Moritz terug naar het asiel

[Patricia Baerloo]

Met heel veel verdriet en na heel veel overleg hebben we toch, na 5 maanden, weer afstand moeten doen van onze Golden Retriever Moritz.

Ik heb hier al een paar keer wat over hem en zijn gedrag geschreven. Zijn fixatie op dingen en situaties en daaruit vloeiende agressie, inclusief bijten. Ik heb ook geschreven dat het beter met hem ging door veel met hem te trainen en risicovolle situaties te vermijden. Hij was nu zelfs zo ver dat ie alles apporteerde wat ie in zijn bek had. Dat kon dus een speeltje, een tak of zelfs een tissue (die hij altijd van straat gapt) zijn, en hij vond het nog leuk ook! We dachten dat hiermee de situatie beheersbaar was en wat waren we blij. Al bijna twee maanden geen uitval meer.

Totdat ie ineens, van de een op de andere dag, veel begon te grommen niet een beetje maar echt heel dreigend, en als we hem daarvoor corrigeerden stond ie klaar om aan te vallen. Soms zelfs viel ie uit zonder enige vorm van waarschuwing en ook steeds om een andere reden. Het werd echt gevaarlijk en zijn gedrag was totaal onvoorspelbaar geworden. Het ene moment kwam hij naar je toe voor een knuffel maar als hem dan toch iets (wat?) niet zinde kon je een grauw krijgen. Het leek ook wel of ie in weerwil van zichzelf ging uitvallen.
Bij voorbeeld: hij ligt op zijn rug, likt je hand (=onderdanig gedrag) en ineens springt hij overeind om je te bijten! Maar gaat dan wel met je mee op commando???

Wij wisten echt niet meer wat we hier aan moesten doen. Van alles hadden we geprobeerd: alle dominantie regels toegepast (geen probleem), positief getraind (leuk, hij leert snel), grote bek gegeven (vindt ie niet leuk maar hij volgt dan wel alle commando's op zoals zit en af), apart zetten en negeren. Alles leek wel indruk te maken maar weerhield hem er niet van toch even later weer uit te vallen. Ik weiger om mijn hond ervan langs te geven ook al leek dit nog het enige wat zou kunnen helpen.

De situatie was nu echt onhoudbaar geworden en ja, we waren bang geworden voor onze eigen hond. Hij was zichzelf niet meer, er leek wel een duiveltje in hem gevaren. Overigens was er lichamelijk niets met hem aan de hand. We hebben hem toen teruggebracht naar het asiel waar hij vandaan kwam, uiteraard met de grootst mogelijke tegenzin en alle schuldgevoelens van dien. Maar behalve voor ons was ie ook voor de omgeving een gevaar geworden, vooral omdat ie er zo lief uitziet.

Het asiel, dat hem al een paar maanden kende, heeft ons gelijk gegeven in deze beslissing. Op basis van eigen ervaringen, die van ons en vorige eigenaren, spreken ze van "gestoorde agressie" vooral omdat zijn gedrag zo onvoorspelbaar en tegenstrijdig is. Dit is niet trainbaar. Dat blijkt ook wel want hij leek zo vooruit gegaan. Waarschijnlijk het resultaat van doorfok van het ras (hij had geen papieren).

En toch blijft het aan mij knagen: had ik niet nog iets kunnen doen? Heb ik een fout gemaakt waardoor hij toch dacht de baas te kunnen spelen?
Maar waarom was ie dan zo volgzaam, gehoorzaam en over het algemeen onderdanig? Ik voel mij schuldig, heb het gevoel te hebben gefaald, maar weet niet hoe ik het anders zou moeten doen.

Wie geeft mij raad?
groetjes, Patricia

[ben&jessy]

echt een hele moeilijke situatie :cry2: :cry2: , en ik zou je er niet in kunnen raden. ik wil je alleen maar strekte wensen. en JIJ hebt niet gefaald

[Gast]

Hoi,

Dat moet een heel moeilijke beslissing geweest zijn! Ik denk wel dat het de juiste beslissing is geweest. Sterkte!

[twinkeltje]

ja soms heb je weinig keus he
sterkte

[Eline*]

Het hele verhaal klinkt inderdaad als gestoorde agressie, iets wat je tegenwoordig wel vaker ziet bij broodfokgoldens.
Het verbaast me dat het asiel de hond bij het vermoeden van gestoord gedrag uberhaupt herplaatst heeft.
Ik wens je sterkte met je verdriet..ik denk dat je meer dan je best gedaan hebt.

