Het HondenForum

mijn honden zijn ongeveer geworden wat ik ervan had verwacht al had ik niet verwacht dat ik mijn basenjis zo goed los kon laten lopen ( naar basenji maatstaven dan he? ) en dat je er zo leuk mee kan trainen. Solar is boven verwachting lief, echt nog veel liever dan ik had gedacht alleen had ik niet verwacht dat ze zo waaks zou zijn en dat is op zich prettig maar soms blaft ze iets te vaak

Mama Sanneke schreef:

Addy schreef:De enige van mijn honden waar ik ooit verwachtingen bij heb gehad was Uschie, dat kwam ook omdat de organisatie waar ik haar van heb verteld had dat ze een rustige leuke pup was. Het was een kleine knuffelbeer toen ze kwam, alleen hield ze niet van knuffelen, ze wilde helemaal niets van de mensheid weten. Na ruim een jaar gedragstherapeuten bezocht te hebben zijn we een andere weg ingeslagen met haar en ik kan nu lezen en schrijven met haar, ze is autistisch en binnen haar leventje laten we Uschie en dat gaat prima, zij is erg gelukkig omdat er geen dwang meer op haar ligt, geniet op haar manier van haar leventje. Met honden is ze waanzinnig goed, vreemde mensen omzeilt ze en moet ze niets van hebben. Uschie heeft haar eigen regeltjes gemaakt en geeft zelf heel goed aan wat ze wil, wij gaan daar in mee en dat werkt voor haar en ons.
Al mijn andere honden heb ik geen enkele verwachting bij gehad en dat is maar goed ook Maar hoe ze ook zijn, geen van allen zouden we willen missen of hebben we spijt van

Na ruim een jaar sukkelen met haar waarbij het steeds meer ging opvallen dat ze in een eigen wereldje leefde is de diagnose door twee verschillende gedragstherapeuten gesteld. Uschie is voor ons een grote knuffel op haar momenten en die geeft ze ook aan, in de auto als ze naast me zit moeten we altijd knuffelen, zou ik dat niet doen is ze van slag, sávonds voor het slapen gaan en dan bepaalt ze zelf wie het eerst met haar moet knuffelen. In het bos tjokt ze altijd 200 meter achter ons aan, komen er mensen aan duikt ze het struikgewas in, als die mensen langs gelopen zijn zie je die grote kop weer uit de struiken komen, heeft wel wat ontroerends. Aaien door vreemden vind ze doodeng. Wandelen moet op vaste tijdstippen anders raakt ze van slag. Het opvallende aan Uschie was dat het leek alsof iedere dag weer totaal nieuw voor haar was, ze kon dan helemaal in de stress raken, bijv. de auto in, verstijfde ze helemaal alsof ze de auto nog nooit gezien had. Nu is ze bijna vier jaar en haar ritme ligt helemaal vast, dat is haar veiligheid waardoor ze zich goed voelt.

Addy schreef:

Mama Sanneke schreef:

Addy schreef:De enige van mijn honden waar ik ooit verwachtingen bij heb gehad was Uschie, dat kwam ook omdat de organisatie waar ik haar van heb verteld had dat ze een rustige leuke pup was. Het was een kleine knuffelbeer toen ze kwam, alleen hield ze niet van knuffelen, ze wilde helemaal niets van de mensheid weten. Na ruim een jaar gedragstherapeuten bezocht te hebben zijn we een andere weg ingeslagen met haar en ik kan nu lezen en schrijven met haar, ze is autistisch en binnen haar leventje laten we Uschie en dat gaat prima, zij is erg gelukkig omdat er geen dwang meer op haar ligt, geniet op haar manier van haar leventje. Met honden is ze waanzinnig goed, vreemde mensen omzeilt ze en moet ze niets van hebben. Uschie heeft haar eigen regeltjes gemaakt en geeft zelf heel goed aan wat ze wil, wij gaan daar in mee en dat werkt voor haar en ons.
Al mijn andere honden heb ik geen enkele verwachting bij gehad en dat is maar goed ook Maar hoe ze ook zijn, geen van allen zouden we willen missen of hebben we spijt van

