Het HondenForum

Het heeft heel wat bloed, zweet en tranen gekost.... maar ik durf het nu gerust te zeggen;
Ean zwemt!!!

Vanaf de allereerste jachttrainingen zo'n 1,5 jaar geleden zag hij het water ingaan niet zitten. Als hij er om wat voor reden dan ook uiteindelijk in lag, zwom hij prima zonder paniek of wat dan ook en ook zo een kanaal over van 40 meter. Geen enkel probleem. Maar die voetjes van de vloer het ondiepe in he, dat was het probleem. Alles geprobeerd, tot er zelf mee in aan toe maar het mocht allemaal niet baten.

En nu ben ik er achter dat ik, ondanks dat ik dacht dat ik geen druk uitoefende, dat blijkbaar wel gedaan heb. En dat dat dus toch een belangrijke rol gespeeld heeft. Vanaf het begin al geen commando's gegeven maar "aangemoedigd" door te zeggen; goed zo, toe maar Ean, pak maar etc etc. Ook wel eens niets gezegd maar dan stond ik toch aan de kant te kijken of hij het (bal of dummy) ging pakken of niet. In de lange winter natuurlijk niets gedaan met water en de eerste keer dat het weer te doen was heb ik soort van moedeloos en met het idee; hij doet het toch niet, een stok in het water gegooid en ben ik doorgelopen. En ja hoor; hij ging hem halen. Viel bijna om van verbazing.
Volgende wandeling weer en dat is een week of twee zo door gegaan. Gisteren was de eerste voorjaarstraining weer. Heb eerst wat met hem gespeeld met stokken en speeltjes en in dat spel in een keer in plaats van op de stenen de stok in het water gegooid. Ging hij halen wat al overwinning op zich was. Toen een keer met dummy; geen probleem. En toen dummy aan overkant in het water gegooid aan lange lijn en op het moment dat hij ging heel langzaam naar de kant getrokken zodat hij uiteindelijk over ging. Daar kreeg hij een dummy aangereikt die hij zonder aarzeling weer terug kwam brengen via het water

Achteraf hebben we misschien te veel risico genomen door het een aantal keren achter elkaar te doen. Als ik het zo opschrijf zou ik het niet aanraden het op deze manier te doen Maar goed; het is goed gegaan en we zijn er heel blij mee. Als hij dit nu blijft doen, is die C wel heel erg binnen handbereik want de rest gaat als een tierelier!

Hartstikke goed!!
Dat idee van misschien toch te veel druk ondanks dat je dat niet zo bedoelde is iets om te onthouden

Wat super

Ik denk dat we onbewust inderdaad toch vaak enige druk op de honden zetten. Soms is het alleen al de aanmoediging of de houding van de baas die de hond als druk ervaart. Zeker bij de gevoelige typejes.

Ja, precies!

Ik ben me altijd al wel erg bewust van Eans gevoeligheid en train ook zonder correcties of wat dan ook. Altijd met beloningen, nooit met dwang. Maar ook dat is dus voor de gevoelige typjes zoals Ean nog teveel blijkbaar. Weer een leuke les

Moniek B. schreef:Ja, precies!

Ik ben me altijd al wel erg bewust van Eans gevoeligheid en train ook zonder correcties of wat dan ook. Altijd met beloningen, nooit met dwang. Maar ook dat is dus voor de gevoelige typjes zoals Ean nog teveel blijkbaar. Weer een leuke les

Deze les heb ik ook geleerd met Taro. Als ik hem te veel aanmoedig, kan hij dat ook als druk ervaren. En aan mijn gezicht kan je ook vaak goed zien of ik blij met iets ben of niet, en dat ziet hij natuurlijk ook Blijft lastig om de juiste dosering te vinden met alles. Maar als het dan eenmaal lukt, dan is het echt genieten

Inge O schreef:de eerste keer hier dat ik zo ga reageren maar ik kan het deze keer echt niet laten : I told you so .

: :M:

Maar je hebt helemaal gelijk
En ik ben niet zo vaak blij als ik mijn ongelijk moet toegeven, maar in dit geval dus duidelijk wel!

super.

Hier ook zo'n gevoelig type waar ik teveel druk op heb gezet en gedacht dat hij nooooit zou zwemmen, hij durfde ook niet met de voetjes van de vloer, ik heb hem rust gegeven en voila.....meneer zwemt nu overal.
Wat kun je dan blij zijn he?
Goed dat je weet dat Ean gevoelig is dan kun je daar rekening mee houden.
Bij de ene duurt het gewoon wat langer als bij de andere dus laat je niet opjagen door de rest.

Pffff..... even stoom afblazen hoor :M:

Terug van jachttraining, zwemmen ging niet zo lekker als de vorige keer. Er was een andere trainer bij, meer de hoofdtrainer die als eerste het gooien van stokken om Ean "lekker" te krijgen voor het water compleet afkeurde. Kon echt niet. Moest maar een apport zijn. Mijn argument dat ik liever heb dat ie weigert op een stok dan op een dummy, omdat dat toch voor het serieuzere werk is, werd geaccepteerd maar dan moest het maar een balletje worden. Tja, die had ik even niet bij me.

Heb Ean een beetje in het water laten staan en uiteindelijk had ie toch de moed om de stok te pakken. Daarna dummy er in en die ging hij halen. Op een moment dat hij weer even aarzelde zei de trainer; ik weet nog wel een andere methode.... Eerder had ze het al gehad over de lange lijn, en ik zag al aankomen dat Ean over het water zou worden getrokken. Dus ik heb gezegd dat ik dat absoluut niet wilde. Ik geloof dat ze het daar niet helemaal mee eens was maar heb net gedaan of ik haar niet hoorde. Gelukkig ging Ean vanaf het moment dat hij weer in het water was geweest als een speer, dus heb de discussie verder niet hoeven te voeren.

