Angst

[Mama Sanneke]

STelling : Een angstige hond kan je
moeilijk nieuwe dingen aanleren.
Wat denken jullie ?

[Anna*]

Mmmh als ik vanuit mijn eigen ervaring spreek, klopt dat niet. Hoewel het ervan afhangt wat voor nieuwe dingen. Mijn Bambi is zo'n angstig, niet goed gesocialiseerd hondje dat ik te laat kreeg om het nog echt goed te krijgen. Ik herinner me dat ze desondanks in sneltreinvaart de gangbare dingetjes leerde, zoals zit, af, hierkomen, blijf. Daarop was haar angst dus niet van invloed. Maar ja he, dan zit je nog met die angst waar ze zich in kan verliezen. En op momenten dat ze echt bang was en bleef steken in agressie of helemaal in elkaar kromp, nee, op die momenten stond ze niet meer open om dingen te leren. Dat is een probleem op zich waar je heel gericht aan moet werken.

Ik denk dus dat je deze vraag niet met een simpel ja of nee kunt beantwoorden. Is helemaal afhankelijk van de hond en van de grootte van de angst. En van waar hij precies bang voor is. Maar in alle gevallen geldt dat je moet blijven werken aan het verkleinen of zo mogelijk wegnemen van de angst.

[antoinette]

Ik denk dat de stelling wel klopt. Als je bang bent is leren een stuk lastiger lijkt me

[Eline*]

STelling : Een angstige hond kan je
moeilijk nieuwe dingen aanleren.
Wat denken jullie ?

Puur zoals het er staat klopt het. Stress blokkeert het leervermogen.
Alleen is een hond niet de hele dag overal angstig. Dat geeft dus ingang tot het aanleren van nieuwe dingen of het wegtrainen van de angst.

[Rob*]

Een angstige hond kun je alles leren, alles is mogelijk.Alleen de kans dat het terugkomt na een misser is gewoon zo enorm, en als dat eenmaal is foutgegaan is er niks mee te beginnen.

[Caro.]

Op het moment dat een hond bang is, kan je hem eigenlijk niks leren. Alleen, zoals al gezegd, is een hond bijna nooit continu bang dus zijn er zeker wel mogelijkheden.

Ik heb het dus zelf met Moritz meegemaakt: tijdens zijn eerste echt angstige periode (die zeker een half jaar heeft geduurd) kon ik hem slechts zeer weinig leren, behalve dan proberen hem vertrouwen in mij te geven en zijn zelfvertrouwen groter te maken.

Echt 'kunstjes' zoals zitten/blijf/hier kon ik hem pas een beetje leren na 1 tot 1,5 jaar toen hij beduidend minder bang was.

Dus het hangt er ook een beetje vanaf wat je onder 'leren' verstaat.

[Rob*]

Een hond die angstig is kun je ook alles leren, alleen moet je zijn angst naar jezelf projecteren, laten merken dat hij/zij niet alleen is in die angst.
Observeren en leren, kijken hoe je hond handelt, dat opnemen, en daar rustig over nadenken, te snel handelen brengt stress mee in zijn/haar angst en je hondje is verloren voor altijd,
Ik heb dat over genomen van een bekende boxerfokker, een man die werkelijk een hond in zijn ziel kan aanvoelen en begrijpen, daar zijn er maar weinig van en leer je niet uit standaard hondenboeken, daar is een levenslange ervaring voor nodig, en wijsheid is niks anders dan ervaring

[Caro.]

Een hond die angstig is kun je ook alles leren, alleen moet je zijn angst naar jezelf projecteren, laten merken dat hij/zij niet alleen is in die angst.
Observeren en leren, kijken hoe je hond handelt, dat opnemen, en daar rustig over nadenken, te snel handelen brengt stress mee in zijn/haar angst en je hondje is verloren voor altijd,
Ik heb dat over genomen van een bekende boxerfokker, een man die werkelijk een hond in zijn ziel kan aanvoelen en begrijpen, daar zijn er maar weinig van en leer je niet uit standaard hondenboeken, daar is een levenslange ervaring voor nodig, en wijsheid is niks anders dan ervaring

"zijn angst naar jezelf projecteren" leg eens uit als je wilt?

[Joyce]

Als je een angstige hond hebt moet je eerst aan die angst gaan werken voordat je de hond ook maar iets anders kan leren.

