Moderator: moderatorteam
Zo heel soms kan ik best rake dingen zeggen hè?Rataplan schreef:Shit ik ben het met je eens
Ik denk dat therapeuten een heleboel honden uit het asiel houden
Ik volg ook geen cursus maar ben ook niet te beroerd om een therapeute te bellen (toevallig een vriendin) als ik een probleem met mijn honden zou hebben. Ook al heb ik enorm veel honden gezien en getraind
Ik betwijfel of dat altijd werkt. Ik denk dat een ruk aan de halsband beter zou helpen. Negeren (lees niet reageren) deed ze al en werkte niet. En ik moet ook denken aan dat programma op SBS 6, misschien heeft iemand het ooit gezien, over welke dieren het ergste waren in gedrag. Er was een konijn die boxers bij hun ballen greep, en een pony waar geen land mee te bezeilen viel, een kwaaie papegaai etc, en een engelse bulldog die de vloer aanveegde met zijn baasjes. Ongelofelijk, want wat die hond deed, dat die mensen dat pikten! Dat moest hij bij mij niet doen! Negeren... nee, dat zou bij die hond ook niet geholpen hebben.Roosje schreef:Aandacht vragen, dus o.a negereniones schreef: Wat ik wel zie, is als een jonge hond continu zit te blaffen en de instructeur iets uit staat te leggen (waardoor je hem niet kunt volgen), is dat hij niet tegen de eigenaresse zegt dat ze de hond moet corrigeren.
Maar dan moeten ze wel de moeite nemen en niet alleen bezig zijn met gewenst en aangeleerd gedrag, maar ook hoe je mensen moet leren omgaan bij ONgewenst gedrag van hun hond.
Ik denk dat je daarbij mee moet nemen dat internet een medium is waarbij je gewoonweg niet van alles zomaar kan adviseren. Je kent de hond niet, de baas niet en als uit een bericht de onkunde eraf springt en iemand moet dus een heel stuk kennis opdoen, is het het meest voor de hand liggende om iemand te verwijzen naar een hondenschool of een therapeut.omasjanie schreef:Ook als je iets met je hond mee maakt waar je echt niet uit komt kan iemand die mee kijkt, een vriend of therapeut heel zinnig zijn, maar om bij ieder punt zoals ik vaak op internet lees te zeggen ..... je "moet" naar een therapeut gaat mij veel te ver, dat vind ik dus echt een mode gril
wie zegt dat die ook zo kundig is...Eline* schreef:Nou slimme Henkie..je kan ook naar papieren vragen als je hulp zoekt bij iemand. Dan weet je tenminste dat je echt van doen hebt met een kundig iemand.
mijn fokker geeft prima advies, fokt al jaren dit ras en heeft er heel veel verstand van. Ik zou 100 x eerder bij hem advies gaan halen dan bij een gedragstherapeut omdat hij de hond kent, het ras kent en mij kent. Ik zou niet weten wie het was hond door de pis halen...Ook die fokker waar jij je advies gaat halen verkondigt namelijk nog wel een enorme onzin (wie was dat laatst hier ook alweer...pup door de pis halen) en ook mensen met ervaring zeggen soms compleet achterhaalde onzinnige dingen (zoals ik heb al 20 jaar ervaring)
heb het toch zelf gezien, dat mechelaarpupje waar ik het over had liep ook bij een gedragstherapeut met papiertje.. het is een arm zielig beestje geworden...Mensen die geleerd hebben voor gedragstherapeut of instukteur hebben kennis en veelal gelukkig ook ervaring. Het slaat nergens op om dat te ontkennen.
zeg ik dat danDat er klojo's rondlopen die ook eens wat roepen ja..maar het is wat kortzichtig om vervolgens dan ook maar iedereen onkundig en een oplichter te noemen.