[maze]

is hij niet ziek?
ik ben 2x door dezelfde hond aangevallen.
op een of andere manier werkte ik als een rode lap op hem,want verder reageerde hij op niks of niemand op die manier.
na onderzoek bleek dat hij een tumor in zijn hoofd had.

natuurlijk veel succes verder.

[Wil de hond]

En toch blijft het aan mij knagen: had ik niet nog iets kunnen doen? Heb ik een fout gemaakt waardoor hij toch dacht de baas te kunnen spelen?
Maar waarom was ie dan zo volgzaam, gehoorzaam en over het algemeen onderdanig?

Als er sprake is van gestoorde agresie kun je niets doen. Jij hebt alles gedaan wat je kon, en bent zo verstandig geweest niet door te gaan tot het moment waarop er ernstige ongelukken gebeurden.

Hij was volgzaam, gehoorzaam en over het algemeen onderdanig omdat hij gestoord is. Gestoorde agressie is onvoorspelbaar, en de momenten van agressie wisselen zich af met momenten van normaal gedrag.

Ik hoop dat je vrede zult krijgen met deze moeilijke maar m.i. juiste beslissing. Sterkte!

Groetjes, Willy.

[malinois]

Het verbaast me dat het asiel de hond bij het vermoeden van gestoord gedrag uberhaupt herplaatst heeft.

mij ook maar wat gaat er nu met hem gebeuren? als ze hem gaan herplaatsen gebeurd het waarschijnlijk weer...

[Wil de hond]

maar wat gaat er nu met hem gebeuren?

Een vervelende en overbodige vraag...

[malinois]

maar wat gaat er nu met hem gebeuren?

Een vervelende en overbodige vraag...

dat is onzin... als het zo erg was, wist het asiel het ook. Dus zo'n levensgevaarlijke hond zal het niet zijn. Daarnaast zijn er genoeg zogenaamde 'onhandelbare' honden naar amerika gegaan om te werken, ja ook labradors en goldens(!) en die kunnen daar prima functioneren bij het leger... hij apporteerd graag las ik, en dat is vaak het belangrijkste!
dus VOORDAT maar zo een spuitje wordt gegeven, zou dat misschien overwogen kunnen worden en iemand te vragen die zoiets kan regelen.

[Patricia Baerloo]

alvast bedankt voor jullie reacties; die helpen zeker bij de verwerking van deze moeilijke beslissing.
Vandaag heb ik gebeld of al bekend is wat er met hem gaat gebeuren. Helaas is men in een dispuut beland met de interim-beheerder die gelooft dat het allemaal niet zo erg is. Tja, als je hem niet kent en hij zit daar met zijn gouden koppie in een kennel, lijkt ie niet erg gevaarlijk...
Het is inderdaad zo, wat een van jullie schreef, dat ie heel normaal vrolijk en lief is maar ineens ontstaat er een soort kortsluiting in zijn hoofd.

Iedereen in het asiel die hem kent en met hem te maken heeft gehad zegt dat het beter is dat ie inslaapt (vind ik ook want juist zijn onberekenbaarheid is zo gevaarlijk) alleen wil die interim-beheerder (die daar af en toe komt kijken) het toch nog proberen...

De reden dat ie toch nog voor een derde keer bij ons geplaatst werd is ten eerste omdat ze als Dierenbescherming (terecht) al het mogelijke willen doen om beesten een nieuwe kans te geven en ten tweede omdat ze niet het idee hadden dat ie tot dan toe een goede begeleiding had gehad. Ons verhaal horende, en alle methoden die wij hadden toegepast zoals clicker, vinden ze nu dus dat wel dat ie alle kansen heeft gehad om goed gedrag te laten zien. Op eén persoon na dus...

En ja, als ie altijd trouw zou apporteren wat ie inderdaad NORMAAL GESPROKEN leuk vind, dan zijn er natuurlijk wel mogelijkheden. Maar hij kan 10 keer met iets aan komen draven, de elfde keer valt ie uit als je het object aan wil pakken. Maar het blijft moeilijk om die grens tussen "normaal" dominant-agressief en "abnormaal" gestoord-agressief gedrag vast te stellen. Je hoopt natuurlijk dat ie op de een of andere manier toch nog een mooi leven kan leiden!

[Rataplan]

maar wat gaat er nu met hem gebeuren?

