en het voordeel vandaag was dat ik effe heeeel hard mijn best moest doen om Jack netjes bij me te houden en dat dat zowaar lukte. Het nadeel is en blijft dat ik een hond zonder ballen heb die helemaal door het lint gaat bij loopse teven. Die van vandaag liep samen met twee intacte reuen. Jack ging eerst leuk met het stel spelen, snauwde even later flink de reuen weg en dook bovenop de teef. Ja, het kon wel kloppen dat het teefje loops moest worden, aldus de mevrouw. Maar die reuen hadden nergens last van, terwijl mijn Jack hevig verliefd was en het teefje hem ook steeds leuker ging vinden.
Puntje bij paaltje heb ik hem maar aangelijnd en pas losgelaten toen het teefje uit zicht was, en toen stond hij echt in de startblokken om er achteraan te gaan. Het is een godswonder dat hij toch nog maar even op commando netjes bleef zitten en daarna wel geinteresseerd was in zijn tennisbal, maar ik was wel trots!
Maar goed, vraag blijft, is dit nou puur 'herinnering' van zijn vroegere lellebellerige straatleven, of zijn het toch hormonen?
Hanneke