zat je om een uur of negen 's avonds nog met een bord met koud eten met vetogen op de trap. Werd het te laat en had je nog niet op, werd je naar bed gestuurd en kreeg je het koude prakkie de volgende ochtend als ontbijt voorgeschoteld.
Want opeten, dat móest je.

Maar goed, opvoeden deed je vroeger nu eenmaal anders. Ik heb menig pak rammel met een houten lepel gehad. Als er visite kwam, werden de kinderen naar boven (met slecht weer) of naar buiten gestuurd. Want kleine potjes hadden grote oren. Kinderen mocht je zien, niet horen en zo.
En de verschrikkelijke zondagse jurken. Met lakschoenen en kniekousen met een hoedenelastiek tegen het afzakken. En als je eenmaal menstrueerde mocht je niet meer buiten spelen. Want dan was je een groot meisje en dan hoorde het niet meer.
Dus zo geweldig en pedagogisch was de opvoeding 40-45 jaar geleden ook niet, hoor.

Ben 41, mijn zus wat ouder, maar wat jij hier u zegt klinkt mij verder totaal niet bekend in de oren hoor

Of niet, wel wat. Honger had je niet inderdaad, Dat was trék. Dat klopt.

At ik mijn eten (ondanks mijn uitgetuf) nog niet (goed genoeg) op dan werd ik uiteindelijk tóch naar boven gegooid (kelder wist ik best wel dat ik daar niet kwam) en stond datzelfde eten toch echt niet de volgende ochtend als "ontbijt" weer op tafel. Straf had ik immers al gehad (vroeg slapen).

Visite? Geen probleem. WIj hoorde ook bij het gezin en dus ook bij de visite. Zolang je je mond maar dicht hield of in ieder geval niet je mond opentrok terwijl zij aan het praten waren. En dat vind ik ook totaal niet erg. Mijn kinderen mogen ook (bijna) overal bij zijn maar wachten maar met praten/vragen tot ze "mogen" in de reden vallen is er hier anno 2014 echt niet bij hoor.

Menstrueren deed ik al heel vroeg, maar nooit heb ik ook maar enigszins te horen gekregen dat ik nu niet meer buiten mocht spelen.

Dus ja, dat jouw (en misschien meerdere) opvoeding "vroeger" niet geweldig en pedagogisch was itt nu zal vast. Maar dat is toch echt geen vaststaand gegeven dat dat "overal" zo is geweest hoor.


Een pak rammel (laat staan met een pollepel) heb ik ook niet gehad.

Tis jouw beleving van hoe het vroeger was net zoals dat de mijne is, maar méér ook zeker niet

Tja, ik sprak ook over mijn beleving. Niet over die van jou.

Ik ben heel streng opgevoed. Door zeer ouderwetse ouders. Die ook nog een enorm groot gezin hadden. En dus geen zin/tijd/energie hadden om tig keer per dag hetzelfde gezeur te horen. Dus werd er nog wel eens een pak rammel uitgedeeld. Er is zelfs een keer een houten pollepel gebroken op mijn achterwerk.
Ik was overigens niet de enige, hoor. Ik had vriendinnetjes die net zo'n opvoeding kregen.

[dagmar88]

Tja, ik sprak ook over mijn beleving. Niet over die van jou.

Ik ben heel streng opgevoed. Door zeer ouderwetse ouders. Die ook nog een enorm groot gezin hadden. En dus geen zin/tijd/energie hadden om tig keer per dag hetzelfde gezeur te horen. Dus werd er nog wel eens een pak rammel uitgedeeld. Er is zelfs een keer een houten pollepel gebroken op mijn achterwerk.
Ik was overigens niet de enige, hoor. Ik had vriendinnetjes die net zo'n opvoeding kregen.

Bij mijn surinaamse vriendinnetje werd de pollepel ook niet met koken versleten.

[Veenmug]

Hoop ieder te zien op mijn 100e verjaardag.

Gezellig!

Wat schaft de pot?

Gelukkig nog even tijd om na te denken. Maar kom terug om te spoken wanneer er een kruimel, slokje overbijft.

[nyckle]

Mijn hemel! Die oorlogsjaren hebben blijkbaar bij veel ouders toch een heel nare gedachte achtergelaten. (Blijkbaar bij de tweede generatie ook nog).
Vlees was heilig bij ons thuis. (was er in de oorlog bijna niet). Voor mij was het niet zo belangrijk. Mem (moeder) maakte over het algemeen goed eten. Snert was in mijn ogen bah. Maar met het verleden van moeder en vader, mocht je opscheppen wat je wilde. Een schep snert dus. Ik heb geen dwang ondervonden. Het waren mijn keuzes. Ondersteund en besproken met mijn ouders.