Een vervelende en overbodige vraag...

dat is onzin... als het zo erg was, wist het asiel het ook. Dus zo'n levensgevaarlijke hond zal het niet zijn. Daarnaast zijn er genoeg zogenaamde 'onhandelbare' honden naar amerika gegaan om te werken, ja ook labradors en goldens(!) en die kunnen daar prima functioneren bij het leger... hij apporteerd graag las ik, en dat is vaak het belangrijkste!
dus VOORDAT maar zo een spuitje wordt gegeven, zou dat misschien overwogen kunnen worden en iemand te vragen die zoiets kan regelen.

Ik denk dat het asiel daar over gaat. Zij zijn ten alle tijden verantwoordelijk voor de dieren die een voet over de drempel hebben gezet.
Voor Patricia je hebt gedaan wat je kon. Het is een vervelende verdrietige ervaring maar meer had je niet kunnen voor Moritz. Ik hoop dat je het een plaatsje kunt geven en je met de tijd weer kunt richten op de toekomst en dat het je niet zult weerhouden van een andere herplaatshond.

[Wil de hond]

Maar het blijft moeilijk om die grens tussen "normaal" dominant-agressief en "abnormaal" gestoord-agressief gedrag vast te stellen.

Uit wat jij hierna schrijft maak ik hiervandaan op dat er iets niet goed zit in zijn hoofd. Vooral de laatste twee regels lijken duidelijk aan te geven dat hier iets anders dan dominantie meespeelt.

Totdat ie ineens, van de een op de andere dag, veel begon te grommen niet een beetje maar echt heel dreigend, en als we hem daarvoor corrigeerden stond ie klaar om aan te vallen. Soms zelfs viel ie uit zonder enige vorm van waarschuwing en ook steeds om een andere reden. Het werd echt gevaarlijk en zijn gedrag was totaal onvoorspelbaar geworden. Het ene moment kwam hij naar je toe voor een knuffel maar als hem dan toch iets (wat?) niet zinde kon je een grauw krijgen. Het leek ook wel of ie in weerwil van zichzelf ging uitvallen.
Bij voorbeeld: hij ligt op zijn rug, likt je hand (=onderdanig gedrag) en ineens springt hij overeind om je te bijten! Maar gaat dan wel met je mee op commando???

[Patricia Baerloo]

dank je Rataplan; ik ga eerst even bijkomen van alle gebeurtenissen maar een ding is zeker: mijn volgende hond is weer een herplaatsingshond want er zijn genoeg leuke honden die ik wellicht wel de juiste plek kan bieden!

[Nieve]

Totdat ie ineens, van de een op de andere dag, veel begon te grommen niet een beetje maar echt heel dreigend, en als we hem daarvoor corrigeerden stond ie klaar om aan te vallen. Soms zelfs viel ie uit zonder enige vorm van waarschuwing en ook steeds om een andere reden. Het werd echt gevaarlijk en zijn gedrag was totaal onvoorspelbaar geworden. Het ene moment kwam hij naar je toe voor een knuffel maar als hem dan toch iets (wat?) niet zinde kon je een grauw krijgen. Het leek ook wel of ie in weerwil van zichzelf ging uitvallen.
Bij voorbeeld: hij ligt op zijn rug, likt je hand (=onderdanig gedrag) en ineens springt hij overeind om je te bijten! Maar gaat dan wel met je mee op commando???

Een vriendin van mij had een engelse bulldog en die heeft ze in moeten laten slapen omdat ie een hersentumor had. En nu wil ik je niet bang praten ofzo...maar die hond reageerde ook van het ene op het andere moment steeds heel verschillend. Zij heeft heel lang getwijfeld, want op momenten dat ie wel lief was, was het zo moeilijk te geloven dat het zo weer om kon slaan.

Maar als het zoiets is, dan kun je er tegen werken wat je wilt, maar zul je nooit in staat zijn het probleem te verhelpen. Ik denk dat je een juiste beslissing hebt genomen. Ik hoop alleen dat het asiel je verhaal wel serieus neemt, anders heeft straks iemand anders een 'tijdbom' in huis lopen en gaat het echt een keer goed mis.

Succes Groetjes Gooitske

[malinois]

Ik denk dat het asiel daar over gaat. Zij zijn ten alle tijden verantwoordelijk voor de dieren die een voet over de drempel hebben gezet.

natuurlijk! Maar vaak weten ze niet dat ook zoiets geprobeerd kan worden. Het is toch het proberen waard zou ik zeggen als ik zo'n hond had en ik kon kiezen tussen dit en een spuitje... maar ja dat moet inderdaad het asiel zelf weten...

