Het HondenForum

Ik ben erg lang niet geweest
We zijn de verhuizing op poten aan het zetten met alle vervelende bijkomstige dingen...

Ik loop nu tegen het volgende aan.

Door de week zitten we bij mijn schoonmoeder en in het weekend bij mijn zwager. Allebei hebben ze een hond, maar wij dus ook!

We kunnen Dusty in het weekend niet meenemen
Ze moet dus bij mijn schoonmoeder blijven, die er zelf nauwelijks is.
2 honden samen los gaat niet (2 teefjes).
Dusty moet dus in de bench blijven...
Het hele weekend :stoom en als het tijd is om te gaan wandelen moeten we van de ene kant van Almere naar de andere kant en weer terug.
Wat gewoon niet eerlijk is voor Dusty.

Nou moet ik wel zeggen dat Dusty een erg stressig en gevoelig hondje is, die 2 keer in 1 jaar verhuizen nauwlijks aankan. ze word al para als we een weekend weg gaan. Veel haren, slecht eten en 'scheidingsangst.

Ze kan erg goed met mijn vader overweg, en mijn vader wil haar best 'hebben' maar nou zit ik met het probleem

is het eerlijk voor Dusty dat ik haar nu (met veel pijn en moeite) bij mijn vader laat en haar over bijv een half jaar weer ophaal omdat we dan een eigen huisje hebben???

Ik kan me voorstellen dat ze me dan alweer vergeten is en helemaal gewend op haar nieuwe plekje, voor mijn gevoel klopt het dan weer niet om haar daaruit weg te halen. En aan de andere kant kan ik ook geen afscheid nemen van mijn Dusty...

Wat zouden jullie doen in zo'n situatie????

eigenlijk is dat ene prima oplossing, de meeste honden kunnen daar wel tegen, het gaat ze om de regelmaat. hier is het zo dat wanneer de baas thuis is, is ie alles, nou ging ie vorig jaar naar amerika voor 3 weken met een van onze honden, de rest gaf geen er niks om, je merkte totaal niet aan ze dat ie er niet was, ja toen ie terugkwam toen werden ze effe gek.

maar eigenlijk is dat normaal, de meeste honden van mijn hondenschool zijn al gauw helemaal gek van ons geweest, en komen we ze wel eens tegen dan gaan ze uit hun dak, maar als we er niet bij zijn, geen punt.

ook voor jezelf heb je rust, je weet waar ie is, dat ie het goed heeft en dat je hem altijd kunt bezoeken, en waarschijnlijk je vader is betrouwbaar, dus krijg je hem vast wel weer terug na die tijd.

Ace schreef:Door de week zitten we bij mijn schoonmoeder en in het weekend bij mijn zwager. Allebei hebben ze een hond, maar wij dus ook!

We kunnen Dusty in het weekend niet meenemen

Waarom kun je Dusty dan niet meenemen?

hun hebben zelf een bull terriër teefje, die totaal niet met andere honden kan. Ze blijft doorgaan ook als de andere hond onderdanig doet.
Dit heeft ze ook met honden die ze al langere tijd kent.

Ik vind het allemaal geen fantastische oplossingen, maar de minst slechte lijkt mij zeker om de hond tijdelijk bij je vader te plaatsen.
Een hond een weekend in een bench, dat kan natuurlijk niet!!! Niets is beroerder dan dat!

Dus uit de mogelijkheden die je nu hebt, zou ik voor je vader gaan. Vooropgesteld dat hij dus wel tijd heeft om de hond fatsoenlijk uit te laten en er aandacht aan te besteden.

Ze is een keer een weekend weg geweest, ze heeft het hele weekend niet gegeten...

Als ze getressed is is het 1 grote bibberende haarbal...

Is ze altijd geweest, maar sinds we een paar keer kort op elkaar een weekend weg zijn geweest, is het alleen maar erger geworden...

Oke, het is misschien een beetje verwaande hond, misschien een beetje heel erg, maar kan het gewoon niet maken om haar een heel weekend in de bench te laten...