Eigenlijk aardig modern. Toch zijn er ook wel dingen blijven hangen, van: Hoe kom je er bij en hoe sta je nu in het leven moeder! Kleine trauma's. Wreedheden tegen onze kat, die moeder nu allang is vergeten. Maar deze wreedheden waren toen blijkbaar heel gewoon.

Ik ga niet in op details. Als ik mijn moeder nu zie met haar "kindje" maakt me dat en beetje misselijk.Goed het mensje is nu 91. Haar kat is haar alles. Laten we het daar op houden.

[Corneliana]

Tja, ik sprak ook over mijn beleving. Niet over die van jou.

Ik ben heel streng opgevoed. Door zeer ouderwetse ouders. Die ook nog een enorm groot gezin hadden. En dus geen zin/tijd/energie hadden om tig keer per dag hetzelfde gezeur te horen. Dus werd er nog wel eens een pak rammel uitgedeeld. Er is zelfs een keer een houten pollepel gebroken op mijn achterwerk.
Ik was overigens niet de enige, hoor. Ik had vriendinnetjes die net zo'n opvoeding kregen.

mijn ouders waren net zo.
daarbij knetter - overspannen
ik kan me niet voorstellen dat ze van ons als kinderen genoten hebben

[Corneliana]

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

Anders werd je niet groot en sterk.
Dat was bij mij thuis ook zo hoor.

Na de hongerwinter was een bord eten laten staan een no go.
Dus als je eens geen zin in eten had was er donder en "geweld"

Donder en geweld was geen sprake van hoor, maar wat fatsoenlijke happen binnen krijgen lijkt me wel gewenst voor een opgroeiend kind. Of krijgen ze bij jou dan een zak chips, Corneliana?

spuit 11 je hebt geen idee waar je over praat dat blijkt wel weer.
en nee ik dwing mijn kinderen niet te eten. doe niet aan dwangvoederen, gatver.
ga je maar eens inlezen over voeding en relatie daarmee.
zo neutraal mogelijk houden.
geen dwang.

[j.werkman]

Ik ben de 65 gepasseerd en kom uit een zeer groot gezin, maar ik kan me geen rigide opvoedmethodes van mijn ouders herinneren. Wel veel verantwoordelijkheden, waar je ook aan gehouden werd en veel van wat je overkwam , zou je toch wel aan jezelf te danken hebben. En zeuren enzo daar kon je ook heel rap mee stoppen.
Ik vind het nog steeds verbazingwekkend dat twee mensen zo'n geheel draaiend konden houden.

[nyckle]

De een is de ander niet werkman. Onze ouders hebben het voor de kiezen gehad. Vaak denk ik, dat de generatie na ons aardig verwend zijn.

[j.werkman]

Dat verwend zijn denk ik niet. Nu zijn er gewoon andere problemen. Het lijkt me nu ook een hele kunst om je leven te runnen, maar dan op een heel ander vlak. Nu moeten mensen de hele dag keuzes maken, er is zoveel te kiezen.
In de vroegere tijd leefden mensen vaak hun hele leven op 1 plek en hun buren en familie ook. Vaak werkten ze hun hele leven bij 1 baas. In de winkel lagen niet van 1 artikel tig merken, thee was thee, moet je nu kijken. Verwarmd werd je door 1 kachel, nu moet je kiezen tussen de leveranciers en of je groen wilt en gazomaar door.
Vroeger was niet beter, maar wel anders.
Toen was het lichamelijk zwaar en de zorgen gingenover huur, voeding , kleding en voldoende brandstof enzo.
Nu is het meer de voortdurende prikkels die belastend kunnen zijn. De informatie die je steeds meer en meer gewild en ongewild krijgt. En het steeds maar moeten kiezen uit heel veel.
Er zijn mensen die zo af en toe een maand rust nemen van alles en geen tv,computer en mobiel gebruiken en een maand heel basic leven, gewoon om even aan die prikkels te ontsnappen. Maar dat blijkt niet zo gemakkelijk.

[Marion.]

spuit 11 je hebt geen idee waar je over praat dat blijkt wel weer.
en nee ik dwing mijn kinderen niet te eten. doe niet aan dwangvoederen, gatver.
ga je maar eens inlezen over voeding en relatie daarmee.
zo neutraal mogelijk houden.
geen dwang.