Na ruim een jaar sukkelen met haar waarbij het steeds meer ging opvallen dat ze in een eigen wereldje leefde is de diagnose door twee verschillende gedragstherapeuten gesteld. Uschie is voor ons een grote knuffel op haar momenten en die geeft ze ook aan, in de auto als ze naast me zit moeten we altijd knuffelen, zou ik dat niet doen is ze van slag, sávonds voor het slapen gaan en dan bepaalt ze zelf wie het eerst met haar moet knuffelen. In het bos tjokt ze altijd 200 meter achter ons aan, komen er mensen aan duikt ze het struikgewas in, als die mensen langs gelopen zijn zie je die grote kop weer uit de struiken komen, heeft wel wat ontroerends. Aaien door vreemden vind ze doodeng. Wandelen moet op vaste tijdstippen anders raakt ze van slag. Het opvallende aan Uschie was dat het leek alsof iedere dag weer totaal nieuw voor haar was, ze kon dan helemaal in de stress raken, bijv. de auto in, verstijfde ze helemaal alsof ze de auto nog nooit gezien had. Nu is ze bijna vier jaar en haar ritme ligt helemaal vast, dat is haar veiligheid waardoor ze zich goed voelt.

Sommige dingen zijn herkenbaar bij Luka.
Ik herken ze ook in mijn kind.
Ook beter geworden met ouder zijn.

nee, mister is niet wat ik er van verwachte hij is nog beter!

Lang geinformeerd voordat we een DD namen en hij overtreft alles voor mij nooit meer een ander ras dan een DD

Hij is lief, speels, rustig, geweldig met mensen vooral kinderen staan hoog in het vaandel bij hem, goed met andere dieren, gekke kapriolen waar je, je rot om lacht.
Waaks en beschermend naar zijn eigen toe.

Ik heb alleen heel veel geduld moeten hebben om hem commando's te leren 2 weken voordat hij 'zit ' snapte 5 maanden voor het commande 'af'
maar nu hij het eenmaal snapt gaat het vrijwel vlekkeloos in de vorm van als ik nu niet ga zitten wat gebeurt er dan daar denkt hij niet over na, zit is zit en daarmee klaar voor hem

Eerst niet, ik heb in de eerste maand serieus overwogen om Bram terug te brengen naar de fokker. Ik had met heel veel mensen gesproken, boeken gelezen etc., maar was blijkbaar niet voorbereid op wat er in huis ging komen. Bram was echt totale terreur. Heb nog filmpjes om het te bewijzen

Nu is het de hond zoals ik gehoopt had dat hij zou worden. Het is m'n allerbeste maatje: erg slim, altijd vrolijk en wil graag werken. Hij heeft een mix van aanhankelijkheid (graag bij me zijn) en zelfstandigheid (zelf de tuin ontdekken) die ik erg prettig vind.

Ik had wel verwacht dat hij wat terughoudender naar andere mensen zou zijn, maar heb begrepen dat dit wellicht nog komt als hij ouder wordt. Nu is hij een echte allemansvriend en dat verbaast me. Overigens is hij wel erg aan mij gehecht geraakt.

Hij heeft een bepaald soort gevoeligheid waar ik goed mee om kan gaan.

Heb ik de goede keuze gemaakt? JA! Ik heb een fokker gekozen waar ik erg tevreden over ben, een nestje met mooie en sociale hondjes en het pittigste reutje uit het nest (hij was de baas van de twee nesten die de fokker had).

Wij kregen Timo toen hij 5 maanden oud was...hij kwam bij een andere familie vandaan die geen tijd meer voor hem hadden. Zij hadden 4 kinderen en nog een hond en er werd ons verteld dat hij goed gesocialiseerd was. Nou, mooi niet dus...hij was vanaf dag 1 ontzettend bang voor mensen en hij is dat nog steeds.

Timo was dus niet de hond wat wij verwacht hadden maar ik zou hem voor geen goud meer kwijt willen. Als hij iemand een beetje beter leert kennen wil hij alleen nog maar knuffelen. Je moet eerst zijn vertrouwen winnen voordat hij zichzelf helemaal aan je geeft. Ons vetrouwd hij voor de volle 100% en als hij aan ons ziet dat het allemaal niet eng is wordt hij ook een stuk zekerder in zijn doen en laten. Hij is een echt maatje voor ons.

Groetjes

meer dan eigenlijk..

ik heb nooit een bullterrier gewild, omdat ik geen zin had in een levenslang aangelijnde hond, die alles op wilde vreten wat hij tegen zou komen..maaarrr het tegendeel is waar geworden, ozzy is een vreselijk lieve drol geworden, af en toe moet ik hem wat bijschaven, maar ik kan met hem lezen en schrijven en buiten heb ik gelukkig ook geen problemen met hem. amy is helemaal een doos

ik kan zeggen dat ze niet zijn geworden wat ik ervan verwacht had...maar vele malen beter!
beide honden zijn ontzettend lieve kanjers!