Ik weet nu zeker dat Ean gewoon tijd nodig heeft..... Als hij die krijgt, gaat hij uiteindelijk wel. Maar vind het wel lastig hoor, om op mijn eigen standpunt te blijven staan. Was vandaag wel in een aantal dingen meer. Hij laat de dummy nog vallen. Volgens de trainer die er nu bij was een kwestie van er een spelletje van maken.. Ik moet dus strenger zijn en laten zien dat het een spelletje is volgens mijn regels... Tja; misschien ben ik wel iets te los. Maar hij is zo gevoelig voor druk dat ik denk dat ik dan alleen maar meer kapot maak.
Tijdens het markeren liepen in de verte een aantal andere honden. Ging goed totdat de ene hond een andere tegemoetkomende hond besprong en er nogal wat geluid bij kwam kijken. Ean werd er door afgeleid en ging er naar toe. Zo'n 150 meter verder en hij reageerde dan ook niet op mijn commando om terug te komen. Heb hem opgehaald, niets gezegd maar het was hem al wel duidelijk dat dit niet de bedoeling was...Dus de tweede poging om te markeren liep helemaal in de soep. Dummy wilde hij niet meer aanpakken. Ook niet toen ik op eigen houtje op speelse manier met de voerdummy hem wilde laten apporteren. Had minstens vier keer enthousiast en spelenderwijs nodig en toen ging hij wel weer apporteren zonder problemen. Maar kortom; druk kan hij dus niet hebben....
Lastig lastig, maar voor mijn gevoel heb ik het nu wel goed opgelost.. Iemand nog tips, of een andere visie? Misschien ben ik wel te soft???

Inge O schreef: ik heb wel een visie, maar ik weet niet of je die wil horen . toch maar een poging, het is alleen maar goed bedoeld .

ik denk dus niet dat het aan jouw soft-zijn ligt, maar aan ean. hij lijkt me uit jouw verhalen nét dat stukje drive tekort te komen om als echt goede werkhond (volgens het gevraagde niveau in dit soort groepen) mee te draaien.

Tuurlijk wil ik dat horen! Graag zelfs
Denk dat je helemaal gelijk hebt als het gaat over het waterwerk... Daarvoor mist hij teveel de drive om het goed te doen en de druk aan te kunnen. Maar voor de andere oefeningen (markeren, verloren zoeken, volgen, af uit zicht etc.) doet hij het inmiddels erg leuk over het algemeen. En heb ik geen druk nodig om het goed af te kunnen werken tot nu toe. Als dat wel zo zou zijn, dan zou ik inmiddels gestopt zijn. Maar omdat het eigenlijk op andere vlakken wel goed gaat, zou ik dat zo jammer vinden...

Inge O schreef: hiermee wil ik dus absoluut niet zeggen dat ean geen leuke hond zou zijn, versta me niet verkeerd

Dat moest er nog eens bij komen
Nee hoor, grapje... weet dat je dat zeker niet wilt zeggen en daar twijfel ik ook geen moment aan

Inge O schreef: - maar wel dat je - denk ik - niet teveel aan jezelf moet twijfelen over wat je allemaal fout doet in zijn training. ik denk eerder dat dit soort training niet helemaal geschikt is om hem helemaal tot zijn recht te laten komen .

Maar met welk soort training zou hij dan wel tot zijn recht komen? Ik heb die training voor hem nog niet gevonden.. Uiteindelijk en inmiddels vindt hij de training dus wel leuk te zien aan zijn reactie en uitvoering van de meeste oefeningen. En het is de meest positieve trainingsgroep die ik kan vinden Dan zou ik het helemaal zelf moeten doen, maar twijfel dan aan mezelf of ik wel de benodigde specifieke jachttraining-kennis heb (over gewone trainingskennis niet.. )

Inge O schreef:ik bedoel met 'dit soort training' niet zozeer wat er van hem gevraagd wordt maar hoe trainers problemen vaak willen aanpakken. als ik van nettie soms las hoe 'prehistorisch' het er op sommige jachttrainingen nog kan aan toe gaan ....

maar zou de apporteersport niks kunnen zijn voor hem bijvoorbeeld?

Daar kan ik nog aan toevoegen dat ik het ook verschrikkelijk moeilijk vind (en steeds moeilijker ) om mijn eigen lijn te blijven volgen, dus ook dat stukje begrijp ik heel goed van Moniek.
En eigenlijk zou je daar toch aan vast moeten houden. Als een trainer daar dan wat stelligheden tegenaan gooit die "ietwat ouderwets" zijn dan vind ik het ook niet leuk om me steeds te moeten verweren.
Ook al blijf ik dat wel doen.
Ik ben geen leuke cursist (meer) vrees ik en ik wordt toch nog wat onzeker van het bespreken, discussieren, veranderen enz..
De invloed daarvan op Ita is overduidelijk.

Dit is dus een stukje dat ik schrijf om mezelf ook weer moed in te spreken want de laatste trainingen op mijn groep waren niet om over naar huis te schrijven.
En dat terwijl Ita bij een trainingsweekeinde in Emmen bij JTG timing goed werk liet zien, (alleen nog wat beperkt, maar dat komt met de jaren en een uitgebreidere, meer gevarieerde training, die ik nog moet zoeken, wel).
Eigenlijk doet ze het overal goed behalve op de gewone groep.

Hoe gevarieerd is de training Moniek?
En wat heb je intussen verder gedaan aan het stimuleren om hem te laten zwemmen?
Ik had het er laatst met iemand over en aviseerde < met in mijn gedachten het boek van Anke Bogaerts> dat je beter kunt stimuleren door te "trekken" dan door te "duwen".
Dat is fuguurlijk hoor, dus niet met een touwtje maar bijvoorbeeld met een rammelbakje
Dat kan je gebruiken als stimulans om over water te gaan. Dan zet je daar iemand neer die hem met dat bakje "trekt".
En daarna kan jij Ean weer terug trekken
Als hij over water gaat, komt een apport uit water ook wel binnen.