IK vind het onzin en zou er nooit 1 in de arm nemen....
jij wel.. ik niet... ik geloof er niet in.. heb teveel slechte gezien MET papiertjes...sample schreef:Dat zal best. Maar als ik auto zou moeten leren rijden, leer ik dat lÃever van iemand die een instructeursdiploma heeft.Martijn schreef:Het is net zo kortzichtig om te zeggen dat iemand zonder het papiertje niet kundig is.
Ik wil absoluut niet zeggen dat iemand zonder papieren niet kundig is, helemaal niet. Maar iemand mét papieren, lijkt me ook zeker niet onkundig in de eerste plaats. En als ik als eigenaar van een hond met "problemen" tips en adviezen van allerlei mensen zou hebben geprobeerd en het werkte niet.....ging ik toch écht naar een therapeut.
ik val niet over het woord therapeut ik geloof er niet in dat een wildvreemde mij advies kan geven over mijn hond en mijn ras zonder dat hij mij al heel lang kent.sample schreef: Volgens mij val jij nog het meeste over alleen het woord "therapeut". Sorry hoor, je kan een keer een misser hebben, net als in de mensenwereld. Daar zitten ook psychologen en psychiaters waarvan je je afrvaagt, of ze hun diploma bij een pakje blueband hebben gekregen. Maar daarmee moet je niet alle therapeuten over 1 kam scheren vind ik.
Hier ben ik het niet mee eens. Ik denk dat je juist door je hond ‘trucjes’ te leren als zitten, af, hierkomen, voet enzo een band met je hond krijgt en ook je positie als baas bevestigt. Tenminste, als je het goed doet en hem beloont en corrigeert op het juiste moment en de hond ook motiveert door met hem te spelen of eventueel een brokje als beloning te gebruiken.omasjanie schreef: De band tussen hond en baas is een heel ander verhaal, dat leer je niet door de hond te laten zitten, af gaan en aan de voet te lopen. Ik zie heel veel fout gaan doordat mensen geen beeld meer hebben wat een hond is n.l. een hond, geen pop, kind of tuttelobject. Hij moet mee in bed, in bad op schoot en als dan de hond reaktie komt "ik ben hier de baas" dan is het ellende en moet er een therapeut aan te pas komen.
Helaas … als mensen met hun hond op de hondenschool komen, hebben ze hun hond al en het heeft dan nog weinig zin om ze erop te wijzen dat ze beter nooit een hond hadden kunnen nemen en dat ze hun hond beter kunnen herplaatsen. Ze luisteren dan toch niet. Meestal hoor je dan maanden later dat hun hond is ingeslapen omdat hij iemand heeft gebeten. Of ze volgen wel de goede raad op en nemen dan meteen maar een nieuwe pup, want dat de vorige hond zo vervelend was, lag volgens hun aan de hond.omasjanie schreef:Als een hondenschool beter op baas/hond zou letten zou het advies "zoek een 'baasje' voor je hond " veel ellende voorkomen.
Negeren werkt inderdaad niet met alles en het moet in combinatie zijn met. Hier heb ik er veel aan gehad. In het begin had Mo het liefst altijd haar zin en dat probeerde ze te bereiken door te blaffen en te piepen. Ze kwam erachter met dat gepiep en geblaf ze niets mee bereikte, en nu weet ze waarschijnlijk niet meer hoe het moet.iones schreef:Ik betwijfel of dat altijd werkt. Ik denk dat een ruk aan de halsband beter zou helpen. Negeren (lees niet reageren) deed ze al en werkte niet. En ik moet ook denken aan dat programma op SBS 6, misschien heeft iemand het ooit gezien, over welke dieren het ergste waren in gedrag. Er was een konijn die boxers bij hun ballen greep, en een pony waar geen land mee te bezeilen viel, een kwaaie papegaai etc, en een engelse bulldog die de vloer aanveegde met zijn baasjes. Ongelofelijk, want wat die hond deed, dat die mensen dat pikten! Dat moest hij bij mij niet doen! Negeren... nee, dat zou bij die hond ook niet geholpen hebben.Roosje schreef:Aandacht vragen, dus o.a negereniones schreef: Wat ik wel zie, is als een jonge hond continu zit te blaffen en de instructeur iets uit staat te leggen (waardoor je hem niet kunt volgen), is dat hij niet tegen de eigenaresse zegt dat ze de hond moet corrigeren.
