naar gezicht happen

[bouvierpoedel]

Maar bij zulk direct gevaarlijk en zéér ongewenst gedrag als in het gezicht happen, iets wat klaarblijkelijk ook al zo veelvuldig is ingesleten dat hij het de hele tijd en heel snel en bij iedereen doet, is een strengere correctie in mijn ogen het enige dat echt snel en effectief werkt.

Als de hond niet meer de kans krijgt om dit gedrag te uiten, ben je er toch ook? Ja, dat vraagt wat van de eigenaar (oplettendheid om tijdig te kunnen ingrijpen) maar in mijn ogen is dat gewoon onderdeel van de opvoeding. Ik vind het meer een vorm van gemakzucht om dan maar je hond af te branden. Zal vast ook effectief zijn, maar ik vind het niet nodig.

Het vraagt imo nog veel meer van de hond dan van de eigenaar, die methode. Een wel getimede proportionele en gemeende correctie is voor een hond veel makkelijker te begrijpen, en nog veel belangrijker veel gemakkelijker te verwerken als het onduidelijke niet op de bank als je hapt en allerlei andere omwegen. Een hond is van nature geen onduidelijkheid gewend. Juist een hond die weet wat er van hem verwacht wordt heeft veel meer privileges en kan veel meer vrijheid aan als een hond waar voor dit niet geldt.

Hier lopen vier honden, 1 ervan is superduidelijk tegen de opdringerige pup. Hij vindt dat de pup van zijn lijf moet blijven en maakt dat duidelijk door een harde correctie. De pup is 4x groter dan de volwassen hond maar de pup begrijpt dat prima en valt nu alleen de andere 2 nog lasti en peinst er niet over die ene nog lastig te vallen. Hij huppelt vrolijk langs hem heen met een blik van o ja jij niet hè. Geen trauma, gewoon duidelijke regels waar hij zich aan vast kan houden.

Een duidelijk instinctieve correctie die onmiddellijk volgt op ontoelaatbaar gedrag heeft werkelijk helemaal niets met "je hond afbranden" te maken. En trouwens ook niets met mishandeling.
Ik persoonlijk vind het een stuk diervriendelijker dan alle omwegen die sommige hondeneigenaren maar menen te moeten nemen. De gemiddelde hond snapt er geen pepernoot van.

Misschien dreigen met zwarte piet dat hij mee gaat in de zak ipv pepernoten geven.

[Budkes]

Ik heb hier pup Louitje. Louitje mag op de bank, ( en op de salontafel en op de leuning en op het aanrechtblad ) vorige week lag Louitje ook op de bank. Hij lag met zijn bevallige bips op mijn hoofdkussen. Dus ik ging liggen met mijn hoofd tegen Louitje aan. Louitje vond dit blijkbaar niet goed want hij greep naar mij, gepaard met een snauw. Binnen een seconde kreeg Louitje een flinke draai om zijn oren, gepaard gaande met een DAT DOEN WE DUS NIET GVD
Louitje vloog beduusd van de bank en keek me stomverbaasd aan, kwam even later weer naar me toe, kreeg een aai en een knuffel en mocht weer op de bank. Louitje ligt nog steeds op de bank, maar als ie in de weg zit en ik ga zitten schikt ie keurig zonder wanklank op. Oftewel het was hem in 1 x duidelijk en we liggen heerlijk samen op de bank.

Ik vind dit wel een interessante. Ik zou zeggen: JIJ legt je hoofd op de hond, wat hij niet wil. In feite z'n goed recht, en hij laat dat merken. Je kunt dan ook denken: ok, ik ging zijn grenzen over, stom, volgende keer niet meer doen.

Ik weet het niet hoor, zit even wat na te denken. Dit omdat ik zelf een reu heb, herplaatser, die me een paar keer heeft gebeten, en een paar keer gesnauwd na aaien terwijl hij op de bank lag. Ik heb dit gerespecteerd, vanuit de gedachte dat IK naar HEM toe kwam en hij zijn grenzen aangaf. Tweemaal bleek hij ook pijn te hebben, eerste keer gekneusde rib en tweede keer zeer oor. Andere keren weet ik niet maar ik ben wel voorzichtig met aaien nu, blijkbaar wil hij toch heel rustig benaderd worden als hij tenminste niet zelf aangeeft ervoor open te staan.

Het zal anders zijn als het om een pup gaat dan om een herplaatser met onbekend verleden, maar ik denk dat je het zeker niet op één hoop moet gooien, zo van: jij gromt/hapt naar mij als je op de bank ligt en ik aai je? Ik zal je even duidelijk maken dat dat .... etc.

Ander voorbeeld: mijn teef wilde het eerste halfjaar dat ze hier was ook niet echt te veel toenadering. Eén keer bracht ik mijn hoofd te dicht bij haar, ze gaapte toen, ik negeerde het en daarop kreeg ik een snauw. Helemaal prima, ze was daar nog niet klaar voor. Nu kan ik alles met haar, maar toen had ze nog een persoonlijke zone.

Dus echt per geval bekijken, dit soort dingen, anders kun je (volgens mij) echt verknipte honden creëren, die niet meer waarschuwen maar meteen bijten,. Ik weet niet hoe ik met zulk gedrag bij een pup zou omgaan, hoor, misschien ook wel directer, je weet dan immers dat het niet uit een duister verleden voorkomt.

Ik draai de zaak om. Hij MAG op mijn bank en schuift maar netjes op als IK dat wil.
In zijn mand blijf ik netjes van hem af.
Ik accepteer Nóóit dat een hond mij meent te moeten bijten en dat is erg duidelijk. Tot nu toe nog nooit een verknipte hond aan over gehouden. Je mag hier alles, zoals al aangegeven in het gequote stuk. Op de salontafel en op de bar ligt regelmatig een Jack Russell ze hebben de wereld aan vrijheid maar ik bepaal uiteindelijk.
Nu heb ik ook niet echt honden waarmee je moet gaan onderhandelen, Terriërs en Mechelse Herders uit werklijnen.

En ik heb het niet over herplaatsers, maar over Rico een 8 maanden oude keeshond die regelmatig naar iemands gezicht hapt. Ik vermoed maar zo dat deze hond heel goed met een duidelijke correctie om kan gaan. Het hele probleem was wss nooit ontstaan als hij dat direct bij de eerste hap richting gezicht al had gehad.
Dan kon hij nu te allen tijden relaxed op een bank liggen terwijl hij geaaid werd. hoe fijn zou dat voor hem zijn geweest....

[blondie]

Een duidelijk instinctieve correctie die onmiddellijk volgt op ontoelaatbaar gedrag heeft werkelijk helemaal niets met "je hond afbranden" te maken. En trouwens ook niets met mishandeling.
Ik persoonlijk vind het een stuk diervriendelijker dan alle omwegen die sommige hondeneigenaren maar menen te moeten nemen. De gemiddelde hond snapt er geen pepernoot van.