Malu is zo'n hele angstige hond en als ze in paniek raakt dan sluit ze zich overal voor af en is ze gewoon onbereikbaar. Het enige wat ik op zo'n moment kan doen is proberen haar uit de situatie te halen en te wachten tot ze kalmeert.

Dingen leren lukt ook alleen maar als ze zich veilig voelt en ze voelt zich alleen veilig in huis en tijdens haar vertrouwde wandelingen, maar alleen als er geen andere mensen zijn. Ik ben dus ook helemaal niet bezig om haar allemaal truukjes aan te leren. Het enige wat ik belangrijk vind is dat ze hier komt als ik haar roep. In huis gaat dat geweldig en buiten meestal ook wel. Maar soms raakt ze in paniek en dan heeft roepen echt geen zin. Malu is natuurlijk ook al 9 dus mijn prioriteiten liggen niet bij het hebben van een gehoorzame hond, maar bij het geven van nog een paar leuke laatste jaren in een zo veilig mogelijke omgeving.

[Mama Sanneke]

Een hond die angstig is kun je ook alles leren, alleen moet je zijn angst naar jezelf projecteren, laten merken dat hij/zij niet alleen is in die angst.
Observeren en leren, kijken hoe je hond handelt, dat opnemen, en daar rustig over nadenken, te snel handelen brengt stress mee in zijn/haar angst en je hondje is verloren voor altijd,

Kan je daar een voorbeeld van geven want ik ben niet zo goed in theorie,
hoe pak je dat praktisch aan.

[Joyce]

Wat ik zelf wel 'mooi' vind aan het hebben van een angstige hond is dat je hele kleine dingen leert te waarderen.

Vanmiddag tijdens het wandelen liep Malu los en toen ging ze ineens ontspannen rennen. Loetje rent nooit! Ze sjokt altijd om alles goed in de gaten te houden. Maar vanmiddag was ze een beetje achtergebleven en ik zag haar zoeken waar we waren. Ik riep haar naam en ze kwam in volle vaart aanrennen. Daar kan ik dan intens van genieten, terwijl zoiets bij een 'normale' hond niet echt bijzonder is.

[Rob*]

Een hond die angstig is kun je ook alles leren, alleen moet je zijn angst naar jezelf projecteren, laten merken dat hij/zij niet alleen is in die angst.
Observeren en leren, kijken hoe je hond handelt, dat opnemen, en daar rustig over nadenken, te snel handelen brengt stress mee in zijn/haar angst en je hondje is verloren voor altijd,
Ik heb dat over genomen van een bekende boxerfokker, een man die werkelijk een hond in zijn ziel kan aanvoelen en begrijpen, daar zijn er maar weinig van en leer je niet uit standaard hondenboeken, daar is een levenslange ervaring voor nodig, en wijsheid is niks anders dan ervaring

"zijn angst naar jezelf projecteren" leg eens uit als je wilt?

Laat ik het zo zeggen, je kan , nee moet hun persoonlijkheid aanvaarden zoals ze zijn, en dus ook hun problemen, wanneer je dat volledig kan beseffen, kun je de hond laten merken dat deze er niet alleen voor staat en dat je dingen kan verwachten en niet moet verwachten van je hondje.
Een hond is heerlijk als je hem alleen maar hoeft te observeren, en niet zoals velen, hondje in huis, hondje slaapt, hondje vreet, hondje schijt en zeikt en dat is het, verder letten ze niet op.De kleinste dingen wat een hond doet kun je opmerken, voor mij is een Boxer compleet anders dan een Herder of Rottie, ik zou niet eens weten waarop te letten met een herder.Vaak is het observeren en het daarop inspelen, 1000 keer nuttiger en effectiever dan een gemaakte training, mits iemand het geduld heeft en de angst van de hond op zichzelf kan nemen en dat allemaal kan verklaren en niet een "goed" gedrag erin wil gaan staan stampen.

Ik wil mijn Boxers geen ingestudeerde kunstjes leren via een hondentraining, maar gewoon zien en relativeren over het hoe en waarom ze zo een gedrag vertonen.
Ik heb met mijn reu ook effe op een club gezeten, was een ramp, ik wist precies hoe en waarom hij zo deed, de trainer niet en bleef maar dezelfde dingen herhalen wat ze ook bij elk andere hond doen, ik benader hem liever als een individu ipv een van de vele honden.

