Aanschaf:Volwassen hond versus pup

[Eline*]

Op mijn eigen polls.

Natuurlijk, jij weer je eigen credits. En je polls hadden weer niets te maken met Marc's polls. Het waren helemaal jouw eigen polls.
Goed meisje. Jouw polls.

Marcs Polls? Mag ik de linkjes?

[LaRep]

Meestal zijn dit soort ordi relletjes toch op vrijdagavond

[Dorien]

Wat loop je nou te zuigen, mens?

Ach, arm kind.
Ik heb het ineens toch zoooo vreselijk gehad met je. Ga op je speen sabbelen ofzo. Eline heeft geen hulp nodig van je. Slaap lekker.

Hahaha! Jij bent echt te hilarisch voor woorden. Ik weet niet waarom je zo'n verbitterd, zuur, fantasieloos wijf bent en het interesseert me ook geen hol, maar je maakt jezelf onsterfelijk belachelijk met dit soort kreten.

Maargoed, verder zal ik inderdaad geen woorden aan je vuil maken. Ik heb weinig zin om verder mee te gaan in jouw trieste niveau.

[Caro.]

Mijn stelling: Mensen die gaan voor een pup omdat men denkt dat het makkerlijker is en dat het dan de perfecte hond gaat worden komen nogal eens van een koude kermis thuis. Als je op safe wil spelen en een hond wil die in je situatie past, kies dan voor een herplaatser.

Pfff lastig om aan te geven hoe ik het ervaar, ik heb altijd beide gehad en uiteindelijk kom ik altijd weer tot dezelfde gedachte en gevoelens:

Een pup gaat me als het ware in m'n bloed zitten. Het zijn mijn maatjes, ken ze door en door, ze vertrouwen me blindelings enz. enz.

Toegeven, ik heb altijd de (wat) moeilijkere herplaatsers gehad maar gevoelsmatig krijg ik er nooit zo'n band als met de pups.
Je krijgt een hond in huis en gaat er mee aan de slag en hoe lief ze ook worden (zijn) er blijft altijd "iets" in de weg zitten waardoor ze niet voor de volle 100% in m'n bloed kunnen kruipen.
Het missen van een stuk verleden zorgt ervoor dat ik altijd (of in bepaalde situaties) 100% op mijn hoedde ben waardoor ik waarschijnlijk het laaste stukje wat nodig is om in m'n bloed te kruipen niet toelaat.

Voor mij staat iig vast dat je in beide veel tijd veel moet steken en dat je van beide dan ook veel terug krijgt.

Hier herken ik dus wel wat in

En dan bedoel ik niet qua 'houden van', want ik ben op mijn beide honden hartstikke gek.

Maar als je een hond hebt vanaf pup, dan ken je die hond gewoon beter; ik ken Kaya door en door, weet exact hoe ze is, weet exact wat ik aan haar heb.
Een pup zie je opgroeien: Kaya heb ik vanaf dag 1 van haar leventje gezien bij de fokker. Ik weet precies hoe haar hele leven is geweest en dat geeft een enorm sterke band; ook zij heeft nooit anders gekend dan de fokker en ons en dat geeft een enorm vertrouwen vanaf haar kant (tenminste, dat is zoals ik het ervaar).

Moritz ken ik niet door en door. Ik blijf gissen naar wat hij heeft meegemaakt, het blijft uitproberen waar hij het beste op reageert.
En dat heb ik dus niet met Kaya; ik weet waar ze het beste op reageert en ik weet ook hoe ze reageert, altijd (nou ja, 99,99%).
Wel weer is het prachtig om een hond zo te zien opbloeien; de eerste glans in zijn ogen, gods wat heb ik gejankt, de eerste keer spelen met een speeltje, prachtig! Een bot is nog steeds iets waar ik een hele dankbare blik bij krijg, terwijl verwende Kaya dit heel normaal vindt.

Tja, duidelijker kan ik het verschil ook niet omschrijven eigenlijk

[Annet]

Een pup gaat me als het ware in m'n bloed zitten. Het zijn mijn maatjes, ken ze door en door, ze vertrouwen me blindelings enz. enz.

Toegeven, ik heb altijd de (wat) moeilijkere herplaatsers gehad maar gevoelsmatig krijg ik er nooit zo'n band als met de pups.
Je krijgt een hond in huis en gaat er mee aan de slag en hoe lief ze ook worden (zijn) er blijft altijd "iets" in de weg zitten waardoor ze niet voor de volle 100% in m'n bloed kunnen kruipen.
Het missen van een stuk verleden zorgt ervoor dat ik altijd (of in bepaalde situaties) 100% op mijn hoedde ben waardoor ik waarschijnlijk het laaste stukje wat nodig is om in m'n bloed te kruipen niet toelaat.