Maar dan moeten ze wel de moeite nemen en niet alleen bezig zijn met gewenst en aangeleerd gedrag, maar ook hoe je mensen moet leren omgaan bij ONgewenst gedrag van hun hond.
Annet schreef:Ik denk dat hondenscholen en therapeuten inderdaad grotendeels een mode-gril zijn. Ik hoor voornamelijk de instructeurs die al jaren lesgeven klagen over het feit dat de cursisten tegenwoordig nauwelijks nog gemotiveerd zijn. ‘Vroeger’ hadden ze gezellige groepen met cursisten die opletten tijdens de les, actief meedachten, vragen stelden, ook naar de andere cursisten keken en na de les nog even bleven napraten onder het genot van een kopje koffie. Alleen mensen die serieus geinteresseerd met hun hond bezig wilden zijn, gingen naar een hondenschool. Meestal waren ze eerst al in de bibliotheek geweest en hadden ze al een zekere voorkennis. Maar het is altijd handiger om tijdens het oefenen advies te krijgen van een ander, die misschien meer ervaring heeft en er ook objectief naar kijkt, dus bij een hondenschool.
Tegenwoordig komen veel cursisten te laat voor de les, letten ze totaal niet op hun eiegn hond en al helemaal niet op andere cursisten. Ze stellen geen vragen en zijn na de les meteen weer vertrokken, of eerder al, omdat ze nog andere dingen moeten doen. Een week later blijkt duidelijk dat ze maar weinig hebben onthouden van de vorige les en ze hebben al helemaal niet geoefend. Eigenlijk zijn ze helemaal niet met hun hond bezig geweest de afgelopen week. Ze zijn dan ook alleen maar naar een hondenschool gegaan omdat ze op straat aan alle kanten vragen krijgen over of ze ook mee op cursus gaan. Mensen voelen zich er bijna verplicht toe. En sommigen hebben daar eigenlijk helemaal geen zin in, maar ze krijgen het van iedereen te horen, dus vooruit maar naar een hondenschool. Dit zijn dan meestal de probleemgevallen, want ze zijn niet gemotiveerd, oefenen dan ook niet tussendoor en verwachten dat ze na een aantal lessen te hebben bijgewoond wel resultaten behalen. Helaas, dat zal meestal niet lukken. En de hondenschool krijgt dan de schuld.
Hier ben ik het niet mee eens. Ik denk dat je juist door je hond ‘trucjes’ te leren als zitten, af, hierkomen, voet enzo een band met je hond krijgt en ook je positie als baas bevestigt. Tenminste, als je het goed doet en hem beloont en corrigeert op het juiste moment en de hond ook motiveert door met hem te spelen of eventueel een brokje als beloning te gebruiken.omasjanie schreef: De band tussen hond en baas is een heel ander verhaal, dat leer je niet door de hond te laten zitten, af gaan en aan de voet te lopen. Ik zie heel veel fout gaan doordat mensen geen beeld meer hebben wat een hond is n.l. een hond, geen pop, kind of tuttelobject. Hij moet mee in bed, in bad op schoot en als dan de hond reaktie komt "ik ben hier de baas" dan is het ellende en moet er een therapeut aan te pas komen.
