castratie ter voorkoming van problemen?

[~Suzanne~]

Mijn beleving: nonsens!!

Suzanne

[Moos]

Ik denk dat er wel een kern van waarheid in zit. Er wordt inderdaad gezegd dat castratie voor dit soort gedrag op latere leeftijd niet altijd even veel nut heeft omdat het gedrag al ingesleten is.

Alleen op latere leeftijd is natuurlijk op latere leeftijd, en niet met 1 jaar oud al ofzo.
Verder gaat de da voorbij aan andere manieren om dat gedrag in de kiem te smoren, en ook aan het feit dat gecastreerde reuen ook de pineut kunnen zijn bij andere honden.

[Daisy@]

Het zal misschien best waar zijn. Maar het zou voor mij geen reden zijn om m'n hond te laten helpen.

Spike is op z'n 6e gecastreerd, om medische reden. Maar hij is totaal niet veranderd wat zijn gedrag betreft. Had het ook niet verwacht, het gedrag naar andere reuen zit er zo in gesleten.

Daarvoor was hij al wel aan het veranderen doordat ik vol ben blijven houden dat hij naar me toe moest komen als ik riep als er een andere hond aan kwam.
En dát is iets wat ik dan liever doe dan hem laten helpen.

[Zoek stok!]

Ik denk dat daar wel een kern van waarheid in zit. In de zin dat castratie vanwege gedrag naar andere reuen op latere leeftijd niet meer zo'n zin heeft. Het gedrag is dan idd al zo ingebakken dat het verlies van de ballen niet meer zoveel uitmaakt. Maar dit geldt dan wel alleen voor echt machogedrag en niet voor angstagressie, voor dat laatste zou weleens kunnen gelden dat het gedrag erger wordt door castratie.

Zou hier geen onderzoek naar gedaan zijn?

Overigens vind ik ook dat mensen een hond al heel snel dominant vinden en dat heeft ook direct zo'n vieze smaak. Ik zie me nog bij de dierenarts zitten met Bram. Die moest hoognodig gecastreerd worden toen hij negen maanden was, veeeeel te dominant.

[Marjoleine]

Toevallig vertelde mijn DA van de week dat ze gemiddeld 3 honden per jaar inslapen vanwege agressie en dat het altijd reuen zijn.
De afgelopen jaren zat er ook elk jaar minimaal één Jack Hussel bij trouwens, maar dat is weliswaar triest, maar niet verwonderlijk vind ik.

Ze zei verder dat ze soms, afhankelijk van het soort mensen, al heel vroeg castratie aanraadt en zei erbij dat dat dan echt onder de 6-7 maanden moet, omdat dan de geslachtsrijpheid en daarmee het geslachtsbesef nog niet op gang is gekomen.

Ze vertelde heel specifiek dat ze niet naar het ras kijkt maar naar de baas.
Omdat het volgens haar dus vooral aan de baas ligt en diens capaciteiten, of het wel of niet fout gaat. En dat er dus gevallen zijn waarin je dat beter voor kunt zijn.

En persoonlijk denk ik dat ze daar wel een punt heeft.

[Moos]

Toevallig vertelde mijn DA van de week dat ze gemiddeld 3 honden per jaar inslapen vanwege agressie en dat het altijd reuen zijn.
De afgelopen jaren zat er ook elk jaar minimaal één Jack Hussel bij trouwens, maar dat is weliswaar triest, maar niet verwonderlijk vind ik.

Ze zei verder dat ze soms, afhankelijk van het soort mensen, al heel vroeg castratie aanraadt en zei erbij dat dat dan echt onder de 6-7 maanden moet, omdat dan de geslachtsrijpheid en daarmee het geslachtsbesef nog niet op gang is gekomen.

Ze vertelde heel specifiek dat ze niet naar het ras kijkt maar naar de baas.
Omdat het volgens haar dus vooral aan de baas ligt en diens capaciteiten, of het wel of niet fout gaat. En dat er dus gevallen zijn waarin je dat beter voor kunt zijn.

En persoonlijk denk ik dat ze daar wel een punt heeft.

Ja, dat denk ik ook wel....helaas

[Marie-Josée]

Ja ik ben het daar wel mee eens, als het gedrag eenmaal tussen de oortjes zit helpt castreren niet meer.Maar dan zou ik een teef nemen ipv mijn hond standaard te laten castreren.

