Aanschaf:Volwassen hond versus pup

[Eline*]

Ik borduur vrolijk even verder. Als argumenten om een pup te nemen lees je vaak dat mensen zoveel mogelijk op zeker willen spelen en dus een pup nemen, zodat ze o.a. de socialisatie zelf in de hand hebben. Een pup zelf uitzoeken, opvoeden en socialiseren lijkt mensen toch een veilig gevoel te geven, omdat men dan denkt dat er dan het minste "mis"mee kan gaan. Ook is iets als "het is mijn eerste hond" nog een veelgehoord argument, terwijl we allemaal weten dat het opvoeden van een pup kennis en ervaring vraagt. Uit het feit dat er toch bizar veel honden herplaatst worden blijken alle verwachtingen toch veelal niet realistisch.

Ik denk dat als je een hond wil die goed in je situatie past, dat een volwassen hond een perfecte keuze is. Wel is dan voorwaarde dat je kennis van zaken hebt (of iemand meeneemt die dat heeft) en eerlijke informatie als je een hond gaat uitzoeken.
De volwassen hond is niet meer of minder dan wat er voor je staat en er is bekend hoe de hond zich gedraagt tegen kinderen, katten en andere honden om maar eens wat te noemen. Als het niet bekend is , kan je dat toch eenvouding testen en zien wel gedrag er (potentieel) aanwezig is in de hond.

Verder worden veel herplaatsers gezien als honden met een probleem. In mijn ogen niet eerlijk. Ik denk dat het gros van onze honden allemaal hun tikjes en gebruiksaanwijzingen hebben en in veel gevallen vinden we dat geen probleem. Als we echter een nieuwe hond willen zoeken we naar perfectie en leggen we op alle slakken zout.
De nieuwe hond moet probleemloos zijn, terwijl we de gok dus wel wagen met een pup, waarvan nog niet eens een karakter zich duidelijk heeft gevormd. Een herplaatser mag geen katten jagen, terwijl bij de pup de katten ook 2 jaar op zolder wonen.
Onze herplaatser moet als trampoline voor kinderen kunnen fungeren, terwijl onze pup kinderhandjes perforeert.
In mijn ogen hanteren we dus ook verschillende normen.

Kortom; Mijn stelling: Mensen die gaan voor een pup omdat men denkt dat het makkerlijker is en dat het dan de perfecte hond gaat worden komen nogal eens van een koude kermis thuis. Als je op safe wil spelen en een hond wil die in je situatie past, kies dan voor een herplaatser.

[estelle]

ja ben ik het helemaal mee eens.
Ik heb dat in die poll vraag ook al meerdere keren gezegd op reactie dat sommigen schreven dat ze niet voor een herplaatser durfden te gaan vanwege de kids e.d.
Van een pup is het alitjd maar afwachten wat het wordt, hoe het karakter ontwikkelt, de gezondheid e.d.

Als ik even de honden van de buuf meetel lopen hier dus 6 herplaatsers rond waarvan er 1 echt gestoord is en de ander ook niet bij een huis , tuin en keuken gezin terecht had moeten komen. De overige 4 zijn prima honden.

Als wij met zn allen (met de buuf samen) besluiten dat er bij ons of bij hen weer een hond bij komt dan zal dat idd een volwassen herplaatshond zijn waarvan bekend is dat hij sowieso met andere honden kan omdat het anders niet gaat in onze roedel.
Zelf heb ik geen bepaalde eisen aan een herplaatser als ik deze puur voor de 'leuk erbij' neem, mag best probleemgedrag vertonen....des te leuker.
Toen we in het asyl hoorde dat Sam agressief zou zijn moesten we hem ook perse hebben.....leuk die uitdaging. Maar kan me voorstellen dat het gros van de mensen zo'n hond laat zitten.

[Caro.]

Hmmm moeilijk.

Ik vind niet dat je van een herplaatser zo 1,2,3 het karakter direct kan zien. Ze zitten in hokjes in totaal andere situaties dan dat ze thuis komen te zitten. Soms duurt het maanden, zelfs jaren, voordat het 'ware' karakter boven komt.

Dus op zich vind ik niet dat je kan zeggen dat je met een herplaatser meer op 'safe' speelt dan met een pup.
Zeker niet als je bij een pup ook nog eens naar de karakters kijkt van beide ouders.

Als ik bij mezelf kijk, naar de ervaring van 1 pup die volwassen is geworden en 2 herplaatsers (Nouschka en Moritz), dan heb ik meer 'vertrouwen' in het karakter van de hond die ik vanaf pup heb dan de andere honden.
Kaya ken ik echt door en door en dat kon ik van Nouschka na 11 jaar nog niet eens zeggen en ook van Moritz niet na bijna 3 jaar.

Trek hier weer geen conclusie uit dat ik tegen herplaatsers ben of er nooit meer eentje zou nemen, want dat is absoluut niet zo

[Moos]

Ik vind niet dat je van een herplaatser zo 1,2,3 het karakter direct kan zien. Ze zitten in hokjes in totaal andere situaties dan dat ze thuis komen te zitten. Soms duurt het maanden, zelfs jaren, voordat het 'ware' karakter boven komt.

Dus op zich vind ik niet dat je kan zeggen dat je met een herplaatser meer op 'safe' speelt dan met een pup.
Zeker niet als je bij een pup ook nog eens naar de karakters kijkt van beide ouders.

Dat denk ik ook wel ja, dat het verdraaid lastig is om in te kunnen schatten in hoeverre de herplaatser nu, en over 3 jaar ook nog, de perfecte hond voor jou is.

