Ik vind dat je wel kan spreken van teveel hond bij sommige honden. Wuilus was echt veel hond, kan er niet meer van maken. Dat was een hond die echt onder controle moest staan. Ik moest haar altijd bij me houden en zeer goed leren luisteren. Ze was superlief, daar gaat het niet om. Maar als iemand ineens ergens op de grond ging stampen, Martijns vader bv die ze best goed kende, dan werd ze wel giftig. Geen gestamp in HAAR huis.
Verder was ze heel beschermend naar mij toe en als iemand de weg wilde vragen in het donker moest ik meteen graaien naar de hond en haar eerst laten weten dat het goed was. Deed ik dat niet dan werd ze best wel link.
Ik vind dus dat er wel degelijk meer en minder hond bestaat. Je kiest er bewust voor en als zo'n "veel hond" ergens zit waar ze niet met zulke honden kunnen omgaan is het vragen om problemen.
Als ik te beroerd was om op te letten of om haar teveel vrijheid te geven dan was ze er denk ik niet eens meer geweest
Dat naast het feit dat ze absoluut niet bij teven kon en ook geen teven in haar buurt kon verdragen. Ga er maar aan staan bij een hond van in haar top meer dan 40 kilo die alles ziet en hoort.

Ik zeg niet dat dat knap van mij was oid maar ik moest wel behoorlijk wat moeite doen en mijn leven echt anders inrichten anders kon ze er niet zijn
Dapper en Cleo zijn veel makkelijker. Meer hond betekend voor mij zeker ook niet beter oid. Eerder lastiger en veel meer werk en verantwoordelijkheid. Ik vind niet los kunnen, jagen of bv vechten met andere honden totaal niet in verhouding staan met extreme beschermdrift en bv hele dominante inslag binnen het gezin en naar de baas. Dat laatste vind ik van totaal andere orde en dat maakt voor mij een hond "meer hond". Die honden vragen iets anders dan gewoon niet loslaten of bij honden weghouden. Je kan moeilijk je hond bij mensen weghouden en andersom.