[saffie]

De reuen die ik ken die heel vroeg gecastreerd zijn (rond zes maanden) zijn ontzettend makkelijk met andere reuen en doen niet aan macho-gedrag. Boy ziet zo'n vroeg gecastreerde reu ook echt als een 'hetje', of als een teef.

Maar ik zou het zelf niet kunnen, ook al kan ik niet goed overweg met macho-gedrag. Het is voor mij een reden om bij een reu dan eerder weer voor een volwassen hond te gaan.

[Rosita Compagner]

Toevallig vertelde mijn DA van de week dat ze gemiddeld 3 honden per jaar inslapen vanwege agressie en dat het altijd reuen zijn.
De afgelopen jaren zat er ook elk jaar minimaal één Jack Hussel bij trouwens, maar dat is weliswaar triest, maar niet verwonderlijk vind ik.

Ze zei verder dat ze soms, afhankelijk van het soort mensen, al heel vroeg castratie aanraadt en zei erbij dat dat dan echt onder de 6-7 maanden moet, omdat dan de geslachtsrijpheid en daarmee het geslachtsbesef nog niet op gang is gekomen.

Ze vertelde heel specifiek dat ze niet naar het ras kijkt maar naar de baas.
Omdat het volgens haar dus vooral aan de baas ligt en diens capaciteiten, of het wel of niet fout gaat. En dat er dus gevallen zijn waarin je dat beter voor kunt zijn.

En persoonlijk denk ik dat ze daar wel een punt heeft.

Ze laten toch ook niet die hulphonden voor niks castreren op die leeftijd. Ook daar wordt naar de gebruiker gekeken, de gemiddelde van een hond afhankelijke gehandicapte kan nu eenmaal niet een reu met spatjes in het gareel houden.

Eerlijk gezegd vind ik dat maar heel weinig mensen dat kunnen dus misschien moet er maar gewoon veel meer gecastreerd worden. Als ik hier naar mijn volle reuen (3) en jong gecastreerde (1) kijk, dan moeten de volle reuen altijd even kijken, voelen en testen hoe sterk een tegenliggende reu in zijn schoenen staat. De castraat gaat er vele malen neutraler naartoe, hij hoeft zich niet te bewijzen? Waar loop je als gewone huishondeneigenaar nu liever mee? Eentje die de spanning zoekt of de neutraal vriendelijke.

[Mit]

Het zal ongetwijfeld kloppen. Maar als je een ras hebt waarvan al bekend is dat ze moeilijk zijn met andere honden en je castreert alleen om die reden dan ben je wat mij betreft gewoon dom bezig.
Onze Dogo is ook gecastreerd, niet vanwege zijn gedrag naar anderen. Dogo's zijn vaak moeilijk met soortgenoten en inderdaad, ook na de castratie is meneer niet te harden met anderen.
Dus het lost echt niet alles op

[Jeannet]

Ik denk ook wel dat er een kern van waarheid in zit. Ik heb ook een reu gehad welke helemaal geil was op loopse teefjes en zeer dominant naar andere honden.
Ik heb hem chemisch laten castreren toen hij 7 jaar was, maar het gedrag was er al zo ingeslopen dat hij er absoluut niet veranderde van gedrag. Ik heb hem daarna ook niet echt laten castreren, omdat dat volgens mij geen enkel effect meer zou hebben.
Ik denk als ik hem had laten castreren toen hij nog jong was, zijn gedrag naar andere honden toch wel wat prettiger zou zijn.Bij Thomas was het namelijk echt machogedrag en geen angstagressie.

Combinatie baas/hond was misschien ook niet optimaal. Ik was 15 toen ik hem kreeg en mijn eerste hond. Thomas was een maand of zeven, midden in de pubertijd. En Thomas was een hond die sowiezo al graag achter zijn neus na mocht lopen, een kruising Beagle. Tel alles maar bij elkaar op
Zolang er geen loopse teefjes of andere grote reuen in de buurt waren, was het een schat van een hond en luisterde hij goed. Ik heb 14 1/2 jaar heel veel plezier aan deze hond gehad

[Marjoleine]

Achteraf heeft het gewoon geen zin meer, castreren. Althans niet wat gedrag betreft.