Ik zelf durf dat dus niet aan met een herplaatser. Ik heb voordat Saar kwam ook op allerhande herplaatssites zitten kijken. De hondjes waarvan ik dacht dat ze misschien wel bij mij en Moos zouden passen, waren een paar dagen later al geadopteerd. Want dat waren allemaal hondjes die omschreven werden als probleemloos, goed met katten konden, alleen konden blijven, niet veel blaften e.d.
En dan nog vindt ik het moeilijk, want hoe is zo'n hondje over 2 jaar, en hoe is zo'n hondje met mij als baas, en in mijn huis?

Uiteraard weet je met een pup ook niet zeker hoe die is over 2 jaar, en met jou als baas, maar ik denk toch dat je een pupje makkelijker kan vormen, en na 1 of 2 jaar wel helemaal door en door kent en dus niet echt voor grote verassingen meer komt te staan.

Maar, eerlijk is eerlijk, als Saartje met 4 maanden in het asiel had gezeten, met de omschrijving "lief gehoorzaam hondje, rustig, erg onderdanig, onzeker, en soms angstig. Wil nog weleens achter katten aanjagen om te spelen" , had ik haar ook niet genomen.
Nu was Saar dus als pup van 8 weken niet zo duidelijk onzeker, maar dat kwam binnen een week of twee wel opeens bovendrijven. Maar tja, het was mijn pup, mijn meisje, en ik wilde er dus alles aan doen om haar zekerder te krijgen (wat dus is gelukt, angstig is ze al tijden niet meer geweest). En dan ga je dus met de pup die er al is aan het werk, in de redelijke overtuiging dat het wel goed moet kunnen komen. Maar als zo'n hondje dan in het asiel zit zou je daar dan niet zo snel voor kiezen. Ook omdat ik nu wist dat ik niks, maar dan ook niks ergs met Saar had gedaan waardoor ze zo onzeker en soms angstig was. Ik heb haar altijd met heel veel beleid behandeld, en ik wist ook dat ze geen trauma's had opgelopen in de eerste maanden.
Als zo'n hondje in het asiel zit weet je ook niet waardoor ze zo is, wat mij er dan toe zou besluiten om niet voor zo'n hondje te gaan.

[tineke]

Op zich heb je wel gelijk hoor maar er zijn natuurlijk mensen die een pup gewoonweg leuk vinden.
Ook dan kun je voor een herplaatser gaan want kijk maar eens wat er aan puppenkinders op vrij jonge leeftijd al word herplaatst.
Zelf heb ik er aardig wat in opvang gehad een labje,Orson,en Akito om maar eens wat te noemen.
Bij heel veel mensen valt het puppenkind dus al heel snel tegen blijkt.
Er zijn zat herplaatsers die ontzettend leuk zijn en probleemloos zelf ken ik meer probleemloze herplaatsers dan probleemhonden.
Alleen inderdaad de juiste informatie erbij krijgen is niet altijd even makkelijk want er zijn natuurlijk zat mensen die als de hond eenmaal weg moet het niet meer uit maakt en je krijgt te horen wat je wil horen.
Niet alles zie je direct natuurlijk.
Ik denk ook dat mensen bang zijn dat als het mis gaat en de hond komt niet van een asiel of een betrokken baasje je geen vangnet meer hebt en mensen denken dat vaak bij een pup niet nodig te hebben omdat het allemaal leuk en aardig is
Op zich is een volwassen herplaatser heel goed te doen en het is jammer dat er vaak zo negatief over word gedacht.

[tineke]

Ik vind niet dat je van een herplaatser zo 1,2,3 het karakter direct kan zien. Ze zitten in hokjes in totaal andere situaties dan dat ze thuis komen te zitten. Soms duurt het maanden, zelfs jaren, voordat het 'ware' karakter boven komt.

Dus op zich vind ik niet dat je kan zeggen dat je met een herplaatser meer op 'safe' speelt dan met een pup.
Zeker niet als je bij een pup ook nog eens naar de karakters kijkt van beide ouders.

Dat denk ik ook wel ja, dat het verdraaid lastig is om in te kunnen schatten in hoeverre de herplaatser nu, en over 3 jaar ook nog, de perfecte hond voor jou is.

Ik zelf durf dat dus niet aan met een herplaatser. Ik heb voordat Saar kwam ook op allerhande herplaatssites zitten kijken. De hondjes waarvan ik dacht dat ze misschien wel bij mij en Moos zouden passen, waren een paar dagen later al geadopteerd. Want dat waren allemaal hondjes die omschreven werden als probleemloos, goed met katten konden, alleen konden blijven, niet veel blaften e.d.
En dan nog vindt ik het moeilijk, want hoe is zo'n hondje over 2 jaar, en hoe is zo'n hondje met mij als baas, en in mijn huis?

Uiteraard weet je met een pup ook niet zeker hoe die is over 2 jaar, en met jou als baas, maar ik denk toch dat je een pupje makkelijker kan vormen, en na 1 of 2 jaar wel helemaal door en door kent en dus niet echt voor grote verassingen meer komt te staan.

Maar, eerlijk is eerlijk, als Saartje met 4 maanden in het asiel had gezeten, met de omschrijving "lief gehoorzaam hondje, rustig, erg onderdanig, onzeker, en soms angstig. Wil nog weleens achter katten aanjagen om te spelen" , had ik haar ook niet genomen.
Nu was Saar dus als pup van 8 weken niet zo duidelijk onzeker, maar dat kwam binnen een week of twee wel opeens bovendrijven. Maar tja, het was mijn pup, mijn meisje, en ik wilde er dus alles aan doen om haar zekerder te krijgen (wat dus is gelukt, angstig is ze al tijden niet meer geweest). En dan ga je dus met de pup die er al is aan het werk, in de redelijke overtuiging dat het wel goed moet kunnen komen. Maar als zo'n hondje dan in het asiel zit zou je daar dan niet zo snel voor kiezen. Ook omdat ik nu wist dat ik niks, maar dan ook niks ergs met Saar had gedaan waardoor ze zo onzeker en soms angstig was. Ik heb haar altijd met heel veel beleid behandeld, en ik wist ook dat ze geen trauma's had opgelopen in de eerste maanden.
Als zo'n hondje in het asiel zit weet je ook niet waardoor ze zo is, wat mij er dan toe zou besluiten om niet voor zo'n hondje te gaan.