Misschien is het beter om hem voorlopig alleen te laten spelen in water en alle apporten met water even in de ijskast te zetten?
Of is spelen in water geen probleem?

ranetje schreef:Daar kan ik nog aan toevoegen dat ik het ook verschrikkelijk moeilijk vind (en steeds moeilijker ) om mijn eigen lijn te blijven volgen, dus ook dat stukje begrijp ik heel goed van Moniek.
En eigenlijk zou je daar toch aan vast moeten houden. Als een trainer daar dan wat stelligheden tegenaan gooit die "ietwat ouderwets" zijn dan vind ik het ook niet leuk om me steeds te moeten verweren.
Ook al blijf ik dat wel doen.
Ik ben geen leuke cursist (meer) vrees ik en ik wordt toch nog wat onzeker van het bespreken, discussieren, veranderen enz..
De invloed daarvan op Ita is overduidelijk.

Dit is dus een stukje dat ik schrijf om mezelf ook weer moed in te spreken want de laatste trainingen op mijn groep waren niet om over naar huis te schrijven.
En dat terwijl Ita bij een trainingsweekeinde in Emmen bij JTG timing goed werk liet zien, (alleen nog wat beperkt, maar dat komt met de jaren en een uitgebreidere, meer gevarieerde training, die ik nog moet zoeken, wel).
Eigenlijk doet ze het overal goed behalve op de gewone groep.

Wat jammer is het toch he, dat de positieve manier van trainen nog niet goed is doorgedrongen binnen de jachtwereld. Tenminste; niet algemeen en ook niet wat ik ervaren heb. Nu heb ik wel het geluk dat er door de trainer wel gehamerd wordt op het belonen van gedrag, maar daar tegenover staat wel dat verkeerd gedrag wel wordt gecorrigeerd. In de pup en jonge honden gelukkig nog niet of amper, maar nu de honden wat ouder worden blijkt dat toch ook nog wel redelijk gedaan te worden.
Ik vind het knap dat je elke keer de discussie nog wel aan gaat. Ik krijg het idee dat ik niet serieus genomen wordt op dit vlak (en zit zelf niet zo in elkaar dat ik smijt met mijn eigen ervaring als instructeur en GT). Dus zeg nu gewoon ja op sommige dingen en doe het thuis anders. Zoals bijvoorbeeld het aanleren van het vasthouden en netjes afgeven van de dummy. Daar moet dus nu volgens trainers meer druk op bij hem omdat hij er een spelletje van zou maken. Misschien is dat laatste zo, maar meer druk is niet de oplossing in mijn visie en zeker niet bij Ean als uber-watje

ranetje schreef:Hoe gevarieerd is de training Moniek?

Afgelopen seizoen was het totaal niet gevarieerd; we doen elke keer bijna hetzelfde in vaak ook nog dezelfde volgorde. Was overigens vorige trainingen wel wat beter en heb er wel vertrouwen in dat dat weer gaat veranderen. Maar denk je dat dat een groot effect heeft voor Eans prestaties?

ranetje schreef: En wat heb je intussen verder gedaan aan het stimuleren om hem te laten zwemmen?
Ik had het er laatst met iemand over en aviseerde < met in mijn gedachten het boek van Anke Bogaerts> dat je beter kunt stimuleren door te "trekken" dan door te "duwen".
Dat is fuguurlijk hoor, dus niet met een touwtje maar bijvoorbeeld met een rammelbakje
Dat kan je gebruiken als stimulans om over water te gaan. Dan zet je daar iemand neer die hem met dat bakje "trekt".
En daarna kan jij Ean weer terug trekken

Ik ben het hierin helemaal met je eens Ik zie ook dat dat werkt. Als ik namelijk aan de andere kant van het water ga staan, komt Ean zonder problemen naar me toe. En wat we dus nu ook doen (nadat ik mijn poot stijf gehouden had op de training), is dat aan de overkant iemand een dummy aan de lange lijn in het water gooit en naar zich toe haalt. Dat gaat dan feilloos. Dan ligt er op de kant een andere dummy, die neemt hij dan keurig mee en komt ook zonder aarzelen weer naar me toe. Dat gaat dus prima
Maar... het "probleem" zit hem nog steeds in de stap om het diepe in te gaan. Dus dat hij geen grond meer heeft onder de voeten. Als hij eenmaal over die drempel heen is, zwemt hij over het algemeen dus wel.

Ik heb hem de afgelopen weken, dus sinds het weer enigszins zwemweer is, gestimuleerd door stokken in het water te gooien en dan gewoon door te lopen en in elk geval niets te zeggen. Als ik hem simpelweg de tijd geef om over die drempel heen te stappen, dan doet hij het wel. De ene keer gaat dat relatief snel, soms sta ik gewoon 5 minuten aan de kant en ik zeg niets. Soms gaat Ean dan even klieren met modder aan de kant (frustratie/stress..), maar die stok is dan wel zo bijster interessant dat hij vaak wel nog een keer een poging wagen. Soms gooi ik er dan nog een stok bij in, en dan gaat ie vaak wel.
Dat is dus al heel wat verder dan we geweest zijn. Hij gaat wel, maar heeft simpelweg tijd nodig om de stap te wagen. Tijdens de gewone dagelijkse wandelingen is het gewoon lastig om hem te trekken, omdat ik altijd alleen loop en er dus niemand is om hem vast te houden als ik naar de andere kant ga. En dummy alleen is niet voldoende, motiveert hem niet genoeg.

ranetje schreef: Misschien is het beter om hem voorlopig alleen te laten spelen in water en alle apporten met water even in de ijskast te zetten?
Of is spelen in water geen probleem?

Nee; ravotten langs de kant kan hij samen met Aisha en ook alleen als de beste. Watervrees is het niet. Wel diepte-vrees. En als hij eenmaal weer doorheeft dat hij écht niet verzuipt, is het ook ok.