Hier woont een gezin dat sociaal zwak is, zowel ouders als een van de twee kinderen zijn zwakbegaafd. Hebben begeleiding en alles.
Tweede kind is normaal begaafd maar pas negen.

Die hebben sinds twee jaar een stabijna, en die is op 5 maanden gecastreerd.
En ik vind dat héél verstandig, dat de dierenarts dat geadviseerd heeft.

We leven in een vrij land, en dit soort gevallen wordt anders een groot drama.

[Mit]

dus misschien moet er maar gewoon veel meer gecastreerd worden. Als ik hier naar mijn volle reuen (3) en jong gecastreerde (1) kijk, dan moeten de volle reuen altijd even kijken, voelen en testen hoe sterk een tegenliggende reu in zijn schoenen staat. De castraat gaat er vele malen neutraler naartoe, hij hoeft zich niet te bewijzen? Waar loop je als gewone huishondeneigenaar nu liever mee? Eentje die de spanning zoekt of de neutraal vriendelijke.

Ik heb neutraal vriendelijke reuen. Die het gevecht helemaal niet opzoeken.
Toch zijn ze geen van beiden gecastreerd.
Als je niet houdt van een reu met veel praats moet je denk ik eerder naar je raskeuze kijken dan naar of er al dan niet ballen aan hangen.

Maar ja, veel mensen willen graag een stoere hond en gaan dan zaniken als ie het gaat uitzoeken met andere reuen.

Precies! Dat vind ik dus gewoon idioot...Als je een Dogo/Stafford/watdanook neemt en je leest al in de rasbeschrijving nota bene dat ze erom bekend staan vaak slecht met anderen te kunnen dan heb je imo te makkelijk gedacht of te slecht ingelezen als je dan gaat castreren omdat ie nogal dominant is en slecht met anderen gaat...

Enige waar ik het niet mee eens ben is dat men stoere honden wil en dan gaat zaniken. Tuurlijk, zie hierboven, het is gewoon ignorant als je met zo'n ras gaat castreren omdat ie niet met Bonzo van de buren kan.
Maar dat je af en toe weleens flink de balen hebt als zo'n hond wéér krijsend in die lijn hangt, dat snap ik maar al te goed.
Alleen: Je-wist-het-van-tevoren....

[Mit]

Het zal ongetwijfeld kloppen. Maar als je een ras hebt waarvan al bekend is dat ze moeilijk zijn met andere honden en je castreert alleen om die reden dan ben je wat mij betreft gewoon dom bezig.
Onze Dogo is ook gecastreerd, niet vanwege zijn gedrag naar anderen. Dogo's zijn vaak moeilijk met soortgenoten en inderdaad, ook na de castratie is meneer niet te harden met anderen.
Dus het lost echt niet alles op

jamaar, is hij niet juist een bewijs van deze stelling? hoe oud was hij bij de castratie?

Hoe bedoel je dat? Hij niet niet gecastreerd vanwege het gedrag he
We hebben hem laten castreren omdat hij continu extreem reageerde op teven, dus kwijlen, janken en hij vermagerde vreselijk.
Hij was ruim 3 toen hij werd gecastreerd en we hebben ook nooit voor ogen gehad dat dat zijn gedrag zou verbeteren. Hij reageert niet meer op teven en is weer prima op gewicht, maar is nog steeds een haaibaai

[Mit]

Oh ik snap je Inge. Ja dan is hij een bewijs. Als hij was gecastreerd met 6 maanden was ie misschien niet zo moeilijk met anderen geweest.
Maar dat is het punt waarop ik afhaak, tuurlijk kan je het doen om je hond makkelijker te maken. Maar in ons geval: Een Dogo is niet sociaal met anderen, dat staat vetgedrukt in de rasbeschrijving. En dan zou ik het dus hypocriet hebben gevonden (toen was ik zn baas nog niet) als Lars had gezegd: Ik castreer hem met 6 maanden dan blijft ie zacht.
Dan had hij een ander ras moeten kiezen.

