Het HondenForum

Tja, kom ik toch weer met een vraagje of ik het goed doe

Moritz is dus als de dood voor kinderen, geen lichte angst zoals voor volwassenen, maar werkelijke panische doodsangst.
Bijten zal hij buiten niet doen, want hij loopt keihard weg van ze. Binnenshuis waag ik het er niet op, want ook een hond in het nauw maakt rare sprongen: er komen hier dus geen kinderen in huis.

Ik ontwijk dus kinderen met Moritz. De gemeente is hier zo "slim" geweest om een kinderspeelplaats OP het hondenveld neer te zetten en als daar dus kinderen spelen dan loopt ik door met Moritz.
Als hij helemaal vrij loopt in het bos of Gaasperplas, dan maakt hij een enorme omweg om die kinderen heen om uiteindelijk weer bij mij te belanden. Op deze manier, hem zijn vrijheid geven, raakt hij niet meer totaal in paniek maar zoekt zijn eigen manier om te ontwijken.

Ik geef hem dus eigenlijk zijn zin, zoek geen confrontaties op met kinderen omdat hij werkelijk panisch is én omdat het kinderen zijn die je nu eenmaal niet kan zeggen om rustig te doen.

Wel heb ik eraan gedacht om hem te confronteren met deze angst, maar ik zou bij god niet weten hoe Het is niet zo dat ik op een afstand kan gaan staan met hem bij een kleutelschool ofzo, want het moment dat hij merkt dat er kinderen zijn wordt hij doodsbang. Het is dus niet zo, dat het op een bepaalde afstand wel meevalt.

Zal ik het maar zo laten? of is dit toch nog lichtjes trainbaar?

Pfff moeilijk zeg!
Ik ken een mini yorkshire die als de dood voor kinderen is! Ze is ooit als pupzijnde aan haar oren opgetild door een kind
Zelf hebben deze mensen 2 kleine kinderen. Van de oudste moet ze niets hebben (die is gok ik nu 5 jaar ofzo) en de kleinste is ze helemaal weg van. Dit omdat ze loops was toen de baby geboren werd, ze doet alsof het haar kind was.

3 jaar geleden heb ik elke dag met haar gespeeld, koekjes gegeven en noem maar op. 4 weken lang, elke dag. Na die 4 weken kon ik haar gewoon OPTILLEN! Bijna niemand kon dat, maar doordat ze mij wel leuk vond, kon ik dat zo doen. Andere kinderen kunnen dat dus niet.

Ik wil hiermee laten weten dat het dus niet helemaal een verloren zaak is. Leen een kind van het forum, waarvan je zeker weet dat deze geduld hebt! Het kind moet niets forceren, laat Moritz het tempo bepalen. s Moritz gek op eten? Dan kan je ervoor zorgen dat het kind eerst een koekje onder het lopen door laat vallen. Als je dit bv elke dag een keertje doet, zal het al wat minder worden. Daarna bv langzaam uit hand laten eten en beetje bij beetje opbouwen.
Ik denk niet dat Moritz ooit echt dol zal zijn op kinderen, dat is iets wat bij hem zal blijven (denk ik hoor) Maar het is zonde als hij er zo panisch voor blijft OVeral kom je namelijk wel kinderen tegen

Tja Wendy...... ik durf echt geen kinderen in huis te halen Moritz kán bijten in zo'n geval.

Zo'n half jaar geleden was hier een buurmeisje van een jaar of 11 of even naar Lotje te kijken. Het meisje kwam heel rustig binnen, keek op afstand naar Lotje (reageerde niet op Moritz volgens mijn instructies), maar toen ze een paar passen in huis deed richting Lotje, begon Moritz dus te grommen......

Persoonlijk zou ik zeggen..laat maar!
Zijn angst zit hoogstwaarschijnlijk gewoon erg diep..of een traumatische ervaring of niet gesocialiseerd met kinderen. Hij durft nu niet te naderen en dat is fijn omdat ie dan ook niet kan happen vanuit schrik bij onverwachte bewegingen. Ik zou er dus niet aan gaan knutselen in die zin dat ik hem zou laten wennen aan kinderen.
Wel kan je op afstand van speeltuintjes oefenen met zijn aandacht vasthouden, zodat hij wat minder snel pikpoten is als ie kinderen op afstand ziet.

Ik denk dat je het juist goed doet. Je geeft hem de ruimte om het te ontwijken. Als ie ook maar enigszins nieuwsgierig zou zijn naar ze, zoekt ie dat contact zelf wel. Maar zolang ie dat niet doet, niet opzoeken ook.