Wat ik gewoon wilde weten, is of het fair voor haar is om haar na die 3 maand te verhuizen naar Almere als ze bij mijn vader helemaal gewend is en hoe ze daar op gaat reageren... Niet dat ze weer een stress haarbal word die niet wil eten omdat ze op een onbekende plek is.

Ace schreef:Ze is een keer een weekend weg geweest, ze heeft het hele weekend niet gegeten...

Als ze getressed is is het 1 grote bibberende haarbal...

Is ze altijd geweest, maar sinds we een paar keer kort op elkaar een weekend weg zijn geweest, is het alleen maar erger geworden...

Oke, het is misschien een beetje verwaande hond, misschien een beetje heel erg, maar kan het gewoon niet maken om haar een heel weekend in de bench te laten...

Wat ik gewoon wilde weten, is of het fair voor haar is om haar na die 3 maand te verhuizen naar Almere als ze bij mijn vader helemaal gewend is en hoe ze daar op gaat reageren... Niet dat ze weer een stress haarbal word die niet wil eten omdat ze op een onbekende plek is.

Je hebt grote kans bij zo'n stresskip dat ze idd moet wennen, zowel bij je vader als later weer terug bij jullie.
Maar wat is het alternatief? 2 dagen per week continue in een bench? Dat kan niet!!!

Wennen doet ze wel bij je vader, straks bij jullie ook weer. Misschien even wat gestress, maar dat komt vast wel weer goed!

Martijn schreef:Ik vind het helemaal niet erg om haar bij je vader te laten als ze daar goed mee overweg kan.
Moet je doen.


Verder heb ik het donkerbruine vermoeden dat je je hondje vakkundig tot dramatische diva hebt opgevoed en ze veel meer aankan dan jij denkt.

Nou een heel weekend in een bench, daar zou iedere hond gestoord van raken. Dat noem ik geen dramatische diva!

Naar je vader doen, en zo snel mogelijk. Als ze daar de rust kan vinden, waarom niet? Nu is het steeds weer nieuwe stress, weer twee dagen die bench in, weer de baasjes weg, enz enz. En als je daarna je hond weer ophaalt, ja dan moet ie weer even wennen. Beter twee keer stress dan week in week uit stressen.

Ik kan me voorstellen dat ze me dan alweer vergeten is en helemaal gewend op haar nieuwe plekje, voor mijn gevoel klopt het dan weer niet om haar daaruit weg te halen. En aan de andere kant kan ik ook geen afscheid nemen van mijn Dusty...

Dusty zal jou nooit vergeten, al laat je haar drie jaar bij je vader, ze herkent je gelijk als ze je weer ziet.

Ook zal ze zich heel snel weer aangepast hebben aan het leventje met jou.

Afscheid nemen van haar doe je toch niet? Je stuurt haar alleen maar een paar maandjes op vakantie, voor haar bestwil.

Gewon lekker een paar maandjes bij paps parkeren als hij er wel tijd en aandacht aan kan schenken. Da's beter voor zo'n stressfiguurtje dan de hele tijd dat heen en weer gesjouw......en zeker beter dan een weekend lang in een bench 8O

Wil de hond schreef:

Ik kan me voorstellen dat ze me dan alweer vergeten is en helemaal gewend op haar nieuwe plekje, voor mijn gevoel klopt het dan weer niet om haar daaruit weg te halen. En aan de andere kant kan ik ook geen afscheid nemen van mijn Dusty...

Dusty zal jou nooit vergeten, al laat je haar drie jaar bij je vader, ze herkent je gelijk als ze je weer ziet.

Ook zal ze zich heel snel weer aangepast hebben aan het leventje met jou.

Afscheid nemen van haar doe je toch niet? Je stuurt haar alleen maar een paar maandjes op vakantie, voor haar bestwil.