Maar dan gaan mensen vaak weer zeggen dat jij een mens bent en onze correcties op bepaald gedrag totaal niet te vergelijken zijn met correcties van honden onderling.

Ik ben het met je eens hoor, wellicht ook omdat ik zelf vanuit een reflex reageer op iets wat ik absoluut niet wenselijk vind. Zoals dus met Aki die mij bij de kin en wenkbrauw hapte, of de keer dat Bluf ineens haring die ik bij mijn mond had om te eten voor mijn gezicht weg hapte. En beide gevallen zag ik gewoonweg niet aankomen, omdat ze dat gewoon nog nooit gedaan hadden, dus afleiden of voorkomen dat dit gebeurde was niet aan de orde.
Mijn reactie om duidelijk te maken dat ik het niet tolereerde was dan ook acuut en zonder bij na te denken. En wellicht wel over de top voor sommige mensen, maar het was wel direct duidelijk in ieder geval en daarna was alles weer pais en vree.

[bouvierpoedel]

Hij lag met zijn bevallige bips op mijn hoofdkussen. Dus ik ging liggen met mijn hoofd tegen Louitje aan. Louitje vond dit blijkbaar niet goed want hij greep naar mij, gepaard met een snauw. Binnen een seconde kreeg Louitje een flinke draai om zijn oren, gepaard gaande met een DAT DOEN WE DUS NIET GVD
Louitje vloog beduusd van de bank en keek me stomverbaasd aan, kwam even later weer naar me toe, kreeg een aai en een knuffel en mocht weer op de bank. Louitje ligt nog steeds op de bank, maar als ie in de weg zit en ik ga zitten schikt ie keurig zonder wanklank op. Oftewel het was hem in 1 x duidelijk en we liggen heerlijk samen op de bank.

Ik vind dit wel een interessante. Ik zou zeggen: JIJ legt je hoofd op de hond, wat hij niet wil. In feite z'n goed recht, en hij laat dat merken. Je kunt dan ook denken: ok, ik ging zijn grenzen over, stom, volgende keer niet meer doen.

Jij bent roedelleider dus jij hebt privileges. Zelf uitmaken waar je ligt bijvoorbeeld. Hier gebeurt dat ook, als Topsi op de beank wil liggen en Pirke ligt er dan moet ie helaas maar maken dat hij wegkomt want Topsi gaat voor. Ze maakt hem dat overigens duidelijk met DE blik Zou hij dan er voor kiezen niet te luisteren kan ie een oplazer van haar krijgen. Je hond voor laten gaan en opschikken als hij er wil liggen zendt een heel duidelijke boodschap naar hem uit: Ik heb het hier dus voor het zeggen. Niet iedere hond zal dat zo oppakken maar als je er eentje treft die er op uit is de baas te spelen is dat geen slimme zet van je.

Juist hier in huis is alles van mij , al ga ik bij hem in de mand liggen of zijn bench. Hij woont bij mij en ik niet bij hem.

[*Wolf*]

Ik draai de zaak om. Hij MAG op mijn bank en schuift maar netjes op als IK dat wil.

Dat is zeker waar, maar je had het erover dat je met je gezicht tegen hem aan lag. En dat deed me even denken aan mijn eigen ervaringen, waarbij dat geen goed idee was en ik duidelijk werd gemaakt dat ik over grenzen heen ging. Maar zoals ik zei, ging het bij mij om herplaatsers, ik wilde even wat nuance aanbrengen

En wat ik nog vergeten was erbij te zetten: een hond die jou gericht pijn doet zonder dat jij daar enig aandeel in had, is natuurlijk iets heel anders. Dan mag/moet je in alle gevallen heel duidelijk zijn

[*Wolf*]

Jij bent roedelleider dus jij hebt privileges.

Dat ben ik met je eens, met de toevoeging dat de individuele hond ook z'n persoonlijke grenzen mag hebben. Heb je er bijvoorbeeld een die er niet van houdt als je je hoofd te dicht naar hem toe brengt, doe dat dan ook niet. Waarna je alsnog in perfecte harmonie met zo'n exemplaar kunt samenleven zou ik denken

[natalie]

Het vraagt imo nog veel meer van de hond dan van de eigenaar, die methode. Een wel getimede proportionele en gemeende correctie is voor een hond veel makkelijker te begrijpen, en nog veel belangrijker veel gemakkelijker te verwerken als het onduidelijke niet op de bank als je hapt en allerlei andere omwegen. (...)

Een duidelijk instinctieve correctie die onmiddellijk volgt op ontoelaatbaar gedrag heeft werkelijk helemaal niets met "je hond afbranden" te maken. En trouwens ook niets met mishandeling. Ik persoonlijk vind het een stuk diervriendelijker dan alle omwegen die sommige hondeneigenaren maar menen te moeten nemen. De gemiddelde hond snapt er geen pepernoot van.

Ten eerste spreek ik niet van mishandeling. Dus dat wil ik graag even rechtzetten. Daarnaast ben ik er van overtuigd dat ik echt wel duidelijk ben richting mijn hond. We hebben onze (huis)regels heel consequent gehanteerd. Vanaf dag één doorbreek ik het onwenselijk gedrag. En dat hoefde maar een enkele keer want zodra je je hond beter leert kennen, weet je welke gedragingen hij in bepaalde situaties - waarschijnlijk - gaat vertonen. Zodra je dat weet, is het heel eenvoudig te voorkomen. Als hij geen kans krijgt om dat onwenselijke gedrag te vertonen en tegelijkertijd leert wat juist gewenst gedrag is (wat ook daadwerkelijk iets oplevert, in de vorm van aandacht of wat lekkers) dan zal hij het wenselijke gedrag véél vaker laten zien. Ik maak daarbij geen gebruik van allerlei onbegrijpelijke of onduidelijke omwegen. Geen idee waar je dat op baseert, maar je kan ook zonder gebrul heel duidelijk zijn naar je hond hoor. Zolang je maar consequent blijft.

[pioenroos]

Ik ben zelf absoluut niet tegen goed getimede correcties. Afhankelijk van het karakter van de hond en/of ernst van het vergrijp geef ik ook wel eens een tik. (Absoluut níet hard genoeg om pijn te doen maar om mijn nee of foei kracht bij te zetten)

Maar, in dit geval lijkt het me dat Rico (snel) overprikkeld is en dan zou ik toch ook zeker inzetten op voorkomen. Een hond die over de toeren is bereik je nu eenmaal veel slechter. Waarom dan niet proberen te voorkomen dat hij zo over de toeren raakt?

