Ik laat ze wel eens high five doen, veel kinderen vinden dat dan wel grappig en worden dan wat minder bang. Dat ze vaak met ballen in de bek lopen vinden de meeste kinderen dan ook wel weer grappig. Ziet er blijkbaar wat vriendelijker uit
Echter bij mijn ene nichtje en neefje is en blijft het drama. Ze zijn ondertussen ruim de tien gepasseerd. De ene is bang, was niet meer bang voor Finn maar toen Bluf erbij kwam terug bij af. Moet bekennen dat Bluf in het begin ietwat te druk was en dat hij met zijn armen begon te zwaaien hielp ook niet mee

daarna eigenlijk altijd de honden niet naar hem toe laten gaan. Dus hij had niets te vrezen, aaide Finn ook nog wel eens. Dat nichtje daar moet ik mee uitkijken. Die doet heel druk bij de honden, maar is eigenlijk bang. Toch heeft ze streken, op een staart bewust willen gaan staan. Wat geven en dan handen terugtrekken. Vorig jaar begon ze te gillen dat Bluf haar had gebeten

. Godezijdank stond mijn moeder achter haar en had gezien dat er niets gebeurde maar dat zij Bluf uit zat te dagen met een voertje voor de neus houden en weer terugtrekken die hand. "Je liegt het!" zei mijn moeder luid en duidelijk. Ze ging vervolgens maar snel naar huis. (Het is dat ik niet wist dat ze er waren anders had ik de honden uiteraard thuis gelaten.)
Haar ouders zeggen er weinig van, ik zeg telkens dat ze de honden met rust moet laten, maar goed onbegonnen zaak is dat.
En dat heb ik bij meer kinderen. Die vertrouw ik gewoon niet met dieren, er wordt dan ook pertinent niet geaaid! Ventje uit de flat was altijd heel lief met de golden, tot de eigenaren uit zicht waren dan gaf hij dat beest een trap en een klap. Toen hij voor mijn hek stond om de honden te aaien heb ik hem vriendelijk doch dwingend verzocht om nóóit meer voor mijn hek te komen staan en van de honden af te blijven.