Het HondenForum

Ik ben benieuwd hoe andere mensen hier tegenaan kijken.
Als ik straks de pup heb, zal ik m als mijn kind beschouwen. Ik heb zelf geen kinderen en heb wel het idee dat als je wel kinderen hebt, dat anders ziet als iemand zonder kinderen. Klopt dat?

ik heb geen kinderen. wel 2 honden die met alle liefde en toewijding die ik heb als honden behandeld worden. ik zorg er heel goed voor dat ik er alles aan doe ze niet als kind te behandelen. dat zou de hond niet waardig zijn

Ik zie Bram niet als mijn kind. Ik wil namelijk helemaal geen kinderen, dat is een bewuste keuze. Honden daarentegen vind ik wel helemaal geweldig

ze hebben een eigen plaats,
en hoewel heel speciaal,(ik zou bijna alles voor ze doen) zou ik die druk niet op ze willen leggen

Nee, ik zie de honden ook niet als mijn kinderen.
Wel als mijn beste vriendjes waar ik graag zo goed mogelijk voor wil zorgen. Maar het zijn wel honden. Hele, hele belangrijke honden voor mij, maar wel honden, geen kinderen.

Ik verzorg mijn 3 kinderen en 6 honden met alle liefde en toewijding die ik in me heb, en er is natuurlijk verschil hoeveel ik ook van mijn honden houd.
Toen Merle puppen kreeg werd ik door verschillende mensen aangesproken als "oma". Kijk, dat gaat weer wat te ver he :N:

Moet er wel bij zeggen dat ik soms meer vreugde beleef aan mijn honden dan aan mijn kinderen (pubers). Mijn honden zijn altijd blij als ze me zien.

Wij hebben ook geen kinderen, maar ik zou het een hond nooit willen aandoen om als plaatsvervangend kind te moeten fungeren
Het is een hond, en die wil hondendingen doen. Ik vind het leuk om een hond een prettig leven te bezorgen op basis van zijn hondse behoeften. En dat zou ik met een kind ook hebben, maar ik haal ze niet door elkaar. Dat zou niet eerlijk zijn

Laat ik het zo vertellen. Deze hond is als een kind voor me. Als pup zijnde was ik altijd onwijs zenuwachtig en hing ik bijna iedere (werk) pauze aan de lijn toen ze nog pup was. Echter ik behandel haar als hond en zou er niet aan moeten denken om die hond met bijvoorbeeld een lepeltje te gaan zitten voeren zeg!

Een hond is en blijft een dier en zo behandel ik ze ook. Maar ze komen niets te kort, en mogen heeeeeeeeeeeel veel.
Maggie

Ik heb geen kinderen maar zie mijn honden ook absoluut niet als mijn kinderen hoor. Het zijn mijn honden, punt!

Nee, het zijn mijn honden. Het mag natuurlijk wel duidelijk zijn dat er ontzéttend veel van ze gehouden wordt. Dat dan weer wel

ik zie mijn honden als kinderen, zeker met evenveel liefde, alleen behandel ik ze toch net ff anders

Gaia schreef:Laat ik het zo vertellen. Deze hond is als een kind voor me.

Zo bedoel ik het eigenlijk ook. Natuurlijk is een hond een dier en heeft een hond hele andere behoeftes als een kind, maar dat is logisch.
Je hebt ook mensen die hun hond aankleden en dergelijke en ik zag laatst een docu over China waarin ze honden met elkaar in het huwelijk lieten treden en een speciale jacuzzi hadden voor baasjes en hun honden. Dat gaat me echt veeeeeeels te ver..... Je moet een hond wel behandelen als een hond.
En het is ook absoluut niet de bedoeling dat een hond iets plaatsvervangend is voor een kind.
Ik denk er nu niet zo over na om kinderen te nemen, maar mijn toekomstige hond gaat wel ontzettend veel voor mij betekenen.

Mireillevdw schreef:

Gaia schreef:Laat ik het zo vertellen. Deze hond is als een kind voor me.

Zo bedoel ik het eigenlijk ook. Natuurlijk is een hond een dier en heeft een hond hele andere behoeftes als een kind, maar dat is logisch.
Je hebt ook mensen die hun hond aankleden en dergelijke en ik zag laatst een docu over China waarin ze honden met elkaar in het huwelijk lieten treden en een speciale jacuzzi hadden voor baasjes en hun honden. Dat gaat me echt veeeeeeels te ver..... Je moet een hond wel behandelen als een hond.
En het is ook absoluut niet de bedoeling dat een hond iets plaatsvervangend is voor een kind.
Ik denk er nu niet zo over na om kinderen te nemen, maar mijn toekomstige hond gaat wel ontzettend veel voor mij betekenen.