Mijn Diem kon op deze leeftijd niet op de bank of bed. Dat werd happen, maaien met poten, pirouettes draaien of rijden op kussens. Ook te druk of lang spelen of knuffelen maakte hem slecht bereikbaar voor correcties terwijl hij snel te ver ging in opspringen, beuken of happen.
Diem is een eurasier en daar zit van oorsprong grijze kees in dus ik denk dat het gedrag op elkaar lijkt

Voor mij dus de taak om te leren wanneer ik moest stoppen met aandacht geven en hem moest negeren of iets te kluiven moest geven. Ook zat hij dan wel eens ter afkoeling in de tuin of gang.
Ging het toch mis dan kreeg hij toch een flinke correctie hoor. Maar was ik op tijd met de boel te kalmeren dan hoefde dat niet en bleef hij goed bereikbaar en stuurbaar.

Inmiddels kan Diem weer gewoon op de bank en hoef ik nog zelden hem te corrigeren. Hij is rustig en braaf in huis en we knuffelen wat af Al kan het niet eindeloos, dan wordt het hem nog steeds te veel maar hij loopt nu zelf weg om lekker op zichzelf te liggen.

[mijke]

Voor mij dus de taak om te leren wanneer ik moest stoppen met aandacht geven en hem moest negeren of iets te kluiven moest geven. Ook zat hij dan wel eens ter afkoeling in de tuin of gang.
Ging het toch mis dan kreeg hij toch een flinke correctie hoor. Maar was ik op tijd met de boel te kalmeren dan hoefde dat niet en bleef hij goed bereikbaar en stuurbaar.

Dit is eigenlijk precies wat ik ook bedoel

Ik ben wel benieuwd hoe charley er nu instaat na al deze discussie?

[blondie]

Ik ben zelf absoluut niet tegen goed getimede correcties. Afhankelijk van het karakter van de hond en/of ernst van het vergrijp geef ik ook wel eens een tik. (Absoluut níet hard genoeg om pijn te doen maar om mijn nee of foei kracht bij te zetten)

Maar, in dit geval lijkt het me dat Rico (snel) overprikkeld is en dan zou ik toch ook zeker inzetten op voorkomen. Een hond die over de toeren is bereik je nu eenmaal veel slechter. Waarom dan niet proberen te voorkomen dat hij zo over de toeren raakt?

Mijn Diem kon op deze leeftijd niet op de bank of bed. Dat werd happen, maaien met poten, pirouettes draaien of rijden op kussens. Ook te druk of lang spelen of knuffelen maakte hem slecht bereikbaar voor correcties terwijl hij snel te ver ging in opspringen, beuken of happen.
Diem is een eurasier en daar zit van oorsprong grijze kees in dus ik denk dat het gedrag op elkaar lijkt

Voor mij dus de taak om te leren wanneer ik moest stoppen met aandacht geven en hem moest negeren of iets te kluiven moest geven. Ook zat hij dan wel eens ter afkoeling in de tuin of gang.
Ging het toch mis dan kreeg hij toch een flinke correctie hoor. Maar was ik op tijd met de boel te kalmeren dan hoefde dat niet en bleef hij goed bereikbaar en stuurbaar.

Inmiddels kan Diem weer gewoon op de bank en hoef ik nog zelden hem te corrigeren. Hij is rustig en braaf in huis en we knuffelen wat af Al kan het niet eindeloos, dan wordt het hem nog steeds te veel maar hij loopt nu zelf weg om lekker op zichzelf te liggen.

Ik ben het met je eens, maar dan moet TS wel nu aan zien komen wanneer hij dus te druk raakt. En ik herken het ook van onze Aki, als jonge pup, maar Rico is nu alweer 7 maanden en er is al eerder tegen TS gezegd dat de hond snel overprikkeld raakt waar je op voorhand beter al op moet reageren.
En overigens is Aki nog steeds snel overprikkeld eerlijk gezegd en dat weten we, zien we en horen we aankomen, dus dan moeten we ook altijd weer even rust erin brengen, dat zal altijd zo blijven denk ik, en dat is ook niet erg. Maar vanuit die overprikkeling dingen doen die absoluut niet kunnen moet een hond ook leren.
Destijds bij de eerste kennismaking met mijn schoonvader kon hij er om lachen dat Aki hem in zijn neus beet, maar ik geloof niet dat we er nu nog om zouden kunnen lachen, om maar een voorbeeld te nemen

[alm@]

Ik draai de zaak om. Hij MAG op mijn bank en schuift maar netjes op als IK dat wil.

Dat is zeker waar, maar je had het erover dat je met je gezicht tegen hem aan lag. En dat deed me even denken aan mijn eigen ervaringen, waarbij dat geen goed idee was en ik duidelijk werd gemaakt dat ik over grenzen heen ging. Maar zoals ik zei, ging het bij mij om herplaatsers, ik wilde even wat nuance aanbrengen

Biko is mijn 3e herplaatsherder. Herplaatsers van dit kaliber krijgen bij mij de eerste tijd nog helemaal geen privileges. Eerst maar eens rustig een band opbouwen en de hond leren kennen. Pas als ik weet wat voor vlees ik in de kuip heb, kunnen er eventueel privileges volgen. En dat is altijd goed gegaan, ik ben nog nooit door een van mijn honden gebeten en ze hebben ook nog nooit grenzen hoeven aangeven als er door een puberhond op de bank naar mijn gezicht gehapt zou worden, zou ik dezelfde reactie als Budkes en Nanna geven. Hoeft maar één keer als je het van onderuit je tenen doet. En daarbij vind ik het helemaal niet interessant te gaan uitvogelen waarom de puber dat doet.

[Budkes]

Het vraagt imo nog veel meer van de hond dan van de eigenaar, die methode. Een wel getimede proportionele en gemeende correctie is voor een hond veel makkelijker te begrijpen, en nog veel belangrijker veel gemakkelijker te verwerken als het onduidelijke niet op de bank als je hapt en allerlei andere omwegen. (...)

Een duidelijk instinctieve correctie die onmiddellijk volgt op ontoelaatbaar gedrag heeft werkelijk helemaal niets met "je hond afbranden" te maken. En trouwens ook niets met mishandeling. Ik persoonlijk vind het een stuk diervriendelijker dan alle omwegen die sommige hondeneigenaren maar menen te moeten nemen. De gemiddelde hond snapt er geen pepernoot van.