Als er een tijd van observatie is geweest, waarom en wanneer die angst komt dan ben je echt veel verder.

[Caro.]

Een hond die angstig is kun je ook alles leren, alleen moet je zijn angst naar jezelf projecteren, laten merken dat hij/zij niet alleen is in die angst.
Observeren en leren, kijken hoe je hond handelt, dat opnemen, en daar rustig over nadenken, te snel handelen brengt stress mee in zijn/haar angst en je hondje is verloren voor altijd,
Ik heb dat over genomen van een bekende boxerfokker, een man die werkelijk een hond in zijn ziel kan aanvoelen en begrijpen, daar zijn er maar weinig van en leer je niet uit standaard hondenboeken, daar is een levenslange ervaring voor nodig, en wijsheid is niks anders dan ervaring

"zijn angst naar jezelf projecteren" leg eens uit als je wilt?

Laat ik het zo zeggen, je kan , nee moet hun persoonlijkheid aanvaarden zoals ze zijn, en dus ook hun problemen, wanneer je dat volledig kan beseffen, kun je de hond laten merken dat deze er niet alleen voor staat en dat je dingen kan verwachten en niet moet verwachten van je hondje.
Een hond is heerlijk als je hem alleen maar hoeft te observeren, en niet zoals velen, hondje in huis, hondje slaapt, hondje vreet, hondje schijt en zeikt en dat is het, verder letten ze niet op.De kleinste dingen wat een hond doet kun je opmerken, voor mij is een Boxer compleet anders dan een Herder of Rottie, ik zou niet eens weten waarop te letten met een herder.Vaak is het observeren en het daarop inspelen, 1000 keer nuttiger en effectiever dan een gemaakte training, mits iemand het geduld heeft en de angst van de hond op zichzelf kan nemen en dat allemaal kan verklaren en niet een "goed" gedrag erin wil gaan staan stampen.

Ik wil mijn Boxers geen ingestudeerde kunstjes leren via een hondentraining, maar gewoon zien en relativeren over het hoe en waarom ze zo een gedrag vertonen.
Ik heb met mijn reu ook effe op een club gezeten, was een ramp, ik wist precies hoe en waarom hij zo deed, de trainer niet en bleef maar dezelfde dingen herhalen wat ze ook bij elk andere hond doen, ik benader hem liever als een individu ipv een van de vele honden.

Als er een tijd van observatie is geweest, waarom en wanneer die angst komt dan ben je echt veel verder.

Ja oke, nu is ie duidelijk Ik vond het eerste zinnetje wat vaag en nietszeggend, maar nu met uitleg is het duidelijk.

Het is ook zo: je moet eerst je hond leren kennen en zeker een angstige hond en herkennen wanneer hij bang is en welke reactie het beste bij hem werkt.
Je moet hem, in mijn ogen dan, niet in de steek laten met zijn angst, maar ook weer niet gaan troosten en die scheidingslijn is best moeilijk.

Sowieso lijkt mij het belangrijkste dat hij de baas gaat vertrouwen en dan pas kan je echt verder gaan werken. Maar de basis is vertrouwen, dat de hond verder durft te gaan omdat de baas weet dat het goed is.

[Rob*]

Een hond die angstig is kun je ook alles leren, alleen moet je zijn angst naar jezelf projecteren, laten merken dat hij/zij niet alleen is in die angst.
Observeren en leren, kijken hoe je hond handelt, dat opnemen, en daar rustig over nadenken, te snel handelen brengt stress mee in zijn/haar angst en je hondje is verloren voor altijd,
Ik heb dat over genomen van een bekende boxerfokker, een man die werkelijk een hond in zijn ziel kan aanvoelen en begrijpen, daar zijn er maar weinig van en leer je niet uit standaard hondenboeken, daar is een levenslange ervaring voor nodig, en wijsheid is niks anders dan ervaring

"zijn angst naar jezelf projecteren" leg eens uit als je wilt?

