Ik heb nu dus de hond van een vriendin te logeren. Die is niet makkelijk, als wij er niet op hadden kunnen passen waren ze niet op vakantie gegaan. Wij zijn de enigen waar ze de hond met een gerust hart durft achter te laten. Ik ben meegeweest toen we Neo bij de fokker gingen halen en ik hoor bij de familie volgens Neo. Zij is niet goed gesocialiseerd, behoorlijk bang/onzeker en heeft al eens gebeten. Als mensen haar helamaal met rust laten , negerendus, niet naar kijken/aankijken, niet benaderen, geen handen uitsteken etc.
De buurvrouw zegt dat ie er zo lief uitziet en ik zeg nog: Hij is helemaal niet lief! En begint de hond over zijn kop te aaien terwijl ze hem aankijkt. Je ziet die hond verstijven, wegkijken en liptrekken. Ik zie dat dus maar zij niet

Ik wordt daar zo moe van, Neo in de stress, want die wil niet bijten maar zo moet ie haast wel. Gelukkig is er nix gebeurt omdat ik de hond "meeheb genomen". Soms denk ik wel eens dat zulke mensen het verdienen om gebeten te worden maar je hond wordt daar niet beter van.
Bij mijn vriendin komen ook mensen (collega) over de vloer die dan voor de bench gaan staan en hem strak aanblijven kijken terwijl die hond zowat de bench afbreekt. Of onaangekondigd binnenlopen.
En het probleem wordt maar niet minder