[blondie]

Wat Rosita zegt is wel waar sommige ongecastreerden testen gelijk de ander af met de nodige spanningen.. daarom dus altijd maar mijn hond terug bij me roepen en even het lijntje eraan als de andere baas toch zijn hond laat komen.. voorkom je een hoop herrie mee..
Castreren voor het gedrag raadde mijn da af, hij is nu 6 1/2 en best een trotse hond.. door castratie gaan ze anders ruiken voor honden (of is dat een fabel) met het risico dat andere reuen directer onder de staart willen gaan snuffen... iets wat hij nu echt niet zo maar accepteerd..
Het loopt wel relaxter met een stabiele hond die bijna nooit mot maakt, maar goed het is nu eenmaal zo en ik speel er op in, ben blij dat hij gewoon goed luistert en ben gek op m

En als men standaard reuen gaat castreren.. dan komen er noooooit meer puppies

[S@ndr@]

Baco is om die reden gecastreerd, hij was 18 maanden en inderdaad, de scherpe randjes zijn eraf bij hem
wil niet zeggen dat hij met alle honden door een deur kan, maar wel met 9 van de 10

de castratie is in overleg met een GT gedaan, ik zal er gelijk bijzeggen,dat ik dat nu niet zo snel meer zou doen als het aangeradenzou worden.
het heeft voor Baco nadelige gevolgen gehad voor de spiermassa, en die heeft hij met zijn handicap nu net heel hard nodig
hij heeft overigens geen last met andere reuen die erop willlen

[Carmen]

Ik denk wel dat in veel gevallen de scherpe kantjes eraf gaan, maar ik zie dat als bijwerking als je bv om medische redenen je goed opgevoede hond castreerd. Castratie lost geen hondagressie op en is dus geen middel om hiervoor in te zetten.

[Caro.]

Ik geloof dat zeker wel.

Ik heb hier een absolute etter tegen andere reuen lopen. Ongecastreerd.... ik heb hem wat gedreigd dat zijn ballen eraf gingen als hij niet heel snel normaal ging doen
Bij hem is het alleen tegen reuen gericht, puur macho/hormoongedrag en je weet nooit iets helemaal zeker natuurlijk, maar ik heb wel een heel sterk vemoeden dat als hij rond de leeftijd van één jaar gecastreerd was geweest, dit gedrag veel minder sterk tot ontwikkeling was gekomen.

Raskeuze.... ja tuurlijk, bij een Rottweiler of iets dergelijks verwacht je het. Niet bij een behaarde nakerd

Toch hebben wij er heel bewust voor gekozen hem niet te laten castreren, alhoewel het zweet me soms echt uitbreekt als hij weer tekeer gaat.
Ten eerste vind ik het iets vreselijks: Moritz hebben we laten castreren en ik vergeet nooit meer hoe ik me voelde toen hij thuiskwam zonder ballen Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen als het niet medisch noodzakelijk is.
Ten tweede, ben ik bang dat er ellende tussen Kaya en Puchu gaat komen als Puch geen volle reu meer is. Tussen Moritz en Kaya waren nooit problemen, maar Moritz had dan ook een heel ander karakter én was hier al toen Kaya pas 9 maanden was.

Dus nee, geen castratie hier..... maar eerlijk gezegd had ik het wellicht bij dit enorme macho/hormoongedrag bij een ander misschien wel aangeraden.
In januari wordt ons schattige ettertje (waar ik echt wel helemaal stapel op ben hoor, ondanks dat ik hier soms over mopper) alweer 2 jaar en ik vrees dat het gedrag inderdaad inmiddels ingesleten is en castratie nu niet veel meer uit zal maken.

[Caro.]

Ik denk wel dat in veel gevallen de scherpe kantjes eraf gaan, maar ik zie dat als bijwerking als je bv om medische redenen je goed opgevoede hond castreerd. Castratie lost geen hondagressie op en is dus geen middel om hiervoor in te zetten.

Hondagressie is ook weer net wat anders dat het echte macho-gedrag van reu naar reu.
Ik zou Puchu ook niet agressief willen noemen, hij heeft nooit echt gevochten. Het is puur intimideren wat hij doet naar andere reuen. En enorm uitvallen aan de lijn.
Loopt hij los, dan is hij al een stuk milder, maar wil 8 van de 10 reuen wel domineren. Er is praktisch nooit sprake van een ontspannen ontmoeting met een andere reu, uitgezonderd dan een paar goede bekende reuen en af en toe een gecastreerde reu.

[Zoek stok!]

Als je niet houdt van een reu met veel praats moet je denk ik eerder naar je raskeuze kijken dan naar of er al dan niet ballen aan hangen.

