Twee dagen geleden heb ik mij hier geregistreerd en tevens voorgesteld in het voorstel hoekje ( http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... 5&t=313314). Naar aanleiding van mijn post kreeg ik van sommigen de vraag of ik het proces van de training van mijn pup tot straks hulphond in een apart topic zou willen bijhouden.
Ik heb een beetje gekeken naar de verschillende subfora en dit leek me de meest geschikte plek om een topic te starten (correct me if I'm wrong).
Mijn voorstel berichtje kunnen jullie in bovenstaande link terug lezen. Zoals ik daar ook heb geschreven heb ik Thyro, mijn kooikerhondje, zelf opgeleid tot mijn eigen ADL / Epilepsie hulphond dmv teamtraining vanuit een hulphonden organisatie. Hij is helaas recent medisch afgekeurd en zo kwam pupje Skylar. Ze is nu 6 dagen hier in huis en we staan dus nog helemaal aan het begin van haar traject. Nu woon ik dus samen met mijn twee (hulp)honden; eentje met pensioen en eentje die het nog moet leren. Iets waar ik aanvankelijk ook wel tegenop zag, want gevoelsmatig voelde het nog steeds alsof ik mijn kooiker aan de kant zette voor een ander (ook al is het voor zijn welzijn absoluut noodzakelijk dat hij niet meer in die mate belast wordt). Ook vond ik het emotioneel lastig om een nieuwe band op te gaan bouwen met een andere hond, en zag er ook wel een beetje tegenop om twee van zulke grote tegenstellingen in huis te hebben. Maar in de praktijk valt het eigenlijk heel mooi samen en houden die twee samen de boel juist heel mooi in balans. Ik neem ze ook elke dag even apart van elkaar mee uit en dan is het aan de ene kant ontzettend leuk om te trainen met de kleine pup, maar is het aan de andere kant voor mij ook heel belangrijk om met de ander naar buiten te gaan omdat mijn kooiker voor mij zo'n stabiele basis is dat ik daarin ook een rustpunt vind tussen al het puppygeweld door
Gister hebben ze met zijn tweeën het dreamteam uitgehangen: mijn kooiker waarschuwde heel netjes een aanval van tevoren en kwam bij me liggen, waardoor ik de zorg op tijd kon oproepen (hoewel hij niet meer werkt en hij door zijn eigen klachten soms niet meer helemaal zuiver is in het signaleren en/of bij me liggen, doet hij het gelukkig met zekere regelmaat ook nog wel). Na de aanval hield hij het een beetje voor gezien en nam de frummel het stokje over. Die wurmde zich tussen mijn armen en bleef bij me tot ik weer ready was. Klein als ze is (gister precies 9 weken) heeft ze vanaf de eerste aanval die ze meemaakte, meteen besloten dat ze ergens tussen mijn armen moet kruipen en er niet vandaan komt tot ik weer ready ben. Nu nog wel met af en toe een hap in mijn neus of oor (haha) maar dat vergeef ik een pup van 9 weken
De zorg vertelde me gisteravond wat Skylar had gedaan tijdens- en na een aanval (omdat ik haar vrij snel had opgeroepen had ze alles gezien) en was onder de indruk van het kleine ding. Skylar lijkt het van zichzelf al in zich te hebben om zich hier verantwoordelijk voor te voelen. Ik zie het ook aan haar, dat ook als ze aan het snoezelen is haar oortjes altijd mijn kant op staan. Ik leg haar bewust nog helemaal niks op wat deze taak betreft omdat ze daar gewoon nog te klein voor is. Het eerste jaar is vooral basis opbouwen: de taakjes komen daarna pas. Maar ik heb met haar wel heel veel hoop voor de toekomst, als ik zie hoe ze dingen nu al oppakt en dingen voor haar als vanzelfsprekend lijken. Het is een bijzondere pup en die opmerking krijg ik ook vaak van anderen.
Mijn honden hebben mij enorm veel zelfvertrouwen terug gegeven. Thyro heeft hier een hele belangrijke rol in gespeeld, maar ik zie het nu ook terugkomen met het kleine ding. Ik heb heel bewust mijn eigen paden gewandeld wat dit traject betreft: ik wilde zelf mijn hond opleiden, zelf de fokker uitkiezen en uiteindelijk zelf de beslissing maken met welke pup het wordt. Wel in samenspraak met anderen, maar de uiteindelijke keuze lag bij mij. Ik heb het mezelf best lastig gemaakt want bij veel fokkers en nestjes die verwacht werden had ik niet de klik die ik zocht. Tot dit nestje in beeld kwam en toen viel voor mij alles op zijn plek. Zo ging het ook tijdens mijn puppybezoekjes: er was één pupje die mij vanaf het eerste bezoek heel duidelijk had uitgekozen en die in alle opzichten ook het meest geschikt leek te zijn. Uiteraard ga ik met haar ook gewoon alles ontwikkelingsfases door en zullen dingen heus niet altijd zonder slag of stoot gaan. Maar dat ik vaak de opmerking krijg dat ze wel echt een bijzondere pup is kan ik alleen maar beamen en dan voel ik toch wel weer een stukje bevestiging dat ik echt wel op mezelf kan vertrouwen in de keuzes die ik maak. Dat sterkt me.
Beetje zweverig misschien, haha. Maar ik heb gemerkt dat mijn hulphond(en) niet alleen 'handig' zijn, maar mij ook op emotioneel gebied enorm hebben geholpen om mijn leven met mijn beperkingen een plek te geven en mijn eigen koers te gaan varen. Iets wat ik lange tijd heel erg lastig heb gevonden doordat ik op jonge leeftijd (14) al erg ziek werd en ik in plaats van op school eigenlijk alleen maar in het ziekenhuis of andere behandelcentra was. Thyro was hierin mijn steun en toeverlaat en zo heb ik een enorm stuk vrijheid en zelfstandigheid kunnen opbouwen. En die hoop ik straks te kunnen voortzetten met Skylar.
Lange inleiding: ik ga er maar eens een eind aan breien. Maar ik vind het leuk om de verhalen te delen. Ik schrijf trouwens ook altijd het eea over het proces van eerst Thyro en nu Skylar op onze fb 'Dogs With a Mission' (mag ik dat noemen hier??)
En natuurlijk nog een foto van mijn twee kanjers
Heel veel succes met het kleine ding, en heel fijn dat Thyro lekker bij je kan blijven.
Onderweg naar huis heeft ze ook lekker geslapen.
Ik schoot dan ook een beetje in de lach toen Thyro in de bench was gekropen en Skylar ernaast lag. De bench was voor mevrouw bedoeld, maar die wil er niet in. Thyro doet het al jaren zonder bench maar die vond het nu toch wel een heerlijke veilige plek waar hij in ieder geval niet belaagd wordt door dat kleine witte ding. Heeft hij heel slim bekeken 
Ze weet al heel goed wat lekker is en dat laat ze ook goed weten (ze krijgt 2/3 vers vlees en 1/3 brok en ja vers vlees is natuurlijk wel heel lekker 