Het is ook mogelijk een herplaatser te krijgen van een stichting of particulier waardoor er al wel wat bekend is over het hondje.
Mensen denken vaak alleen aan het asiel maar er zijn meer opties.
Kijk maar naar je tante die heeft haar perfecte maatje ook gevonden
Zelf zou ik overigens wel naar een asiel durven stappen omdat ik toch wel erop vertrouw dat de medewerkers zoveel mogelijk eerlijke informatie,voor zover aanwezig natuurlijk,verschaffen aangezien dit alleen maar in het belang is voor de hond.
En in het hele uiterste geval heb je een vangnet waar je op terug kunt vallen want ik denk dat ze ook met problemen je wel weer wat op weg kunnen helpen en als het echt niet gaat de hond terug nemen.

[Caro.]

.........
Op zich is een volwassen herplaatser heel goed te doen en het is jammer dat er vaak zo negatief over word gedacht.

Het is zeker vaak heel goed te doen!
Ik was ook echt dolgelukkig met Nouschka en ben stapeldol nu op Moritz en zou ze voor geen goud meer kwijt willen.
Moritz is wel een geval apart, dat moet ik eerlijk zeggen; hij is niet echt makkelijk (geweest), maar aan de andere kant heeft hij ook weer heel veel 'goede' eigenschappen. Zo kan hij echt met iedere hond samen en is wat dat betreft ontzettend sociaal en hij heeft een heel zacht en warm karakter.

(dat wilde ik toch ook even vermelden ).

[Moos]

Het is ook mogelijk een herplaatser te krijgen van een stichting of particulier waardoor er al wel wat bekend is over het hondje.
Mensen denken vaak alleen aan het asiel maar er zijn meer opties.
Kijk maar naar je tante die heeft haar perfecte maatje ook gevonden
Zelf zou ik overigens wel naar een asiel durven stappen omdat ik toch wel erop vertrouw dat de medewerkers zoveel mogelijk eerlijke informatie,voor zover aanwezig natuurlijk,verschaffen aangezien dit alleen maar in het belang is voor de hond.
En in het hele uiterste geval heb je een vangnet waar je op terug kunt vallen want ik denk dat ze ook met problemen je wel weer wat op weg kunnen helpen en als het echt niet gaat de hond terug nemen.

Ja, tuurlijk kan je natuurlijk ook op andere manieren aan een herplaatser komen
Alleen dan nog zou ik het moeilijk vinden qua hoe gedraagt zo'n hondje zich aan jaar later, wat heeft hij/zij allemaal al meegemaakt.

Lisa is bij mijn tante inderdaad prima op haar plek, en mijn tante is volkomen verliefd op d'r! Alleen ik zou zo'n hondje als Lisa al niet zo goed trekken. Mijn tante heeft alle tijd om met haar bezig te zijn, wandelt ook heel veel apart met haar, en daarna met haar andere Maltezer.
Lisa is naar mijn idee als pup een beetje als Saar geweest, alleen nooit echt goed begeleidt. En de moeite die ze nu heeft met andere grote honden, en dat blaffen naar van alles en nog wat uit angst, zou ik al moeilijk vinden om mee om te gaan. Mijn tante dus niet, die houdt van Lisa, en ach, dat blaffen trekt ze wel, en ze wandelt dus ook veel apart vanwege Lisa's angst voor grote honden. Alleen ik persoonlijk zou dat toch al wel een probleem vinden.

[tineke]

.........
Op zich is een volwassen herplaatser heel goed te doen en het is jammer dat er vaak zo negatief over word gedacht.

Het is zeker vaak heel goed te doen!
Ik was ook echt dolgelukkig met Nouschka en ben stapeldol nu op Moritz en zou ze voor geen goud meer kwijt willen.
Moritz is wel een geval apart, dat moet ik eerlijk zeggen; hij is niet echt makkelijk (geweest), maar aan de andere kant heeft hij ook weer heel veel 'goede' eigenschappen. Zo kan hij echt met iedere hond samen en is wat dat betreft ontzettend sociaal en hij heeft een heel zacht en warm karakter.

(dat wilde ik toch ook even vermelden ).

Hi hi Moritz lijkt orson wel ook niet altijd even makkelijk kan ook met (bijna) iedere hond samen en heeft ook veel goede eigenschappen net zoals Tash trouwens en Beau die wel altijd even makkelijk zijn of waren.

Wist jij toen je aan Moritz begon hoe hij zou zijn of was het een sprong in het diepe

[tineke]

Het is ook mogelijk een herplaatser te krijgen van een stichting of particulier waardoor er al wel wat bekend is over het hondje.
Mensen denken vaak alleen aan het asiel maar er zijn meer opties.
Kijk maar naar je tante die heeft haar perfecte maatje ook gevonden
Zelf zou ik overigens wel naar een asiel durven stappen omdat ik toch wel erop vertrouw dat de medewerkers zoveel mogelijk eerlijke informatie,voor zover aanwezig natuurlijk,verschaffen aangezien dit alleen maar in het belang is voor de hond.
En in het hele uiterste geval heb je een vangnet waar je op terug kunt vallen want ik denk dat ze ook met problemen je wel weer wat op weg kunnen helpen en als het echt niet gaat de hond terug nemen.