Voor Patricia je hebt gedaan wat je kon. Het is een vervelende verdrietige ervaring maar meer had je niet kunnen voor Moritz. Ik hoop dat je het een plaatsje kunt geven en je met de tijd weer kunt richten op de toekomst en dat het je niet zult weerhouden van een andere herplaatshond.

tuurlijk, ze heeft het goed gedaan. Als je niets met een hond kunt en hem niet kunt vertrouwen moet je hem ook niet houden.

[Daphne]

Wat erg. Dit is zeker een hele moeilijke beslissing geweest.....

Ik had een vraag?
Je bent niet zomaar de eerste de beste, lees ik uit je bericht.
Je hebt ontzettend veel geprobeerd met met je hond om het allemaal nog goed te krijgen, je weet wat hij heeft (gestoorde agressie) en je weet ook wat dat betekend. Als het bij jou niet lukt (met zoveel inzet en moeite) bij wie dan wel?

Was het misschien niet beter geweest om jouw hond thuis te laten inslapen?

Ik bedoel het echt niet naar maar wat moet er nu van hem/haar terecht komen? Of hij/zij wordt alsnog ingeslapen door het asiel, of hij/zij wordt geplaatst met alle ellende van dien..........

[Patricia Baerloo]

hallo Daphne
terechte vraag hoor!
Maar in de eerste plaats heb je zelf ontzettend veel twijfels. Hoe kun je nu zomaar zo'n prachtig, gezond en vitaal dier af laten maken? Het gaat tegen je hele gevoel in en ergens hoop je toch dat jij fout zit, dat er wèl iets aan gedaan kan worden, vandaar ook dat ik dit verhaal hier heb geschreven (en gelukkig bevestigen jullie allemaal dat ik het enige juiste heb gedaan...). Zoals iemand al schreef: je kunt gewoon niet geloven dat ie zo is op z'n goeie momenten. Het lijkt wel een soort schizofrenie.
Ten tweede staat in de overeenkomst met het asiel dat je je hond niet mag doorverkopen of in laten slapen zonder medische reden, zonder daar toestemming voor te hebben gehad van het asiel (om handel of erger te voorkomen natuurlijk).
Ik hoop ook heel erg dat die interim-beheerder zijn verantwoordelijkheid neemt, want het zal Moritz ook niet gelukkig maken om wéér maanden in het asiel te zitten, nog moeilijker om iemand te vinden die het aandurft, en wie weet waar hij dan terecht komt...

[Caro.]

Wat een verdrietig verhaal..... :cry2:
Waarschijnlijk het gevolg van slechte doorfok, afschuwelijk voor hond én mens.

Heel erg veel sterkte gewenst!!!

[MoniqueR]

Hallo, Patricia

Ik vind dat je een juiste beslissing hebt genomen, wij hebben zelf een kleine hond met gedragsproblemen, volgt perfect commando's op, houdt zich aan de dominantieregels, maar is toch dominant, kan weken heel lief zijn en dan ineens slaat ie om en heeft zijn buien, grommen, gaat ineens met een stijve staart voor je staan, kan als je hem dan zijn riempje omdoen aanvallen, als je hem in de auto zet accepteert hij niet dat je dan nog aan hem komt. Veranderd, zoals wij ook zeggen dan ineens in een klein duiveltje. Wij kennen zijn kuren en zien ze gelukkig aankomen en laten hem dan maar met rust. Hij was laatst tien dagen bij een fokker aan het logeren en daar leefde hij in een roedel van 8 honden. Dat ging op zich goed terwijl wij zoiets hadden van die gaat daar de macho spelen, maar niks, een alfa teef was daar de baas en meneer was daar best angstig. Volgens de man bij wie hij logeerde was hij een voorbeeldige hond en snapte niet dat wij problemen hadden met hem. Totdat mijn vriend hem kwam halen en hem in de auto zette. Hij begon hard te grommen. Mijn vriend haalde die mand erbij en zei "dit bedoel ik nou". Die man, totaal geen angst, haalde hem aan en ja hoor hij beet hem in zijn hand. Niemand gelooft het als ik buiten loop met onze hond, ze vinden hem allemaal een lieverd en enthousiast en eerlijk dat kan hij ook zijn, maar niet altijd. Het blijft oppassen. Wij weten nu zijn gebruiksaanwijzing. Het ergste vind ik dat er dus een fokker is die deze hondjes gewoon doorfokt met dezelfde ouders en weet van deze gedragsproblemen. Er zijn meer van deze hondjes met dezelfde gedragsproblemen, wat kan je hier nou aan doen? En wat als er met de pups ook weer verder doorgefokt gaat worden. Kan je zo'n fokker aansprakelijk stellen? Je hebt de goede beslissing genomen, volgens mij kan je aangeboren gedrag er niet uit trainen.