Wat mij opvalt is dat juist weer de ongemotiveerde bazen niet de juiste handling gebruiken en daardoor kan het dan inderdaad fout gaan. Als je sommige cursisten met hun hond bezig ziet, springen je soms de tranen in de ogen. Ze belonen en straffen op het verkeerde moment, zijn helemaal niet duidelijk en geven soms gewoon een ruk aan de riem als ze willen dat de hond gaat zitten. Ook van lichaamstaal snappen ze niets, niet van hun eigen houding en ze letten ook totaal niet op wat hun hond ‘vertelt’.
Helaas … als mensen met hun hond op de hondenschool komen, hebben ze hun hond al en het heeft dan nog weinig zin om ze erop te wijzen dat ze beter nooit een hond hadden kunnen nemen en dat ze hun hond beter kunnen herplaatsen. Ze luisteren dan toch niet. Meestal hoor je dan maanden later dat hun hond is ingeslapen omdat hij iemand heeft gebeten. Of ze volgen wel de goede raad op en nemen dan meteen maar een nieuwe pup, want dat de vorige hond zo vervelend was, lag volgens hun aan de hond.omasjanie schreef:Als een hondenschool beter op baas/hond zou letten zou het advies "zoek een 'baasje' voor je hond " veel ellende voorkomen.
Maar is de hondenschool dan een modegril of het feit dat iedereen tegenwoordig een hond wil hebben?Annet schreef:Ik denk dat hondenscholen en therapeuten inderdaad grotendeels een mode-gril zijn. Ik hoor voornamelijk de instructeurs die al jaren lesgeven klagen over het feit dat de cursisten tegenwoordig nauwelijks nog gemotiveerd zijn. ‘Vroeger’ hadden ze gezellige groepen met cursisten die opletten tijdens de les, actief meedachten, vragen stelden, ook naar de andere cursisten keken en na de les nog even bleven napraten onder het genot van een kopje koffie. Alleen mensen die serieus geinteresseerd met hun hond bezig wilden zijn, gingen naar een hondenschool. Meestal waren ze eerst al in de bibliotheek geweest en hadden ze al een zekere voorkennis. Maar het is altijd handiger om tijdens het oefenen advies te krijgen van een ander, die misschien meer ervaring heeft en er ook objectief naar kijkt, dus bij een hondenschool.
Tegenwoordig komen veel cursisten te laat voor de les, letten ze totaal niet op hun eiegn hond en al helemaal niet op andere cursisten. Ze stellen geen vragen en zijn na de les meteen weer vertrokken, of eerder al, omdat ze nog andere dingen moeten doen. Een week later blijkt duidelijk dat ze maar weinig hebben onthouden van de vorige les en ze hebben al helemaal niet geoefend. Eigenlijk zijn ze helemaal niet met hun hond bezig geweest de afgelopen week. Ze zijn dan ook alleen maar naar een hondenschool gegaan omdat ze op straat aan alle kanten vragen krijgen over of ze ook mee op cursus gaan. Mensen voelen zich er bijna verplicht toe. En sommigen hebben daar eigenlijk helemaal geen zin in, maar ze krijgen het van iedereen te horen, dus vooruit maar naar een hondenschool. Dit zijn dan meestal de probleemgevallen, want ze zijn niet gemotiveerd, oefenen dan ook niet tussendoor en verwachten dat ze na een aantal lessen te hebben bijgewoond wel resultaten behalen. Helaas, dat zal meestal niet lukken. En de hondenschool krijgt dan de schuld.