Weet je, ik denk dat ik met deze manier eigenlijk wel een hele goede manier gevonden heb om hem vertrouwen te laten krijgen. Kan natuurlijk altijd verbeterd worden (dus tips blijven welkom) maar voor mijn gevoel zit dit wel goed. Heb er wel vertrouwen in dat we het zo uiteindelijk voor elkaar krijgen want ben immers al verder dan ooit geweest.
Maar baal er zo vreselijk van dat ik die discussie dan moet voeren, bah. Waarom zijn er geen groepjes die trainen zoals ik wil. Nettie, wordt het niet tijd dat jij wat gaat opzetten

Er zijn wel groepen waar de trainers in mijn ogen beter zijn voor zover ik ze heb meegemaakt (en dat "meemaken" is dan maar beperkt meestal).
Helaas zitten die allemaal tot nu toe een flink eind uit de buurt. Bovendien zitten ze vol en dat is ook niet voor niets natuurlijk
Het lukt me ook niet om elke week twee uur te reizen (enkele reis) om die trainingen te volgen.
Laatst sprak ik een trainer die net als ik een paar jaar geleden de trainerscursus heeft gevolgd van Tineke Antonisse en Anke Bogaerts.
Zelfs als hij het zelf anders doet snapt hij nog wat ik bedoel als ik een hulpmiddel zoals dat rammelbakje wil inzetten.
Dat zou al zo'n enorme vooruitgang zijn vergeleden bij iemand die me vraagt wie die Anke Bogaerts dan wel is???????
[quote=""Moniek B"]

ranetje schreef:Hoe gevarieerd is de training Moniek?

Afgelopen seizoen was het totaal niet gevarieerd; we doen elke keer bijna hetzelfde in vaak ook nog dezelfde volgorde. Was overigens vorige trainingen wel wat beter en heb er wel vertrouwen in dat dat weer gaat veranderen. Maar denk je dat dat een groot effect heeft voor Eans prestaties?[/quote]
Dat is goed mogelijk.
Ik kan dat niet beoordelen want ik heb Ean nooit gezien.
Maar kijk eens of zijn manier van doen verschilt als je vergelijkt hoe je zelf met hem bezig bent en hoe hij reageert op de trainingsavond?
Bovendien, als jij braaf "ja" zegt en doet (?) op training, maar het thuis anders doet is er dan niet een verschil in benadering/manier van trainen van Ean?
Een trainer die ik heel in het begin met Rana had 8 jaar geleden waarschuwde daarvoor.
Je moet je eigen manier handhaven en niet de ene keer zus en de andere keer zo doen.
Zeer verwarrend voor de hond.

[quote=""Moniek B"]

ranetje schreef: En wat heb je intussen verder gedaan aan het stimuleren om hem te laten zwemmen?
Ik had het er laatst met iemand over en aviseerde < met in mijn gedachten het boek van Anke Bogaerts> dat je beter kunt stimuleren door te "trekken" dan door te "duwen".
Dat is fuguurlijk hoor, dus niet met een touwtje maar bijvoorbeeld met een rammelbakje
Dat kan je gebruiken als stimulans om over water te gaan. Dan zet je daar iemand neer die hem met dat bakje "trekt".
En daarna kan jij Ean weer terug trekken

Ik ben het hierin helemaal met je eens Ik zie ook dat dat werkt. Als ik namelijk aan de andere kant van het water ga staan, komt Ean zonder problemen naar me toe. En wat we dus nu ook doen (nadat ik mijn poot stijf gehouden had op de training), is dat aan de overkant iemand een dummy aan de lange lijn in het water gooit en naar zich toe haalt. Dat gaat dan feilloos. Dan ligt er op de kant een andere dummy, die neemt hij dan keurig mee en komt ook zonder aarzelen weer naar me toe. Dat gaat dus prima
Maar... het "probleem" zit hem nog steeds in de stap om het diepe in te gaan. Dus dat hij geen grond meer heeft onder de voeten. Als hij eenmaal over die drempel heen is, zwemt hij over het algemeen dus wel.

Ik heb hem de afgelopen weken, dus sinds het weer enigszins zwemweer is, gestimuleerd door stokken in het water te gooien en dan gewoon door te lopen en in elk geval niets te zeggen. Als ik hem simpelweg de tijd geef om over die drempel heen te stappen, dan doet hij het wel. De ene keer gaat dat relatief snel, soms sta ik gewoon 5 minuten aan de kant en ik zeg niets. Soms gaat Ean dan even klieren met modder aan de kant (frustratie/stress..), maar die stok is dan wel zo bijster interessant dat hij vaak wel nog een keer een poging wagen. Soms gooi ik er dan nog een stok bij in, en dan gaat ie vaak wel.
Dat is dus al heel wat verder dan we geweest zijn. Hij gaat wel, maar heeft simpelweg tijd nodig om de stap te wagen. Tijdens de gewone dagelijkse wandelingen is het gewoon lastig om hem te trekken, omdat ik altijd alleen loop en er dus niemand is om hem vast te houden als ik naar de andere kant ga. En dummy alleen is niet voldoende, motiveert hem niet genoeg.[/quote]
Wat dat betreft zit je met een vergelijkbaar probleem als ik.
Je loopt alleen met de honden.
Er zou iemand anders aan de overkant moeten staan zodat het niet alleen naar jou toe zwemmen is, maar ook van je af zwemmen.

[quote=""Moniek B"]

ranetje schreef: Misschien is het beter om hem voorlopig alleen te laten spelen in water en alle apporten met water even in de ijskast te zetten?
Of is spelen in water geen probleem?

Nee; ravotten langs de kant kan hij samen met Aisha en ook alleen als de beste. Watervrees is het niet. Wel diepte-vrees. En als hij eenmaal weer doorheeft dat hij écht niet verzuipt, is het ook ok.