Ten eerste spreek ik niet van mishandeling. Dus dat wil ik graag even rechtzetten. Daarnaast ben ik er van overtuigd dat ik echt wel duidelijk ben richting mijn hond. We hebben onze (huis)regels heel consequent gehanteerd. Vanaf dag één doorbreek ik het onwenselijk gedrag. En dat hoefde maar een enkele keer want zodra je je hond beter leert kennen, weet je welke gedragingen hij in bepaalde situaties - waarschijnlijk - gaat vertonen. Zodra je dat weet, is het heel eenvoudig te voorkomen. Als hij geen kans krijgt om dat onwenselijke gedrag te vertonen en tegelijkertijd leert wat juist gewenst gedrag is (wat ook daadwerkelijk iets oplevert, in de vorm van aandacht of wat lekkers) dan zal hij het wenselijke gedrag véél vaker laten zien. Ik maak daarbij geen gebruik van allerlei onbegrijpelijke of onduidelijke omwegen. Geen idee waar je dat op baseert, maar je kan ook zonder gebrul heel duidelijk zijn naar je hond hoor. Zolang je maar consequent blijft.

Ik heb het over de openingspost van TS en wat zij allemaal moet gaan doen om te voorkomen dat de hond naar haar gezicht hapt. Daar doel ik op.
En ik vind het meer dan prima dat jij op die manier met je hond om wilt gaan. Ik zeg ook nergens dat jij het anders moet doen.
Ik refereer aan het probleem van TS. Een keeshond van 8 mnd die met regelmaat mensen naar het gezicht hapt. Een bestaand probleem dat uit de hand loopt anders vroeg ze niet om raad.
En in dat soort gevallen vind ik het een stuk eerlijker naar de hond toe om eens een keer heel duidelijk te zijn.
Ik loop heus niet de hele dag te brullen of te meppen tegen mijn hond. In tegendeel fluisteren is hier vaak voldoende. Ik voed ze meer dan positief op, beloon ze voor elke goede gedraging, loop de hele dag met voer en klicker op zak, maar zodra jij mij denkt te bijten als hond krijg je een knal voor je harses. En bij andere halsmisdrijven een proportionele gemeende goed getimede correctie. Zonder na te mokken want daar hou ik dan weer niet van. 2 seconden later ben je weer de vraagstelling hond die er is.

[*Wolf*]

Biko is mijn 3e herplaatsherder. Herplaatsers van dit kaliber krijgen bij mij de eerste tijd nog helemaal geen privileges. Eerst maar eens rustig een band opbouwen en de hond leren kennen. Pas als ik weet wat voor vlees ik in de kuip heb, kunnen er eventueel privileges volgen. En dat is altijd goed gegaan, ik ben nog nooit door een van mijn honden gebeten en ze hebben ook nog nooit grenzen hoeven aangeven

Je zult het vast zo niet bedoelen, maar dit komt op mij een beetje over als: ik doe/deed het goed en jij niet

Zoals zo vaak in de hondenwereld geldt dat je maar zelden ervaringen van twee eigenaren exact kunt vergelijken, simpelweg omdat er zoveel verschil in honden/herkomst/verleden e.d. zit. Jij hebt het over herders, ik heb het over Spaanse kruisingen, waarvan de ene een x podenco die sowieso graag hoog ligt en in het asiel heel lang enorm veel aandacht te kort is gekomen en er werkelijk om smeekte geaaid en gekroeld te worden. Dat je dan tegen een grens aanloopt is van tevoren bijna niet in te schatten, juist omdat ze zo openstond voor contact met mensen en dat ook zo nodig had.

[natalie]

Misschien kan Charley nog een keer uitleggen wat Rico precies doet. Want volgens mij bijt hij niet, maar hapt hij richting het gezicht. Het had net zo goed happen in de handen kunnen zijn, of happen in je trui. Het is, denk ik, gedrag van een overprikkelde hond die aan rust toe is. Ik begrijp daarom nog steeds niet waarom je dat zou straffen met "een knal voor zijn harses". Leg hem op tijd in zijn bench of in zijn mand en gun hem wat slaap. Oftewel: voorkom deze gedragingen. Maar hey, ik zal wel te simpel denken...

[alm@]

Biko is mijn 3e herplaatsherder. Herplaatsers van dit kaliber krijgen bij mij de eerste tijd nog helemaal geen privileges. Eerst maar eens rustig een band opbouwen en de hond leren kennen. Pas als ik weet wat voor vlees ik in de kuip heb, kunnen er eventueel privileges volgen. En dat is altijd goed gegaan, ik ben nog nooit door een van mijn honden gebeten en ze hebben ook nog nooit grenzen hoeven aangeven

Je zult het vast zo niet bedoelen, maar dit komt op mij een beetje over als: ik doe/deed het goed en jij niet

Zoals zo vaak in de hondenwereld geldt dat je maar zelden ervaringen van twee eigenaren exact kunt vergelijken, simpelweg omdat er zoveel verschil in honden/herkomst/verleden e.d. zit. Jij hebt het over herders, ik heb het over Spaanse kruisingen, waarvan de ene een x podenco die sowieso graag hoog ligt en in het asiel heel lang enorm veel aandacht te kort is gekomen en er werkelijk om smeekte geaaid en gekroeld te worden. Dat je dan tegen een grens aanloopt is van tevoren bijna niet in te schatten, juist omdat ze zo openstond voor contact met mensen en dat ook zo nodig had.

Nee zo bedoel ik het niet hoor iedereen is anders en heeft een eigen aanpak en het een hoeft zeker niet beter te zijn dan het ander. Ik stap er blanco in, wil eigenlijk zo weinig mogelijk weten over het verleden en doe het rustig aan. Een ander wil misschien alles weten over het verleden en past daar een aanpak op aan. Ik heb het overigens over nederlandse herplaatsers. Met spaanse kruisingen heb ik geen ervaring. Ik zal daar ook niet aan beginnen denk ik want ik heb het idee dat dat totaal niet bij mij past.

[natalie]

Maar het gedrag zoals charley het hier beschrijft lijkt me bijzonder moeilijk te voorkomen. Dan zou de hond dus eigenlijk nooit meer op de bank mogen en zou je de hond nooit meer moeten aaien. Rico klinkt exact als de keeshond van mijn moeder en dat is echt andere koek dan een flatcoat zoals jij hebt

Even voor de beeldvorming: Jip heeft mij bloed, zweet en tranen gekost. Hij was zó snel overprikkeld. En nog steeds moet ik er goed op letten dat ik hem niet in (te) moeilijke situaties breng, waar hij zich geen raad mee weet. Jip mocht inderdaad het eerste jaar niet op de bank. Daar was hij veel te druk en onstuimig voor. Hij hapte in onze handen en ging kussens berijden. We hebben een tijd lang de kussens van de bank gehaald, zodat hij niet de fout in kon gaan en deze kon pakken. Inmiddels liggen de kussens er weer en begrijpt hij dat hij daar vanaf moet blijven.