Ja, tuurlijk kan je natuurlijk ook op andere manieren aan een herplaatser komen
Alleen dan nog zou ik het moeilijk vinden qua hoe gedraagt zo'n hondje zich aan jaar later, wat heeft hij/zij allemaal al meegemaakt.

Lisa is bij mijn tante inderdaad prima op haar plek, en mijn tante is volkomen verliefd op d'r! Alleen ik zou zo'n hondje als Lisa al niet zo goed trekken. Mijn tante heeft alle tijd om met haar bezig te zijn, wandelt ook heel veel apart met haar, en daarna met haar andere Maltezer.
Lisa is naar mijn idee als pup een beetje als Saar geweest, alleen nooit echt goed begeleidt. En de moeite die ze nu heeft met andere grote honden, en dat blaffen naar van alles en nog wat uit angst, zou ik al moeilijk vinden om mee om te gaan. Mijn tante dus niet, die houdt van Lisa, en ach, dat blaffen trekt ze wel, en ze wandelt dus ook veel apart vanwege Lisa's angst voor grote honden. Alleen ik persoonlijk zou dat toch al wel een probleem vinden.

Ja en die aanval van laatst op Lisa heeft er ook niet veel goeds aan gedaan natuurlijk .

Toen ik voor ik Micron gezien had een griffonnetje wilde had ik daar ook allemaal ideeen en plannen voor die ik nu met Micron ook waar maak.
Hij is voor mij, en mijn roedel natuurlijk,echt de ideale keus geweest alleen heeft hij niet het uiterlijk van een griffon natuurlijk.
Soms als je je verwachtingen bijstelt komt daar iets heel leuks uit rollen en vind je de ideale hond daar waar je hem niet verwacht had.

[Moos]

Het is ook mogelijk een herplaatser te krijgen van een stichting of particulier waardoor er al wel wat bekend is over het hondje.
Mensen denken vaak alleen aan het asiel maar er zijn meer opties.
Kijk maar naar je tante die heeft haar perfecte maatje ook gevonden
Zelf zou ik overigens wel naar een asiel durven stappen omdat ik toch wel erop vertrouw dat de medewerkers zoveel mogelijk eerlijke informatie,voor zover aanwezig natuurlijk,verschaffen aangezien dit alleen maar in het belang is voor de hond.
En in het hele uiterste geval heb je een vangnet waar je op terug kunt vallen want ik denk dat ze ook met problemen je wel weer wat op weg kunnen helpen en als het echt niet gaat de hond terug nemen.

Ja, tuurlijk kan je natuurlijk ook op andere manieren aan een herplaatser komen
Alleen dan nog zou ik het moeilijk vinden qua hoe gedraagt zo'n hondje zich aan jaar later, wat heeft hij/zij allemaal al meegemaakt.

Lisa is bij mijn tante inderdaad prima op haar plek, en mijn tante is volkomen verliefd op d'r! Alleen ik zou zo'n hondje als Lisa al niet zo goed trekken. Mijn tante heeft alle tijd om met haar bezig te zijn, wandelt ook heel veel apart met haar, en daarna met haar andere Maltezer.
Lisa is naar mijn idee als pup een beetje als Saar geweest, alleen nooit echt goed begeleidt. En de moeite die ze nu heeft met andere grote honden, en dat blaffen naar van alles en nog wat uit angst, zou ik al moeilijk vinden om mee om te gaan. Mijn tante dus niet, die houdt van Lisa, en ach, dat blaffen trekt ze wel, en ze wandelt dus ook veel apart vanwege Lisa's angst voor grote honden. Alleen ik persoonlijk zou dat toch al wel een probleem vinden.

Ja en die aanval van laatst op Lisa heeft er ook niet veel goeds aan gedaan natuurlijk .

Toen ik voor ik Micron gezien had een griffonnetje wilde had ik daar ook allemaal ideeen en plannen voor die ik nu met Micron ook waar maak.
Hij is voor mij, en mijn roedel natuurlijk,echt de ideale keus geweest alleen heeft hij niet het uiterlijk van een griffon natuurlijk.
Soms als je je verwachtingen bijstelt komt daar iets heel leuks uit rollen en vind je de ideale hond daar waar je hem niet verwacht had.

Nee, die aanval zal inderdaad geen goed gedaan hebben; stomme mensen van die Drentse Partrijs

Ik denk trouwens ook wel dat het hebben van een bij jou passende hond het bijstellen is van je verwachtingen inderdaad. Alleen ben ik dan toch zo'n muts dat ik die verwachtingen liever bijstel rondom een pup die zeker weten niet 'verpest' is door eerdere ervaringen (Saar was ook toch wel even behoorlijk wat verwachtingen bijstellen en verder roeien met de riemen die je hebt. Maar och, wat is het een leukerdje en wat hou ik van d'r ), dan rondom een volwassen herplaatster.

[Caro.]

.........
Op zich is een volwassen herplaatser heel goed te doen en het is jammer dat er vaak zo negatief over word gedacht.

Het is zeker vaak heel goed te doen!
Ik was ook echt dolgelukkig met Nouschka en ben stapeldol nu op Moritz en zou ze voor geen goud meer kwijt willen.
Moritz is wel een geval apart, dat moet ik eerlijk zeggen; hij is niet echt makkelijk (geweest), maar aan de andere kant heeft hij ook weer heel veel 'goede' eigenschappen. Zo kan hij echt met iedere hond samen en is wat dat betreft ontzettend sociaal en hij heeft een heel zacht en warm karakter.

(dat wilde ik toch ook even vermelden ).