[Patricia Baerloo]

bedankt voor je reactie Monique; een bekend verhaal wat je schreef! Die van ons was ook altijd vrolijk, niets aan de hand. Kwispelend naar iedereen toelopen enz enz. Totdat hij ineens verandert in een monstertje, onherkenbaar en onvoorspelbaar. Met een klein hondje is dit misschien nog wel te doen (maar lijkt me nog steeds niet erg prettig...) maar met een grote werd het echt levensgevaarlijk!
Heel veel succes met je hond, ik hoop dat jullie het volhouden.
groet, Patricia

[Baily]

Ik heb bewondering dat je het nog zo lang hebt volgehouden. Je hebt jezelf niks te verwijten lijkt mij. Ik weet zelf hoe rot agressie die totaal niet te verklaren is kan zijn. Dan zijn ze zo lief en het volgende moment totaal een andere hond. Maar je ziet dan ook die hele lieve kant, dus het is zo moeilijk te accepteren.

[felicia]

Met heel veel verdriet en na heel veel overleg hebben we toch, na 5 maanden, weer afstand moeten doen van onze Golden Retriever Moritz.

Ik heb hier al een paar keer wat over hem en zijn gedrag geschreven. Zijn fixatie op dingen en situaties en daaruit vloeiende agressie, inclusief bijten. Ik heb ook geschreven dat het beter met hem ging door veel met hem te trainen en risicovolle situaties te vermijden. Hij was nu zelfs zo ver dat ie alles apporteerde wat ie in zijn bek had. Dat kon dus een speeltje, een tak of zelfs een tissue (die hij altijd van straat gapt) zijn, en hij vond het nog leuk ook! We dachten dat hiermee de situatie beheersbaar was en wat waren we blij. Al bijna twee maanden geen uitval meer.

Totdat ie ineens, van de een op de andere dag, veel begon te grommen niet een beetje maar echt heel dreigend, en als we hem daarvoor corrigeerden stond ie klaar om aan te vallen. Soms zelfs viel ie uit zonder enige vorm van waarschuwing en ook steeds om een andere reden. Het werd echt gevaarlijk en zijn gedrag was totaal onvoorspelbaar geworden. Het ene moment kwam hij naar je toe voor een knuffel maar als hem dan toch iets (wat?) niet zinde kon je een grauw krijgen. Het leek ook wel of ie in weerwil van zichzelf ging uitvallen.
Bij voorbeeld: hij ligt op zijn rug, likt je hand (=onderdanig gedrag) en ineens springt hij overeind om je te bijten! Maar gaat dan wel met je mee op commando???

Wij wisten echt niet meer wat we hier aan moesten doen. Van alles hadden we geprobeerd: alle dominantie regels toegepast (geen probleem), positief getraind (leuk, hij leert snel), grote bek gegeven (vindt ie niet leuk maar hij volgt dan wel alle commando's op zoals zit en af), apart zetten en negeren. Alles leek wel indruk te maken maar weerhield hem er niet van toch even later weer uit te vallen. Ik weiger om mijn hond ervan langs te geven ook al leek dit nog het enige wat zou kunnen helpen.

De situatie was nu echt onhoudbaar geworden en ja, we waren bang geworden voor onze eigen hond. Hij was zichzelf niet meer, er leek wel een duiveltje in hem gevaren. Overigens was er lichamelijk niets met hem aan de hand. We hebben hem toen teruggebracht naar het asiel waar hij vandaan kwam, uiteraard met de grootst mogelijke tegenzin en alle schuldgevoelens van dien. Maar behalve voor ons was ie ook voor de omgeving een gevaar geworden, vooral omdat ie er zo lief uitziet.