Laat ik het zo zeggen, je kan , nee moet hun persoonlijkheid aanvaarden zoals ze zijn, en dus ook hun problemen, wanneer je dat volledig kan beseffen, kun je de hond laten merken dat deze er niet alleen voor staat en dat je dingen kan verwachten en niet moet verwachten van je hondje.
Een hond is heerlijk als je hem alleen maar hoeft te observeren, en niet zoals velen, hondje in huis, hondje slaapt, hondje vreet, hondje schijt en zeikt en dat is het, verder letten ze niet op.De kleinste dingen wat een hond doet kun je opmerken, voor mij is een Boxer compleet anders dan een Herder of Rottie, ik zou niet eens weten waarop te letten met een herder.Vaak is het observeren en het daarop inspelen, 1000 keer nuttiger en effectiever dan een gemaakte training, mits iemand het geduld heeft en de angst van de hond op zichzelf kan nemen en dat allemaal kan verklaren en niet een "goed" gedrag erin wil gaan staan stampen.

Ik wil mijn Boxers geen ingestudeerde kunstjes leren via een hondentraining, maar gewoon zien en relativeren over het hoe en waarom ze zo een gedrag vertonen.
Ik heb met mijn reu ook effe op een club gezeten, was een ramp, ik wist precies hoe en waarom hij zo deed, de trainer niet en bleef maar dezelfde dingen herhalen wat ze ook bij elk andere hond doen, ik benader hem liever als een individu ipv een van de vele honden.

Als er een tijd van observatie is geweest, waarom en wanneer die angst komt dan ben je echt veel verder.

Ja oke, nu is ie duidelijk Ik vond het eerste zinnetje wat vaag en nietszeggend, maar nu met uitleg is het duidelijk.

Het is ook zo: je moet eerst je hond leren kennen en zeker een angstige hond en herkennen wanneer hij bang is en welke reactie het beste bij hem werkt.
Je moet hem, in mijn ogen dan, niet in de steek laten met zijn angst, maar ook weer niet gaan troosten en die scheidingslijn is best moeilijk.

Sowieso lijkt mij het belangrijkste dat hij de baas gaat vertrouwen en dan pas kan je echt verder gaan werken. Maar de basis is vertrouwen, dat de hond verder durft te gaan omdat de baas weet dat het goed is.

Maar wie doen dat?Veel mensen zullen in herhaling vallen op een training, de hond wordt eigenlijk opnieuw gestressed in zijn angst, gewoon effe de boel laten gaan, dan maar slordig en alles fout, als hij maar niet inkrimpt van angst.

En ja sommige honden is een streling een manier om meer angst te krijgen, en een ander wil juist een streling, dat is waarom je nooit zomaar met een hond wat kan gaan leren?Ja tuurlijk heb je die mensen die alleen prestaties willen en dat zelfs doorvoeren op een angstige hond, maar dat gaat altijd mis en wordt er gezegt dat die hondt niet te helpen is en gewoon altijd angstig blijft, kijken met ogen en niet met gevoel wat door allerlei dingen wordt beinvloed, dan kom je vaak veel verder.

[Marion.]

herkennen wanneer hij bang is en welke reactie het beste bij hem werkt.
Je moet hem, in mijn ogen dan, niet in de steek laten met zijn angst, maar ook weer niet gaan troosten en die scheidingslijn is best moeilijk.

Eens! Volgens de boekjes mag het niet, maar als er een luchtballon over komt dan werkt het bij Saar het beste als ik (of Pieter) gewoon naast haar gaan liggen en strelen. Dan valt ze in slaap en heeft ze geen weet meer van de ballon.
Ik kan d'r ook in haar sop gaar laten koken. Dan heb ik een avond lang een trillend hondje onder de trap liggen

[Caro.]

herkennen wanneer hij bang is en welke reactie het beste bij hem werkt.
Je moet hem, in mijn ogen dan, niet in de steek laten met zijn angst, maar ook weer niet gaan troosten en die scheidingslijn is best moeilijk.

Eens! Volgens de boekjes mag het niet, maar als er een luchtballon over komt dan werkt het bij Saar het beste als ik (of Pieter) gewoon naast haar gaan liggen en strelen. Dan valt ze in slaap en heeft ze geen weet meer van de ballon.
Ik kan d'r ook in haar sop gaar laten koken. Dan heb ik een avond lang een trillend hondje onder de trap liggen

Daarom, als dat bij jouw hond goed werkt is het toch prima?!