Hi hi Moritz lijkt orson wel ook niet altijd even makkelijk kan ook met (bijna) iedere hond samen en heeft ook veel goede eigenschappen net zoals Tash trouwens en Beau die wel altijd even makkelijk zijn of waren.

Wist jij toen je aan Moritz begon hoe hij zou zijn of was het een sprong in het diepe

Moritz was op zich een sprong in het diepe:

Ik had hem wel al gezien, buiten op onbekend terrein en binnen bij het gastgezin. Daar kwam hij angstig over.
Toen zou hij een dagje bij ons komen om te kijken naar hoe hij omging met de katten/Kaya en gewoon in het algemeen, maar die dag is hij direct ontsnapt uit de auto en was er een flinke zoektocht.
Toen hij uren later gevonden was, lag hij als een hoopje ellende op de bank en kon ik geen afstand meer van hem doen.

Ik wist dus dat hij angstig was, maar in welke mate dat bleek pas later

[gucci]

onze EB reu is erg ziek, en zal niet oud worden, wij zijn wel gek van de eb qua karakter, maar toch denk ik niet dat we nog een pup nemen, mijn man wil dat wel, maar ik zit aan een herplaatser te denken, zo kan je zien hoe zijn karakter is, maar ook meer bekend over de gezondheid, want wat we nu meemaken met mijn reu, wil ik nooit meer, zo gek op een hond en toch weten dat we te vroeg afscheid moeten nemen. dat doet zeer. dus ik denk er echt serieus overna om ooit een herplaatser te nemen.

groetjes,

[bram en thijs]

maar ook meer bekend over de gezondheid

Wat een raar argument. Je krijgt voor het onderdeel gezondheid nooit een garantiebewijs. Bij mens noch dier.

[tineke]

Nee, die aanval zal inderdaad geen goed gedaan hebben; stomme mensen van die Drentse Partrijs

Ik denk trouwens ook wel dat het hebben van een bij jou passende hond het bijstellen is van je verwachtingen inderdaad. Alleen ben ik dan toch zo'n muts dat ik die verwachtingen liever bijstel rondom een pup die zeker weten niet 'verpest' is door eerdere ervaringen (Saar was ook toch wel even behoorlijk wat verwachtingen bijstellen en verder roeien met de riemen die je hebt. Maar och, wat is het een leukerdje en wat hou ik van d'r ), dan rondom een volwassen herplaatster.

Ja je tante vond het gewoonweg nog rot om het te vertellen terwijl het haar schuld helemaal niet was maar van die dombo's met Drent

Je ziet jij hebt bij Saar ook je verwachtingen bijgesteld want dat doe je automatisch als je van een dier houd denk ik.
Er zijn gewoonweg ook zat herplaatsers die niet ''verpest'' zijn en dan hoef je dat zelfs helemaal niet te doen.
Er hangt echt naar mijn idee een te negatief sfeertje rond herplaatsers en dat vind ik wel jammer.

[kanche]

je krijgt nooit garantie het zijn levende wezens een oudere hond kan ook zomaar iets mankeren

[tineke]

.........
Op zich is een volwassen herplaatser heel goed te doen en het is jammer dat er vaak zo negatief over word gedacht.

Het is zeker vaak heel goed te doen!
Ik was ook echt dolgelukkig met Nouschka en ben stapeldol nu op Moritz en zou ze voor geen goud meer kwijt willen.
Moritz is wel een geval apart, dat moet ik eerlijk zeggen; hij is niet echt makkelijk (geweest), maar aan de andere kant heeft hij ook weer heel veel 'goede' eigenschappen. Zo kan hij echt met iedere hond samen en is wat dat betreft ontzettend sociaal en hij heeft een heel zacht en warm karakter.

(dat wilde ik toch ook even vermelden ).

Hi hi Moritz lijkt orson wel ook niet altijd even makkelijk kan ook met (bijna) iedere hond samen en heeft ook veel goede eigenschappen net zoals Tash trouwens en Beau die wel altijd even makkelijk zijn of waren.

Wist jij toen je aan Moritz begon hoe hij zou zijn of was het een sprong in het diepe

Moritz was op zich een sprong in het diepe:

Ik had hem wel al gezien, buiten op onbekend terrein en binnen bij het gastgezin. Daar kwam hij angstig over.
Toen zou hij een dagje bij ons komen om te kijken naar hoe hij omging met de katten/Kaya en gewoon in het algemeen, maar die dag is hij direct ontsnapt uit de auto en was er een flinke zoektocht.
Toen hij uren later gevonden was, lag hij als een hoopje ellende op de bank en kon ik geen afstand meer van hem doen.

Ik wist dus dat hij angstig was, maar in welke mate dat bleek pas later

Oei dat zal schrikken zijn geweest die eerste kennismakingsdag stel ik me zo voor.
Fijn dat je wel direct op hem viel en door durfde te zetten

[Eline*]

Hmmm moeilijk.

Ik vind niet dat je van een herplaatser zo 1,2,3 het karakter direct kan zien. Ze zitten in hokjes in totaal andere situaties dan dat ze thuis komen te zitten. Soms duurt het maanden, zelfs jaren, voordat het 'ware' karakter boven komt.

Ik vind dat een vooroordeel. Bij een pup weet je minder, heb je alleen de hoop het goed te kunnen sturen denk ik. Een herplaatser heeft zeker tijd nodig te wennen, maar dat geldt voor iedere hond. Ik ben het er niet mee eens dat je ineens na een half jaar een compleet andere hond hebt zitten dan dat je die binnengehaald hebt. Dat kan gewoonweg niet, dan heb je signalen gemist. Die misser hebben wij dus bij Laika gehad. Verkeerde interpretatie van gedrag in het asiel en ook door het asiel, maar na een week of 2 was bijzonder duidelijk wel vlees we in de kuip hadden. Daar hebben we geen jaren op hoeven wachten.
Verder hangt de ontwikkeling van het gedrag gewoon af van jou als baas en de omgang met je hond. Een herplaatser is ook maar een hond, gewoon stuurbaar en leerbaar in gedrag, net als een pup.
Een hond is geen statisch gegeven.