Het asiel, dat hem al een paar maanden kende, heeft ons gelijk gegeven in deze beslissing. Op basis van eigen ervaringen, die van ons en vorige eigenaren, spreken ze van "gestoorde agressie" vooral omdat zijn gedrag zo onvoorspelbaar en tegenstrijdig is. Dit is niet trainbaar. Dat blijkt ook wel want hij leek zo vooruit gegaan. Waarschijnlijk het resultaat van doorfok van het ras (hij had geen papieren).

En toch blijft het aan mij knagen: had ik niet nog iets kunnen doen? Heb ik een fout gemaakt waardoor hij toch dacht de baas te kunnen spelen?
Maar waarom was ie dan zo volgzaam, gehoorzaam en over het algemeen onderdanig? Ik voel mij schuldig, heb het gevoel te hebben gefaald, maar weet niet hoe ik het anders zou moeten doen.

Wie geeft mij raad?
groetjes, Patricia

heel vervelend maar je hebt alles gedaan wat je kon doen...
zoals ik het verhaal lees is het idd gestoorde agressie als gevolg van doorfok of een tumor? heel gevaarlijk en het kan alleen maar erger worden..

wat gaan ze nu doen met m? het lijkt me eerlijk naar de hond om hem in te laten slapen, want bij een volgende eigenaar doet hij het weer en die zit dan met hetzelfde probleem.. of in ieder geval dat ze kijken of hij geen tumor in zn hoofd heeft?

[Golden Stanley]

Ben er nu ook van overtuigd dat Moritz een kronkel heeft.
Ik vind dit toch eigenlijk niet te geloven. Hoeveel van die broodfok Goldens zitten er eigenlijk met zo'n gedragsafwijking in het asiel?
Dat moet toch aan banden worden gelegd?
Maarja, daar zijn zowel jij als Moritz hier nu niet mee gebaad.
Je hebt een goeie beslissing genomen en ik vind je een kanjer dat je er zoveel energie in hebt gestopt.
Er komt echt wel weer een fijne hond op jullie pad.

[Mama Sanneke]

Het moet niet makkelijk voor je zijn.
Je hebt zeker alles gedaan wat je kon.
Sanneke

[~Kimske]

Verschrikkelijk verhaal.... Wat een moeilijke keuze heb je gemaakt, Wij hadden Bob al na 2 dagen teruggebracht omdat we het niet meer aandrufden.. heel knap dat je het 5 mnd volhoudt!!! Je hebt alles gedaan wat je kon, het is niet jouw schuld, niet de schuld van de hond maar van die *$#^@% broodfokkers....

[barbara+pepe]

Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt:

Een 13 maanden oude duitse staande draadhaar uit het asiel. Hij was echt een schatje, je kon alles met hem doen, cursus en alles deden we. Maar dan liep je langs iemand en dan hing hij ineens aan de arm! Meteen daarna zat hij beduusd naast je, alsof hij het niet was geweest en net iets heel raars had zien gebeuren! Gelukkig (ondanks de vervelende situatie) zijn bij ons de (2) incidenten in de winter geweest (dikke jassen...).

Ander voorbeeld: Hij was als een lammetje, lief aan het kroelen enzo en je stak een hand uit om iets aan te wijzen: hij beet erin of deed heel raar ernaar. Het werd ook steeds meer, naarmate hij langer bij ons was, maar hij werd ook steeds gehoorzamer op commando's.

Dit zijn maar twee voorbeeldjes (meer dan genoeg reden om een deskundige om de arm te nemen volgens mij)

Wij hebben de beslissing toen genomen (hij was anderhalf) om hem in te laten slapen nadat we heel veel hadden onderzocht. DA, gedragsdeskundige, fokkers, stamboom aangevraagd (bleek de laatste pup uit het NEGENDE nest van de moeder en er kwam al gestoorde agressie voor in die lijn 8O )... Dus alles gedaan. Ik wilde niet de lijdensweg opnieuw laten beginnen en wilde helemáál voorkomen dat hij ooit iemand (kind :cry2: ) zou pakken, hij was immers totaal onberekenbaar....

Het was verschrikkelijk, hij was op en top gezond verder.... Maar die fokker ook....

Ik denk nog vaak aan Kasja, maar weet dat ik het beste heb gedaan. Nu ik hier lees over die snuffelhonden of wat voor diensthonden dan ook, dan had ik hem misschien daar wel voor laten testen, maar ja, toen wist ik daar niets van af jammergenoeg...

Sterkte!

