Net als de wedstrijd met Jack laatst was hierbij dus weer de bedoeling dat er een koppel gevormd wordt tussen een retriever en een staande hond, wij hadden als koppelmaatje een vizsla.
Proef 1:
Je staat op een heuveltje en zo'n 30 meter voor je zijn 3 vijvers.
In de middelste vijver wordt vanaf de andere kant een eend geschoten.
In de rechter vijver ligt een meerkoet, deze hebben ze niet zien vallen.
Voorbij de vijvers zijn weilanden en daar ligt op zo'n 200 meter een gans, deze hebben ze ook niet gezien.
Eerst klinkt het schot en zien de honden de markeer in de middelste vijver, daarna mogen we beginnen.
We hadden besloten dat Jones de verre dirigeer zou doen en mijn koppelmaatje zou als eerst de markeer in de middelste vijver pakken want die zit dan het best in het geheugen.
Ik begin en stuur Jones richting de gans, de markeer negeren was geen enkel probleem en hij was snel aan de andere kant van de vijvers en trok het weiland op.
Op een gegeven moment was hij even uit zicht maar er bleek nog een slootje te zijn, die nam hij dus ook probleemloos mee in zijn lijn.
Daarna trok hij iets teveel naar links maar liet zich makkelijk corrigeren en hij had de gans dus al snel te pakken.
Mijn koppelmaatje begon nu met zijn hond inzetten op de markeer maar het leek of zijn hond het vergeten was.
Goed, Jones was terug met de gans maar mijn koppelmaatje kreeg zijn hond maar niet op de markeer en hij dacht dat de meerkoet dichter bij de kant lag dus besloot zijn hond naar de meerkoet te sturen.
Toen zijn hond naar de meerkoet gestuurd werd heb ik Jones ondertussen op de markeer gezet en die kwam ook snel binnen.
Maar helaas lukte het mijn koppelmaatje niet om de meerkoet binnen te krijgen en Jones mocht ook niet meer (1 hond mag maar max 2 apporten) dus hier hadden we 1 apport gemist.
Proef 2
Op zo'n 100 meter voor je is wat ruigte, vanaf het middelpunt naar links toe begint een sleep van een haas.
Langs die sleep maar dan aan de rechterkant diep de ruigte in lag een verloren zoek van een konijn.
Als de 1e hond terugkwam de ruigte uit werd er een duif geschoten en op het veld voor je neergegooid.
Mijn koppelmaatje ging de sleep doen en zijn hond kwam al snel op de sleep.
Ik bleef even wachten tot zijn hond terugkwam en toen hij bijna weer de ruigte uitkwam gaf ik Jones een lijn naar de ruigte.
Alleen hadden we hier even geen rekening mee gehouden... Jones liep midden op het veld ter hoogte van de werper van de duif toen de hond van mijn koppelmaatje de ruigte uit kwam en kreeg dus de duif zowat op zijn snufferd gegooid
Ik had geen idee wat er zou gebeuren maar hij ging accuut zitten, hij wist effe niet wat hij nu moest.
En daar was ik heel blij om want als de hond ingezet is op het ene apport maar terugkomt met het andere kost het een hoop punten.
Goed, hij zat daar dus met de duif voor zijn neus en ik gaf hem het bevel verder vooruit te gaan en dat deed hij
Hij liet de duif lggen en kwam in de ruigte waar hij ook de sleep rook.
Toen heb ik hem stilgezet en naar rechts achter gestuurd en zoeffff weg was ie.
Al heel snel kwam hij met konijn terug en inmiddels had mijn koppelmaatje ook die duif binnen gebracht.
Proef 3:
Voor je op zo'n 80 is een hoop ruigte en een grote poel (onzichtbaar voor ons, te ver en teveel ruigte/riet)
Vanaf naast de poel wordt een doublet geschoten van een meerkoet en een eend en die vallen niet in (wat wel zo lijkt) maar achter de poel.
Ook is er links naast je in het bos nog een verloren zoek.
Omdat de hond van mijn koppelmaatje zo'n moeite had met het water op proef 1 besloten we hier dat Jones de markeren zou pakken en zijn hond de verloren zoek.
Ik wacht totdat zijn hond het bos in is en stuur Jones op de markeer.
Dat was even spannend want je zag na 10 meter al helemaal niets meer maar al heel snel was Jones terug met de meerkoet.
Vlak na hem kwam ook de hond van koppelmaatje terug met de eend uit het bos en ondertussen had ik Jones weer teruggestuurd voor de eend die ook heel snel binnenkwam.
Proef 4:
Voor je op een weiland op zo'n 80 meter valt een markeer van een duif.
Achter je is op zo'n 150 meter een finke wal, achter die wal zou een sleep van een fazant zijn.
Dan ligt nog voor je op het weiland flink diep met nog 2 sloten ertussen op zo'n 200 meter een muskusrat in een greppel.
Het schot klinkt, de honden markeren en ik zet Jones in op de fazant.
Dat was echt een wauw moment
hij liep in 1 lijn naar de juiste wal, schoot er gelijk uit zichzelf overheen en kwam al snel weer terug met de fazant.Tegelijkertijd met Jones komt ook de hond van mijn koppelmaatje terug met de duif.
We besluiten Jones in te zetten op de muskusrat en daar was alweer een wauw moment.
Hij liep weer als speedy gonzales dat weiland over, door de sloten heen en was zo ter hoogte van de rat.
De slootkanten waren erg hoog en de rat zou in de sloot ook nog eens onder wat hout liggen zodat hij niet makkelijk te ruiken was maar Jones stak toch op het juiste moment in op de wind en bleef hangen bij die sloot en kwam al snel terug met de muskusrat.