Oké, dan laat ik het zo.
Het lijkt mij zelf ook het beste gezien zijn hevige reactie/angst voor kinderen. Ik vermoed dat het inderdaad zo diep zit, dat hier niks meer mee te beginnen is.

Het is weleens sneu hoor, want kinderen kunnen (logischerwijs) zo onbesuisd uit de hoeken komen, dat er wel voorvallen zijn waarbij Moritz volkomen de kluts kwijt is:

Laatst liep ik op m'n gemakje m'n rondje met de honden en uit een zijstraatje kwamen 2 kinderen rennend op ons af..... dan is er dus totale paniek bij Moritz en rent hij keihard voor de kinderen uit (ipv dat hij nu de tegengestelde richting neemt ). Hij rent hard en ver, net zolang totdat hij denkt dat het veilig is en probeert dan weer mijn kant op te komen.
Rennen de kinderen echter constant achter hem aan, dan is het einde zoek..... ik roep dus altijd naar de kinderen of ze alsjeblieft willen stoppen met rennen omdat m'n hond zo bang is. Gelukkig is daar tot nu toe altijd begrip voor geweest.

Ook een keer toen had ik hem aan de riem en een vader met 2 kinderen naderden. Moritz begon al in paniek te raken, maar ik kreeg hem met m'n stem redelijk rustig. De vader passeerde en juist op dat moment ontsnapt een kind aan zijn hand en springt pal voor Moritz om hem overenthousiast te willen gaan aaien Moritz schrikt zich een hartverzakking: stijgert en dondert zo achterover . Gelukkig had hij niet de reactie om meteen te bijten, maar eerst om te onwijken.......
Kind schrok zich rot, vader boos op mijn hond 8O , ik weer boos natuurlijk

Afijn, zo maak je wat dingen mee Helaas kan je niet altijd alles voor zijn.

Oh, dat vind ik dus ook van die doodenge situaties. Blijkbaar heeft Moritz een hoog aaibaarheidsgehalte in de ogen van kinderen.
Gelukkig zijn de meeste kinderen wat bang voor Toby en komen ze niet direct op hem afgestormd, want dan heb ik dus echt een probleem.

Ik bied mijn kids niet te leen aan hoor Ik begrijp het wel en het is heel vervelend. Ik kan me haast niet voorstellen dat het er nog uit gaat het is wel heel diepgeworteld bij hem. Scooby had wel de intentie om een kind te bijten vreselijk vond ik dat vooral toen ik zwanger was zag ik doembeelden dat ik hem weg moest doen Een keer had ik hem aan de riem en vloog een kind van een jaar of drie hem om zijn nek. Mijn hart stond echt stil maar hij gaf er niet om. Volgens mij was het bij Scooby (leeft al 2 jaar niet meer) meer dat hij niet tegen dat rennen op hem af (net als bij zo'n test, inlopen op de hond)dan raakte hij gewoon onzeker en viel hij uit.
Onze zoon Keanu durfde ik ook niet beneden te laten kruipen dus die heeft dat bovengeleerd Bij Rataplan heb ik nooit problemen maar ik sta niet toe dat een kind er naar toe kruipt. Ik vind het nog steeds doodeng
Heel vervelend als Moritz er zo'n last van heeft want je kan het niet ontwijken

in principe moet je angstproblemen met spel oplossen. gemakkelijker gezegd dan gedaan, want kinderen zijn nu ook niet altijd de geschikte hondenpsychologen. Je kunt er alleszins zo mee beginnen: als er kinderen in de buurt zijn, haal dan het magische speelgoedje voor je hond boven.
Verder zou ik de hond, ook als hij zijn angst overwonnen heeft, zeer goed in de gaten blijven houden met kinderen.

mechelaar_fan schreef:in principe moet je angstproblemen met spel oplossen. gemakkelijker gezegd dan gedaan, want kinderen zijn nu ook niet altijd de geschikte hondenpsychologen. Je kunt er alleszins zo mee beginnen: als er kinderen in de buurt zijn, haal dan het magische speelgoedje voor je hond boven.
Verder zou ik de hond, ook als hij zijn angst overwonnen heeft, zeer goed in de gaten blijven houden met kinderen.

Even hoor..... ik heb het hier over échte angst, ware doodsangst.
Geen enkele hond met zo'n angst krijg je gek voor een speeltje, een hand vol met rookworst of wat dan ook.
Een hond die zo'n angst heeft, kent maar één oplossing en dat is vluchten: snel en keihard vluchten.

