slechte eigenschappen hoeven niet altijd een probleem voor de gezondheid op te leveren.Martijn schreef:Volgens mij moet je met een hond met te veel slechte eigenschappen gewoon helemaal niet fokken.amiwoods schreef: mocht je hond te veel slechte eigenschappen bezitten, moet je zeker geen inteelt doen.
Mijn opa zei altijd dat een hond waar je niet mee op lijn kunt fokken het fokken gewoon niet waard is en daar ben ik het nog steeds mee eens.
denk bv. aan een korte nek, hoge staart en stijlere schouders, pigmentatie.
dat zijn geen levensbedreigende eigenschappen, in een klein ras kunnen de genen van deze hond wel van cruciaal belang zijn voor de gezondheid, als je ze laat liggen voor de verbreding in je genen.( bij een ras met een brede genen pool kan je veel selectiever zijn en kan je de hond met die eigenschappen uitbannen)
zet je bij deze hond een partner tegenover met die eigenschappen wel in orde, dubbel je zeker niet de slechte.
voor een gezonde lijn te behouden moet je ook wel eens uitwijken naar de mindere exemplaren in een ras. zodra je de gezonde basis hebt kan je weer terug pakken om de uniformiteit terug te brengen.
slechte eigenschappen met een gezondheidsbedreiging voor de voortgang van je ras moeten ten alle tijden worden vermeden.
als voorbeeld van een ras waar dat is gebeurt is bv. de Bedlington terrier.
om de koperstapeling te kunnen uitbannen. heeft het ras veel van de genen verloren. de ziekte is daardoor zo goed als verdwenen, maar ook dit ras had op een gegeven moment nieuw bloed nodig om het gezond te houden. want de tol voor het verdrijven van de ziekte, had als gevolg dat de genenpool heel erg klein is geworden.
in ieder klein ras moet je op en geven moment uitwijken naar een soortgelijk ras. de vernieuwing van bloed zorgt ervoor dat het gezonder kan blijven, maar een groot nadeel is het typeverlies.
bij brakken rassen is dit in het verleden veel gebeurd.
Ik heb er hier ook 2 rondlopen van haar 