Ik weet niet zeker of het aantal honden de laatste jaren is toegenomen, ik denk het wel. Maar ik weet wel zeker dat vooral de eisen aan het gedragen van de hond zijn toegenomen. Mijn oma (vaderskant) vertelt wel eens over hoe ze vroeger een hond hadden die altijd zelf op stap ging en uren weg bleef. Ongetwijfeld gebeurt zo iets ook nu nog wel, maar voor je het weet, wordt zo’n zwervende hond nu opgepakt door de Dierenambulance en thuisbezorgd of in een asiel gestopt. Van mijn moeder heb ik gehoord dat ze vroeger als kind eens gebeten is door 2 herders die gewoon losliepen. Daar werd helemaal geen actie op ondernomen. Dat zou nu anders gaan, lijkt me. Vroeger was het normaal als een hond ‘waaks’ was en dus beet. Nu niet meer. Gedrag wat toen als normaal werd beschouwd, is nu probleemgedrag en dus wordt de baas van zo’n probleemhond door zijn omgeving op de mogelijkheden van een hondenschool of therapeut gewezen. Vandaar dus ook dat de hondenscholen en therapeuten als paddestoelen de grond uitschieten.Roelfien schreef:Maar is de hondenschool dan een modegril of het feit dat iedereen tegenwoordig een hond wil hebben?
Is de ongemotiveerdheid te wijten aan blijkbaar het feit dat men denkt verplicht naar een hondenschool te moeten of omdat tegenwoordig heel veel mensen niks meer leuk vinden als ze het langer dan 1 lesje moeten doen?
Ik denk dat inderdaad de kwaliteit van de hondenscholen te wensen overlaat. Maar dat is inderdaad omdat het veel begint te lijken op massa-instructie. Maar nogmaals, dan is de hondenschool geen modegril, maar het willen hebben van een hond. En daar vloeit de groei bij de hondenscholen natuurlijk uit voort.
Toch denk ik dat het op zich niet verkeerd is, want dan kunnen instructeurs toch nog iets doen aan al die dwarrelende baasjes met honden die er ook niks meer van snappen.
Het probleem is denk ik dat je als hondenschool niet al te hoge eisen kunt stellen, omdat er dan te weinig cursisten over blijven. Misschien ben ik wel te cynisch, maar ik vind dat de meeste honde-eigenaren niet al te veel gevoel hebben voor het opvoeden van hun hond.Roelfien schreef:Als ik nou alleen al bij ons naar de hondenschool kijk, echte KC, zit ik sinds kort bij omdat ik daar behendigheid kan doen zonder verplichting van wedstrijden maar wel wat mij betreft serieus en een beetje fanatiek.
Daar lopen dus mensen met honden in die basiscursus rond, die gewoon hun hond niet onder appèl hebben. Ze schijnen een basis cursus gehoorzaamheid gedaan te hebben, maar daar houdt het echt mee op.
Niet dat mijn hond nou zo strak onder appèl staat, maar hij blijft wel bij me en ik ken mijn hond. Als ik denk dat de situatie ietwat te risicovol wordt voor mijn toop, dan gooi ik hem aan de lijn en loop ik weg uit die situatie. En dat kan ik van een paar anderen in de groep niet zeggen. Als het niet klikt tussen honden, gaan ze niet uit zichzelf even ergens anders staan en zoeken ook niet even naar iets wat de situatie kan neutraliseren. Maar blijkbaar worden ze toch in staat geacht om aan een hondensport mee te kunnen doen, waarbij je hond wel goed naar je moet luisteren. Fout van de school.
Ja, wellicht vanwege het grote aanbod, dat ze het niet meer kunnen overzien, dat daardoor de eisen die aan mensen gesteld worden die lesgeven ook omlaag gaan en ook aan de leerlingen en hun honden.
Maar ik zie dat dus niet als de modegril, de modegril is het willen hebben van een hond.
Dat kan ik best geloven, want ik hoor hele positieve verhalenRoelfien schreef:Nou, Sanneke, ik mag toch hopen dat dit soort excessen zoals jij die beschrijft meer uitzondering dan regel zijn. :N:
Zelf heb ik de gehoorzaamheidscursussen met Toby bij het dierenasiel gevolgd en die kenden toch een wat hardere opvoeding dan bij de gemiddelde Kynologenclub. Maar zelfs daar werd met groepjes van maximaal 10 a 12 honden getraind en werd uitvallen naar elkaar niet getolereerd. Niet dat de hond dan de schuld kreeg, nee, de baasjes kregen op hun sodemieter. En zo hoort het ook.