We hebben er hard aan moeten werken om wat rust in het koppie te krijgen. We hebben met hem de 'relax on a mat' oefening gedaan (ook een tip voor TS!) zodat we hem verplichte rust konden opleggen. Nu is hij 20 maanden oud en een wereldhond. Hij ligt lekker tegen mij aan op de bank en werpt mij af en toe een blik toe met de vraag of ik hem wil kriebelen. Dat doe ik dan eventjes, maar niet te lang. En als het per ongeluk toch te lang duurt, springt Jip weer van de bank en loopt naar zijn kleedje. Dan gaat hij daar rustig verder slapen. Buitenshuis is het voor ons nog steeds een uitdaging, maar ook dat gaat steeds beter. Ik ben allang blij dat hij binnen zo heerlijk relaxed is tegenwoordig.

Het kost tijd en geduld. Maar de beschreven situatie is echt wel te voorkomen.

[80564M]

Misschien kan Charley nog een keer uitleggen wat Rico precies doet. Want volgens mij bijt hij niet, maar hapt hij richting het gezicht. Het had net zo goed happen in de handen kunnen zijn, of happen in je trui. Het is, denk ik, gedrag van een overprikkelde hond die aan rust toe is. Ik begrijp daarom nog steeds niet waarom je dat zou straffen met "een knal voor zijn harses". Leg hem op tijd in zijn bench of in zijn mand en gun hem wat slaap. Oftewel: voorkom deze gedragingen. Maar hey, ik zal wel te simpel denken...

En benches doe ik dan weer niet aan

Heb hier ook een pup, bijna 5 maanden nu. Slaapt bij ons op bed, heerlijk weer! Maar wel superenthousiast en opgewonden als ze wakker wordt. Dus dan wil ze spelen, en ja ik zit dan (alleen op zondag) de krant te lezen in bed dus mijn hoofd is op haphoogte. En 's ochtends als ze net wakker wordt is ze echt niet overprikkeld, alleen heel erg speels.
Wij hebben dus vanochtend even het nee-commando met een gebaar erbij geoefend. Met haar ochtendmaaltijd als beloninkjes. En toen die op waren (en ze het keurig snapte), moest er toch ook nog even een houdgreep aan te pas komen. Dat ze het maar even weet.

[charley]

Misschien kan Charley nog een keer uitleggen wat Rico precies doet. Want volgens mij bijt hij niet, maar hapt hij richting het gezicht. Het had net zo goed happen in de handen kunnen zijn, of happen in je trui. Het is, denk ik, gedrag van een overprikkelde hond die aan rust toe is. Ik begrijp daarom nog steeds niet waarom je dat zou straffen met "een knal voor zijn harses". Leg hem op tijd in zijn bench of in zijn mand en gun hem wat slaap. Oftewel: voorkom deze gedragingen. Maar hey, ik zal wel te simpel denken...

Ik denk ook dat het lucht happen is . Ik heb ook niet gelezen dat hij erbij gromt of snauwt alleen dat hij begint te blaffen . Ik kan me eerlijk gezegd ook niet voorstellen dat iemand zich wekenlang in haar gezicht laat bijten

Ik zal het nog een keer vertellen zoals, zoals gevraagd. Ik zit lekker op de bank tv te kijken, dan springt Rico op de bank en komt tegen mij aan liggen en ik aai hem dan, vervolgens gaat Rico tegen je arm of onder je hand door schuren met zijn kop en dan in een keer springt hij naar je gezicht en blaft daar heel hoog bij. Rico heeft nog nooit echt gebeten in een gezicht en ik weet ook niet of hij dat echt zou doen. Ik zet Rico gelijk met een duidelijke en boze uhh op de grond en dan gaat hij tegen je benen aan schurken.

Natalie: naar de trui of jas (jas tijdens wandelen) happen doet hij ook bij andere, niet bij mij.

Als Rico dit doet gromt, snauwt niet ook niet van te voren, het enige wat hij doet is je in de ''ogen'' aanstaren. zodra hij dit nu doet zet ik hem al op de grond.

Even voor de duidelijkheid want ik heb het idee dat julie denken dat Rico dit al lang doet. Nee dit naar het gezicht happen doet hij nu 2 weken, de eerste week was het 1 keer bij mij en ik heb hem toen gelijk heel boos met een duidelijke uhhh idioot op de grond geduwd en daarna een tijd genegeerd en niet eens aangekeken. Sinds 1 week gaat hij dit erger/ vaker doen en voornamelijk bij andere (vader en moeder).

[Omega]

Voordat je kunt inspelen en gedrag voorkomen heeft het dus al een paar keer plaatsgevonden, de hond is er al in gegroeid. Meegenomen dat de gemiddelde eigenaar helemaal niet kan timen is het een haast kansloze missie. Een keer welgemeend vanuit je grote teen 'vragen' of ze wel helemaal wijs zijn helpt ook wel, niks geen gedreun of geschop. De dingen die je in een reflex doet komen vaak het beste over, want welgemeend, als je er over na moet denken ben je al te laat. Daarna zijn ze weer lief en braaf en mogen ze gewoon weer bij me liggen.

Voorkomen werkt hier thuis heel prima. Als het gedrag één of twee keer heeft plaatsgevonden, is de hond er echt nog niet ingegroeid. En zelfs als het al vaker is gebeurd, is dat gedrag wel weer te doorbreken. Timing is inderdaad belangrijk, maar een hond opvoeden mag toch ook best wat tijd kosten? Een peuter van 3 jaar heeft ook nog niet de manieren die je als ouder wenst. Dat komt gedurende de opvoeding. Mijn reflex is (gelukkig) nog nooit geweest om tegen mijn hond te brullen. Dat zou in mijn geval dus geacteerd zijn. Ik houd in de gaten wat hij aan het doen is en speel daar tijdig op in. Dat klinkt heel vermoeiend wellicht, maar dat is er bij mij helemaal ingebakken en kost geen enkele moeite meer. Jip mag de wereld op zijn eigen manier en tempo ontdekken, en ik stuur bij wanneer dat nodig is. En jij gebruikt misschien geen fysieke correcties, maar ik lees dat wel bij andere reacties ("die kreeg van mij een beste beuk.")

Timing is wat anders dan dat iets geen tijd mag kosten. In de (puppy)lessen geef ik de mensen ook altijd mee dat je nooit klaar bent met opvoeden..

Ik draai de zaak om. Hij MAG op mijn bank en schuift maar netjes op als IK dat wil.

Dat is zeker waar, maar je had het erover dat je met je gezicht tegen hem aan lag. En dat deed me even denken aan mijn eigen ervaringen, waarbij dat geen goed idee was en ik duidelijk werd gemaakt dat ik over grenzen heen ging. Maar zoals ik zei, ging het bij mij om herplaatsers, ik wilde even wat nuance aanbrengen

En wat ik nog vergeten was erbij te zetten: een hond die jou gericht pijn doet zonder dat jij daar enig aandeel in had, is natuurlijk iets heel anders. Dan mag/moet je in alle gevallen heel duidelijk zijn

Mijn herplaatsers liepen weg als ik iets deed wat ze niet aanstond/grenzen overging. Als ze niet weg konden komen dan gromden/blaften ze een keer, bij andere mensen die ze dan toch willen aaien terwijl ze dat niet wilden. Happen hoeft echt niet in zo'n geval, zouden ze dat doen dan maak ik ze dat ook duidelijk. De meeste honden vallen ook niet gelijk uit naar andere honden als er wat is, dan horen er al aardig wat spanningssignalen geweest te zijn, al gaat de een daar sneller door dan de ander.