Dat herken ik zelf helemaal niet. Mijn herplaatser is een grotere knuffelkont dan mijn als pup gekochte hond en mijn band is met beiden uiteraard anders, maar ze zitten beiden 'in mijn bloed'. Maar misschien heb ik een makkelijkere herplaatser, dat kan natuurlijk.

Ik heb geen voorkeur voor een pup of voor een herplaatser. Het leuke is, wat Stang ook al zegt, dat een pup heerlijk is om zien op te groeien en op te voeden. Maar juist van een herplaatser kun je ook een soort dankbaarheid krijgen, die je van een door jezelf te veel verwende pup niet krijgt. Het opvoeden van een pup of het heropvoeden van een herplaatser vind ik zelf een leuke uitdaging. Wel denk ik dat een onervaren hondenbezitter beter een goede opgevoede herplaatser zou kunnen nemen dan een pup.

[LaRep]

Meestal zijn dit soort ordi relletjes toch op vrijdagavond

Niet dat ik het niet gezellie vin hoor, ben alleen thuis dus...

[Marion.]

Marcs Polls? Mag ik de linkjes?

Marc? Polletjes????????
Neeeeeeeeeeeeeee, echt waar? Dat bestaat niet. Dat is niet geweest. (Onderzoeken zijn natuurlijk anders dan polletjes. Uiteraard)

Ik ga naar bed. Met mijn raspuppies. Jij ook lekker slapen.

[Eline*]

En daar ageer ik dus tegen. Want ook al kies ik voor een pup, ik ben er niet mede de oorzaak van dat honden in het asiel zitten.

Ben je ook niet. Je bent er alleen wel "oorzaak" van dat er niet eén weggaat.

Ik heb 2 vervelende ervaringen met herplaatsers gehad en kies er nu bewust voor een pup te nemen, zodat ik de enige ben die iets kwalijk genomen kan worden als het misgaat.

Ik kan me dat goed voorstellen. Ervaringen bepalen ook je keuze's en als je slechte ervaringen hebt gehad met herplaatsers wil je niet nog een keer alle ellende. Ik heb ook geleerd, zeker van Laika. Ik zou zelf nooit meer alleen een hond uit willen kiezen, ik wil iemand mee die kundig is en onafhankelijk kan kijken naar de hond. Ik kan niet objectief kijken naar een hond waar ik gecharmeerd van ben.
Verder kreeg ik ook nu met het uitzoeken van Kiki plankenkoorst. Als het puur aan mij had gelegen weet ik niet eens of ik het aan had gedurft met haar. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar kan me goed voorstellen dat anderen anders kiezen.
Kiki is overigens een vrijwel probleemloos hondje!

[Caro.]

Meestal zijn dit soort ordi relletjes toch op vrijdagavond

Niet dat ik het niet gezellie vin hoor, ben alleen thuis dus...

En er is ook al niks op tv

[billy]

Dat is inderdaad wel waar: een pup wordt veel meer eigen dan een volwassen hond. Niet dat de volwassen honden hier niet eigen zijn en niet mijn vrienden/vriendin, maar Toby is echt volledig eigen, schrikt niet van me, heeft geen enkele afstandelijkheid op welk moment dan ook. Terwijl Yentie af en toe opeens een beetje onderdanig kan zijn, Beertje sommige dingen met knuffelen niet wil en Jackie altijd wat gedraginkjes heeft overgehouden zoals lichte neiging naar happen als ie opgetild werd.
En Toby is gewoon helemaal vrij naar ons toe.

Toch zegt dazt ook niet altijd alles Manager is hier vanaf pup nou ja 4 maanden maar hij is nu 10 jaar, maar altijd een raar hondje geweest, dus dat zegt ook niks.
Groetjes Els

[Eline*]

Meestal zijn dit soort ordi relletjes toch op vrijdagavond

Ik poog ook een bijdrage on topic te leveren, maar ik laat me ook niet allerlei onwaarheden zeggen.

[Eline*]

Marcs Polls? Mag ik de linkjes?

Marc? Polletjes????????
Neeeeeeeeeeeeeee, echt waar? Dat bestaat niet. Dat is niet geweest. (Onderzoeken zijn natuurlijk anders dan polletjes. Uiteraard)

Ik ga naar bed. Met mijn raspuppies. Jij ook lekker slapen.