Ik denk dat een beetje patsen bij alle rassen wel voorkomt. Ook bij die Koningspoedel Maar je hebt absoluut gelijk dat je het bij bepaalde rassen wel meer kunt verwachten dan bij andere. Als je je JR reu met een half jaar laat castreren omdat hij zo macho wordt, krab ik me toch wel even achter de oren (hetzelfde geldt ook voor Kooikers trouwens).

[Zoek stok!]

Ik denk wel dat in veel gevallen de scherpe kantjes eraf gaan, maar ik zie dat als bijwerking als je bv om medische redenen je goed opgevoede hond castreerd. Castratie lost geen hondagressie op en is dus geen middel om hiervoor in te zetten.

Hondagressie is ook weer net wat anders dat het echte macho-gedrag van reu naar reu.
Ik zou Puchu ook niet agressief willen noemen, hij heeft nooit echt gevochten. Het is puur intimideren wat hij doet naar andere reuen. En enorm uitvallen aan de lijn.
Loopt hij los, dan is hij al een stuk milder, maar wil 8 van de 10 reuen wel domineren. Er is praktisch nooit sprake van een ontspannen ontmoeting met een andere reu, uitgezonderd dan een paar goede bekende reuen en af en toe een gecastreerde reu.

Ik denk dat het zeker meer ontspannen was gegaan voor Puchu. Intacte reuen zouden immers heel anders naar hem reageren. Ik zie direct aan Brams houding of we een intacte reu of een castraat tegenkomen. Bij onbekende intacte reuen is er altijd een bepaalde mate van spanning. Aan de andere kant zijn veel teven juist weer een stuk leuker tegen reuen met ballen

[Zoek stok!]

Aan de andere kant zijn veel teven juist weer een stuk leuker tegen reuen met ballen

en of . als je hier sette in je nek wil als reu moet je er vooral maar je ballen af laten halen .

Die is er niet mee 'geholpen' zoals mensen dat noemen

[Caro.]

Ik denk wel dat in veel gevallen de scherpe kantjes eraf gaan, maar ik zie dat als bijwerking als je bv om medische redenen je goed opgevoede hond castreerd. Castratie lost geen hondagressie op en is dus geen middel om hiervoor in te zetten.

Hondagressie is ook weer net wat anders dat het echte macho-gedrag van reu naar reu.
Ik zou Puchu ook niet agressief willen noemen, hij heeft nooit echt gevochten. Het is puur intimideren wat hij doet naar andere reuen. En enorm uitvallen aan de lijn.
Loopt hij los, dan is hij al een stuk milder, maar wil 8 van de 10 reuen wel domineren. Er is praktisch nooit sprake van een ontspannen ontmoeting met een andere reu, uitgezonderd dan een paar goede bekende reuen en af en toe een gecastreerde reu.

Ik denk dat het zeker meer ontspannen was gegaan voor Puchu. Intacte reuen zouden immers heel anders naar hem reageren. Ik zie direct aan Brams houding of we een intacte reu of een castraat tegenkomen. Bij onbekende intacte reuen is er altijd een bepaalde mate van spanning. Aan de andere kant zijn veel teven juist weer een stuk leuker tegen reuen met ballen

Er is altijd al spanning geweest tussen Puchu en andere reuen. Als pup eigenlijk al en toen is hij nog eens aangevallen door een reu, al vind ik dat ook vaak een 'excuus zoeken' voor huidig gedrag. Want Kaya had die andere reu er toen al heel snel afgewerkt, dus zo'n trauma lijkt me dat niet.
Hij had al van jongs af aan een bepaalde spanning en maakte al rond de 6 maanden een enorm onderscheid tussen reu en teef.

En inderdaad, van teven kan hij alles hebben en doet totaal niets terug. Dat is weer een voordeel

[Marie-Josée]

Als ik had geweten dat Tomas uiteindelijk toch zijn rijbewijs in moest leveren, gewoon omdat hij voortdurend werd aangevallen door vreemde reuen, dan had ik het wel al voor zijn eerste jaar laten doen.Niet vanwege de agressie die uiteindelijk volgde op die aanvallen, want die is hanteerbaar, hij verwondt nooit andere honden.
Langharen zijn in de regel heel makkelijke zachtaardige honden, bij Tomas had ik dit gedrag dan ook niet verwacht

[lieke]

