Ik zit een beetje in het Noorse pantheon met mijn dierennamen.
Ik houd er overigens niet heel rigide aan vast. Een vorige hond van mij heette al Dante toen ze bij mij kwam, en ik vond dat wel een leuke naam, dus die naam bleef.
De keren dat ik (heel zeldzaam) wat geïrriteerd was noemde ik haar Me-vrouw! Alighieri! en dreigde ik haar de negende ring in te slingeren
Goed, de katten heten Loki en Tyr, uit het Noorse pantheon. Als je iets van mythologie weet passen die namen ook perfect. Toen kwam er voor het eerst in mijn leven een pup. Een witte herder.
En ook maar meteen een stamboompup
We waren het er al snel over eens dat die Skadi zou moeten heten. Skadi is de Godin van ijs, sneeuw, bergen en wolven. Een uiterst krachtige en zelfstandige Godin ook. De naam past haar perfect. Veel beter dan haar stamboomnaam (Dreamworks Caittlyn), die gewoon véél te lief is.
Dit is haar liedje:
Wake Skadi
Toen maar weer een herplaatser. Ik was er namelijk achter gekomen dat ik beslist geen puppenmens ben
Cayuga had zijn naam al, en ik kon voor hem niet echt een goede naam verzinnen. De mensen waar hij zat noemden hem Koekkie, trouwens. Hij reageerde ook echt niet op zijn eigen naam. Maar ik vond het wel een mooie naam, en hij is dus zo blijven heten. Wel nadat ik opgezocht had wat Cayuga betekende, trouwens.