Ruim 3 weken geleden was dat. Ik weet niet hoe het staat met jouw leventje, maar mijn gedachten zitten allang weer ergens anders.
Maar goed; ik ga vlug weer even vergaderen met Marc om te overleggen over een nieuwe strategie, want we zijn gesnapt.
Lijp wijf!

[Eline*]

Meestal zijn dit soort ordi relletjes toch op vrijdagavond

Niet dat ik het niet gezellie vin hoor, ben alleen thuis dus...

Ga jij nou tegen jezelf praten?

[Marion.]

Lijp wijf!

Dank. Trusten.

[Eline*]

Wel denk ik dat een onervaren hondenbezitter beter een goede opgevoede herplaatser zou kunnen nemen dan een pup.

Die mening deel ik. Aan een pup valt zo snel zoveel te verpesten dat enige ervaring haast een must is vind ik.

[Roelfien]

Meestal zijn dit soort ordi relletjes toch op vrijdagavond

Nee, zondagavond, als je de volgende dag weer vroeg op moet en de topic pas echt spannend wordt als het al laat op de avond is.

[Hanneke2]

Mijn stelling: Mensen die gaan voor een pup omdat men denkt dat het makkerlijker is en dat het dan de perfecte hond gaat worden komen nogal eens van een koude kermis thuis. Als je op safe wil spelen en een hond wil die in je situatie past, kies dan voor een herplaatser.

Pfff lastig om aan te geven hoe ik het ervaar, ik heb altijd beide gehad en uiteindelijk kom ik altijd weer tot dezelfde gedachte en gevoelens:

Een pup gaat me als het ware in m'n bloed zitten. Het zijn mijn maatjes, ken ze door en door, ze vertrouwen me blindelings enz. enz.

Toegeven, ik heb altijd de (wat) moeilijkere herplaatsers gehad maar gevoelsmatig krijg ik er nooit zo'n band als met de pups.
Je krijgt een hond in huis en gaat er mee aan de slag en hoe lief ze ook worden (zijn) er blijft altijd "iets" in de weg zitten waardoor ze niet voor de volle 100% in m'n bloed kunnen kruipen.
Het missen van een stuk verleden zorgt ervoor dat ik altijd (of in bepaalde situaties) 100% op mijn hoedde ben waardoor ik waarschijnlijk het laaste stukje wat nodig is om in m'n bloed te kruipen niet toelaat.

Voor mij staat iig vast dat je in beide veel tijd veel moet steken en dat je van beide dan ook veel terug krijgt.

Ik denk dat dat toch ook te maken heeft met hoe moeilijk een herplaatser is. Ik zou me werkelijk waar niet voor kunnen stellen dat ik een sterkere band met Jack gehad zou hebben als ik 'm van pup af aan had gehad. Jack is zo helemaal compleet mijn hond en mijn maatje, ik weet bijna wat hij denkt. Maar Jack is dan ook een ontzettend makkelijke hond, ontzettend sociaal en heel erg mens-gericht. Echt de perfecte eerste hond voor een (destijds) beginner als ik.

En Lilo... het is gewoon prachtig hoe dat wederzijdse vertrouwen groeit. Dat 'iets' wat in de weg zit herken ik wel een beetje, omdat ik nog niet precies weet hoe ze in allerlei verschillende situaties reageert. Ik kan haar nog niet lezen zoals ik dat bij Jack kan, en ze zit nog niet zo onder mijn huid als Jack. Maar als we een jaar verder zijn is Lilo volgens mij ook voor de volle 100% mijn hondje. En dan maakt het in mijn ogen echt niet uit dat ze hier niet als pupje is binnengekomen.

[Roxy]

Toegeven, ik heb altijd de (wat) moeilijkere herplaatsers gehad maar gevoelsmatig krijg ik er nooit zo'n band als met de pups.
Je krijgt een hond in huis en gaat er mee aan de slag en hoe lief ze ook worden (zijn) er blijft altijd "iets" in de weg zitten waardoor ze niet voor de volle 100% in m'n bloed kunnen kruipen..

Jaaaa dat is meer een blokkade van jezelf naar de hond als andersom

Kun je niets aan doen hoor.. zo gaat dat, met mensen om je heen ook.

Ik heb met mijn herplaatshonden altijd wel een diepe band gehad, tuurlijk met de ene wat meer dan met de andere, maar dat zou me met pups ook gebeurd zijn. De ene pup raakt je dieper dan de andere. Ik heb er twee opgevoed waarbij de ene veel meer "eigen' was dan de andere. Dus met de herplaatsers ook zo.

[Marion.]

Lijp wijf!

Dank. Trusten.