En bij de KC waar ik nu train en ook wel op andere hondenscholen waar ik geweest ben om bijvoorbeeld te kijken bij behendigheidswedstrijden of andere spelletjes werd niet zo raar gedaan en wordt eigenlijk altijd getraind op basis van positief gedrag belonen en negeren/proberen te voorkomen van negatief gedrag.
Je zal mij niet horen zeggen dat al die scholen zo goed zijn, maar wat jij beschrijft is echt extreem. Ik vind het dan ook jammer dat je dat zo hebt moeten mee maken. Want het kan ook gewoon heel leuk en gezellig er aan toe gaan op een hondencursus.
Sanneke Wat je hier beschrijft, heb ik nog nooit gezien. Op de hondenschool waar ik met mijn honden train, zijn de groepen tussen de 4 en 8 cursisten groot. Of soms groter, maar dan staan er ook 2 instructeurs voor. Een cursus duurt 10 weken en alle cursisten starten tegelijk in zo' groep, dus minimaal niveauverschil. Tijdens de les is er aandacht voor alle cursisten en vragen kunnen gewoon tijdens de les gesteld worden en worden dan ook direct beantwoord.Mama Sanneke schreef:Het begint al met het feit dat je een boete van een euro krijgt als je hond een plas doet op het trainingsveld, stond ik daar te draaien en keren op het plasveldje in de hoop dat Luka niet meer zou plassen op de training. Da's al goed om mee te beginnen.
Dan hup het veld in met een hele zooi honden die naar elkaar uitvallen en blaffen. Groot, klein alles door elkaar.
De groep was zo groot dat een megafoon te pas kwam.
Heel handig als die net bij de uitleg de andere kant opdraait.
Zit je tussen mensen die al een paar weken of maanden langer kwamen en voel je je nog zooo klein omdat die dat allemaal al kunnen en jij er geen snars van terecht brengt.
En dan dat tempo, het leek wel de militaire school.
Je kreeg gewoonweg de kans niet om te oefenen of je zat al een heel eind achter.
Ze wisten ook niet hoe de band rond Luka zijn nek moest, kleine honden
waren ze niet zo gewoon. Dus Luka ontsnapt twee keer uit die band
en rent gelukkig niet naar de uitvallende honden.
En als hoogtepunt gaan we tonen aan het baasje hoe het wel moet
als je hond niet luisterd, je sleept hem een meter omhoog en schud hem lang genoeg door elkaar tot ie jankt en het eerste kwartier bibberend
naast je zit.
Lekker hoor. Ga mij nu vertellen dat een hondenschool de hemel op aarde is. Ik heb niet eens een kans gekregen, cursus gehoorzaamheid
deze was pure stress, zowel voor mij als voor mijn hond.
sanneke
Ik heb ooit in een groep van 16 cursisten gezeten met 1 instructrice ervoor. Dat is 3 lessen goed gegaan en tijdens de 4e les ben ik na een ruzie met de instructrice van het veld gestapt.Annet schreef:Wat je hier beschrijft, heb ik nog nooit gezien. Op de hondenschool waar ik met mijn honden train, zijn de groepen tussen de 4 en 8 cursisten groot. Of soms groter, maar dan staan er ook 2 instructeurs voor. Een cursus duurt 10 weken en alle cursisten starten tegelijk in zo' groep, dus minimaal niveauverschil. Tijdens de les is er aandacht voor alle cursisten en vragen kunnen gewoon tijdens de les gesteld worden en worden dan ook direct beantwoord.Mama Sanneke schreef:Het begint al met het feit dat je een boete van een euro krijgt als je hond een plas doet op het trainingsveld, stond ik daar te draaien en keren op het plasveldje in de hoop dat Luka niet meer zou plassen op de training. Da's al goed om mee te beginnen.
