MARC_S schreef:Onzekerheid kan zeker ook.
Wat ik wel altijd raar vind aan onzekerheid is dat (in dit geval) de hond ook werkelijk aanvalt. Hier is zover ik lees geen zwaar traumatische ervaring aan vooraf gegaan. Ik begrijp persoonlijk nooit waardoor een hond die echt angstig is dan wel werkelijk aanvalt?
Dat ze gaan krijsen en blaffen terwijl ze een soort ambivalent hoog-lage houding tonen snap ik, maar als een soort bezetene gaan vechten is raar bij grote angst.
Maargoed, het komt zeker voor, ikzelf snap alleen niet hoe dat werkt in een hond
Ik val ook geen kickboksers aan of spring van een klif met mijn hoogtevrees
Ik denk dat het inderdaad te maken heeft met succeservaringen waardoor honden dit gedrag gaan vertonen.
Als ik naar Nika kijk, die was vanaf pup wat onzeker en gedroeg zich tov andere honden altijd zeer onderdanig, vreemde honden werden door haar begroet door zich klein te maken en de bek te likken. Nooit grommen, blaffen of een andere vorm van agressie.
Toen ze een jaar of 1,5 was kwam de eerste kleine verandering, als er meerdere honden op het veld waren en een andere hond kwam op mij af, joeg ze de hond weg. Ik wijtte dat destijds aan een vorm van jaloezie oid, want zolang ik geen aandacht aan een andere hond besteedde was er niets aan de hand en werd de hond dus ook niet weggejaagd.
Toen ze ongeveer 2 jaar was liep ik in de GG cursus met haar. In mijn groep zaten 2 teven die agressie vertoonden, een mechelaar en een rottweiler. Beide teven vielen regelmatig heftig uit tegen Nika. Nika deed niets terug, hoogstens kwam er een slappe verdedigingspoging die absoluut geen indruk maakte. Tot die keer dat tijdens het los volgen de mechel opnieuw uitviel en Nika daar zeer overtuigend op reageerde, ze vloog haar aan en de mechel zette het op een lopen (was zelf een zeer onzekere teef met een zeer naar verleden). De mechel kon 50 meter verderop op de parkeerplaats worden gevangen en dat was in mijn ogen de ommekeer bij Nika. Vanaf dat moment (natuurlijk een mega-succeservaring) ging ze vaker en vaker uitvallen en dus alleen bij honden die ze niet goed kende en waar ze dus waarschijnlijk niet van wist wat ze eraan had ofzo.
En tja....de combinatie onvoorspelbaar, sterk en lomp zorgde dus voor alleen maar succeservaringen
Ik heb in mijn ogen alles gedaan om het gedrag te doorbreken (allerlei manieren van negeren tot corrigeren, gedragstherapeut in opleiding heeft naar haar gekeken, bach bloesem remedies en uiteindelijk een homeopathisch middel) maar ik heb het er nooit helemaal uitgekregen. Wel heb ik geleerd haar nog beter te lezen, waardoor ik het vrijwel altijd aan zie komen en ik het dus voorben door haar direct weg te roepen of te corrigeren. Gelukkig komt het nog heel weinig voor, juist omdat Marouck het dus absoluut niet pikt en Nika voor Marouck heilig ontzag heeft, als ik ze samen los heb kan ze zelfs weer gewoon in grote groepen honden meewandelen zonder dat er iets gebeurt, want Marouck houdt haar heel goed in de gaten (en ik ook
)
Als je haar zo ziet uitvallen of aanvallen zou je niet denken dat ze zo onzeker is, zie je haar echter net voor of net na dat incident zie je het wel. Op het moment zelf IS ze ook niet onzeker, ze staat strak van de adrenaline en reageert op een manier die voor haar werkt.
Aan de andere kant ziet het er heel heftig uit maar als er al iemand wonden oploopt is het Nika zelf, zij bijt namelijk niet maar hapt meer in de lucht, ze gooit echter wel haar kracht in de strijd, binnen no time wordt zo'n hond van zijn sokken gegooid.
Als ik lees hoe de topic-opener het gedrag van haar hond beschrijft doet me dat heel erg aan Nika denken, vandaar dat ik veronderstel dat het een onzekere hond betreft.
