Het terrein in Ranst is supermooi, de organisatie had alles goed geregeld en er was rond de ringen voldoende plaats om lekker te kunnen zitten. Ik had voor onze 3 honden een beachtentje meegenomen zodat ze in ieder geval in de schaduw konden liggen, en de nylon bench. Het viel nog niet mee om met 3 honden en alle spullen bij de ring te geraken, maar gelukkig is dat toch uiteindelijk gelukt.
Het was voor mij echt geweldig om de 3 andere pups weer terug te zien. Beer herkende me gelijk, maar die hadden we natuurlijk onlangs nog gezien. Sting wist het ook nog, maar die ging het meest uit zijn dak toen ik hem meenam de ring in en even gek met hem deed. Toen viel het kwartje helemaal, hij was compleet door het dolle. Sjupi vond mij eerst maar zozo, maar toen zij Eric zag was ze helemaal gek! Die was altijd al extra dol op Eric, en dat was ze dus nog steeds. Ontzettend leuk om te zien was dat, Eric genoot er ook volop van!
Later vandaag of vanavond zal ik de foto's die Eric gemaakt heeft online zetten, daarvoor dus nog even geduld.
Tussen de middag was er nog een demonstratie pakwerk door (o.a.) Troubles, de vader van Nozems laatste pups. Dat was erg mooi en indrukwekkend om te zien.
Hier de resultaten van de LongFields honden:
Babyklasse reuen:
1 VB LongFields Sting
3 VB LongFields Seal (Beer)
Babyklasse teven:
2 VB LongFields Genesis (Tapas)
B LongFields Santana (Sjupi)
Het feit dat bij Beer, Tapas en Sjupi 1 oortje nog niet rechtop stond op het moment dat ze in de ring stonden, heeft bij deze keurmeester zeker invloed gehad. Maar de resultaten mochten er alsnog zijn. Extra trots ben ik natuurlijk op Sting en Arline, die een mooie eerste plaats wisten te behalen bij de reutjes.
Sting moest later tegen het beste teefje uit de babyklasse uitkomen, en na overleg met Arline en Remco heb ik toen met hem in de ring gestaan.
Dat ging, net als in de gewone keuring met Arline, heel erg goed en Sting zette zijn beste beentje voor.
De keurmeester koos hem als beste Laekense baby, en als beloning voor deze prestatie kreeg hij een leuk sjorspeeltje, en de eigenaren Arline en Remco een gouden medaille in een doosje met de vermelding "Beste Laekense Baby". Een leuk begin voor de verzameling Arline!

Sjefke heeft in de veteranenklasse ook meegedaan, helaas was zij de enige Laekense in die klasse dus werd ze automatisch "Beste Laekense Veteraan" maar ik heb genoten van de manier waarop ze nu nog steeds in de ring staat, ze vindt het tegenwoordig veel leuker dan vroeger. Ze geniet echt van het moment, samen met mij zonder haar dochter of kleindochter erbij en alle belangstelling die eventjes naar haar uitgaat.
Haar gangwerk was zoals altijd weer geweldig, ik had nog wel veel meer rondjes willen draven om dat te laten zien maar dat was niet nodig. ;o)

Ook Sjefke kreeg een prachtig keurverslag.
Ik zal de keurverslagen van Tapas en Sjefke hier even neerzetten, misschien leuk ze even te lezen.
Tapas:
4 maand (nou ja, dat klopt dus niet, 16 weken is in Nederland géén 4 maanden, in België blijkbaar wel!

2 Veel Belovend
Sjefke:
9,5 jaar (hier naar beneden afgerond, ik had toch echt gezegd 9 jaar en 8 maanden

1 Uitmuntend
Nou, daar ben ik in beide gevallen heel erg trots op!
We hebben voordat de erering begon eerst nog foto's gemaakt van de 4 pups met Nozem en Sjefke. Daarna heb ik de eigenaresse van LongFields Fenna Forte dei Marmi, die met haar pups en jonge hond ook supergoede resultaten heeft bereikt op de Jonge Honden dag, gevraagd haar pups en honden er ook even bij te halen zodat Sjefke met 2 dochters en 7 kleinkinderen op de foto kon worden gezet.
In de erering bij de babyklasse heeft Sting voor de derde keer heel goed zijn best gedaan, maar helaas werd de beste Baby in Show de Tervuerense. Ik begreep van mensen die langs de ring stonden (ik stond zelf in de ring om Sting voor te brengen) dat de beide keurmeesters lang twijfelden tussen de Tervuerense en de Laekense, maar het verbaasde mij niet dat er een langhaar aan het langste eind trok. Het was ook een erg mooie pup, het Tervuertje.
In de Veteranenklasse won de Groenendaeler, maar Sjefke was voor mij gewoon de winnaar, ze stond daar weer zó trots en er was geen veteraan die zo mooi draafde als zij. Puh!

En toen kwam er een einde aan deze gezellige dag. Iedereen was verkleurd door de zon, rozig en gaar, dus we zijn niet langer gebleven en gingen allemaal lekker op huis aan. Wij zijn onderweg nog even gestopt om wat te eten, en waren om een uur of half 9 weer thuis.
Het was trouwens wel grappig, want de eigenaar van Arvik (reu die ik voor Sjefke gebruikt heb in 2006) was even komen kijken, en hij vroeg me wat ik aan de mensen gaf om hen over te halen om met hun LongFields honden op show te komen! Het valt blijkbaar op dat de nieuwe eigenaren van mijn pups zo enthousiast zijn en met hun pups een keer naar show willen komen.