Negen januari kwam hij aan. Manipi vond hem eerst erg spannend en Nova stond ook niet te juichen. Bono reageerde niet op de lelijke blikken en zocht steun bij de mensen. De eerste week was best onwennig voor Bono. Ik denk dat hij niet eerder in een huis heeft geleefd en hoe lief ook, hij was nogal onopgevoed. De weken erna ging hij zich steeds meer thuis voelen en vond hij zijn plekje tussen de andere honden. Digger moet af en toe nog laten weten dat hij 'De Man' in huis is, dat laat Bono gelaten over zich heengaan. Met Happy is het dikke pret, Manipi vind hem niet spannend meer, durft zelfs effectief van zich af te bijten als Bono te druk speelt. Nova vindt het maar zozo. Dat is niet zo'n ramp, over een paar maanden verhuist zij mee met onze zoon en ze gedraagt zich verder wel.
Ondertussen eten ze gezellig met z'n allen in de keuken en hebben elkaar gevonden in het blaffen als de buurhonden langslopen. Net alsof het altijd al zo was.
Bono en mijn man kunnen het uitstekend samen vinden, knuffelen, balletjes gooien, samen een rondje door het bos. Allebei blij.
Na een maand hebben we de knoop doorgehakt, hij blijft. Welkom Bono!




Embark is gisteren op de post gegaan. Wil iemand al een gokje doen?
Hij lijkt op een grote labrador met teveel haar. Of een zwarte Golden Retriever, maar korter in het lijf. De eerste weken dacht ik aan iets berghondachtigs, misschien een Raven Shepherd, omdat hij nogal flegmatiek was. Nu hij steeds vrolijker en speelser wordt en zelfs balletjes apporteert, denk ik toch meer richting labradorkruising.