Het HondenForum

Wat vinden jullie van het opzetten van je hond na zijn/haar dood?
Een vriendin van mn oma heeft het destijds door haar man laten doen. Nou...........ik krijg er de rillingen van. Ik moet er echt niet aan denken.
De hond heeft zijn leven gehad en de dood maakt daar deel van uit.
In mijn ogen is dit puur een stuk egoïsme van de eigenaar. Die weet niet hoe hij de dood moet verwerken.

Ik zag laatst zelfs een stuk op tv van een vrouw die haar katten had op laten zetten en het mechanisch(?) had gemaakt. Kop en staart konden bewegen :N:

Nee niets voor mij. Het lichaam is slechts een omhulsel. De geest is er toch uit na de dood. En dan zit je alleen maar naar een koud dood lichaam te staren. Nee voor mij een tikkie te luguber en na de dood heeft het dier zijn/haar rust verdient. Laten opzetten is voor mij eigenlijk het niet loslaten van een dier na de dood.

:N: Waaat?? Bah....nee, dat vind ik echt helemaal niks. Zou volgens mij elke keer spontaan in janken uitbarsten. Het is dan toch mijn hond niet meer, maar een levenloos en uitdrukkingsloos eng beestje....

Gruwels :N: nee, dat zou ik echt nooit doen, brrrrrrrrr

Ik ben wel zo'n doos die in een doosje hier nog veertjes en haren heeft bewaard van overleden dieren..plukje manen van Soraya om even aan te ruiken als ik haar mis en haar zo even bij me te hebben.
Op zich moet ieder lekker zelf weten wat hij wil en als het je helpt een dier opgezet naast je te hebben...ach. Of je nou een bakkie as op je schoorsteen hebt staan of een opgezet dier..het is voor mij meer het beeld wat raar is dan dat het werkelijk verschilt vind ik.
Het idee erachter is in mijn ogen gelijk.
We willen allemaal een herinnering houden aan dat wat ons lief was.

Ik vind het morbide

Wat vinden jullie van het opzetten van je hond na zijn/haar dood?
Een vriendin van mn oma heeft het destijds door haar man laten doen.

Ik vind het een beetje bizar hoor, dat mensen niet in staat zijn om afstand te nemen van een overleden dier, maar zolang ze het dóór haar man heeft laten doen en niet mét haar man moet het kunnen.

Ik ben verleden maand verhuist en ben ook drie uur bezig geweest om de botjes van twee mij zeer dierbare honden op te graven om ze in ons nieuwe huis een definitieve rustplaats te geven. Ik betrapte mezelf er op dat ik tegen die botjes en plukjes haar zat te praten toen ik ze in hun afzonderlijke doosjes had zitten.

Wil de hond schreef:Ik ben verleden maand verhuist en ben ook drie uur bezig geweest om de botjes van twee mij zeer dierbare honden op te graven om ze in ons nieuwe huis een definitieve rustplaats te geven. Ik betrapte mezelf er op dat ik tegen die botjes en plukjes haar zat te praten toen ik ze in hun afzonderlijke doosjes had zitten.

Om die reden zou ik dus zelf toch niet zo snel mijn hond in de tuin begraven. Ik ga geen botten opgraven, maar het idee dat de mensen na mij misschien een leuke vijver op die plek zouden willen maken zou me toch ook niet geheel gerust stemmen.

Eline* schreef:Om die reden zou ik dus zelf toch niet zo snel mijn hond in de tuin begraven. Ik ga geen botten opgraven, maar het idee dat de mensen na mij misschien een leuke vijver op die plek zouden willen maken zou me toch ook niet geheel gerust stemmen.

Ik vond het helemaal niet erg om te doen hoor, integendeel.

Ik heb nu het prettige gevoel dat ik ze niet in de steek heb gelaten, en dat ik ze lekker bij me heb.

Ook kan ik nu met een gerust hart een mooie blijvende plek voor ze maken, omdat ik weet dat ik hier nooit meer wegga.

Dat vind ik ook wel een mooie gedachte Wil! Wie weet zou ik daar ook wel voor gaan spitten. Op zich ben ik niet iemand die grafjes maakt en bijhoudt voor dieren. Ik vergeet ze nooit, denk toch met regelmaat terug aan dierbare dieren die ik heb gehad, maar ik heb niet de behoefte ze te bezoeken of zo. Ik heb mijn kleine dingetjes hier waar ik herinneringen aan heb en die ik koester..dat is voor mij genoeg. Het is voor mij dan ook genoeg te weten dat ze op een plek liggen of zijn waar het okee is.
Onze vroegere honden liggen in het weiland bij mijn ouders, onder de spar. Daar blijven ze ook als mijn ouders zouden verhuizen. Ik vind dat ze daar mooi liggen en het is geen bouwgrond dus het is daar okee.
Daar ligt overigens echt een halve veestapel, van konijnen, katten, fretten totaan muizen en ratten..ik hoop dus niet dat er ooit iemand vrolijk aan het spitten gaat.