Hier ben ik het mee eens. Toen wij de honden kregen woonde ik nog thuis bij mijn ouders. Ik ben op mijzelf gaan wonen en toch herkennen de honden mij nog steeds. En dat terwijl mijn ouders echt wel door hun worden gezien als hun baas. Als ze b.v. 3 weken met mijn ouders mee op vakantie zijn geweest en ik kom op bezoek gaan ze helemaal uit hun dak van blijdschap als ze mij weer zien.
Sterker nog, ze zijn b.v. uitbundiger als ze mij zien terwijl ze mij de dag ervoor nog hebben gezien dan wanneer mijn moeder ze meeneemt om mijn vader op te halen als hij na een late dienst thuis komt.

Persoonlijk zou ik ook kiezen voor de optie bij jouw vader. Dat geeft volgens mij voor jouw hond meer rust. Het is alleen voor jou bijna nog moeilijker dan haar ieder weekend te moeten laten opsluiten bij jouw schoonmoeder.

Wil de hond schreef:

Ik kan me voorstellen dat ze me dan alweer vergeten is en helemaal gewend op haar nieuwe plekje, voor mijn gevoel klopt het dan weer niet om haar daaruit weg te halen. En aan de andere kant kan ik ook geen afscheid nemen van mijn Dusty...

Dusty zal jou nooit vergeten, al laat je haar drie jaar bij je vader, ze herkent je gelijk als ze je weer ziet.

Ook zal ze zich heel snel weer aangepast hebben aan het leventje met jou.

Afscheid nemen van haar doe je toch niet? Je stuurt haar alleen maar een paar maandjes op vakantie, voor haar bestwil.

Klopt het is voor haar eigen bestwil. Maar dat maakt het er niet makkelijker om. Het doet gewoon zeer, om zo lang zonder je hond te zijn, als je gewend bent dat ze altijd bij je is.

Afscheid nemen, het is natuurlijk niet een weekendje logeren wat ze gaat doen, het is wel voor een maand of 3 misschien langer....
Ik heb het er gewoon erg moeilijk mee, eerlijk gezegd, zie ik het helemaal niet zitten zonder haar, ze is een beetje mijn 'uitlaatklep' mijn knuffelbeest en m'n kletspaal.

Ik weet dat ze bij mijn vader wel zal wennen, dat is natuurlijk veel beter dan het 'alternatief' wat gewoon écht niet kan... Om zo te denken is zwaar egoïstisch...

Dit is gewoon de beste van de slechtste oplossingen. Al gaat het natuurlijk niet zo makkelijk :cry2:

Ze is sinds vrijdag bij mijn vader
Ze werd een beetje haarbal van de verhuisdozen en het heen en weer gesleep met spullen... zo is het ook rustiger voor haar.

Heb tot nu toe elke dag effe contact om te vragen hoe het gaat en hoe de nacht ging... (voel me net een bozorgde moeder die haar kind voor het eerst uit logeren doet : ) het gaat redelijk, ze loopt constant achter mijn vader aan als ie uit zicht is gaat ze piepen en 's avonds als mijn vader naar bed gaat, gaat ze blaffen heeft ze niet eerder gedaan... Ze wilde nog niet echt eten en haar koekjes hoeft ze ook niet...

Ben er gisteren heen geweest, ze heeft toen haar bakje leegegeten en heb met mijn handen door haar brokken geroerd (tip van mijn moeder toen haar hond niet wilde eten) heb nog niet weer gehoord dat ze niet wilde eten... |Ze had gisteren maar effe aandacht alleen toen ik binnenkwam en weer wegging, verder was ze te druk met het konijn en de tuin, dat zit dus wel goed verder...

ik zou me maar niet al te veel zorgen maken,
mijn oom heeft ruim een jaar in 't ziekenhuis en vervolgens in een verpleegtehuis doorgebracht....zijn hondje is al die tijd bij de buren geweest. sinds gisteren heeft hij een plekje in het bejaardentehuis hier op 't dorp en mocht zijn hondje meenemen......beertje heeft 1 dag een beetje onwennig gedaan, maar toen ik vanochtend bij mijn oom kwam viel het gewoon op dat beertje weer als vanouds op mijn oom reageerde.
en dat na een jaar van scheiding!!