Stang schreef: Even hoor..... ik heb het hier over échte angst, ware doodsangst.
Geen enkele hond met zo'n angst krijg je gek voor een speeltje, een hand vol met rookworst of wat dan ook.
Een hond die zo'n angst heeft, kent maar één oplossing en dat is vluchten: snel en keihard vluchten.

gewoon lekker laten zo. dat wordt een meerjarenplan. hij weet nu dat hij bij jou terecht kan mocht hij het levensgevaarlijk vinden, en dat is toch meer dan voldoende voor het moment!

Tja je kan hem altijd iets minder angstig krijgen, maar ze zullen altijd een angst voor kinderen houden. Bas is hetzelfde verhaal. Langzamerhand kan ik wel steeds dichterbij kinderen komen, zolang ze maar rustig zijn, rennen of doen ze druk, zal bas ongetwijfeld uithalen. Je kan hem proberen onder commando te houden als hij aan de riem zit, maar laat hem met angst inderdaad maar wegrennen. Misschien zal die reactie ooit wel verminderen, maar ik betwijfel het. Zolang hij maar ontwijkt en jij goed oplet is het een houdbare situatie. Maar probeer het ook niet te veel te ontwijken (desocialisatie), maar forceer ook niks!

Mijn hondje had ook een aantal slechte ervaringen in de socialisatieperiode met kinderen. Kindere raakten verstrikt in haar riem tijdens het spelen, waardoor zij half opgehangen werd. (riem was maar 1meter, maar ze liepen achter mij aan te rennen) Oppakken en laten vallen, terwijl ik gezegd had dat dat niet mocht Heel irritant dus, en ik een bange hond. Ik heb inderdaad met spelen (apporteren) etc en met betrouwbare kinderen over haar angst heen geholpen (snoepjes geven). Vreemde kinderen negeert ze en bekende kinderen gaat nu goed. Aangezien jouw hond echt heel erg bang is, afstand vergroten, spelen of aandacht vragen, steeds afstand verkleinen, zorg dat hij niet reageert, anders stapje terug. Komen kinderen op de hond afrennen, hond een oefening laten doen. Het zal altijd wel zo blijven, maar het kan beter.

nu dit topic er toch is. Breezer vind kleine kinderen ontzettend eng. Laatst kwamen er kennisen opbezoek met een meisje van 4 jaar en 2 jochies van nog geen 1 jaar. Breezer lekker laten gaan toen. Dus niet oppakken enzo gewoon geneegert. Ik vond het toen best goed gaan. Ze kwam wel naar de woonkamer en bleef niet in de keuken. Ze heeft nog nooit een kind gegrepen maar in het bos rende ze een keer op een kind af blafde ze 1 keer en kwam ze blij naar mij terug Ik wil graag dat ze beter met kinderen opschiet. Maar er komt hier erg vaak een buurmeisje spelen die eigenlijk bang is voor breezer maar toch (terwijl het niet mag van ons) zenuwachtig naar haar toe gaat. en dan lachen als breezer wegrent , maar ook met een hoge lach. En honden kunnen ook aanvoelen of mesnen bang zijn. Dus hoe leer ik breezer ook tegen haar te kunnen.(staat hier een beetje raar) maar dus dat ze haar gewoon negeert ofzoiets. Wie weet hebben jullie tips. Breezer is nog maar 1 jaar dus het moet te doen zijn volgens mij.

groetjes nicole

't ja, hoe ontstaat zo'n angst...
niet alleen door plagerijen, want die maken een hond niet echt bang, maar eerder chagrijnig. vermoedelijk is de hond heel zwaar gestraft omdat hij wat wild naar de kinderen liep, en telkens er kinderen in de buurt waren kreeg hij ervan langs. Angstagressie van de baas naar de hond... dan komt dat beest, totaal gestoord in het asiel terecht, en ga jij het nu oplossen

Dit zal tijd vergen, en veel spelen. Telkens, wanneer je in de verte kinderen ziet begin je te spelen. Steeds weer, totdat de hond begrijpt dat, wanneer hij kinderen ziet, geen straf gaat krijgen. De afstand met de kinderen en de aanvang van het spel wordt steeds kleiner.
Als de hond denkt 'hé kinderen, ik wordt niet gestraft door deze baas, maar ik ga spelen', dan is het bijna opgelost. Dan moet je nog het vertrouwen met kinderen opbouwen.

ja klopt wel vaak dat de opvoeders van een hond te voorzichteg zijn als er kinderen in de buuurd komen dus de hond er bij weg trekken daar door ondstaat er ook angst dit zie ik best vaak om me heen gebeuren als je dan wat zegt ja hij is zo druk voor kinderen of iets anders vaak is het de angst van de baasjes en die brengen dat over op de hondjes