Moritz is voor veel dingen bang en ik reageer verschillend op de soorten angsten. Bv als hij buiten ergens langs moet lopen waar hij bang voor is, laat ik hem niet begaan, maar zeg rustig 'doorlopen Moritz, niets aan de hand' en dan kijkt hij mij even aan (lijkt wel geruststelling zoeken) en bijna altijd loopt hij nu gewoon erlangs.

Binnen is hij weleens bang bij visite en wil dan het liefste bij mij liggen. Ik vind het best, laat hij maar op zijn gemak zijn en gewoon bij me liggen.
Maar ik zal hem ook niet gaan troosten op zo'n moment en daarmee de situatie erger maken. In mijn ogen is dit meer er voor hem zijn (vertrouw maar op mij) en hem niet in de steek laten op een moment wat voor hem eng is.

Dat soort dingetjes..... maar ik moet ook zeggen dat dit zo loopt pas nadat we hem een jaar hadden ongeveer. Toen kende ik hem pas echt grotendeels. Daarvoor had ik er best eens moeite mee wat nu juist was en heb ik hem volgens mij teveel getroost.

[Rossi]

Rossi is ook in veel situatie's niet bepaald een held.
Volgens de boekjes (zoals Marion zegt ) mag het ook niet, maar in sommige gevallen helpt dwingen wel bij Rossi.
Misschien in combinatie omdat hij ons vertrouwt? Ik weet het niet.
Voorbeeld traplopen.
Rossi durfde het niet.
Koekjes, worst, vleien, afleiden, speeltje, de kat vooruit sturen...het hielp allemaal niet.
Twee keer de trap op gedwongen, dmv. poot voor poot op de treden gezet. En nu loopt hij als een speer de trap op.

Ervaring is bij Rossi dat een beetje dwingen hem helpt.

Kanttekening nog wel, dat mocht er vreselijke paniek zijn, dwingen we hem natuurlijk niet.

[Zoie]

Wat is het verschil tussen geruststellen en troosten ? Je moet natuurlijk niet in de angst meegaan. Gewoon doen, afleiden, averechtsreageren, negeren, het kan denk ik allemaal wel eens helpen, en het is zoals altijd je hond kennen en aanvoelen. Niet dat ik er nu zo ontzettend goed in was, maar mijn moeder b.v. kon dat absoluut niet, en deed werkelijk alles verkeerd bij angst/onrust van Zoë. Twintig keer uitleggen was vaak nog niet voldoende.

[Rolinde]

[quote="Angel-eyes"]Een hond die angstig is kun je ook alles leren, alleen moet je zijn angst naar jezelf projecteren, laten merken dat hij/zij niet alleen is in die angst.


Dat snap ik even niet : mij is altijd verteld dat je zelf rustig moet blijven en dus juist niet moet laten merken dat ie niet alleen is in die angst, maar laten weten dat angst niet nodig is!
Negeren, geen aandacht aan schenken en hem eruit proberen te halen.

Ik heb een beetje een argwanend dogje, soms is ie angstig voor onbekende dingen, maar hij is prima om mee te trainen.
Alleen merk ik dat ie geen beloningen aan wil nemen in de vorm van lekkers, maar het liever voor een knuff of een aai over zijn bolletje wil doen, hebben meer mensen hier ervaring mee?
Hij neemt absoluut niks aan, zelfs geen gedroogde pensstaven, waar ie thuis bijna een moord voor doet.
Ook speeltjes ed zijn niet aan hem besteed op zo'n moment.

Groetjes, Rolinde

[Rolinde]

[Moritz is voor veel dingen bang en ik reageer verschillend op de soorten angsten. Bv als hij buiten ergens langs moet lopen waar hij bang voor is, laat ik hem niet begaan, maar zeg rustig 'doorlopen Moritz, niets aan de hand' en dan kijkt hij mij even aan (lijkt wel geruststelling zoeken) en bijna altijd loopt hij nu gewoon erlangs.



Precies, dat doe ik ook en daar wordt ie vaak rustiger van.
Maar ik moet wel oppassen zelf dat ik niet de neiging heb om hem te gaan troosten, want dat is iets wat je absoluut NIET moet gaan doen!