Weet je, ik denk dat ik met deze manier eigenlijk wel een hele goede manier gevonden heb om hem vertrouwen te laten krijgen. Kan natuurlijk altijd verbeterd worden (dus tips blijven welkom) maar voor mijn gevoel zit dit wel goed. Heb er wel vertrouwen in dat we het zo uiteindelijk voor elkaar krijgen want ben immers al verder dan ooit geweest.
Maar baal er zo vreselijk van dat ik die discussie dan moet voeren, bah. Waarom zijn er geen groepjes die trainen zoals ik wil. Nettie, wordt het niet tijd dat jij wat gaat opzetten [/quote]

Ik heb te weinig jachtpraktijkervaring.
En ik vind dat ik dat moet hebben om voldoende inzicht te hebben en de variaties in training zo op te zetten dat de honden er steeds echt iets van leren.
Nou gebeurt dat op Ita's huidige training ook niet maar dat is wel zoals het volgens mij zou moeten zijn.
Ik leg de lat nogal hoog voor een trainer
Mijn wensen ten aanzien van trainingen zijn in de loop van de afgelopen twee jaar weer veranderd.
Juist door die trainingen.
Ita en ik worden nu geconditioneerd op de proeven zoals ze bij de KNJV worden gedaan.
En ik wil niet geconditioneerd worden.
Een jacht is ook elke keer weer anders en kan jou en je hond voor verrassingen zetten waar je een adhoc beslissing op moet nemen.
Deze KNJV "proevenconditionering" kan van de hond een goede of minder goede "wedstrijdhond" maken, maar daarmee is hij nog geen goede praktijkhond.
Ik wil dat mijn hond ook zelfstandig problemen kan oplossen en dat komt nu eigenlijk nog niet aan bod.
Of in ieder geval voor mijn gevoel te beperkt.

ranetje schreef:Er zijn wel groepen waar de trainers in mijn ogen beter zijn voor zover ik ze heb meegemaakt (en dat "meemaken" is dan maar beperkt meestal).
Helaas zitten die allemaal tot nu toe een flink eind uit de buurt. Bovendien zitten ze vol en dat is ook niet voor niets natuurlijk

Wil je me eens pb-en welke groepen dat zijn?

ranetje schreef:Dat is goed mogelijk.
Ik kan dat niet beoordelen want ik heb Ean nooit gezien.
Maar kijk eens of zijn manier van doen verschilt als je vergelijkt hoe je zelf met hem bezig bent en hoe hij reageert op de trainingsavond?
Bovendien, als jij braaf "ja" zegt en doet (?) op training, maar het thuis anders doet is er dan niet een verschil in benadering/manier van trainen van Ean?

Hij verschilt tijdens training alleen als ik druk op hem zet in de vorm van een wat steviger commando. Dan weigert hij gelijk alles te doen wat ik van hem vraag, totdat ik wat met hem gespeeld en geknuffeld heb om de druk eraf te halen. Dan is alles weer hetzelfde.
Ik train thuis eigenlijk zo goed als niet Ik wil Ean niet overvragen, aangezien het me veel moeite gekost heeft om hem de dummy leuk te laten vinden. En ik nogal het vervelende trekje heb erg fanatiek te zijn en dat trekt Ean zeker niet. Dus vandaar eigenlijk hooguit 1 of 2 keer per week tijdens een wandeling max. twee keer een kort en een markeerapport, soms 1x verloren apport en dat is het dan. Ja, en het zwemmen proberen te stimuleren maar meer doe ik niet. Ik snap je gedachtengang over de verwarring, maar het komt dus weinig voor. Alleen de laatste keer werd me gezegd dat ik duidelijker en strakker vast moest zeggen omdat hij de dummy liet vallen. Ik ben niet te beroerd om dat een keer te proberen, maar dan laat ie de dummy nog sneller vallen Ben gestopt met de oefening, de uitleg aangehoord en ben nu thuis aan het oefenen met speeltje en eigen manieren (bridge and target) en dat gaat nu na een dagje al 10 keer beter

ranetje schreef:
Ik heb te weinig jachtpraktijkervaring.
En ik vind dat ik dat moet hebben om voldoende inzicht te hebben en de variaties in training zo op te zetten dat de honden er steeds echt iets van leren.
Nou gebeurt dat op Ita's huidige training ook niet maar dat is wel zoals het volgens mij zou moeten zijn.
Ik leg de lat nogal hoog voor een trainer

Herkenbaar!

Overigens was mijn wandeling vanmiddag weer een bevestiging dat ik zo echt op de goede weg ben met de zwarte kleuter. Heb de stoute schoenen aangetrokken en een dummy aan lange lijn in het water gegooid. Eerst wacht ie af of de dummy niet naar hem toe komt drijven Maar als ie dan ziet dat dat niet gebeurt, gaat ie eerst gefrustreerd aan gras zitten eten maar besluit dan toch maar de dummy te gaan halen En al die tijd zeg ik helemaal niets.... Het duurt dus een minuut of vijf voordat hij de eerste keer gaat, maar hij gaat. Ook op de dummy dus dat is alweer een stapje verder!
Een half uur later kwam ik een water tegen waar ik aan de ene kant stond en zelfs met mijn gooi-kunsten het redde om de dummy naar de andere kant te gooien (vijf meter) op en met een brug zodat ik niet eerst een kilometer weer zou moeten lopen als Ean toch zou besluiten de dummy niet te halen. En voila; zonder problemen ging hij over, pakte de dummy en.... kwam over de brug terug Maar ik was al weer super trots

Moniek B. schreef:

ranetje schreef:Er zijn wel groepen waar de trainers in mijn ogen beter zijn voor zover ik ze heb meegemaakt (en dat "meemaken" is dan maar beperkt meestal).
Helaas zitten die allemaal tot nu toe een flink eind uit de buurt. Bovendien zitten ze vol en dat is ook niet voor niets natuurlijk

Wil je me eens pb-en welke groepen dat zijn?

Komt er aan

Moniek B. schreef:

ranetje schreef:Dat is goed mogelijk.
Ik kan dat niet beoordelen want ik heb Ean nooit gezien.
Maar kijk eens of zijn manier van doen verschilt als je vergelijkt hoe je zelf met hem bezig bent en hoe hij reageert op de trainingsavond?
Bovendien, als jij braaf "ja" zegt en doet (?) op training, maar het thuis anders doet is er dan niet een verschil in benadering/manier van trainen van Ean?