Als ik bij mezelf kijk, naar de ervaring van 1 pup die volwassen is geworden en 2 herplaatsers (Nouschka en Moritz), dan heb ik meer 'vertrouwen' in het karakter van de hond die ik vanaf pup heb dan de andere honden.
Kaya ken ik echt door en door en dat kon ik van Nouschka na 11 jaar nog niet eens zeggen en ook van Moritz niet na bijna 3 jaar.

Je put uit je ervaring met twee moeilijke honden met een verleden als herplaatser. Ik denk dat dat anders is.

[Eline*]

Dat denk ik ook wel ja, dat het verdraaid lastig is om in te kunnen schatten in hoeverre de herplaatser nu, en over 3 jaar ook nog, de perfecte hond voor jou is.

Dat is toch een raar argument? Als Saar morgen gegrepen wordt heb je misschien wel een hondje wat gaat uitvallen en peukjes schijt voor andere honden. Waarom zou een herplaatser ineens na 3 jaar een wolf worden?
Nogmaals; een hond is geen statisch gegeven en ik vind het echt een bizar argument om te doen alsof een herplaatser ineens na zoveel jaar gek kan gaan doen.

Ik zelf durf dat dus niet aan met een herplaatser. Ik heb voordat Saar kwam ook op allerhande herplaatssites zitten kijken. De hondjes waarvan ik dacht dat ze misschien wel bij mij en Moos zouden passen, waren een paar dagen later al geadopteerd. Want dat waren allemaal hondjes die omschreven werden als probleemloos, goed met katten konden, alleen konden blijven, niet veel blaften e.d.
En dan nog vindt ik het moeilijk, want hoe is zo'n hondje over 2 jaar, en hoe is zo'n hondje met mij als baas, en in mijn huis?

Ik kan me die twijfel voorstellen, al denk ik er dus anders over. Toen wij een hond uitkozen als eerste hond moest de hond alleen kunnen blijven. Ik heb toen dus bewust gezocht naar een herplaatser die dat kon. Mij gaf dat een stuk meer zekerheid dan een pup, waarvan je echt gewoon niet weet hoe ze zich ontwikkelen gaat. Een herplaatser van 3 verandert minder dan een pup van 8 weken.

Uiteraard weet je met een pup ook niet zeker hoe die is over 2 jaar, en met jou als baas, maar ik denk toch dat je een pupje makkelijker kan vormen, en na 1 of 2 jaar wel helemaal door en door kent en dus niet echt voor grote verassingen meer komt te staan.

Bij een herplaatser ook niet..echt grote kul!

[Eline*]

Op zich heb je wel gelijk hoor maar er zijn natuurlijk mensen die een pup gewoonweg leuk vinden.

Absoluut, maar over die mensen heb ik het ook niet.
Ik probeer niemand te overtuigen van het feit dat ze geen pup moeten nemen, maar ik vind wel dat mensen geen fabels en rare dingen moeten aanvoeren om geen herplaatser te nemen. Je moet nemen wat je graag wil, maar je moet je niet laten beinvloeden door irreeele angsten of denkbeelden. Dat is zonde, want dat ontneemt herplaatsers een eerlijke kans en maakt dat pups soms echt als verkeerde keuze fout terecht komen.

[Caro.]

Hmmm moeilijk.

Ik vind niet dat je van een herplaatser zo 1,2,3 het karakter direct kan zien. Ze zitten in hokjes in totaal andere situaties dan dat ze thuis komen te zitten. Soms duurt het maanden, zelfs jaren, voordat het 'ware' karakter boven komt.

Ik vind dat een vooroordeel. Bij een pup weet je minder, heb je alleen de hoop het goed te kunnen sturen denk ik. Een herplaatser heeft zeker tijd nodig te wennen, maar dat geldt voor iedere hond. Ik ben het er niet mee eens dat je ineens na een half jaar een compleet andere hond hebt zitten dan dat je die binnengehaald hebt. Dat kan gewoonweg niet, dan heb je signalen gemist. Die misser hebben wij dus bij Laika gehad. Verkeerde interpretatie van gedrag in het asiel en ook door het asiel, maar na een week of 2 was bijzonder duidelijk wel vlees we in de kuip hadden. Daar hebben we geen jaren op hoeven wachten.
Verder hangt de ontwikkeling van het gedrag gewoon af van jou als baas en de omgang met je hond. Een herplaatser is ook maar een hond, gewoon stuurbaar en leerbaar in gedrag, net als een pup.
Een hond is geen statisch gegeven.

Als ik bij mezelf kijk, naar de ervaring van 1 pup die volwassen is geworden en 2 herplaatsers (Nouschka en Moritz), dan heb ik meer 'vertrouwen' in het karakter van de hond die ik vanaf pup heb dan de andere honden.
Kaya ken ik echt door en door en dat kon ik van Nouschka na 11 jaar nog niet eens zeggen en ook van Moritz niet na bijna 3 jaar.

Je put uit je ervaring met twee moeilijke honden met een verleden als herplaatser. Ik denk dat dat anders is.

Ja natuurlijk put ik uit mijn eigen ervaring, lijkt me logisch.
Maar ondanks 2 wat moeilijkere honden, zou ik ook weer voor een herplaatser (erbij) gaan.

Maar je vraagt waarom mensen die voor een rashond gaan, meestal een pup nemen en daar geef ik antwoord op (zie mijn eerste bericht).