En dat doet Gaia dus ook voor mij, maar ik zal en blijf haar behandelen als een hond. Bedoel speciale jacuzzi en kleren hoef ik echt niet mee aan te komen hoor. Behalve dat het gevoelsmatig dus al niet goed zit wat dat aangaat, zal mijn vriendin me rond uit, uitlachen.

Ik vind dat wel een lastige.
Ik stel me namelijk wel zo voor dat ze net zo belangrijk voor me zijn als dat een kind zou zijn.
Ik ga voor ze door het vuur.

Wat dan weer niet wil zeggen dat ze geen hond mogen zijn.
Ik denk dat het een het ander niet hoeft uit te sluiten.

Er zijn hier mensen die hun hond absoluut niet als kind zien maar wel gebruik maken bijvoorbeeld van dagopvang en oppas.
Dus ik vind het een beetje een wazig gebied, je hond als kind zien, niet perse goed of fout.

En iedereen heeft z'n eigen ideeen erover wat een hond als kind zien inhoudt.
Een hond aankleden, met de hand voeren en niet vies laten worden heeft mijn inziens daar niets mee te maken, dat is gewoon betuttelend gedrag.

Het zijn twee heel verschillende, een kind en een hond, maar toch ook met veel gelijkenissen.

Ik ben stapelgek met mijn honden ( en katten ), maar ze zijn niet te vergelijken met mijn kinderen. En dat is waarschijnlijk maar goed ook.

Inge schreef:Ik heb geen kinderen maar zie mijn honden ook absoluut niet als mijn kinderen hoor. Het zijn mijn honden, punt!

Zo denk ik er ook over.

Nee,maar er werd van de week wel gezegd,.......omdat ik vind dat ik met Banjer een"speciale"band heb,dat komt omdat je kinderen nu groter zijn

Die vraag krijg ik best vaak.
Wij kiezen ook bewust niet voor kinderen.
'Ja, je hebt je honden hé.'

M'n honden zijn m'n honden. We gaan er voor door het vuur, maar het zijn en blijven honden. Gewoon een hobby, iets wat we allebei ontzettend leuk vinden. Ze zijn wel m'n allesjes, maar geen kinderen.
Een hond wil ook gewoon gewoon als hond behandeld worden, niet als een mensenkind.

Als ik kinderen had gewild, had gehad, had er hier nog een hond rond gelopen, of meer.

Suuz schreef:
En iedereen heeft z'n eigen ideeen erover wat een hond als kind zien inhoudt.

Precies. Dat vraag ik me dan ook weleens af.

Wij hebben zelf geen kinderen dus ik heb geen vergelijk. Daarbij zijn dus meteen mijn dieren "mijn kinderen" hoewel ik ze niet zo betuttel als je met een echt kind zou doen.

Als ik een kind zou hebben, was dat waarschijnlijk het belangrijkste in mijn leven. Ik heb geen kind, maar wel een hond, die voor mij op nummer 1 komt.
Ik doe niets zonder dat ik daarbij aan Sjon denk; is hij niet te lang alleen, kan hij wel mee op vakantie etc etc..

Maar om dat gelijk met kinderen te vergelijken... Neuh.
Ik heb nog altijd liever 100 honden dan 1 kind om me heen.

Eigenlijk gaat het weer nergens over want het is toch ook logisch dat een hond een hond is en een kind een kind

Suuz schreef:Eigenlijk gaat het weer nergens over want het is toch ook logisch dat een hond een hond is en een kind een kind

Na weet ik hoe veel jaar hondenforum,raken de onderwerpen op. Dan moet er toch iets verzonnen worden?

Suuz schreef:Ik vind dat wel een lastige.
Ik stel me namelijk wel zo voor dat ze net zo belangrijk voor me zijn als dat een kind zou zijn.
Ik ga voor ze door het vuur.

Wat dan weer niet wil zeggen dat ze geen hond mogen zijn.
Ik denk dat het een het ander niet hoeft uit te sluiten.

Er zijn hier mensen die hun hond absoluut niet als kind zien maar wel gebruik maken bijvoorbeeld van dagopvang en oppas.
Dus ik vind het een beetje een wazig gebied, je hond als kind zien, niet perse goed of fout.

En iedereen heeft z'n eigen ideeen erover wat een hond als kind zien inhoudt.
Een hond aankleden, met de hand voeren en niet vies laten worden heeft mijn inziens daar niets mee te maken, dat is gewoon betuttelend gedrag.

Het zijn twee heel verschillende, een kind en een hond, maar toch ook met veel gelijkenissen.