[80564M]

Misschien kan Charley nog een keer uitleggen wat Rico precies doet. Want volgens mij bijt hij niet, maar hapt hij richting het gezicht. Het had net zo goed happen in de handen kunnen zijn, of happen in je trui. Het is, denk ik, gedrag van een overprikkelde hond die aan rust toe is. Ik begrijp daarom nog steeds niet waarom je dat zou straffen met "een knal voor zijn harses". Leg hem op tijd in zijn bench of in zijn mand en gun hem wat slaap. Oftewel: voorkom deze gedragingen. Maar hey, ik zal wel te simpel denken...

En benches doe ik dan weer niet aan

Heb hier ook een pup, bijna 5 maanden nu. Slaapt bij ons op bed, heerlijk weer! Maar wel superenthousiast en opgewonden als ze wakker wordt. Dus dan wil ze spelen, en ja ik zit dan (alleen op zondag) de krant te lezen in bed dus mijn hoofd is op haphoogte. En 's ochtends als ze net wakker wordt is ze echt niet overprikkeld, alleen heel erg speels.
Wij hebben dus vanochtend even het nee-commando met een gebaar erbij geoefend. Met haar ochtendmaaltijd als beloninkjes. En toen die op waren (en ze het keurig snapte), moest er toch ook nog even een houdgreep aan te pas komen. Dat ze het maar even weet.

Ik zou het niet in mijn hoofd halen om de krant in bed te gaan lezen in de ochtend met een pup van 5 maanden ik was altijd erg blij als ze braaf de nacht doorslapen en als ze wakker werden stond ik buiten en moest al die energie eruit bij ze .Maar goed ik heb ook honden met veel energie

Dat buiten geweest was allang gebeurt hoor, wees gerust. Ik was niet om half 7 al de krant aan het lezen.

[natalie]

Fijn dat je het nog even toelicht Charley. Na alle reacties gelezen te hebben, denk je dan dat Rico dit misschien doet uit opwinding? Of dat hij misschien overprikkeld en vermoeid is?

Heel soms, hapt Jip mij nog steeds in de mouw van mijn jas. Dat is altijd onder soortgelijke omstandigheden: aan het einde van een trainingssessie. Ik baal dan vreselijk, omdat ik dan kennelijk toch weer een paar signalen van Jip gemist heb. Hij is dan weer net over een grens heen. Als ik iets eerder was gestopt of had gepauzeerd, dan gebeurt dat niet.

Ik ken Rico natuurlijk niet, maar voor een jonge hond van 8 maanden is het heel belangrijk om voldoende te slapen of te rusten. Lekker op een kluifje kauwen, kan daar ook onder vallen. Dat werkt ontspannend. Ik zou dat toch wat meer sturen in jouw geval. Verplichte momentjes in de mand of op een kleedje en rustig gedrag uitgebreid belonen.

Tot een leeftijd van 10 à 14 maanden heb ik veel gebruik gemaakt van een bench. Wanneer ik aan Jip zag of merkte dat hij moe was (rode ogen, bijvoorbeeld) stuurde ik hem naar de bench, en meestal sliep hij binnen een paar minuten. Hij gunde zichzelf vaak die rust niet, dus ik moest hem daarbij helpen. Daarna heb ik de bench vervangen door een kleedje, en hem geleerd om daar naartoe te gaan wanneer hij wil slapen. Op de bank mag ook, maar op zijn kleedje wordt hij niet gestoord. Dan is de keuze aan hem.

[natalie]

Timing is wat anders dan dat iets geen tijd mag kosten. In de (puppy)lessen geef ik de mensen ook altijd mee dat je nooit klaar bent met opvoeden..

Dat begrijp ik Maar iemand die niet direct een goede timing heeft, kan dat ook nog leren hè. Ook de hondeneigenaar gaat door een leerproces. En als in het begin de timing niet helemaal perfect is, is de hond niet direct verpest.

[Budkes]

Maar het gedrag zoals charley het hier beschrijft lijkt me bijzonder moeilijk te voorkomen. Dan zou de hond dus eigenlijk nooit meer op de bank mogen en zou je de hond nooit meer moeten aaien. Rico klinkt exact als de keeshond van mijn moeder en dat is echt andere koek dan een flatcoat zoals jij hebt

Even voor de beeldvorming: Jip heeft mij bloed, zweet en tranen gekost. Hij was zó snel overprikkeld. En nog steeds moet ik er goed op letten dat ik hem niet in (te) moeilijke situaties breng, waar hij zich geen raad mee weet. Jip mocht inderdaad het eerste jaar niet op de bank. Daar was hij veel te druk en onstuimig voor. Hij hapte in onze handen en ging kussens berijden. We hebben een tijd lang de kussens van de bank gehaald, zodat hij niet de fout in kon gaan en deze kon pakken. Inmiddels liggen de kussens er weer en begrijpt hij dat hij daar vanaf moet blijven.

We hebben er hard aan moeten werken om wat rust in het koppie te krijgen. We hebben met hem de 'relax on a mat' oefening gedaan (ook een tip voor TS!) zodat we hem verplichte rust konden opleggen. Nu is hij 20 maanden oud en een wereldhond. Hij ligt lekker tegen mij aan op de bank en werpt mij af en toe een blik toe met de vraag of ik hem wil kriebelen. Dat doe ik dan eventjes, maar niet te lang. En als het per ongeluk toch te lang duurt, springt Jip weer van de bank en loopt naar zijn kleedje. Dan gaat hij daar rustig verder slapen. Buitenshuis is het voor ons nog steeds een uitdaging, maar ook dat gaat steeds beter. Ik ben allang blij dat hij binnen zo heerlijk relaxed is tegenwoordig.

Het kost tijd en geduld. Maar de beschreven situatie is echt wel te voorkomen.

Even de zaak van de andere kant bekeken. Louitje heeft zo ongeveer alle kussens van de bank een #mietoe bezorgd. En dat doet hij nog bijna dagelijks. Dat is een hondse manier van stress kwijtraken. Het rijden op een kussen. Als hij uitgereden is gaat hij er op sabbelen en valt al sabbelend in slaap. Ook een vrij natuurlijke zaak.