[rameta]

Wij hebben ooit een husky uit het asiel gehaald, we waren helemaal verkocht van die blik in zijn ogen. En in het begin ging het ook keigoed het was echt een liefe hond. In het asiel hadden ze ons wel verteld dat hij al meerdere baasjes gehad hadden en we zijn daar toen met hem wezen wandelen en we hadden zoiets van dat komt wel goed. Maar na een paar weken begon het. Hij moest geen andere honden, en het schijnt dat een husky maar een baas heeft dus als mijn man er niet was moest ik hem uitlaten, nou twee riemen om en een zeer scherpe blik. Maar hij begon thuis ook steeds meer te domineren. Dat konden we wel aan tot het moment dat we s'avonds mijn man uit bed moesten halen omdat we met drie man achter de deur stonden omdat we de kamer niet meer in durfden. Toen hebben we meteen de knoop doorgehakt en hebben we hem de volgende dag naar het asiel terug gebracht. Daar kregen we te horen dat hij ingeslapen zou worden omdat hij al zo vaak terug gebracht was en het nooit meer iets zou worden met hem. Dat deed me wel zeer maar misschien was het wel voor hem het beste.

[Manon]

Met heel veel verdriet en na heel veel overleg hebben we toch, na 5 maanden, weer afstand moeten doen van onze Golden Retriever Moritz.

Ik heb hier al een paar keer wat over hem en zijn gedrag geschreven. Zijn fixatie op dingen en situaties en daaruit vloeiende agressie, inclusief bijten. Ik heb ook geschreven dat het beter met hem ging door veel met hem te trainen en risicovolle situaties te vermijden. Hij was nu zelfs zo ver dat ie alles apporteerde wat ie in zijn bek had. Dat kon dus een speeltje, een tak of zelfs een tissue (die hij altijd van straat gapt) zijn, en hij vond het nog leuk ook! We dachten dat hiermee de situatie beheersbaar was en wat waren we blij. Al bijna twee maanden geen uitval meer.

Totdat ie ineens, van de een op de andere dag, veel begon te grommen niet een beetje maar echt heel dreigend, en als we hem daarvoor corrigeerden stond ie klaar om aan te vallen. Soms zelfs viel ie uit zonder enige vorm van waarschuwing en ook steeds om een andere reden. Het werd echt gevaarlijk en zijn gedrag was totaal onvoorspelbaar geworden. Het ene moment kwam hij naar je toe voor een knuffel maar als hem dan toch iets (wat?) niet zinde kon je een grauw krijgen. Het leek ook wel of ie in weerwil van zichzelf ging uitvallen.
Bij voorbeeld: hij ligt op zijn rug, likt je hand (=onderdanig gedrag) en ineens springt hij overeind om je te bijten! Maar gaat dan wel met je mee op commando???

Wij wisten echt niet meer wat we hier aan moesten doen. Van alles hadden we geprobeerd: alle dominantie regels toegepast (geen probleem), positief getraind (leuk, hij leert snel), grote bek gegeven (vindt ie niet leuk maar hij volgt dan wel alle commando's op zoals zit en af), apart zetten en negeren. Alles leek wel indruk te maken maar weerhield hem er niet van toch even later weer uit te vallen. Ik weiger om mijn hond ervan langs te geven ook al leek dit nog het enige wat zou kunnen helpen.

De situatie was nu echt onhoudbaar geworden en ja, we waren bang geworden voor onze eigen hond. Hij was zichzelf niet meer, er leek wel een duiveltje in hem gevaren. Overigens was er lichamelijk niets met hem aan de hand. We hebben hem toen teruggebracht naar het asiel waar hij vandaan kwam, uiteraard met de grootst mogelijke tegenzin en alle schuldgevoelens van dien. Maar behalve voor ons was ie ook voor de omgeving een gevaar geworden, vooral omdat ie er zo lief uitziet.

Het asiel, dat hem al een paar maanden kende, heeft ons gelijk gegeven in deze beslissing. Op basis van eigen ervaringen, die van ons en vorige eigenaren, spreken ze van "gestoorde agressie" vooral omdat zijn gedrag zo onvoorspelbaar en tegenstrijdig is. Dit is niet trainbaar. Dat blijkt ook wel want hij leek zo vooruit gegaan. Waarschijnlijk het resultaat van doorfok van het ras (hij had geen papieren).