Groetjes Rolinde

[Rolinde]

Wat is het verschil tussen geruststellen en troosten ? Je moet natuurlijk niet in de angst meegaan. Gewoon doen, afleiden, averechtsreageren, negeren, het kan denk ik allemaal wel eens helpen, en het is zoals altijd je hond kennen en aanvoelen. Niet dat ik er nu zo ontzettend goed in was, maar mijn moeder b.v. kon dat absoluut niet, en deed werkelijk alles verkeerd bij angst/onrust van Zoë. Twintig keer uitleggen was vaak nog niet voldoende.

Wat vaak ook wel wil helpen is de hond een commando geven dat ie kent op zo'n angst-moment.
Als ik sta te praten met mensen en Ozz reageert, dan laat ik hem aan de voet zitten en dan heeft ie zoiets van okay, dat ken ik, dat ga ik doen en dan is het goed.

Groetjes Rolinde en knuffels van James en Ozzy!

[Eline*]

Wat vaak ook wel wil helpen is de hond een commando geven dat ie kent op zo'n angst-moment.
Als ik sta te praten met mensen en Ozz reageert, dan laat ik hem aan de voet zitten en dan heeft ie zoiets van okay, dat ken ik, dat ga ik doen en dan is het goed.

Groetjes Rolinde en knuffels van James en Ozzy!

Dat heet dus leiding geven! Dat is iets wat prima werkt bij wat onzekere honden, omdat je ook hun aandacht afleidt van hetgeen wat ze eng vinden en je vertelt ze wat te doen. Als de hond vertrouwen heeft in de baas en in staat is het commando zonder druk op te volgen is het prima. Het wordt wat anders als je druk moet gaan zetten om je commando af te dwingen..dan ben je stress aan het verhogen en dus verkeerd bezig als de hond al een tikkie onzeker is.
Tussen troosten en leiding geven zit een groot verschil. Leiding geven is iets wat je moet doen en troosten in principe niet, al zijn er ook daarin uitzonderingen. Ik vind niet dat we zo rigide moeten doen. Honden ervaren wel degelijk geruststelling als ze worden getroost. Ze kalmeren, de hartslag daalt en het geeft steun, net als bij ons mensen. Ik zie het net zoals je dat bij kinderen zou doen..met beleid en gewoon beseffen wat je bewerkstellingt met je gedrag. Een hond die onzeker is met onweer ga je niet zitten troosten maar biedt je afleiding. Een hond, die zit te shaken in de wachtkamer van de dierenarts krijgt van mij aaitjes over zijn bol. Het verschil tussen bijzondere en gewone situatie's en wat je daarmee wil.
Een kind wat van zijn fietsje stuitert mag ook een kus komen halen, als hij daarna maar weer blij verder holt is er niets aan de hand.
Als baas moet je ook een zekere mate van veiligheid bieden en met puur negeren redt je dat niet altijd. Alleen moet je wel met je verstand over je gevoel regeren en niet intuitief alles wat iets eng vindt gaan knuffelen en dat is wat veel mensen doen. Dan ben je fout bezig.

[Rob*]

Een hond die angstig is kun je ook alles leren, alleen moet je zijn angst naar jezelf projecteren, laten merken dat hij/zij niet alleen is in die angst.


Dat snap ik even niet : mij is altijd verteld dat je zelf rustig moet blijven en dus juist niet moet laten merken dat ie niet alleen is in die angst, maar laten weten dat angst niet nodig is!
Negeren, geen aandacht aan schenken en hem eruit proberen te halen.

Ik heb een beetje een argwanend dogje, soms is ie angstig voor onbekende dingen, maar hij is prima om mee te trainen.
Alleen merk ik dat ie geen beloningen aan wil nemen in de vorm van lekkers, maar het liever voor een knuff of een aai over zijn bolletje wil doen, hebben meer mensen hier ervaring mee?
Hij neemt absoluut niks aan, zelfs geen gedroogde pensstaven, waar ie thuis bijna een moord voor doet.
Ook speeltjes ed zijn niet aan hem besteed op zo'n moment.

Groetjes, Rolinde

Mensen geven vaak teveel druk om die angst weg te nemen, laat een hond maar dingen fout doen zonder angst, en daar samen wat aan doen, en nietmaar pushen zodat die hond echt alleen ervoor staat.

