Ierse Wolfshond

[Caro.]

Ierse Wolfshond




FCI Rasstandaard van de Ierse Wolfshond

Algemene verschijning:

De Ierse Wolfshond moet niet zo zwaar en massief zijn als de Duitse Dog, maar meer dan de Deerhound, op wie hij overigens in type gelijkt. Zeer groot en indrukwekkend, zeer gespierd, krachtig doch elegant van bouw, met gemakkelijke en levendige gangen; hoofd en hals moeten hoog gedragen worden; de staart wordt in een opwaartse lijn gedragen, met een lichte bocht aan het einde.

Hoofd:
Lang en evenwichtig gebouwd, hoog gedragen. Het voorhoofdsbeen zeer licht oplopend en weinig ingezonken tussen de ogen.
Schedel: Niet te breed.

Aangezicht:

Snuit:
Lang en middelmatig spits.

Kaken/gebit:
Scharend ideaal, tanggebit is toegestaan.

Ogen:
Donker gekleurd.

Oren:
Klein, gedragen als bij de Greyhound.

Hals:
Vrij lang, zeer sterk en gespierd, goed gebogen, zonder wammen of losse huid onder de keel.

Lichaam:
Lang, goed gevormde ribbenkast.

Rug:
Eerder lang dan kort.

Lendenen:
Gewelfd.

Kruis:
Breedte in de heupen.

Borst:
Zeer diep, matig breed, borst ruim.

Ribben:
Goed gevormd.

Buik:
Goed opgetrokken.

Staart:
Lang en licht gebogen, matig dik en goed behaard.

Voorhand:
Voorbenen met fors bot en tamelijk recht.

Schouders:
Gespierd, breedte aan de de borst gevend, en schuin geplaatst zijn.

Ellebogen:
Goed onder het lichaam staand, noch naar binnen noch naar buiten gedraaid.

Opperarm:
Gespierd.

Dijen:
Lang en gespierd

Knie:
Mooi gebogen.

Onderdij:
Goed gespierd, lang en sterk als bij de Greyhound.

Hielen:
Met lage, noch naar binnen noch naar buiten gedraaide hakken.

Voeten:
Matig groot en rond, noch naar binnen noch naar buiten gedraaid. Tenen goed gebogen en gesloten. Nagels, zeer sterk en gebogen.

Gang/ beweging:
Makkelijk en levendig.


Vacht:

Haar: Ruw en hard op het lichaam, de benen en het hoofd; vooral draadachtig en lang boven de ogen en op de onderkaak.
Kleur en tekening: De erkende kleuren zijn grijs, gestroomd, rood, zwart, effen wit, reekleurig, en elke andere kleur die bij de Deerhound voorkomt.

Grootte en gewicht:
Minimum schofthoogte reuen moet 79 cm, teven 71 cm. Minimum gewicht reuen 54,5 kg, teven 40,5 kg. Alles onder deze hoogte of dit gewicht moet uitgesloten worden van competitie. Groot en indrukwekkende verschijning (fors type), inbegrepen schofthoogte en evenredige lichaamslengte, is het ideaal, waarnaar moet worden gestreefd; de bedoeling is een ras te vestigen waarvan de reuen gemiddeld 81- 86 cm. hoog zijn, en dat de
benodigde kracht, beweeglijkheid, moed en evenredigheid zal tonen.

Fouten:
- Hoofd te licht of te zwaar.
- Te hoog gewelfd voorhoofd.
- Grote oren, plat tegen het hoofd hangende oren.
- Te kort lichaam.
- Korte hals.
- Keelhuid.
- Te smalle of te brede borst.
- Rug, doorgezakt of zadelrug of volkomen recht.
- Kromme voorbenen.
- Zwakke polsen en hakken.
- Gedraaide voeten.
- Spreidtenen.
- Te sterk gekrulde staart.
- Zwakke achterhand en algemeen gebrek aan spieren.
- Roze of leverkleurige oogleden.
- Lippen en neus elke andere kleur dan zwart.
- Zeer lichte ogen.

Note: Reuen moeten twee duidelijk goed ontwikkelde testikels hebben die volledig in de balzak zijn ingedaald.



Oorsprong en Karakter:
De historie van dit prachtige ras gaat vele eeuwen terug en hij werd in die tijden ook genoemd: Keltische Hond, Irish Dog of Big Dog of Ireland.
In hele vroege tijden werd de Ierse Wolfshond gebruikt in de arena's van Rome en later ook voor de jacht op groot wild zoals edelherten, maar ook op wolven en beren. Tot op de dag van vandaag wordt de hond in Australië gebruikt voor de jacht op kangoeroes.
Het ras is omgeven door vele sagen en legenden".

Op een gegeven moment stond het ras er zeer slecht voor. Gelukkig waren er toen enkele mensen bereid zich in te zetten om dit schitterende ras in stand te houden. Midden 1800 begon o.a captain G.A Graham met het herstel van dit ras. Hiervoor werden enkele honden gebruikt uit de weinige Ierse Wolfshondenkennels die er nog over waren en vervolgens zijn er verschillende andere rassen door heen gefokt om weer dàt te krijgen wat ooit de Ierse Wofshond was en wat Graham voor ogen had. Wanneer men ver terug zoekt in de stambomen van de Ierse Wofshond en die van de Scottisch Deerhound, komt men verschillende van dezelfde ouderdieren tegen.

Heden ten dage wordt de Ierse Wolfshond gehouden als huishond. Het is een hond met een uitzonderlijk zacht, gevoelig en lief karakter.En kan heel eigenwijs zijn. Wel bezit de Ierse Wolfshond een enorme jachtpassie.Vanaf het begin moet men hem ook leren samenleven met andere huisdieren, van enig jachtinstict zal je in huis dan ook geen last hebben. Het is een hond die naast je leeft in huis en dus absoluut geen hond die geschikt is voor africhting of bewaking. Ook is een Ier een hond die beslist niet in een kennel gehouden dient te worden omdat dit ras bij mensen wil zijn. Ze hebben namelijk een enorme "will to please "en in een kennel kwijnen ze weg.
De Ier mag beslist niet met harde hand opgevoed worden, maar wel konsekwent.

Rasgroep 10