Sarah is voor mij zelfs boven verwachting. Haar karakter lijkt heel erg op onze eerste teckel, maar Sarah is ook nog een behoorlijk gehoorzame teckel. Dit komt vooral doordat ik via dit forum erachter kwam dat zelfs een teckel op te voeden is

Iedere hond is uniek, dus het is maar enigszins afwachten wat voor hond het word. Sommige dingen kun je hem/haar leren, sommige dingen zitten er in. Je kunt soms helemaal niet van het ras op aan, want sommige worden totaal anders dan hun ras beschrijft. Dingo is Dingo, en ik zou geen dag zonder hem kunnen!

King is absoluut wat ik er van verw8 had,totzover je dat kan peilen bij een hond die zowel geestelijk als lichaamlijk nog niet is uitgegroeid,hij heeft voor mij t karakter zoals een Rottie t hoort te hebben,hij is ookal waaks(niet blafferig,maar waaks,een blaffende hond is niet perse waaks)

Happy heeft zich in der loop der jaren ontpopt als een hond die dankbaar is dat ze uit asiel is gehaald,en bechermt zelfs King als zij dat nodig vind(te pas en onpas),alleen de laatste jaren is ze redelijk onvorspelbaar naar andere honden,verder voldoet ze overal aan.

Ik zou ze allebei niet meer kwijt willen,zou niet weten wat ik zonder ze moet,dan ben ik niks meer,betere vrienden kan ik me niet wensen

Diego zelfs boven verwachting Kan alles met hem doen en er zit een werklust in die ik vaak niet kan bijhouden

Shain is niet helemaal zoals ik verwacht had....ik dacht dat ik 2 gestoorden in huis zou krijgen, maar het blijft bij Diego en Shain als lui sekreet

In het asiel vertelden ze mij dat Molli nog ongeveer een half jaar te leven had, dus daar had ik me op ingesteld. Ik zat op school en wilde geen jonge hond omdat ik na het behalen van mijn diploma full-time zou gaan werken en dan niet voor een hond kon zorgen. Maar ja, toen bleek Molli nog helemaal niet van plan te zijn om dood te gaan. 10 kilo later bleek ze ook nog eens vrij onzeker te zijn en dat toonde ze door uit te vallen. Een half jaar later zat ik dus met een grote duitse herder teef die ik niet in de hand kon houden en ik heb er serieus over nagedacht om haar terug naar het asiel te brengen. Ik die tijd hing ik nog erg aan het dominantie verhaal en ik was ervan overtuigd dat ik Molli de baas probeerde te spelen en dat we nooit meer die band zouden krijgen die ik zo graag wilde. Na heel veel gehuild te hebben besloot ik dat ik Molli toch niet weg kon doen en toen heb ik het over een andere boeg gegooid. Nu twee jaar later is ze echt mijn vriendinnetje, we doen bijna alles samen en ik heb de band die ik wilde.

Tja, en toen begon de verzameling... Ik moest werken en wilde Molli niet de hele dag alleen laten, dus toen kwam Malu. Zij is uitgegegroeid tot een hondje boven mijn verwachtingen. Ik wist dat ze angstig was en had daar mijn verwachtingen op aangepast en ik had nooit durven dromen dat ze nu bijna altijd los loopt, lekker naast me ligt en geweldig kan genieten van over haar buikje geaaid worden.

En ach, waar twee hondjes kunnen leven kunnen er ook wel drie leven, dus ging ik honden opvangen voor PIN. Uiteindelijk kwam Papu bij mij met wat gedragsproblemen, poepen en plassen in huis om aandacht te vragen. Papu viel echt tegen, poep en plas kan je nog opruimen, maar het constante geblaf en gepiep om aandacht kan je echt gek maken. Na veel negeren en het werken aan zelfbeheersing ging het toch zo goed met hem dat ik hem niet weer wilde laten herplaatsen en mocht hij blijven.

Quiero was niet echt de bedoeling, dus ook geen verwachtingen, maar nu gaat z'n vooruitgang wel langzamer dan ik verwacht had, maar het gaat wel steeds beter.

En dan Abeltje Hij is er nog maar drie weken, maar tot nu toe alles wat ik van hem verwacht had en meer. Het is een lekkere kroelhond, rustig, zelfverzekerd, gek op balletjes, lief met kinderen, een echte herder dus.

Spike is echt geweldig, ik had niet heel veel verwachtingen maar hij is echt mijn maatje. De enige minpuntjes zijn zijn dominantie en dat hij niet zo aanhankelijk is. Hoewel, nu het kouder wordt buiten komt hi jwel tegen me aanliggen op de bank......
Ik wilde wel graag een actieve hond met een beetje pit en dat is prima gelukt!