[Eline*]

Toegeven, ik heb altijd de (wat) moeilijkere herplaatsers gehad maar gevoelsmatig krijg ik er nooit zo'n band als met de pups.
Je krijgt een hond in huis en gaat er mee aan de slag en hoe lief ze ook worden (zijn) er blijft altijd "iets" in de weg zitten waardoor ze niet voor de volle 100% in m'n bloed kunnen kruipen..

Jaaaa dat is meer een blokkade van jezelf naar de hond als andersom

Kun je niets aan doen hoor.. zo gaat dat, met mensen om je heen ook.

Grappig dat je dat zegt. Toen ik Kiki ging uitzoeken dit jaar was ik echt bang verkeerd te kiezen. Uiteindelijk besloten toch echt gewoon voor haar te gaan en me dus ook open te stellen om me aan haar te hechten.
Dat was een bewuste knop die ik om moest zetten. Ik was zo bang dat het mis zou gaan dat ik afstand hield.
Zoiets gebeurt niet met een pup. Die doet direct een beroep op je zorggevoelens en daar stel je je dus direct voor open. Dat vind ik inderdaad anders met een herplaatser. Dan begin je met aftasten en elkaar leren kennen. Diepe liefde komt pas later.

[LaRep]

En daar ageer ik dus tegen. Want ook al kies ik voor een pup, ik ben er niet mede de oorzaak van dat honden in het asiel zitten.

Ben je ook niet. Je bent er alleen wel "oorzaak" van dat er niet eén weggaat.

Dit vind ik een nogal hele heftige uitspraak en zo lust ik er nog wel tien!

Ik heb 2 vervelende ervaringen met herplaatsers gehad en kies er nu bewust voor een pup te nemen, zodat ik de enige ben die iets kwalijk genomen kan worden als het misgaat.

Ik kan me dat goed voorstellen. Ervaringen bepalen ook je keuze's en als je slechte ervaringen hebt gehad met herplaatsers wil je niet nog een keer alle ellende. Ik heb ook geleerd, zeker van Laika. Ik zou zelf nooit meer alleen een hond uit willen kiezen, ik wil iemand mee die kundig is en onafhankelijk kan kijken naar de hond. Ik kan niet objectief kijken naar een hond waar ik gecharmeerd van ben.
Verder kreeg ik ook nu met het uitzoeken van Kiki plankenkoorst. Als het puur aan mij had gelegen weet ik niet eens of ik het aan had gedurft met haar. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar kan me goed voorstellen dat anderen anders kiezen.
Kiki is overigens een vrijwel probleemloos hondje!

Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

[LaRep]

Meestal zijn dit soort ordi relletjes toch op vrijdagavond

Ik poog ook een bijdrage on topic te leveren, maar ik laat me ook niet allerlei onwaarheden zeggen.

GO GIRL

[Eline*]

Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

Als iemand zin heeft een stuk van zijn dagelijks bestaan op te offeren aan zijn probleemhond en daardoor zelf te maken krijgt met diverse beperkingen, verdient diegene wat mij betreft inderdaad een pluim.
Verder lijkt het me een volledig ander topic, dus open die maar als je daar over verder wil praten.

[Roelfien]

Dat is inderdaad wel waar: een pup wordt veel meer eigen dan een volwassen hond. Niet dat de volwassen honden hier niet eigen zijn en niet mijn vrienden/vriendin, maar Toby is echt volledig eigen, schrikt niet van me, heeft geen enkele afstandelijkheid op welk moment dan ook. Terwijl Yentie af en toe opeens een beetje onderdanig kan zijn, Beertje sommige dingen met knuffelen niet wil en Jackie altijd wat gedraginkjes heeft overgehouden zoals lichte neiging naar happen als ie opgetild werd.
En Toby is gewoon helemaal vrij naar ons toe.

Toch zegt dazt ook niet altijd alles Manager is hier vanaf pup nou ja 4 maanden maar hij is nu 10 jaar, maar altijd een raar hondje geweest, dus dat zegt ook niks.
Groetjes Els

4 maanden vind ik al echt een herplaatser hoor.
Dan hebben ze al aardig wat eigenaardigheden zich eigen gemaakt.