En toch blijft het aan mij knagen: had ik niet nog iets kunnen doen? Heb ik een fout gemaakt waardoor hij toch dacht de baas te kunnen spelen?
Maar waarom was ie dan zo volgzaam, gehoorzaam en over het algemeen onderdanig? Ik voel mij schuldig, heb het gevoel te hebben gefaald, maar weet niet hoe ik het anders zou moeten doen.

Wie geeft mij raad?
groetjes, Patricia

Hoi Patricia,

Wat een verschrikkelijk verhaal zeg! En wat een moeilijke beslissing.

Ik wilde je toch wat vragen. Als hij een "goede bui" had, hoe reageerden jullie dan op hem. Als hij met een speeltje aankwam pakte je dat dan altijd om weg te gooien voor hem en als hij aandacht wilde gaf je hem dat dan ook altijd? Negeerde je hem wel eens als hij aandacht wilde?
Wij hebben namelijk met Sammy in het begin ook problemen gehad. Ze is nog maar 6 maanden maar ontzettend slim. Ze had het bij ons op een gegeven moment voor elkaar om onze hele dag te bepalen. Als zij uit wilde, gingen we met haar naar buiten. Als zij wilde spelen, gingen we met haar spelen en ga zo maar door. Zij bepaalde eigenlijk wat er gebeurde. Op een gegeven moment kregen we rangordeproblemen, terwijl wij echt dachten dat wij de baas waren. Niet dus. Als ze op schoot wilde springen en wij zeiden een keer NEE, dan ging ze grommen. En meer van dat soort dingen. Er is nog veel meer aan vooraf gegaan op de puppycursus, maar dat wordt een beetje een lang verhaal. In ieder geval waren we een beetje radeloos. Wij de fokker opbellen. Die gaf het advies om haar een hele week volledig te negeren. Dus dat hebben we gedaan. Het enige waarbij ze aandacht kreeg was bij het uitlaten, maar in huis: geen aandacht. Dat vond ze natuurlijk absoluut niet leuk. Ze probeerde ook op allerlei mogelijke manieren om aandacht te trekken. Als ze niet wilde ophouden met dit gedrag, werd ze door mij op de gang gezet, verwijderd uit de roedel dus. En dan gerust een uur lang ofzo.
En het klinkt zielig, maar het is zieliger als een hond niet weet waar hij aan toe is. Als ze geen leiding hebben, gaan ze zelf de leiding overnemen en dat brengt veel stres met zich mee bij een hond en dan is hij niet gelukkig. Het was ook echt niet leuk om dit te doen, want het gaat tegen je eigen gevoelens in. Maar het was zeker de moeite waard.
En het is echt waar, ze is totaal veranderd. Ze is veel onderdaniger en weet haar plaats. Ze probeert nog wel eens wat uit en dan moet je echt consequent blijven en haar gewoon even negeren.
Ik wil hiermee niet zeggen dat dit ook bij jou hond het geval was, maar is misschien wel iets om over na te denken.
Deze methode staat geweldig beschreven in het boek "De vrouw die naar honden luisterd" door Jan Fennell. Deze vrouw heeft ook een hond gehad die van de ene op de ander dag agressief werd. Die heeft ze toen in laten slapen. Na jaren van ervaring met andere honden en een andere denkwijze over het omgaan met honden kwam ze erachter dat ze heel veel fouten gemaakt had met haar vroegere hond. Dat ze er wel wat aan had KUNNEN doen, maar dat ze toen niet wist HOE.

In ieder geval, veel sterkte!!

[joe]

Ik voel mij schuldig, heb het gevoel te hebben gefaald, maar weet niet hoe ik het anders zou moeten doen.

Wie geeft mij raad?
groetjes, Patricia

Je zit hier denk ik niet echt op te wachten, maar dan toch iets wat bij me opkomt: Heb je niet teveel willen doen???
Onze hond heeft ook veel meegemaakt(mishandeld). Hij heeft vaak flitsen en wordt dan ook agressief. Ik heb hem nu 2,5 jaar en het gaat nu eindelijjk beter. Veel liefde, vertrouwen, geen agressie en de hond "de hond laten" heeft geholpen. Ik zou het persoonlijk niet zo snel hebben opgegeven. Hij heeft immers toch nog nooit gebeten? Het ging toch 2 maanden goed? Ik zou als ik jou was dan ook geen asielhond meer nemen, er is toch vaak iets mee. Lekker een pup bij een goede fokker halen, goed opvoeden, geen prolemen.