Eline* schreef:
Ik zeg niet dat een hond die in dienst staat van per definitie zielig is, wel dat zijn belangen ondergeschikt zijn en dat ik dat als uitgangspunt per definitie niet echt okee vind.
Ik zeg niet dat het daarmee altijd een drama wordt voor de hond, maar het geeft wel zijn plek aan.
Volgens mij neemt bijna iedereen een hond uit egoistische motieven: we doen het toch allemaal omdat WIJ zo graag een hond willen? Niet alleen om puur die hond gelukkig te maken, want we willen er zelf ook graag geluk uit putten.
Mijn leven is niet compleet zonder hond, dus neem ik een hond. En uiteraard zal ik er dan voor zorgen dat die hond een fijn en gelukkig leven heeft, maar wie zegt dat een hulpbehoevende dit niet zal doen?
Eline* schreef:In veel gevallen zal dat zo zijn, in veel gevallen ook zeker niet. Helaas ken ik die ook. Als pleeg heb ik ook in de wijk gewerkt en kwam ik geregels bij een bijna blinde die haar hond in ieder geval niet bepaald zag als een maatje, maar wel als een slaaf.
Ja, zo'n geval ken ik hier ook; een afgrijselijke vent, praktisch blind, met blindegeleidehond die walgelijke behandeld wordt. Maar deze man zou iedere hond slecht behandelen en had dus ook al honden voordat hij blind was en die hadden ook een rotleven.
Ik denk dus zeker niet dat je kan stellen dat in verhouding hulphonden slechter behandeld worden dan de gemiddelde huishond.
Eline* schreef:Mijn visie op het houden van levende wezens is alleen wat anders.
Als ik het leven in handen krijg van een dier, dan is dat dier per definitie mijn godje en ik zijn slaafje. Dat wil niet zeggen dat ik geen leiding geef of een hond niet als hond behandel, maar dat wil wel zeggen dat ik me verantwoordelijk voel voor het geluk en het leven van het dier. Voor mij is het dus ontzettend belangrijk dat elke dag voor dat dier de moeite waard is en dat staat in mijn belevingswereld op een belangrijke plek.
In mijn denken in deze discussie staat de hond centraal en niet de mens..dat geeft in deze dus het verschil in visie aan.
WIl niet zeggen dat ik Marion van harte haar hond gun en dat ik haar bij voorbaat als slechte baas zie want dat is niet zo. Volgens mij is het een supergemotiveerd mens waarbij de hond het heus wel okee krijgt!

Maar dat wil toch niet zeggen dat dit de enige juiste manier is om een hond gelukkig te maken? dat jij zijn slaafje bent en hij jouw god?
Ik kan me juist indenken dat als je hond dag in dag uit dingen voor je doet, dat je compleet idolaat wordt/bent van die hond. Het feit dat hij voor je werkt, betekent toch niet dat je niet vreselijk veel van de hond houdt?
Het betekent toch niet dat de hond een rotleven heeft als hij dingen voor je oppakt, de deur opent of what ever?
Wat nu als jij hulpbehoevend zou worden (God verhoedde het natuurlijk)? Je bent stapelgek op honden, zou jij dan niet je maatje willen blijven houden? Een hond die je kan helpen, maar die je tegelijkertijd een goed leven geeft? (want dat dit samen kan gaan, daarvan ben ik overtuigd).
Wel een kanttekening: wat ik wel vind, is dat de controle op de honden groter mag worden. Ik heb het dus zelf meegemaakt in mijn omgeving dat een blindegeleidehond echt als oud vuil behandeld werd (wordt!) en er gebeurd zeer weinig mee door de verantwoordelijke instanties.