Ik besefte me trouwens dat hij nog nooit een muskusrat heeft geapporteerd maar dat was dus geen probleem ook.
Proef 5:
Voor je op zo'n 80 meter wordt een doublet van een kraai en duif geschoten.
Rechts voor je, op het andere weiland is op zo'n 200 meter een brede hoge wal, er ligt daar in het midden een konijn aan de andere kant tegen de wal aan (onzichtbaar voor ons dus)
Het doublet wordt eerst weer geschoten.
We besluiten Jones weer het dirigeerwerk te laten doen en Jones negeerde de markeerapporten perfect en liep wederom in 1 lijn precies naar het punt waar ik hem wilde hebben, kwam precies in het midden van de wal uit dus en schoot er overheen.
Hij kreeg niet gelijk verwaaiing daar door de wal dus ik zag hem aan de andere kant links van de wal en toen floot ik hem in de zit maar net op dat moment zag ik dat hij verwaaiing had.
Konijn kwam binnen dus en mijn koppelmaatje had ook beide markeren binnen inmiddels.
Daarna was het wachten op de certificaten, Jones was echt kapot, hij had nog nooit een map gedaan en vandaag mocht hij ook nog eens alle moeilijke A apporten doen.
Ik schrok dan ook toen werd omgeroepen wat we ons klaar moesten maken voor de barrage.
Waaaaat
wij?Daar had ik echt geen rekening mee gehouden, ik had die hond net volgestopt met lekkers en lekker laten rennen en zelfs mn nummer al ingeleverd
5 koppels moesten de barage in.
De barageproef was enorm zwaar, ze hadden het over nimrodwaardig
Je staat op een weiland en dat hele weiland over, het volgende weiland op en aan het eind van het volgende weiland links naast een wal begint een sleep, dat was op ongeveer 250 meter.
Maar! als ze daar zijn wordt er een markeer van een fazant geschoten en gegooid op de wal, duidelijk in het zicht van de hond dus.
Maar voor er een hond mag worden ingezet wordt op 150 meter op datzelfde weiland maar dan naar rechts ook nog een duif geschoten.
Ik heb even getwijfeld (Jones is in februari pas 2 geworden en we hebben nog nooit een proef als dit gedaan) maar na overleg (de hond van mijn koppelmaatje was moeilijker diep te krijgen en te sturen) toch besloten Jones richting die sleep te sturen.
Hij was al snel aan het eind van het 1e weiland en stak al snel het slootje over en kwam aan op weiland 2.
Echter ik had ergens geen rekening mee gehouden (ik had hem behoorlijk naar links ingezet) dat hij nu precies uitkwam op de valplek van proef 5 van de duif en de kraai.
Hij bleef daar dus even hangen maar was toch door te sturen.
Toen kwam hij ter hoogte van de geschoten duif aan de andere kant maar dat negeerde hij ook prima
Voor ze bij die houtwal kwamen was ook nog veel ruigte aan de kant waar hij liep en hij dook daar even in maar liet zich er wel uitfluiten.
En ja hoor, daar liep mijn zwarte stipje in de verte en kreeg de sleep in de neus.
En net op dat moment werd dus op de wal naast hem geschoten en een fazant gegooid.
Hij ging zitten
En hier maakte ik een heel grote fout... ik had hem gelijk door moeten sturen de sleep op, hij had zijn aandacht even bij mij op dat moment namelijk.
Maar mijn koppie was ook even vol dus ik wachtte een paar seconden en die paar seconden waren te lang, hij rende de wal op en pakte de fazant
.Ik stuurde Jones hierna terug naar de sleep maar hij was nu echt te vol in zijn koppie, hij snapte niet dat hij daar nog een keer aan moest beginnen en bleef richting die wal trekken.
Helaas was het mijn koppelmaatje niet gelukt om de markeer van de duif binnen te krijgen dus we hadden maar 1 apport binnen.
Jeeeee wat een zware proef was dit zeg.
En ik kan Jones helemaal niets kwalijk nemen want ten 1e is hij geen A hond en nog heel erg jong.
En ten 2e deden de andere honden (en dat waren wel echt ervaren A honden) op deze proef precies hetzelfde, kwamen allemaal met de fazant terug en waren daarna niet meer op de sleep te krijgen.
Verschil was dat van deze koppels de B hond wel de markeer had gehaald en de hond van mijn koppelmaatje was ook echt op, hij ging gewoon niet diep genoeg meer en had de markeer dus niet gehaald.
Dus daardoor net buiten de prijzen maar we hebben er wel maar mooi gestaan, na een wedstrijd met echt behoorlijk moeilijke apporten hoorden wij wel bij de 5 beste koppels van die dag waardoor we die barage inmochten.
Al met al kijk ik terug op een heerlijke dag!
Echt genoten van mijn hondje en het samenwerken met hem en enorm veel complimenten van de keurmeesters gehad.
Er kwamen er zelfs 2 naar me toe om te zeggen dat Jones de beste A hond was van vandaag (ahum, Jones heeft nog geen enkele kjv proef gedaan
).Maar hij heeft inderdaad echt prachtig werk laten zien en was op de barrage bij de 2e inzet na enorm goed bereikbaar en heeft perfect geluisterd.
Er zijn enorm verre apporten geweest met veel obstakels ertussen waarbij ik met 1 enkel commando "vooruit" bij het inzetten en verder niks aan commando's of fluiten het wild binnen no time weer in mijn handen gedrukt kreeg van speedy gonzales.
Al met al enorm trots dus