Louitje hapt niet, hij bijt. Tot bloedens toe, dat wil ik niet hebben dus kreeg ie daarvoor een ferme tik over zijn snuit. Ook heb ik hem geleerd te lossen met een ferme tik over zijn neus. En als beloning mag hij dan weer vastbijten in iets anders. Hij bijt nog steeds overal in, maar niet in mij.
Alles ligt hier vol met spul om in te bijten. Hij vermaakt zich prima. Kouwen is een natuurlijke manier voor een hond om tot rust te komen. En met alle respect , "relax on a mat" is een door ons opgelegd iets.
Als hij in moeilijke situaties komt verbied ik hem om uit zijn plaat te gaan door een ferme Louis NEE en heb hem het alternatief aangeleerd, rust halen bij vrouwtje.

Louitje is een 5 maanden oude Mechelaar uit werklijnen, die dagdagelijks heerlijk op de bank op, over en tegen mij aanligt in alle rust. Buiten loopt ie 95 % van de tijd los en als ik situaties aan zie komen die IK niet goed in kan vullen doe ik hem ff vast. Trekken aan de lijn doet hij niet, want met 4 honden aan de lijn wordt er NIET getrokken. En ik vermoed dat ik daar heel duidelijk in ben, want ze doen het gewoon niet.

Ben ik nou een superbaas? Nee absoluut niet. Maar door de jaren heen ben ik er wel achter dat vrijwel elke hond gebaat is bij echte duidelijke grenzen en daarnaast gewoon hond mogen zijn.
En blijkbaar snappen ze het beter, want over het algemeen gaat het een stuk sneller. En dat levert juist de hond een hoop voordeel op, en heeft niets te maken met gemakzucht vd eigenaar. Immers Louitje ligt iig 10 mnd eerder zonder problemen op zijn favoriete ligplek:de bank

[billy]

Ik zou hem alleen op de bank laten als je het hem gevraagd hebt voorlopig en dat schuren met zijn kop ook niet toestaan , gaat hij dat wel doen dan wieberen

Even een voorbeeldje

Dirk mijn DJT liep me 4 weken geleden finaal onderuit, nog nooit meegemaakt met alle rassen die ik heb gehad en dan lukt het een klein kutterriertje
en nee het was geen vergissing want hij kan me al spelend met Truus prima ontwijken, daarna begon het zomaar omhoog springen als ik hem wilde aanlijnen, met als gevolg dat ik 2 weken geleden dacht dat hij mijn neus had gebroken. Daarna heeft hij mijn vuist ontmoet met opspringen, maar wat ik ook heb gedaan is strakkere regeltjes en die consequent naleven, de puntjes op de i. Dirk gaat zich thuisvoelen en er is wat spanning momenteel met uitlaten, en daar maakt hij misbruik van. Aan mij om het weer in het gareel te krijgen en op te letten.

[Jackira]

Maar het gedrag zoals charley het hier beschrijft lijkt me bijzonder moeilijk te voorkomen. Dan zou de hond dus eigenlijk nooit meer op de bank mogen en zou je de hond nooit meer moeten aaien. Rico klinkt exact als de keeshond van mijn moeder en dat is echt andere koek dan een flatcoat zoals jij hebt

Even voor de beeldvorming: Jip heeft mij bloed, zweet en tranen gekost. Hij was zó snel overprikkeld. En nog steeds moet ik er goed op letten dat ik hem niet in (te) moeilijke situaties breng, waar hij zich geen raad mee weet. Jip mocht inderdaad het eerste jaar niet op de bank. Daar was hij veel te druk en onstuimig voor. Hij hapte in onze handen en ging kussens berijden. We hebben een tijd lang de kussens van de bank gehaald, zodat hij niet de fout in kon gaan en deze kon pakken. Inmiddels liggen de kussens er weer en begrijpt hij dat hij daar vanaf moet blijven.

We hebben er hard aan moeten werken om wat rust in het koppie te krijgen. We hebben met hem de 'relax on a mat' oefening gedaan (ook een tip voor TS!) zodat we hem verplichte rust konden opleggen. Nu is hij 20 maanden oud en een wereldhond. Hij ligt lekker tegen mij aan op de bank en werpt mij af en toe een blik toe met de vraag of ik hem wil kriebelen. Dat doe ik dan eventjes, maar niet te lang. En als het per ongeluk toch te lang duurt, springt Jip weer van de bank en loopt naar zijn kleedje. Dan gaat hij daar rustig verder slapen. Buitenshuis is het voor ons nog steeds een uitdaging, maar ook dat gaat steeds beter. Ik ben allang blij dat hij binnen zo heerlijk relaxed is tegenwoordig.

Het kost tijd en geduld. Maar de beschreven situatie is echt wel te voorkomen.

Even de zaak van de andere kant bekeken. Louitje heeft zo ongeveer alle kussens van de bank een #mietoe bezorgd. En dat doet hij nog bijna dagelijks. Dat is een hondse manier van stress kwijtraken. Het rijden op een kussen. Als hij uitgereden is gaat hij er op sabbelen en valt al sabbelend in slaap. Ook een vrij natuurlijke zaak.

Louitje hapt niet, hij bijt. Tot bloedens toe, dat wil ik niet hebben dus kreeg ie daarvoor een ferme tik over zijn snuit. Ook heb ik hem geleerd te lossen met een ferme tik over zijn neus. En als beloning mag hij dan weer vastbijten in iets anders. Hij bijt nog steeds overal in, maar niet in mij.
Alles ligt hier vol met spul om in te bijten. Hij vermaakt zich prima. Kouwen is een natuurlijke manier voor een hond om tot rust te komen. En met alle respect , relax on a mat is een door ons opgelegd iets.
Als hij in moeilijke situaties komt verbied ik hem om uit zijn plaat te gaan door een ferme Louis NEE en heb hem het alternatief aangeleerd, rust halen bij vrouwtje.

Louitje is een 5 maanden oude Mechelaar uit werklijnen, die dagdagelijks heerlijk op de bank op, over en tegen mij aanligt in alle rust. Buiten loopt ie 95 % van de tijd los en als ik situaties aan zie komen die IK niet goed in kan vullen doe ik met ff vast. Trekken aan de lijn doet hij niet, want met 4 honden aan de lijn wordt er NIET getrokken. En ik vermoed dat ik daar heel duidelijk in ben, want ze doen het gewoon niet.