[Gast]

Ik kreeg Mees toen hij 18 maanden was. Hij is door een gedragstherapeute herplaatst en heeft een paar dagen bij haar in huis gezeten. Daarna een maand bij een vriendin van haar die hondentrainster is. Zij konden heel erg goed aangeven wat voor hond Mees is en hadden ook een karakterschets gemaakt die nog steeds vrijwel helemaal klopt. Ik wist dus precies wat ik in huis haalde en ben nog steeds erg blij met Mees. Het is een hond die erg goed bij mij en bij Sypke past.

[gucci]

tuurlijk heb je nooit garantie, wat betreft gezondheid, ook niet met een oudere hond, maar waar ik op doel is dat mijn reu een erfelijke afwijking heeft aan zijn luchtpijp en strottenhoofd, bij een oudere hond, is dat al bekend of hij dat heeft of niet, bij een pup is dat nog niet zichtbaar, of ze moeten het zo erg hebben dat ze al overlijden in het nest, maar wij hebben een pup gekozen waar je het nog niet zag of merkte toen hij 4 mnd was, begon het naar boven te komen, bij een herplaatser is al bekend of ze het hebben of niet, dus dan weet je waar je aan toe bent, dat bedoel ik, tuurlijk kan hij hele andere dingen krijgen die garantie heb je nooit, maar om een hond te hebben zoals we nu hebben die niets kan omdat hij anders benauwd wordt dat wil ik niet nog eens meemaken, vandaar mijn opmerking over de gezondheid, en dan specifiek de ademhalingswegen.

groetjes,

[Moos]

Dat is toch een raar argument? Als Saar morgen gegrepen wordt heb je misschien wel een hondje wat gaat uitvallen en peukjes schijt voor andere honden. Waarom zou een herplaatser ineens na 3 jaar een wolf worden?
Nogmaals; een hond is geen statisch gegeven en ik vind het echt een bizar argument om te doen alsof een herplaatser ineens na zoveel jaar gek kan gaan doen.

Ja, maar ik zeg toch ook niet dat Saar of Moos niet kunnen veranderen als ze inderdaad bijv. gegrepen worden? Maar jij stelt dat je in een herplaatser de perfecte hond kan zoeken, maar die op het moment dat je hem aanschaft perfecte hond kan ook veranderen door ervaringen, of door jou als baas. En kan, net als een pup inderdaad, na twee jaar opeens niet meer de perfecte hond zijn.

Bij een herplaatser ook niet..echt grote kul!

Oke, daar heb je misschien een punt, maar zowel een herplaatser als een pup kunnen dus na een bepaalde periode toch niet zo perfect lijken als je eerst dacht. Dus dat je exact kan zeggen dat je met een herplaatser de perfecte hond in huis haalt dat weet ik nog zo net niet.

[Moos]

Nee, die aanval zal inderdaad geen goed gedaan hebben; stomme mensen van die Drentse Partrijs

Ik denk trouwens ook wel dat het hebben van een bij jou passende hond het bijstellen is van je verwachtingen inderdaad. Alleen ben ik dan toch zo'n muts dat ik die verwachtingen liever bijstel rondom een pup die zeker weten niet 'verpest' is door eerdere ervaringen (Saar was ook toch wel even behoorlijk wat verwachtingen bijstellen en verder roeien met de riemen die je hebt. Maar och, wat is het een leukerdje en wat hou ik van d'r ), dan rondom een volwassen herplaatster.

Ja je tante vond het gewoonweg nog rot om het te vertellen terwijl het haar schuld helemaal niet was maar van die dombo's met Drent

Je ziet jij hebt bij Saar ook je verwachtingen bijgesteld want dat doe je automatisch als je van een dier houd denk ik.
Er zijn gewoonweg ook zat herplaatsers die niet ''verpest'' zijn en dan hoef je dat zelfs helemaal niet te doen.
Er hangt echt naar mijn idee een te negatief sfeertje rond herplaatsers en dat vind ik wel jammer.

Ja, mijn tante was zich ook helemaal het schompes geschrokken; heel sneu voor haar en Lisa...

En nee, oke, tuurlijk zijn er ook herplaatsers die niet 'verpest' zijn, alleen durf ik niet zo goed een herplaatser aan zoals ik nu ben omdat ik niet zeker weet hoe ik ermee om zou moeten gaan als blijkt dat de hond toch wat meer 'lastige' eigenschappen heeft dan ik in eerste instantie dacht. Het is meer dat ik mezelf nog niet voldoende vertrouw dan dat ik denk dat alle herplaatshonden problemen hebben, snap je?

[tineke]

Op zich heb je wel gelijk hoor maar er zijn natuurlijk mensen die een pup gewoonweg leuk vinden.

Absoluut, maar over die mensen heb ik het ook niet.
Ik probeer niemand te overtuigen van het feit dat ze geen pup moeten nemen, maar ik vind wel dat mensen geen fabels en rare dingen moeten aanvoeren om geen herplaatser te nemen. Je moet nemen wat je graag wil, maar je moet je niet laten beinvloeden door irreeele angsten of denkbeelden. Dat is zonde, want dat ontneemt herplaatsers een eerlijke kans en maakt dat pups soms echt als verkeerde keuze fout terecht komen.

Heb je gelijk in

[tineke]

Nee, die aanval zal inderdaad geen goed gedaan hebben; stomme mensen van die Drentse Partrijs

Ik denk trouwens ook wel dat het hebben van een bij jou passende hond het bijstellen is van je verwachtingen inderdaad. Alleen ben ik dan toch zo'n muts dat ik die verwachtingen liever bijstel rondom een pup die zeker weten niet 'verpest' is door eerdere ervaringen (Saar was ook toch wel even behoorlijk wat verwachtingen bijstellen en verder roeien met de riemen die je hebt. Maar och, wat is het een leukerdje en wat hou ik van d'r ), dan rondom een volwassen herplaatster.