[Zoie]

ik denk ook dat je verschil moet maken tussen schrik en angst. Luna is om de een of andere reden nogal schrikachtig. Opeens lijkt ze van iets te schrikken, vaak heb ik geen idee waarom, maar soms is het ook duidelijk, b.v. knallen van vuurwerk. In dit soort reacties ga ik op geen enkele manier mee, en geef ook geen geruststelling.

Maar een echte angsreactie zoals bij Zoë voor vuurwerk of onweer, daar ging ik anders mee om. Dan liet ik haar aan mijn voeten liggen en kreeg ze af en toe een aai over haar bol, of ze mocht wat ze anders nooit deed aan mijn voeten onder de dekens liggen.

In beide gevallen probeer ik wel te communiceren dat er niks aan de hand is, maar toch anders.

[Maureen en de meiden]

ik denk ook dat je verschil moet maken tussen schrik en angst. Luna is om de een of andere reden nogal schrikachtig. Opeens lijkt ze van iets te schrikken, vaak heb ik geen idee waarom, maar soms is het ook duidelijk, b.v. knallen van vuurwerk. In dit soort reacties ga ik op geen enkele manier mee, en geef ook geen geruststelling.

Maar een echte angsreactie zoals bij Zoë voor vuurwerk of onweer, daar ging ik anders mee om. Dan liet ik haar aan mijn voeten liggen en kreeg ze af en toe een aai over haar bol, of ze mocht wat ze anders nooit deed aan mijn voeten onder de dekens liggen.

In beide gevallen probeer ik wel te communiceren dat er niks aan de hand is, maar toch anders.

Beau is in sommige dingen ook niet zo'n held. Voor vuurwerk en onweer dus helemaal niet bang maar soms voor dingen waarvan ik denk das toch niet om te schrikken? Dat soort dingen worden genegeerd en heel gewoon gedaan, er is namelijk echt niets vreemds aan de hand.

Maar goed, voorbeeld: Wij hebben sinds een jaar of 2 een fietsbrug over de grote hoofd ( rond ) weg. Verkeer raast er onderdoor en met name de vrachtwagens lijkt het net alsof ze vlak onder de brug voorbij komen. Achteraf denk ik ook, het is ook een gek gezicht en zeker voor een hond. Beau vond dat helemaal niet leuk, was eng voor haar.
Net als wat jij dus bij Zoë deed, deed ik ook met Beau. Gewoon laten zitten ( net voor de brug) , dat is al een stukje rust voor haar en gewoon kijken, tegen haar praten, geruststellende aai over de bol. Dat werkte prima bij Beau. Nu sjouwt ze zelfs los naast me over de brug...

[Anna*]

Toen Kit een opgroeiende jonge hond was, was ze erg bang voor winkelstraten en voor winkels. Ze ging dan zitten en verzette geen poot. Dus nam ik haar mee naar winkels. En probeerde eindeloos haar mee te lokken, bij elk stapje volgde een beloning. Ik had het probleem ook voorgelegd aan de clickerschool waar ik met haar ging en daar zeiden ze dat ik haar idd moest belonen bij elke vooruitgang. Niet erin meegaan, dat deed ik ook niet, maar tjonge zeg, er was werkelijk geen manier om Kit te motiveren om te lopen. Ik kon het riempje loslaten, gewoon doorlopen, maar mevrouwtje bleef zitten waar ze zat, al was ik de hoek om.

Het resultaat was dat ik in de binnenstad (oefenterrein) er een uur over deed om met Kit van de ene draaideur van de Bijenkorf naar de andere te komen (kleine of grote winkels maakte niet uit, ze durfde geen een gebouw binnen).

Toen hoorde ik de ervaring van een vriendin van me (die ik ook in mijn hondenboek heb opgenomen). Helemaal anders dan wat ik dacht dat goed was, erg rigide kwam het ook op mij over. Maar omdat verder niets hielp, heb ik het geprobeerd. Kit gewoon aan de riem meegenomen en doorgelopen. Ja, ze schoof dan een paar meter vooruit, maar het resultaat was wel dat ze bijna in één keer over haar absurde angst heen was. En snel daarna liep ze zonder angst elke winkel binnen en trippelde ze vrolijk mee door de binnenstad en in winkelcentra.

Dus zoals eerder al is aangehaald: voor elke hond een andere methode en die hoeft niet per se volgens het boekje te zijn. Wel zou ik altijd beginnen met de vriendelijke methode van het belonen bij goed gedrag.