Hij verschilt tijdens training alleen als ik druk op hem zet in de vorm van een wat steviger commando. Dan weigert hij gelijk alles te doen wat ik van hem vraag, totdat ik wat met hem gespeeld en geknuffeld heb om de druk eraf te halen. Dan is alles weer hetzelfde.
Ik train thuis eigenlijk zo goed als niet Ik wil Ean niet overvragen, aangezien het me veel moeite gekost heeft om hem de dummy leuk te laten vinden. En ik nogal het vervelende trekje heb erg fanatiek te zijn en dat trekt Ean zeker niet. Dus vandaar eigenlijk hooguit 1 of 2 keer per week tijdens een wandeling max. twee keer een kort en een markeerapport, soms 1x verloren apport en dat is het dan. Ja, en het zwemmen proberen te stimuleren maar meer doe ik niet. Ik snap je gedachtengang over de verwarring, maar het komt dus weinig voor. Alleen de laatste keer werd me gezegd dat ik duidelijker en strakker vast moest zeggen omdat hij de dummy liet vallen. Ik ben niet te beroerd om dat een keer te proberen, maar dan laat ie de dummy nog sneller vallen Ben gestopt met de oefening, de uitleg aangehoord en ben nu thuis aan het oefenen met speeltje en eigen manieren (bridge and target) en dat gaat nu na een dagje al 10 keer beter

Uiteraard
Als Ean echt een watje is lijkt me dat ook beter wekrken dan er druk op zetten en váááássssst gaan zeggen om hem de dummy langer vast te laten houden

Moniek B. schreef:

ranetje schreef:
Ik heb te weinig jachtpraktijkervaring.
En ik vind dat ik dat moet hebben om voldoende inzicht te hebben en de variaties in training zo op te zetten dat de honden er steeds echt iets van leren.
Nou gebeurt dat op Ita's huidige training ook niet maar dat is wel zoals het volgens mij zou moeten zijn.
Ik leg de lat nogal hoog voor een trainer

Herkenbaar!

Overigens was mijn wandeling vanmiddag weer een bevestiging dat ik zo echt op de goede weg ben met de zwarte kleuter. Heb de stoute schoenen aangetrokken en een dummy aan lange lijn in het water gegooid. Eerst wacht ie af of de dummy niet naar hem toe komt drijven Maar als ie dan ziet dat dat niet gebeurt, gaat ie eerst gefrustreerd aan gras zitten eten maar besluit dan toch maar de dummy te gaan halen En al die tijd zeg ik helemaal niets.... Het duurt dus een minuut of vijf voordat hij de eerste keer gaat, maar hij gaat. Ook op de dummy dus dat is alweer een stapje verder!
Een half uur later kwam ik een water tegen waar ik aan de ene kant stond en zelfs met mijn gooi-kunsten het redde om de dummy naar de andere kant te gooien (vijf meter) op en met een brug zodat ik niet eerst een kilometer weer zou moeten lopen als Ean toch zou besluiten de dummy niet te halen. En voila; zonder problemen ging hij over, pakte de dummy en.... kwam over de brug terug Maar ik was al weer super trots

Helemaal niets zeggen na je eerste commando kan nogal eens beter werken dan een commando herhalen

Inge O schreef:

ranetje schreef: Helemaal niets zeggen na je eerste commando kan nogal eens beter werken dan een commando herhalen

ahaha, daarbij krijg ik gelijk attack in beeld die me vaak zo aankijkt van 'euhh, wattes ?' en als ik dan niks meer zeg 'ohh, ga je het niet meer zeggen? wat stom van je '.

Ean is geen wartje

Inge O schreef:die was ook naar attack bedoeld hoor, niet naar jou !

Was een waarschuwing voor Moniek

Hier dus nog een hond die bang was om het diepe water in te gaan.
Zolang hij zijn pootjes de grond voelden was er niets aan de hand maar verder ging hij beslist niet.
De trainer heeft Nilsson een keer vastgehouden en toen ben ik naar de andere kant van een water gegaan, hij heeft Nilsson echt keurig begeleid bij het water in gaan, de slimmerik snapte natuurlijk dat hij ook om het water heen kon lopen maar naar enige aandringen van de trainer en veel enthousiame van mij ging hij het water over.
En watje dat ik dan ben: ik vond het zielig, hij keek zo paniekerig uit zijn ogen dat ik er geen goed gevoel bij had.
Ik heb dit daarna niet meer op die manier geprobeerd.

Mijn vriend en ik zijn samen gaan trainen.
Allebei aan een kant van een smal maar toch diep water gaan staan met de broekzak vol lekkers.
Ik ben bijna in het water gaan staan zodat ik Nilsson kon sturen want hij deed niets anders als kijken naar de wal, hij snapte heel goed dat hij daar ook langs kon, vriend Nilsson roepen en enthousiast doen en ik Nilsson zachtjes het water in helpen en hem aanmoedigen.
Nilsson werd toen heel nerveus en begon te piepen en toen heb ik hem 1 keer redelijk boos toegesproken en waarachtig hij ging het water over.
( dat werkte voor hem toen wil niet zeggen dat dit ook voor Ean werkt hoor)
Dat hebben wij bijna dagelijks gedaan, geen druk erop, gewoon allebei aan een kant gaan staan en hem enthousiast geroepen en als hij bij ons kwam dan een lekker hapje geven, na een tijdje had hij geen aamoediging meer nodig.
Hij zwemt nu overal, soms zie je hem twijfelen als het water diep wordt en dan is een kleine aanmoediging voldoende.

Ik zeg niet dat dit de methode is voor Ean maar misschien heb je er wat aan.
De methode met een bakje lekkers heeft voor Nilsson perfect gewerkt.

Wij zijn gestopt met de jachttraining omdat wij ons niet konden vinden in hun manier van trainen, ik was ook iemand die bij veel dingen vragen stelde en het anders zag.
Ik heb op den duur ook bepaald dingen gedaan op de manier waarop wij ze thuis ook deden zodat het voor Nilsson duidelijk was wat ik bedoelde.
Wij hebben ook veels te veel druk gelegd op Nilsson.
Ik ben niet iemand die moet presteren,voor mij was de jachttraining een manier om samen met mijn hond te werken op een ongedwongen manier en natuurlijk was een diploma het einddoel omdat je dan verder kunt maar ik had daar geen tijdslimiet voor staan.
Er waren avonden dat ik met buikpijn heenging, nou dat lijkt mij toch niet de bedoeling.

Ga af op je gevoel.......jij kent je hond het beste toch?
Succes.