Pardon???? Jij vraagt mij waarom ik met donder en geweld (en hier weet jij dus helemaal niets van, want het ging niet met donder en geweld, over spuit 11 gesproken) een paar happen eten moest nemen. Nou, omdat ik anders dus niets at. Overigens is dat nog steeds zo, en eet ik makkelijk gewoon een hele dag niets. En nu dwing ik mijzelf dus soms tot eten. En soms ook niet en dan eet ik dus gewoon niks.

En ik hoef niets in te lezen over voeding en de relatie daarmee. Dank u.

[S@ndr@]

Dat verwend zijn denk ik niet. Nu zijn er gewoon andere problemen. Het lijkt me nu ook een hele kunst om je leven te runnen, maar dan op een heel ander vlak. Nu moeten mensen de hele dag keuzes maken, er is zoveel te kiezen.
In de vroegere tijd leefden mensen vaak hun hele leven op 1 plek en hun buren en familie ook. Vaak werkten ze hun hele leven bij 1 baas. In de winkel lagen niet van 1 artikel tig merken, thee was thee, moet je nu kijken. Verwarmd werd je door 1 kachel, nu moet je kiezen tussen de leveranciers en of je groen wilt en gazomaar door.
Vroeger was niet beter, maar wel anders.
Toen was het lichamelijk zwaar en de zorgen gingenover huur, voeding , kleding en voldoende brandstof enzo.
Nu is het meer de voortdurende prikkels die belastend kunnen zijn. De informatie die je steeds meer en meer gewild en ongewild krijgt. En het steeds maar moeten kiezen uit heel veel.
Er zijn mensen die zo af en toe een maand rust nemen van alles en geen tv,computer en mobiel gebruiken en een maand heel basic leven, gewoon om even aan die prikkels te ontsnappen. Maar dat blijkt niet zo gemakkelijk.

dat denk ik ook hoor, wij speelden nog buiten om stoom af te blazen tegenwoordig zijn ze 24-7 actief ( tussen de oren ), maar enig lichamelijke activiteit is er bijna niet meer, en mensen zijn niet ontworpen om stil te zitten, je moet vroeg of laat stoom afblazen en dat kan resulteren in ( lastig) on aangepast gedrag. zelfs op de peuterspeelzaal worden ze al beoordeeld, en als ze kleuter zijn moeten ze hun eerste tablet, vooral meedoen - afsluiten en er even niet aan meedoen is geen optie meer je zou van minder hyperactief worden

[smoekie]

O hemel, dat brengt herinneringen terug... bij ons heette het 'een boterham met tevredenheid'.
En honger hadden we niet. Trék heette dat. Honger, dat had je in de hongerwinter. En bord niet leegeten? Ha, dat gebeurde niet. Vanwege die arme negertjes in Afrika. Eén keer zei ik opstandig dat ze het dan maar daar heen moesten sturen. Dat kostte mij een draai om de oren vanwege verregaande brutaliteit.
Dus zat je om een uur of negen 's avonds nog met een bord met koud eten met vetogen op de trap. Werd het te laat en had je nog niet op, werd je naar bed gestuurd en kreeg je het koude prakkie de volgende ochtend als ontbijt voorgeschoteld.
Want opeten, dat móest je.

Maar goed, opvoeden deed je vroeger nu eenmaal anders. Ik heb menig pak rammel met een houten lepel gehad. Als er visite kwam, werden de kinderen naar boven (met slecht weer) of naar buiten gestuurd. Want kleine potjes hadden grote oren. Kinderen mocht je zien, niet horen en zo.
En de verschrikkelijke zondagse jurken. Met lakschoenen en kniekousen met een hoedenelastiek tegen het afzakken. En als je eenmaal menstrueerde mocht je niet meer buiten spelen. Want dan was je een groot meisje en dan hoorde het niet meer.
Dus zo geweldig en pedagogisch was de opvoeding 40-45 jaar geleden ook niet, hoor.

Ben 41, mijn zus wat ouder, maar wat jij hier u zegt klinkt mij verder totaal niet bekend in de oren hoor

Of niet, wel wat. Honger had je niet inderdaad, Dat was trék. Dat klopt.

At ik mijn eten (ondanks mijn uitgetuf) nog niet (goed genoeg) op dan werd ik uiteindelijk tóch naar boven gegooid (kelder wist ik best wel dat ik daar niet kwam) en stond datzelfde eten toch echt niet de volgende ochtend als "ontbijt" weer op tafel. Straf had ik immers al gehad (vroeg slapen).