En het is echt niet zo dat de herplaatsers minder mijn hond zijn dan de pup. Echt niet. Beertje is heel speciaal, een echte maat altijd geweest, kon overal mee naar toe, ging ook overal mee naar toe. Doen we met alle honden wel, maar Beertje was gewoon gelukkig als ie mee mocht en daar deed ie ook alles voor en was gewoon makkelijk. Toby is lang zo makkelijk niet. Die leg je in een restaurant niet onder tafel en je ziet hem voor de rest niet meer tijdens het eten. Jaahaaa, zolang er geen andere hond is. En zo zijn er nog wel wat dingetjes
Nou heb ik ook niet bewust gekozen voor de achtergrond van Toby's ouders en daar schijnt ook wel het een en ander niet helemaal lekker te zitten, qua karakter. Ik denk dat dat met Manager net zo zal zijn, je hebt geen keuze gehad over de ouders, niet een fokker gezocht die je aansprak en dus ook geen keuze gehad in de moederhond.
Ach, het maakt voor mij ook verder geen bal uit, ze zijn me allemaal even lief, met hun karaktertjes, met hun kleine puntjes van onopgevoedheid en hun liefde.

[LaRep]

Dit brengt mij bij de volgende stelling:

Maakt het iemand die de moeilijkere herplaatsbare herplaatsers opvangt een betere hondenliefhebber dan iemand die iets makkerlijkers uitzoekt?

Als iemand zin heeft een stuk van zijn dagelijks bestaan op te offeren aan zijn probleemhond en daardoor zelf te maken krijgt met diverse beperkingen, verdient diegene wat mij betreft inderdaad een pluim.
Verder lijkt het me een volledig ander topic, dus open die maar als je daar over verder wil praten.

Ik mag jou wel...

[*Linda*]

Ik heb trouwens hier enige opmerkingen gezien over "een beter contact met een pup" maar die ervaring deel ik toch niet Mijn eerste hond was een herplaatser en was mijn grote hondenliefde, ondanks dat ze behoorlijk moeilijk was. Toen kregen we onze Juul als pup, is ook een geweldig karaktertje en helemaal mijn meissie. Toen Patries overleedt kregen we Sunny als herplaatser en ook van hem wordt grenzeloos gehouden Ik merk dus niets van verschillende gradaties van "in je bloed zitten" of "meer of minder houden van". Het zijn je honden en je houdt ervan, ongeacht hoe groot of klein ze waren toen ze bij je kwamen, althans, zo ervaar ik het

[billy]

Dat is inderdaad wel waar: een pup wordt veel meer eigen dan een volwassen hond. Niet dat de volwassen honden hier niet eigen zijn en niet mijn vrienden/vriendin, maar Toby is echt volledig eigen, schrikt niet van me, heeft geen enkele afstandelijkheid op welk moment dan ook. Terwijl Yentie af en toe opeens een beetje onderdanig kan zijn, Beertje sommige dingen met knuffelen niet wil en Jackie altijd wat gedraginkjes heeft overgehouden zoals lichte neiging naar happen als ie opgetild werd.
En Toby is gewoon helemaal vrij naar ons toe.

Toch zegt dazt ook niet altijd alles Manager is hier vanaf pup nou ja 4 maanden maar hij is nu 10 jaar, maar altijd een raar hondje geweest, dus dat zegt ook niks.
Groetjes Els

4 maanden vind ik al echt een herplaatser hoor.
Dan hebben ze al aardig wat eigenaardigheden zich eigen gemaakt.

En het is echt niet zo dat de herplaatsers minder mijn hond zijn dan de pup. Echt niet. Beertje is heel speciaal, een echte maat altijd geweest, kon overal mee naar toe, ging ook overal mee naar toe. Doen we met alle honden wel, maar Beertje was gewoon gelukkig als ie mee mocht en daar deed ie ook alles voor en was gewoon makkelijk. Toby is lang zo makkelijk niet. Die leg je in een restaurant niet onder tafel en je ziet hem voor de rest niet meer tijdens het eten. Jaahaaa, zolang er geen andere hond is. En zo zijn er nog wel wat dingetjes
Nou heb ik ook niet bewust gekozen voor de achtergrond van Toby's ouders en daar schijnt ook wel het een en ander niet helemaal lekker te zitten, qua karakter. Ik denk dat dat met Manager net zo zal zijn, je hebt geen keuze gehad over de ouders, niet een fokker gezocht die je aansprak en dus ook geen keuze gehad in de moederhond.
Ach, het maakt voor mij ook verder geen bal uit, ze zijn me allemaal even lief, met hun karaktertjes, met hun kleine puntjes van onopgevoedheid en hun liefde.

Ohhhhh ik heb ook een herplaatser
Je hebt gelijk hoor en Manager is me ook lief ondanks zn gebruiksaanwijzing.
Groetjes Els

[LaRep]

[LaRep]

Gaat ik er eens goed voor zitten... is het relletje afgelopen

[Inge]

Gaat ik er eens goed voor zitten... is het relletje afgelopen

Te laat