Dan hup het veld in met een hele zooi honden die naar elkaar uitvallen en blaffen. Groot, klein alles door elkaar.
De groep was zo groot dat een megafoon te pas kwam.
Heel handig als die net bij de uitleg de andere kant opdraait.
Zit je tussen mensen die al een paar weken of maanden langer kwamen en voel je je nog zooo klein omdat die dat allemaal al kunnen en jij er geen snars van terecht brengt.
En dan dat tempo, het leek wel de militaire school.
Je kreeg gewoonweg de kans niet om te oefenen of je zat al een heel eind achter.
Ze wisten ook niet hoe de band rond Luka zijn nek moest, kleine honden
waren ze niet zo gewoon. Dus Luka ontsnapt twee keer uit die band
en rent gelukkig niet naar de uitvallende honden.
En als hoogtepunt gaan we tonen aan het baasje hoe het wel moet
als je hond niet luisterd, je sleept hem een meter omhoog en schud hem lang genoeg door elkaar tot ie jankt en het eerste kwartier bibberend
naast je zit.
Lekker hoor. Ga mij nu vertellen dat een hondenschool de hemel op aarde is. Ik heb niet eens een kans gekregen, cursus gehoorzaamheid
deze was pure stress, zowel voor mij als voor mijn hond.
sanneke
Maar misschien is dit in Belgie wel normaal? Ik mag toch hopen van niet ..
yep dat ken ik ook... heb ooit ook nog eens bij een officiele KC getraint, 15 cursisten, 1 instrukteur. Uitvallende honden waren daar ook geen uitzondering maar er werd niets aan gedaan.. heb het gelukkig ook niet lang volgemaakt ben er na een les of 5 geloof ik ook met ruzie weggegaan....maxcola schreef:Ik heb ooit in een groep van 16 cursisten gezeten met 1 instructrice ervoor. Dat is 3 lessen goed gegaan en tijdens de 4e les ben ik na een ruzie met de instructrice van het veld gestapt.
En dat was een officiele kynologenclub
Maar stel dat je een onervaren hondenbezitter bent en je denkt wel goed na over de aanschaf van een hond. Je thuissituatie, hondengedrag, puppie of volwassen hond, asielhond of ras, etc. Om het zo goed mogelijk te doen ga je naar de hondenschool, juist omdat je zo weinig ervaring hebt. Vind je dat fout?Martijn schreef:Met het fenomeen hondenschool heb ik heel weinig op.
Het basisidee dat je alle honden en bazen met hetzelfde basisplan in orde kunt krijgen vind ik bezopen. Maar goed, anderen zweren erbij en dat is fijn voor ze.
Hulp bij honden opvoeden is geen modegril. Honden nemen maar er niets mee doen, dat is een modegril. Wij leven in een tijd waarin we veel voor weinig verwachten. Niemand vergeet het recht om een hond te nemen. Iedereen heeft altijd maar overal recht op.
Als er een topic over hondenbazen op leeftijd is, of een onderwerp over mensen met te weinig geld om zichzelf laat staan de hond te voeden dan duikt binnen de kortste keren het verhaal "ik heb er recht op" op.
Goed, laat ik me niet verwanen dat ik anderen moet vertellen waar ze wel of niet recht op hebben maar ik zou weleens wat vaker iets over de verantwoordelijkheden willen horen. En dan niet als loden last maar als iets wat er domweg bij hoort.
Als jij een hond neemt ben jij verantwoordelijk om er een aangepast, sociaal, gezond en gelukkig dier van te maken. Verantwoordelijk betekent hier dat er geen excussjes zijn om het na te laten. Verantwoordelijk; zijnde verantwoording schuldig (als het fout gaat).
Niets te maren, niets te mauwen...verantwoordelijk. Jij.