Visite? Geen probleem. WIj hoorde ook bij het gezin en dus ook bij de visite. Zolang je je mond maar dicht hield of in ieder geval niet je mond opentrok terwijl zij aan het praten waren. En dat vind ik ook totaal niet erg. Mijn kinderen mogen ook (bijna) overal bij zijn maar wachten maar met praten/vragen tot ze "mogen" in de reden vallen is er hier anno 2014 echt niet bij hoor.

Menstrueren deed ik al heel vroeg, maar nooit heb ik ook maar enigszins te horen gekregen dat ik nu niet meer buiten mocht spelen.

Dus ja, dat jouw (en misschien meerdere) opvoeding "vroeger" niet geweldig en pedagogisch was itt nu zal vast. Maar dat is toch echt geen vaststaand gegeven dat dat "overal" zo is geweest hoor.


Een pak rammel (laat staan met een pollepel) heb ik ook niet gehad.

Tis jouw beleving van hoe het vroeger was net zoals dat de mijne is, maar méér ook zeker niet

Tja, ik sprak ook over mijn beleving. Niet over die van jou.

Ik ben heel streng opgevoed. Door zeer ouderwetse ouders. Die ook nog een enorm groot gezin hadden. En dus geen zin/tijd/energie hadden om tig keer per dag hetzelfde gezeur te horen. Dus werd er nog wel eens een pak rammel uitgedeeld. Er is zelfs een keer een houten pollepel gebroken op mijn achterwerk.
Ik was overigens niet de enige, hoor. Ik had vriendinnetjes die net zo'n opvoeding kregen.

Nou ja, zoals jij het schreef leek het net of de opvoeding die jij hebt gekregen zo ongeveer standaard is terwijl ik die ervaring zelf dus totaal niet heb. Dat je niet de enige bent die op die manier opgevoed is zal vast. Maar om nu zo ongeveer als vaststaand feit (ipv bijv. "bij ons thuis") te zeggen dat de opvoeding 45-45 jaar geleden verre van geweldig of pedagogisch was...nah

Wat dat betreft was dat hier bij "ons thuis" gelukkig dus heel anders

[Corneliana]

spuit 11 je hebt geen idee waar je over praat dat blijkt wel weer.
en nee ik dwing mijn kinderen niet te eten. doe niet aan dwangvoederen, gatver.
ga je maar eens inlezen over voeding en relatie daarmee.
zo neutraal mogelijk houden.
geen dwang.

Pardon???? Jij vraagt mij waarom ik met donder en geweld (en hier weet jij dus helemaal niets van, want het ging niet met donder en geweld, over spuit 11 gesproken) een paar happen eten moest nemen. Nou, omdat ik anders dus niets at. Overigens is dat nog steeds zo, en eet ik makkelijk gewoon een hele dag niets. En nu dwing ik mijzelf dus soms tot eten. En soms ook niet en dan eet ik dus gewoon niks.

En ik hoef niets in te lezen over voeding en de relatie daarmee. Dank u.

het gaat om je insinuerende reactie van die zak chips. dat jij totaal geen nuance ziet en geen idee hebt hoe je geweldloos kan communiceren en denkt dat ouders of heel autoritair moeten zijn of onder tafel moeten zitten. je verrekt het om verder te kijken dan je neus lang is en maar rare dingen roepen. dat irriteert me behoorlijk en vandaar spuit 11. dus dat soort dingen kan ik niet serieus nemen. had ik kunnen weten toen ik de vraag stelde.

[Gollum]

waarom moet je in godsnaam je bord leeg eten met donder en geweld

Anders werd je niet groot en sterk.
Dat was bij mij thuis ook zo hoor.

Na de hongerwinter was een bord eten laten staan een no go.
Dus als je eens geen zin in eten had was er donder en "geweld"

Donder en geweld was geen sprake van hoor, maar wat fatsoenlijke happen binnen krijgen lijkt me wel gewenst voor een opgroeiend kind. Of krijgen ze bij jou dan een zak chips, Corneliana?

spuit 11 je hebt geen idee waar je over praat dat blijkt wel weer.
en nee ik dwing mijn kinderen niet te eten. doe niet aan dwangvoederen, gatver.
ga je maar eens inlezen over voeding en relatie daarmee.
zo neutraal mogelijk houden.
geen dwang.