Ben ik nou een superbaas? Nee absoluut niet. Maar door de jaren heen ben ik er wel achter dat vrijwel elke hond gebaat is bij echte duidelijke grenzen en daarnaast gewoon hond mogen zijn.
En blijkbaar snappen ze het beter, want over het algemeen gaat het een stuk sneller. En dat levert juist de hond een hoop voordeel op, en heeft niets te maken met gemakzucht vd eigenaar. Immers Louitje ligt iig 10 mnd eerder zonder problemen op zijn favoriete ligplek:de bank

Ik ben het helemaal met je eens hoor, hier is een flinke NEE ook al goed ingeburgerd bij husky van 6 maanden. Maar het is ook wel zo dat de ene hond het sneller oppikt dan de andere en dat heeft alles met ras eigenschappen te maken. Want bij Shira, een herder kruising van nu 2 jaar hoefde ik dit maar een of twee keer te doen als pup. Bij Jack, de husky moet je echt enorm veel geduld hebben. Hij ziet de noodzaak niet zo van luisteren al weet hij donders goed wat er bedoelt wordt. Dus eht ligt er niet aan dat de "correctie"niet door komt. Ik heb dit nu met anderhalf jaar ertussen dus het ligt allemaal nog vers in het geheugen hoe het is met pups en jonge honden en er zit een wereld van verschil tussen deze twee honden.

[Budkes]

Ik ben het helemaal met je eens hoor, hier is een flinke NEE ook al goed ingeburgerd bij husky van 6 maanden. Maar het is ook wel zo dat de ene hond het sneller oppikt dan de andere en dat heeft alles met ras eigenschappen te maken. Want bij Shira, een herder kruising van nu 2 jaar hoefde ik dit maar een of twee keer te doen als pup. Bij Jack, de husky moet je echt enorm veel geduld hebben. Hij ziet de noodzaak niet zo van luisteren al weet hij donders goed wat er bedoelt wordt. Dus eht ligt er niet aan dat de "correctie"niet door komt. Ik heb dit nu met anderhalf jaar ertussen dus het ligt allemaal nog vers in het geheugen hoe het is met pups en jonge honden en er zit een wereld van verschil tussen deze twee honden.

Uiteraard, de ene hond is de andere niet, ik ben niet groot geworden met herders, integendeel. Maar met Pekingezen, Boxers, Mastiff, Bullmastiff, en Jack Russells. Waarom denk je dat dat spul zoveel rimpels heeft, dat komt van hun opgetrokken wenkbrauwen als je ze vraagt wat te doen.
Daarna kwamen pas de Duitsers Hollandse en Mechelse Herders en hun Will to Please (ahum bij de meeste dan).

Maar zoals jij ook al zegt, jouw Husky weet ook al met 6 maanden wat een no go is. Dat is toch voor de pup ook een stuk relaxter leven?

[natalie]

Even de zaak van de andere kant bekeken. Louitje heeft zo ongeveer alle kussens van de bank een #mietoe bezorgd. En dat doet hij nog bijna dagelijks. Dat is een hondse manier van stress kwijtraken. Het rijden op een kussen.

Klopt, weet ik. Wil nog niet zeggen dat ik dat oké vind. Ik wil niet dat hij daar een gewoonte van maakt. Hij mag zich uitleven op zijn speeltjes en kluifjes. Dan kan hij ook zijn stress kwijt.

En met alle respect , "relax on a mat" is een door ons opgelegd iets.

Dus? Je mag een hond toch leren om te ontspannen? Het is geen plaats-oefening, want ik stuur hem er nooit naartoe. Het is een plek waar hij zelf gaat liggen om te rusten. Het heeft Jip enorm geholpen om rust in zijn koppie te krijgen.

Louitje is een 5 maanden oude Mechelaar uit werklijnen (...). Buiten loopt ie 95 % van de tijd los en als ik situaties aan zie komen die IK niet goed in kan vullen doe ik hem ff vast

Ik zie niet helemaal in welke zin dit relevant is voor het topic, maar Jip kon tot een leeftijd van 10 maanden ook prima loslopen. Pas daarna kwamen de bekende bananen...

Ben ik nou een superbaas? Nee absoluut niet. Maar door de jaren heen ben ik er wel achter dat vrl elke hond gebaat is bij echte duidelijke grenzen en daarnaast gewoon hond mogen zijn.

Mee eens. Heb ik ook nergens ontkend. Maar ik ben op een andere manier duidelijk.

[Sandra&co]

"Die kreeg van mij een beste beuk"
"hij kreeg van mij een gepaste, gemeende dreun voor zijn harses"
"Hij krijgt gewoon de welverdiende knal voor zijn reet."

Ik zou niet weten hoe ik het anders moet interpreteren. Maar 'in elkaar slaan' heb ik dan weer niet gezegd

Die "beste beuk" komt van mij en ik sta er 100% achter, daarom is het ook niet meer nodig. Als er een hond van 20kg met de kracht van een hond van 50 kg op mijn hoofd/ogen springt terwijl ik het niet zie aankomen, ben ik klaar. Dus daar staat inderdaad een heel zware correctie op. 95% van de tijd komen ze er met een frons vanaf en dan is het duidelijk, maar soms is het hier nodig om even heel duidelijk te maken wat écht niet kan.

[Budkes]

Louitje is een 5 maanden oude Mechelaar uit werklijnen (...). Buiten loopt ie 95 % van de tijd los en als ik situaties aan zie komen die IK niet goed in kan vullen doe ik hem ff vast

Ik zie niet helemaal in welke zin dit relevant is voor het topic, maar Jip kon tot een leeftijd van 10 maanden ook prima loslopen. Pas daarna kwamen de bekende bananen...

Het relevante stukje was ook dat wat je eruit geknipt hebt, namelijk dat hij relaxed op de bank ligt. Dat is buiten los loopt schreef ik omdat jij aangaf dat Jip buitenshuis nog steeds een uitdaging is, wat overigens ook niet relevant was voor het topic.

En die bananen ken en geloof ik verder wel. Alle 15 voorgangers van Louitje wisten heel goed wanneer ze hun bananen beter thuis konden laten, en de meesten ook heel snel.

Hou me ten goede, ik ben geen hele dagen bulderende, schoppende en slaande baas, voor de duidelijkheid, zeker niet, 99% van mijn dag bestaat uit begeleiden, voorkomen en belonen.
Echter een hond opvoeden zonder nee of corrigeren grenst voor mij bijna aan dierenkwelling, absoluut goedbedoeld en uit liefde maar je vraagt veel te veel van een hond daardoor.
De grootste stressfactor voor een hond is onduidelijkheid. Ik vind het dan ook niet vreemd dat een hond, door die manier van opvoeden veel sneller in moeilijke situaties komt waar hij geen raad mee weet en overprikkeld raakt. Wat namelijk ontbreekt in die stijl van opvoeden is leiding geven aan de hond, en juist door hem die uitweg te bieden, een stukje aan de hand van de "leider" mee te lopen, voorkom je overprikkeling in moeilijke situaties, door dit niet te doen ontneem je hem de kans zich te verschuilen.

Terug OT @Charkey klaarblijkelijk was je de eerste keer dus wel duidelijk tegen Rico, zaak dus omdat te herhalen ook als hij het bij anderen doet.

[Budkes]

Budkes, ik ben blij dat je er weer bent

fijn om te horen.