De druk van het groepsgebeuren kan erg groot zijn. Je wilt erbij horen aan de ene kant ,maar toch niet met alle methodes. Dit maakt je onzeker en slaat over op de hond, help baasje doet anders.Als een commando ook nog anders klinkt blokkeert een gevoelige hond. Ik denk dat je voor je zelf keuzes moeten maken. In welk stadium kan ik een bepaalde oefening in de groep doen en welke moet ik nog buiten de groep houden en daar zelf verder aan werken.Als je voor je zelf duidelijk bent, en dus naar de hond zelfvertrouwen uitstraalt werkt het ook voor de hond prettiger.

Jan

Langhaar schreef:De methode met een bakje lekkers heeft voor Nilsson perfect gewerkt.

Er zijn meer honden die op die manier over hun watervrees heen kunnen komen zonder dat je er, voor die hond, te grote druk op hoeft te zetten.
Het is naar mijn idee heel erg belangrijk om je hond goed te lezen.
Daar kan je best eens een vergissing in maken.
Je hond zou misschien meer druk kunnen hebben dan je denkt.
Maar......................
Op de manier met het bakje kan het in ieder geval niet gebeuren dat je, achteraf bekeken, toch te grote druk hebt gezet
Eerlijk gezegd vind ik dat wel heel belangrijk, vooral bij jonge honden.
Geleidelijk kan een hond dan meer vertrouwen krijgen waardoor je later, als er iets bijzonders is, de druk wel kunt opvoeren.

Mijn idee is dat je echt eerst moet zorgen dat je hond het vertrouwen heeft dat hij het kan.
En inderdaad, wat Jan zegt, groepsdruk kan erg slecht werken.
En niet alleen voor de hond

ranetje schreef:En inderdaad, wat Jan zegt, groepsdruk kan erg slecht werken.
En niet alleen voor de hond

Pfffft praat mij er niet van.
Alle honden, echt alle honden, pups dus, volgden de baas met de neus in de knieholte van de baas en Nilsson.....die liep alleen maar met zijn neus over de grond of in de lucht alle luchtjes op te vangen.
Wij kunnen er nu om lachen hoor maar destijds waren er momenten dat ik wel kon janken. achteraf denk ik dat ik mij niet gek had moeten laten maken maar ja.....je wilt niet achterblijven bij de groep.
Het is zo belangrijk om op je eigen gevoel af te gaan en de prestaties van je hond niet af te meten aan het niveau van de rest van de honden want als je dat wel doet gaat de lol er al snel vanaf en dat is niet fair tegenover je hond.

Gisteren weer training gehad (met stra-lend weer, heerlijk) en het ging hartstikke lekker!
Had afgelopen week op mijn eigen manier geoefend en met wat extra hulp levert Ean nu de dummy helemaal keurig af. Wel terwijl ik op mijn knieen zit en ik tegen hem "praat" (met de bridge uit de SATS-trainingstechniek) maar het resultaat is dat hij het keurig eerst vasthoudt en pas op commando los laat. Ik was helemaal trots (en dacht bij mezelf: zie je wel, zo kan het ook )

Zwemmen was in eerste instantie wat lastiger dan de vorige keer, maar... met tijd geven en paar keer dummy gooien zonder te zeggen ging hij toch. En een teefje dat een in het water gestrande dummy wilde ophalen, hielp ook. Dat was zijn eer toch een beetje te na

En voor de rest ging het als een zonnetje!!! Helemaal goed, geen rare dingen dus we zijn trots. Ben dankzij dit topic wel weer wat sterker in mijn schoenen komen te staan en had ook besloten om alles te doen zoals ik het thuis ook doe. En dus met resultaat. Nu het zwemmen nog wat meer tijd geven.. Maar dat komt vast ook goed!

hadrstikke goed, ben blij dat het zo goed gaat en nu volhouden

Moniek B. schreef:Gisteren weer training gehad (met stra-lend weer, heerlijk) en het ging hartstikke lekker!
Had afgelopen week op mijn eigen manier geoefend en met wat extra hulp levert Ean nu de dummy helemaal keurig af. Wel terwijl ik op mijn knieen zit en ik tegen hem "praat" (met de bridge uit de SATS-trainingstechniek) maar het resultaat is dat hij het keurig eerst vasthoudt en pas op commando los laat. Ik was helemaal trots (en dacht bij mezelf: zie je wel, zo kan het ook )

Zwemmen was in eerste instantie wat lastiger dan de vorige keer, maar... met tijd geven en paar keer dummy gooien zonder te zeggen ging hij toch. En een teefje dat een in het water gestrande dummy wilde ophalen, hielp ook. Dat was zijn eer toch een beetje te na

En voor de rest ging het als een zonnetje!!! Helemaal goed, geen rare dingen dus we zijn trots. Ben dankzij dit topic wel weer wat sterker in mijn schoenen komen te staan en had ook besloten om alles te doen zoals ik het thuis ook doe. En dus met resultaat. Nu het zwemmen nog wat meer tijd geven.. Maar dat komt vast ook goed!

Dit is zo vreselijk belangrijk
Wat goed van je dat je dat voor elkaar hebt!!
Mijn bewondering

mooi om te lezen.
Soms is eigenwijs zijn geen verkeerde eigenschap

En opnieuw een grote stap vooruit!
Vandaag op de jachttraining gaf Ean alles netjes zittend af en ook als ik mijn handen uitsteek om de dummy aan te nemen houdt hij hem nog goed vast. Afgelopen week opgebouwd van aannemen terwijl ik zelf op mijn hurken zat naar rechtopstaand. Wel nog met wat mondelinge hulp maar alweer stappen vooruit.

En het zwemmen?


