Ik heb liever een blije, vrolijke hond die plezier heeft en dan maar z'n staart veel te vrolijk draagt, dan een hond die, ook al is het maar een beetje, gedrukt met me meeloopt. En inderdaad bij voorkeur met een keurig in een boogje hangende lijn en een vacht die alleen kort een kam gezien heeft vlak voor we de ring in gaan
Dat mag ook, maar dan moet je niet verwachten dat je in de prijzen valt bij een rashondenshow indien zaken
bij bepaalde rassen een vereiste is. Door mee te doen aan een exterieurkeuring kies je ervoor dat je hond vergeleken wordt met de rasstandaard en voldoet aan de eisen die er gesteld worden.
In het voorbeeld van de teckel stelt de rasstandaard:
STAART: De staart wordt gedragen in een harmonieuze verlenging van de
bovenbelijning, licht aflopend, niet boven de ruglijn gedragen. In het laatste derde
deel van de staart is een lichte kromming toegestaan.
In het geval van een poedel is zelfs sprake van verplicht toillet. Dan kan je er wel een kammetje doorheen halen, maar dan word je subiet de ring uit gestuurd.
Overigens ben ik ervan overtuigd dat een hond die er "gedrukt" bij loopt in een showring, niet snel zal winnen. De honden met "uitstraling" springen er meestal wel uit.
Aangaande vriendjespolitiek; dat is moeilijk uit te sluiten. Grote kans dat dat bij 'de Best verzorgde hond in 1960' ook heeft plaats gevonden. Het lijkt mij onmogelijk om zo'n variatie aan honden te beoordelen op de mate van verzorging.
Wat is het best verzorgd? Sociaal gedrag, schone tanden, goed op gewicht, glanzende vacht, klitvrij, goed bespierd, geen afwijking in gangwerk, nagels geknipt...? Ik neem aan dat meerdere honden aan die verzorgingscriteria voldeden. Toch is er één als winnaar gekozen, dat is het 'spelletje' waar de kandidaten zich aan blootstellen.
Showen van honden trekt mij totaal niet, alleen al de haat en nijd tussen de fokkers. Ik hoorde laatst een uitspraak, gedaan door een fokker die het niet eens was met de keuze voor een winnende reu: "Die reu, daar zou ik mijn geit nog niet door laten dekken". Tja dat zegt genoeg over de sfeer onderling.
Ik houd echter wel van rashonden (dat lijkt tegenwoordig niet meer te mogen), ik vind de ontstaansgeschiedenis interessant. De variatie, voor ieder wat wils wat betreft fysieke aspecten als karakter. Natuurlijk is er sprake van ongewenste excessen, maar ik vind het jammer als er bepaalde rassen verdwijnen.
Ik heb natuurlijk wel een ras dat met ongetoiletteerde vacht geshowd dient te worden. Maar die veel te vrolijk gedragen staarten zijn nooit reden geweest om ze een lagere kwalificatie te geven. En de sfeer tussen de eigenaren van mijn ras is op shows ook altijd vooral gezellig en met elkaar meeleven, zonder haat en nijd. Maar daarin schijnen 'wij' inderdaad wel tot de uitzonderingen te behoren