Nou inderdaad. Ik kreeg net als Lieke mijn niet opgegeten avondeten gewoon weer als ontbijt. Dat gedwongen bord leegeten heeft ervoor gezorgd dat ik altijd overat. Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik weer een beetje normaal met eten om kon gaan en mijn bord kon laten staan als ik niet meer hoefde.
Als je als ouder daar wat meer ontspannen mee om gaat krijg je een veel gezonder (in hoofd en lijf) kind.

[Marion.]

het gaat om je insinuerende reactie van die zak chips. dat jij totaal geen nuance ziet en geen idee hebt hoe je geweldloos kan communiceren en denkt dat ouders of heel autoritair moeten zijn of onder tafel moeten zitten. je verrekt het om verder te kijken dan je neus lang is en maar rare dingen roepen. dat irriteert me behoorlijk en vandaar spuit 11. dus dat soort dingen kan ik niet serieus nemen. had ik kunnen weten toen ik de vraag stelde.

Waar hèb je het over mens? Ik insinueer helemaal niets, ik vraag je gewoon wat jij doet met een kind die niets wil eten. Zak chips geven soms?

JIJ bent degene die rare dingen gaat roepen als "donder en geweld". JIJ insinueert dat mijn ouders gewelddadig waren. Nou ik je kan vertellen, vredelievender ouders dan ik heb kun je je niet voorstellen. En hoezo verrek ik het om verder te kijken dan mijn neus lang is, en wat voor rare dingen roep ik allemaal wel niet? Volgens mij ben jij een beetje van het padje

[Safari]

En als je eenmaal menstrueerde mocht je niet meer buiten spelen. Want dan was je een groot meisje en dan hoorde het niet meer.
Dus zo geweldig en pedagogisch was de opvoeding 40-45 jaar geleden ook niet, hoor.

O Lieke het kan nog veel erger. Mijn oma en haar moeder moesten tijdens de menstruatie door het spruitenveld lopen. Dat joeg de insecten weg.

[dagmar88]

En als je eenmaal menstrueerde mocht je niet meer buiten spelen. Want dan was je een groot meisje en dan hoorde het niet meer.
Dus zo geweldig en pedagogisch was de opvoeding 40-45 jaar geleden ook niet, hoor.

O Lieke het kan nog veel erger. Mijn oma en haar moeder moesten tijdens de menstruatie door het spruitenveld lopen. Dat joeg de insecten weg.

Met een maandverband over de datum lijkt het mij dat het juist insecten aantrok

Handig toch, je eigen venus flytrap

[Safari]

En als je eenmaal menstrueerde mocht je niet meer buiten spelen. Want dan was je een groot meisje en dan hoorde het niet meer.
Dus zo geweldig en pedagogisch was de opvoeding 40-45 jaar geleden ook niet, hoor.

O Lieke het kan nog veel erger. Mijn oma en haar moeder moesten tijdens de menstruatie door het spruitenveld lopen. Dat joeg de insecten weg.

Met een maandverband over de datum lijkt het mij dat het juist insecten aantrok

Maandverband bestond toen nog niet. Oude hemden waar de bovenkant van af gehaald was, die werden opgevouwen en daar voor gebruikt.

[lieke]

En als je eenmaal menstrueerde mocht je niet meer buiten spelen. Want dan was je een groot meisje en dan hoorde het niet meer.
Dus zo geweldig en pedagogisch was de opvoeding 40-45 jaar geleden ook niet, hoor.

O Lieke het kan nog veel erger. Mijn oma en haar moeder moesten tijdens de menstruatie door het spruitenveld lopen. Dat joeg de insecten weg.

Maandverband bestond toen nog niet. Oude hemden waar de bovenkant van af gehaald was, die werden opgevouwen en daar voor gebruikt.

Nou, dan was mijn moeder moderner. Zij gebruikte (en mijn zus en ik dus ook) die badstofdoekjes met een knoopsgat aan beide zijden die weer moesten worden bevestigd aan een knoopje die aan een gordeltje hing. En daar ging dan nog dat afschuwelijke dikke maandverband in (uiteraard zonder plakstrip) van Modess.
Werd gekocht bij de drogist en waarvan een pak uiterst discreet onder de toonbank werd gevist en zorgzaam in bruin pakpapier werd verpakt.
Was net zo'n trauma voor me als die verschrikkelijke gebreide wollen maillots die je moest dragen als er een 'r' in de maand stond. En de levertraan die je 's morgens op een lepel kreeg aangereikt, in diezelfde maanden.