Een kennis van me maakt een marmer beeld van de boxies, en dan gaat hun as in, maar opzetten??????? ......nee vindt het maar altijd eng eruit zien, het is een dood omhulsel met knikkers als ogen die alleen maar doods eruitzien, nee ik zal hun as altijd bij me houden en hoe ze waren blijft in mezelf, heb ik geen opgezette pop voor nodig om aan herrinnerd te worden.
En begraven?Nee net als wat Eline zegt, de gedachte dat er een vijver komt of ook zomaar ergens uitstrooien weiger ik, de gedachte dat ik het ergens uitstrooi waar een andere hond weer op pist of poept is niet aan mij besteed.

Nee, zou ik nooit doen! Ik heb wel mijn honden laten verassen en de urnen staan hier in de woonkamer in de vitrinekast. Zo heb ik toch nog een beetje het gevoel dat ze hier zijn. Begraven in je tuin mag hier niet, maar zelfs als het zou mogen, wat dan als je gaat verhuizen, terug opgraven?
Maar ze laten opzetten? Nooit!
Ze zitten in mijn hart en hoofd, met al hun gekke fratsen en al wat we samen meegemaakt hebben. Het enige wat ik nog zou willen, is dat ze de assen ooit samen met die van mij zouden begraven. Da's al gek genoeg...

Eline* schreef:

Wil de hond schreef:Ik ben verleden maand verhuist en ben ook drie uur bezig geweest om de botjes van twee mij zeer dierbare honden op te graven om ze in ons nieuwe huis een definitieve rustplaats te geven. Ik betrapte mezelf er op dat ik tegen die botjes en plukjes haar zat te praten toen ik ze in hun afzonderlijke doosjes had zitten.

Om die reden zou ik dus zelf toch niet zo snel mijn hond in de tuin begraven. Ik ga geen botten opgraven, maar het idee dat de mensen na mij misschien een leuke vijver op die plek zouden willen maken zou me toch ook niet geheel gerust stemmen.

Dat is dus ook voor mij de reden waarom ik nooit een dier wil begraven in de tuin.
Ik zelf kies voor cremeren en uitstrooien op een neutrale plaats. Niet een plek waar ik mooie herinneringen aan heb omdat die plek dan ook een verdrietige lading krijgt.

opzetten?? brr.. nee nooit.. ik ga ze begraven als de tijd daar is... waar weet ik nog niet...misschien in de tuin, misschien op een hondenbegraafplaats, misschien in het bos... dat weet ik nog niet...cremeren zal ik nooit doen, dat vind ik vreselijk...

Zou het zelf nooit doen maar iedereen gaat op zijn of haar eigen manier met verdriet om.

Tinkel schreef:

ik krijg er de rillingen van. Ik moet er echt niet aan denken.

net hetzelfde denk ik daarvan.

Moet er niet aan denken.
Dood is voorbij en dan vedienen ze de rust.
Maar voor ieder zijn genoegen eraan ikkke niet

Owww, gatverdegatver.

Ik eet al niet lekker als ik in zo'n Duits of Oostenrijks restaurant zit met al die opgezette hertenhoofden enzo. Met die glazen ogen. Afschuwelijk.
Doe mij maar gewoon een halsbandje waar - als ik hééééeeel goed ruik - hun geur nog aan zit

Wat ik me afvraag. Willen die mensen ook hun echtgenoot eigenlijk opgezet in de kamer hebben staan na zijn dood?

Marion. schreef:

Wat ik me afvraag. Willen die mensen ook hun echtgenoot eigenlijk opgezet in de kamer hebben staan na zijn dood?

nee, die willen zo'n knusse urn op de schoorsteenmantel.

linlin schreef:

Marion. schreef:

Wat ik me afvraag. Willen die mensen ook hun echtgenoot eigenlijk opgezet in de kamer hebben staan na zijn dood?

nee, die willen zo'n knusse urn op de schoorsteenmantel.

Das in elk geval een minder ruimte innemend object

Ik heb m'n katten en cavia's wel in de tuin liggen, maar ik was ook niet van plan om hier ooit nog weg te gaan tenzij ik persee moet hier niet meer kan wonen door lichamelijke omstandigheden of zo.

Nee, moet er niet aan denken.
Heb een keer een documantaire gezien erover; een man had zijn kat opgezet en als hij dan 's avonds tv ging kijken dat pakte hij hem en ging de kat op schoot zitten aaien.

nee zeker niet na hun dood, af en toe zou ik het spontaan laten doen, lijkt me wel makkelijk 3 van die brave honden.

nee , ik hecht geen waarde aan een dood lichaam, hou niet zo van een lijk in mijn kamer!

maar eh mijn zoon wil graag de schedels van de honden

Nee gatver, moet er niet aan denken.
Begraven wel.

Had ik ook voorgesteld hier thuis onze hond was aan dr eindje gekomen 2 jaar terug moest je het thuisfront horen, moet er niet aan denken hoor. Kom je thuis of smorgens uit bed staat je hond daar...
Ze is gecremeerd en over het strand uitgestrooid waar we regelmatig waren. Heb nog wel toen ze leefde een stukje haar van dr staart geknipt om te bewaren.

:N: nee, niks voor mij hoor. creepy.

Moet er niet aan denken, de hele tijd met t dode beest geconfronteerd te worden. Heb echter wel wat schedeltjes van honden in de vitrinekast...Misschien ben ik toch een beetje luguber

nee, opzetten, moet er niet aan denken. Onze honden worden gecremeerd, wij ook trouwens. En Eline, ook wij hebben nog een pluk haar van onze oude hond en van ons oude paard bewaard. Niks mis mee.