Hier ben ik het helemaal mee eens.
Wij hebben (niet bewust) voor geen kinderen "gekozen" en ik denk dat onze honden zeker voor mij wel een beetje een verzachting zijn voor het niet hebben van kinderen. Maar het zijn en blijven honden, waar ik zielsveel van hou en die ik probeer het beste te geven wat mogelijk is in hun leven, iets dat ik met kinderen ook zou doen als ik die zou hebben. Maar honden blijven honden en worden hier ook niet als kind behandeld.

Ik vind het eigenlijk zelfs redelijk irritant als mensen veronderstellen dat voor mij mijn honden zo'n beetje gelijkgesteld kunnen worden met kinderen, zo van: ach je hebt geen kinderen, maar je hebt toch honden, dat zijn dan toch je kinderen. Alsof ze een plaatsvervanger zijn voor kinderen. Nou echt niet hoor. Het heeft er helemaal niks mee te maken.

eefje_ates schreef:

Suuz schreef:Eigenlijk gaat het weer nergens over want het is toch ook logisch dat een hond een hond is en een kind een kind

Na weet ik hoe veel jaar hondenforum,raken de onderwerpen op. Dan moet er toch iets verzonnen worden?

Ik zat heel hard te denk hoe ik het 't beste uit kon leggen maar toen dacht ik later waarom ook eigenlijk

LongFields schreef:

Suuz schreef:Ik vind dat wel een lastige.
Ik stel me namelijk wel zo voor dat ze net zo belangrijk voor me zijn als dat een kind zou zijn.
Ik ga voor ze door het vuur.

Wat dan weer niet wil zeggen dat ze geen hond mogen zijn.
Ik denk dat het een het ander niet hoeft uit te sluiten.

Er zijn hier mensen die hun hond absoluut niet als kind zien maar wel gebruik maken bijvoorbeeld van dagopvang en oppas.
Dus ik vind het een beetje een wazig gebied, je hond als kind zien, niet perse goed of fout.

En iedereen heeft z'n eigen ideeen erover wat een hond als kind zien inhoudt.
Een hond aankleden, met de hand voeren en niet vies laten worden heeft mijn inziens daar niets mee te maken, dat is gewoon betuttelend gedrag.

Het zijn twee heel verschillende, een kind en een hond, maar toch ook met veel gelijkenissen.

Hier ben ik het helemaal mee eens.
Wij hebben (niet bewust) voor geen kinderen "gekozen" en ik denk dat onze honden zeker voor mij wel een beetje een verzachting zijn voor het niet hebben van kinderen. Maar het zijn en blijven honden, waar ik zielsveel van hou en die ik probeer het beste te geven wat mogelijk is in hun leven, iets dat ik met kinderen ook zou doen als ik die zou hebben. Maar honden blijven honden en worden hier ook niet als kind behandeld.

Dat is mooi, hoef ik het niet te typen

Ben het dus met bovenstaande twee reacties eens.
Ik hou gigantisch veel van ze, heb zelf geen kinderen en mijn honden 'vangen' dat best wel op.
Dat betekent echter niet dat ik ze als kind behandel, maar wel dat het 'mijn kindjes' zijn (zo ongeveer).

Suuz schreef:

eefje_ates schreef:

Suuz schreef:Eigenlijk gaat het weer nergens over want het is toch ook logisch dat een hond een hond is en een kind een kind

Na weet ik hoe veel jaar hondenforum,raken de onderwerpen op. Dan moet er toch iets verzonnen worden?

Ik zat heel hard te denk hoe ik het 't beste uit kon leggen maar toen dacht ik later waarom ook eigenlijk

Dat heb ik ook wel eens. :N:

En hier heb ik zelf 2 kinderen,en die worden totaal anders behandend als de hond,die hoeven de bench niet in,gaan niet aan de lijn en ze hoeven van mij geen Barf te eten. Ates hoeft daarin tegen ook niet om half 8 op bed te liggen. Nee, hier is de hond een hond. Maar wel een hond die heel veel liefde een aandacht krijgt.

Caro. schreef:Ik hou gigantisch veel van ze, heb zelf geen kinderen en mijn honden 'vangen' dat best wel op.

Wat ze voor mij "opvangen" is puur het voldoen aan de behoefte ergens voor te kunnen zorgen. Maar voor mij zit er een heel erg groot heel wezenlijk verschil met kinderen: bij kinderen heb je de hoop dat je ze iets kunt meegeven waarop zij zelf de rest van hun leven kunnen gaan bouwen, met hun eigen inzichten, keuzes en fouten. Je houdt zielsveel van ze, maar ze gaan straks hun eigen weg (of dat hoop je tenminste). Bij een hond ligt dat toch wat anders

Caro. schreef: Dat betekent echter niet dat ik ze als kind behandel, maar wel dat het 'mijn kindjes' zijn (zo ongeveer).

Yep, exact mijn gevoel.