Dat is een kunst die we in nederland verleerd hebben ben ik bang. Dat is niet zo gek want ons land is er 60 jaar lang op gericht geweest om de onderdaan van de wieg tot het graf te betuttelen. Een land van kleine kinderen is overgebleven. Een land van mensen die met de beste wil van de wereld niet in staat zijn om hun eigen falen onder ogen te zien.
Men neemt een pup omdat men er "recht op heeft". Zonder vooronderzoek, zonder nadenken behalve over wat men mooi vind en vooral zonder na te denken wat het voor het dier betekent om erbij te wonen.
Onder het mom van "van fouten kun je leren" wordt de eerste pup steevast tot nerveus, verwend en uiteindelijk onuitstaanbaar beest gemaakt. En dan bel je een ander om het voor je op te lossen want zelfs dan is het teveel moeite om onder ogen te zien dat het geflipte monster aan het eind van je touwtje jouw creatie is. Een som van jouw gedrag.
En dan NOG hebben mensen de gekkigheid om tegen de adviezen van de tehulp geschoten adviseur in te gaan. Stel je toch eens voor...dat het gewoon je eigen kronkel is geweest in plaats die van de hond.
Nee, dat is teveel verantwoordelijkheid.
Je mag alle boeken van de wereld hebben gelezen, maar het uitvoerenMartijn schreef:Ik vind het fout om een hond te nemen en bij voorbaat iemand anders nodig te hebben om hem op te voeden. Dan span je het paard achter de wagen.
Dat is iets anders dan het fout vinden om naar een hondenschool te gaan.
Ja inderdaad, je leest, discussieert en al doende leert men. Maar ik was juist bang dat we iets over het hoofd zouden zien ofzo, vandaar de hondencursus. Uiteindelijk zijn we er mee gestopt, ik vond het helemaal niets. De hond is nu 2 jaar, echt een fantastische hond, totaal nergens geen moeilijkheden mee. En toch heb ik het gevoel dat ie alsnog naar cursus moet (gaan we ook doen). Gewoon, omdat we als onervaren hondenbezitters misschien toch iets missen.Zoie schreef:w.s. zal ik van mijn leven geen pup kunnen aanschaffen , maar ik zou persoonlijk nooit naar een hondenschool gaan om de reden die Martijn geeft : "Het basisidee dat je alle honden en bazen met hetzelfde basisplan in orde kunt krijgen vind ik bezopen. "
Je leest , je discussieert , je doet aldoende ervaring op enz . Maar uiteindelijk wil ik zo goed mogelijk inspelen op mijn hond zoals hij is op een manier die bij mij past .
dat je nog zo goed voorbereid mag zijn, de praktijk is anders.Martijn schreef:Ja, en je punt is.....? Of wou je het gewoon graag even over kinderen hebben?Mama Sanneke schreef:Je mag alle boeken van de wereld hebben gelezen, maar het uitvoerenMartijn schreef:Ik vind het fout om een hond te nemen en bij voorbaat iemand anders nodig te hebben om hem op te voeden. Dan span je het paard achter de wagen.
Dat is iets anders dan het fout vinden om naar een hondenschool te gaan.
is toch een ander paar mouwen.
Dat weet je toch niet op voorhand of je dat kan of niet.
Dat heb je toch bij je eerste kind ook. Je hoort en ziet veel
maar de ervaring is heel wat anders.
En bij een tweede kind voel je dat verschil enorm.
Sanneke
Kheb je uitleg eerst een paar keer gelezen.Eline* schreef:Als je de theorie echt gesnapt heb kan je die toepassen in welke praktijk dan ook. Als je in theorie snapt hoe een hond leert, kan je hem laten zitten, maar ook laten hoelahoepen. En daar gaan mensen mank. Mensen leren ook graag trucjes, inplaats van zelf na te denken over hoe dingen werken.
Dan heb je dus inderdaad mensen die een hond kunnen leren zitten, maar niet weten hoe ze af moeten aanleren. Gewoon omdat ze het principe achter wat ze doen niet snappen.