Vandaag net gedaan als thuis. Dat wil zeggen eerst beetje gek maken op de dummy en die dan in het water gooien zonder dat hij eerst hoeft te zitten. Afwerking komt later wel. Thuis gaat ie dan nog eerst de eerste keer beetje aarzelend aan de kant staan te kijken. Ik geef hem dan normaliter een halve minuut. Pakt ie de dummy niet, dan haal ik hem weer in zonder iets te zeggen. Dan gooi ik opnieuw en dan haalt hij vaak tweede keer wel. Het was het idee om dat ook vandaag op de training zo te doen, maar tot mijn eigen verbazing ging hij gelijk de eerste keer al het water in. Nog een keertje iemand aan de overkant de dummy (aan een touw) laten gooien en dat ging niet helemaal goed; dummy lag erg dicht bij de kant maar... Ean ging over dus ook maar gelijk daar een zoek apport gegeven en hij kwam weer met dummy en al terug. Toen vanzelfsprekend gestopt.
Helemaal trots zijn we

Oh trouwens Inge, heb afgelopen week eens opgelet.. Als ik alleen met Ean train is hij inderdaad wat sneller en wat enthousiaster dan thuis. Er zit net iets meer tempo in. Vandaag op de training over gehad en de trainer was het met me eens dat hij het dan toch blijkbaar als wat druk voelt. Maar ja, minder druk dan nu kan ik echt niet meer geven. Gelukkig haalt hij alles wel vrolijk binnen en lijkt hij het wel leuk te vinden. Alleen thuis vindt ie het leuker. Tja..

Dat ziet er uit als een flinke vooruitgang Moniek!

Ita en Rana ervaren beiden ook meer druk in een groep dan wanneer ik alleen met ze train of met een andere hond samen.
Soms hangt het ook af van waar de andere honden zijn op de training als ze aan het werk gaan.

Ita vindt het vreselijk moeilijk als er achter mij een groep bazen met honden staat te wachten (op een groep aflopen met het apport).
Geldt dat misschien ook voor Ean?

ranetje schreef:Ita vindt het vreselijk moeilijk als er achter mij een groep bazen met honden staat te wachten (op een groep aflopen met het apport).
Geldt dat misschien ook voor Ean?

Het is meestal andersom vooral het bij me weg gaan gaat op de training langzamer dan thuis. Het terugkomen gaat ongeveer net zo snel. Ik denk daarom ook dat het toch met mijn eigen "druk" en groepsomstandigheden te maken heeft dan met de druk van de honden achter mij. Iemand anders die erbij staat, naar een bepaalde plek toelopen om de oefening te doen. Dat zijn dingen die niet tijdens mijn eigen "training" aan de orde komen. Training staat bewust tussen haakjes, want het zijn meer oefeningen die ik tijdens de lange wandeling tussen de bedrijven door doe. Dus toch een hele andere context en meer afwisseling voor hem.

Inge O schreef:mij lijkt het zelfs dat het heel erg mijn best doen om géén druk te geven óók weer druk geeft .

Denk dat dat voor Ean en mij zeer zeker ook het geval zou zijn. Mijn eigen houding en perceptie van de training speelt zeker mee; ik ben nu eenmaal een perfectionist en wil vooral dat ik zelf alles goed doe, zeker als er meer mensen staan te kijken . Gelukkig heb ik het los gelaten dat ik ook aan Ean dergelijke eisen stel, maar hij voelt het vast feilloos aan dat het voor mij tijdens de training toch ook anders in dan mijn eigen trainingen tijdens de wandeling. Dus ik laat het maar zo. Want we gaan inderdaad lekker vooruit

Moniek B. schreef:

Inge O schreef:mij lijkt het zelfs dat het heel erg mijn best doen om géén druk te geven óók weer druk geeft .

Denk dat dat voor Ean en mij zeer zeker ook het geval zou zijn. Mijn eigen houding en perceptie van de training speelt zeker mee; ik ben nu eenmaal een perfectionist en wil vooral dat ik zelf alles goed doe, zeker als er meer mensen staan te kijken . Gelukkig heb ik het los gelaten dat ik ook aan Ean dergelijke eisen stel, maar hij voelt het vast feilloos aan dat het voor mij tijdens de training toch ook anders in dan mijn eigen trainingen tijdens de wandeling. Dus ik laat het maar zo. Want we gaan inderdaad lekker vooruit

Perfectionist of geen perfectionist.........
Je doet zelf niet alles goed.
Je mag ook fouten maken.
Als je dat kunt bedenken wordt het misschien nòg veel beter

Even een update-je.
We gaan vooruit, maar langzaam. In de ogen van de trainers té langzaam
Twee weken geleden vielen de woorden lange lijn al voor de eerste keer, en afgelopen zondag opnieuw. Want "hij maakt er een spelletje van en hij probeert op deze manier onder jouw macht uit te komen". Tja, voor een andere hond zou dat misschien kunnen gelden (al geloof ik daar eerlijk gezegd niet in) maar Ean is daar op geen enkele manier mee bezig.

We doen het nu zo:
Ean aan de riem, naast me. Ik gooi de dummy in het water. Eerder deed ik dat aan de lange lijn om te voorkomen dat ik een dummy kwijt zou raken maar nu heb ik Aisha achter de hand. Die blijkt het erg leuk te vinden Ik doe de riem af, geef commando apport en hij mag gaan. Nu is het zo dat hij dan nog bij de kant blijft aarzelen. Ik roep hem dan terug en hij komt dan ook braaf (voor mij o.m. het "bewijs" dat het hem niet gaat om machtsspelletjes of onder mijn commando uitkomen), geef commando zit, touwtje erom en Aisha mag dummy halen. Vanzelfsprekend wordt ze uitgebreid beloond. Daarna krijgt Ean weer de kans en tot nu toe is het de 2e keer hetzelfde ritueel. Maar de 3e keer gaat ie! En... hij krijgt er dan ook echt geen genoeg van. Met dit weer doe ik 2x met een dummy en dan daarna met een bal en hij blijft zwemmen.

Bij een "nieuwe" oever aarzelt hij ook vaak en dan doe ik hetzelfde ritueel. Maar vandaag ging hij bij de nieuwe stukken nadat hij eerst ergens anders gezwommen had al de eerste keer erin. Met andere woorden; we maken wel degelijk progressie! Iemand nog ideeen en tips om te kijken of hij nog eerder dan na de 3e keer het water in gaat? Of simpelweg stug doorgaan en geduld hebben, wat denken jullie?