Ik heb Cody laten castreren toen hij 2,5 was. Niet voor zijn gedragsproblemen (al hoopte ik er wel stiekem een beetje op ) maar om zijn gedrag t.o.v. loopse teven en dan met name loopse Gina thuis .
Maar ik moet zeggen dat als ik had geweten hoe ontzettend hij ervan opgeknapt is, had ik het al een jaar eerder gedaan.
Ik heb nu een schat van een hond: lief, zachtaardig, aanhankelijk, rustig én gehoorzaam .
En daarvoor had ik een ontzettend vernielzuchtig, agressief, eenkennig, jaloers en weglopend monster (ik heb echt meerdere keren serieus over herplaatsing gedacht).
En ik heb nooit voor een macho-reu geopteerd. Integendeel, ik heb juist voor de collie gekozen omdat ze lief, gehoorzaam, etc. zijn. Ik heb echt met mijn handen in het haar gezeten. Getraind tot ik (én hij ) er blauw van zagen, afleiding, belonen, fisherdiscs (waar de meiden zich iedere keer een ongeluk van schrokken en hij juist niet! ), alles geprobeerd maar niets hielp.
Nu kan ik met alle vier gewoon los lopen en Cody kan zich heerlijk uitleven met spelen met andere honden i.p.v. altijd maar aan de riem te blijven. En om de vijf minuten komt hij even naar me toe om een knuffel te halen .
Dus hoewel op het forum altijd nogal geageerd wordt tegen castratie, ik ben in ieder geval hartstikke blij met mijn gecastreerde reu!

[laeken]

Ik denk dat castreren zeker dat gewenste effect kan hebben, vooral als je je pup castreert. Maarja, ik vind het niks, een gecastreerde reu. Dus dan maar geen reuen meer als ik geen zin heb in praatjes. Ik vind reuen overigens wel liever tegen mensen dan teefjes of gecastreerde reuen. Weet niet precies waarom maar ze gedragen zich vaak zo tolerant en vriendelijk. Niet zo kattig als teefjes en ook niet zo ongemotiveerd als gecastreerde reuen.

Ik vind het ook zo zonde dat de dikke kop vaak in een smalle hangkop verandert en dat de hele uitstraling verminderd. Het oog wil ook wat bij mij.

[wendy71]

Jakko is gecastreerd vlak voor zijn tweede jaar(medische redenen) maar ik merk nu wel dat ie een stuk relaxter is naar andere reuen toe.
Hij hoeft niet meer zo nodig de confrontatie aan te gaan/ op te zoeken.
Een half jaar na z'n castratie begon z'n gedrag naar reuen toe positief te veranderen.
Loopt toch een stuk relaxter eerlijk gezegd.
Het zal een combinatie zijn van training en uiteindelijk ook de castratie.

Wel zijn de verhoudingen tussen Lola en Jakko wat dichter bij elkaar komen te liggen, wat ook wel logisch is.

[M@scha]

Ik denk dat castreren zeker dat gewenste effect kan hebben, vooral als je je pup castreert. Maarja, ik vind het niks, een gecastreerde reu. Dus dan maar geen reuen meer als ik geen zin heb in praatjes. Ik vind reuen overigens wel liever tegen mensen dan teefjes of gecastreerde reuen. Weet niet precies waarom maar ze gedragen zich vaak zo tolerant en vriendelijk. Niet zo kattig als teefjes en ook niet zo ongemotiveerd als gecastreerde reuen.

Ik vind het ook zo zonde dat de dikke kop vaak in een smalle hangkop verandert en dat de hele uitstraling verminderd. Het oog wil ook wat bij mij.

ligt ook aan de reden denk ik. ik zie je ongemotiveerd schrijven. sam is juist bereikbaarder en gemotiveerder sinds zijn castratie.

hij is weer hond. en daarvoor zaten zijn hormonen hem letterlijk in de weg.

natuurlijk in combi met zijn verbeterde gezondheid, maar ik heb de ingreep pas laten doen toen hij al aan de beterende hand was.

[ranetje]

Vroege castratie zal vast een paar gedragsvoordelen voor de baasjes opleveren.
Maar.....................
Volgens WHGDierenartsen zitten aan vroege castratie ook wel een paar nadelen.
Ik denk dat je dat ook moet meenemen in de overwegingen om wel of niet te castreren en wanneer.