Ja je tante vond het gewoonweg nog rot om het te vertellen terwijl het haar schuld helemaal niet was maar van die dombo's met Drent

Je ziet jij hebt bij Saar ook je verwachtingen bijgesteld want dat doe je automatisch als je van een dier houd denk ik.
Er zijn gewoonweg ook zat herplaatsers die niet ''verpest'' zijn en dan hoef je dat zelfs helemaal niet te doen.
Er hangt echt naar mijn idee een te negatief sfeertje rond herplaatsers en dat vind ik wel jammer.

Ja, mijn tante was zich ook helemaal het schompes geschrokken; heel sneu voor haar en Lisa...

En nee, oke, tuurlijk zijn er ook herplaatsers die niet 'verpest' zijn, alleen durf ik niet zo goed een herplaatser aan zoals ik nu ben omdat ik niet zeker weet hoe ik ermee om zou moeten gaan als blijkt dat de hond toch wat meer 'lastige' eigenschappen heeft dan ik in eerste instantie dacht. Het is meer dat ik mezelf nog niet voldoende vertrouw dan dat ik denk dat alle herplaatshonden problemen hebben, snap je?

Oke dat kan ik begrijpen

[Eline*]

Dat is toch een raar argument? Als Saar morgen gegrepen wordt heb je misschien wel een hondje wat gaat uitvallen en peukjes schijt voor andere honden. Waarom zou een herplaatser ineens na 3 jaar een wolf worden?
Nogmaals; een hond is geen statisch gegeven en ik vind het echt een bizar argument om te doen alsof een herplaatser ineens na zoveel jaar gek kan gaan doen.

Ja, maar ik zeg toch ook niet dat Saar of Moos niet kunnen veranderen als ze inderdaad bijv. gegrepen worden? Maar jij stelt dat je in een herplaatser de perfecte hond kan zoeken, maar die op het moment dat je hem aanschaft perfecte hond kan ook veranderen door ervaringen, of door jou als baas. En kan, net als een pup inderdaad, na twee jaar opeens niet meer de perfecte hond zijn.

Ik ging in opdat jij stelt dat een herplaatser ineens na 3 jaar wel zo veranderd kan zijn dat hij niet meer passend is.
Dat geldt dus idd voor iedere hond en is dus niet iets wat als argument tegen herplaatsers pleit.

Overigens Marloes, je hoeft je niet te verdedigen in je keuze voor een pup hoor.

[Moos]

Dat is toch een raar argument? Als Saar morgen gegrepen wordt heb je misschien wel een hondje wat gaat uitvallen en peukjes schijt voor andere honden. Waarom zou een herplaatser ineens na 3 jaar een wolf worden?
Nogmaals; een hond is geen statisch gegeven en ik vind het echt een bizar argument om te doen alsof een herplaatser ineens na zoveel jaar gek kan gaan doen.

Ja, maar ik zeg toch ook niet dat Saar of Moos niet kunnen veranderen als ze inderdaad bijv. gegrepen worden? Maar jij stelt dat je in een herplaatser de perfecte hond kan zoeken, maar die op het moment dat je hem aanschaft perfecte hond kan ook veranderen door ervaringen, of door jou als baas. En kan, net als een pup inderdaad, na twee jaar opeens niet meer de perfecte hond zijn.

Ik ging in opdat jij stelt dat een herplaatser ineens na 3 jaar wel zo veranderd kan zijn dat hij niet meer passend is.
Dat geldt dus idd voor iedere hond en is dus niet iets wat als argument tegen herplaatsers pleit.

Overigens Marloes, je hoeft je niet te verdedigen in je keuze voor een pup hoor.

Nee, dat is dan inderdaad niet iets wat tegen herplaatsers pleit, maar dus ook niet direct ervoor. Omdat jij in je stelling zei dat je met een herplaatser de perfecte hond kan uitzoeken, maar dat betekent dus niet dat diezelfde hond een aantal jaar laten nog steeds perfect voor jou is. Hetzij door ervaringen buiten; hetzij door jouw kunnen als baas.

En ik weet dat ik me niet hoef te verdedigen in mijn keuze voor een pup hoor

[Caro.]

Kortom; Mijn stelling: Mensen die gaan voor een pup omdat men denkt dat het makkerlijker is en dat het dan de perfecte hond gaat worden komen nogal eens van een koude kermis thuis. Als je op safe wil spelen en een hond wil die in je situatie past, kies dan voor een herplaatser.

Even wat duidelijker zo

Punt 1, dus de pup: ja natuurlijk kan je van een koude kermis thuiskomen als je er vanuit gaat dat je met een pup de perfecte hond hebt gevonden. Als je vanuit die gedachte een pup uit gaat zoeken, tja.... in mijn ogen een beetje dom, want een hond blijft een hond met een eigen karakter, dus een hond zal volgens mij zelden tot nooit echt perfect zijn.

Punt 2, dus de herplaatser: nee, daarmee speel je ook niet op safe in mijn ogen. Een herplaatser kan anders zijn in een andere omgeving en ook die hond heeft karaktertrekken die je in eerste instantie niet zo snel ziet.

In mijn ogen speel je dus nooit op 'safe' met een hond, en ik zou ook niet weten waarom je op 'safe' moet spelen. Het is een levend wezen en daarop geeft niemand garantie, dat kan ook niet.

Het enige waar je vanuit moet gaan, is dat jij als mens zijnde de hond lief hebt en verzorgt, hoe hij in principe ook uitgroeit. Met die gedachte schaf je een hond aan. Lijkt mij tenminste