Al mijn honden komen uit het buitenland via diverse stichtingen.
Veel organisaties werken met opvanggezinnen, dan kan je in het gezin gaan kennismaken met de hond om te kijken of het ook daadwerkelijk klikt

Zelf heb ik mijn eerste drie honden via foto's en de info die ik van de betreffende organisatie kreeg. Ik zou mijn buitenlandertjes niet meer willen missen en inderdaad moet je aan iedere hond werken. Wel is het zo dat sommige buitenlandertjes vooral in het begin nog last hebben van hun verleden, over het algemeen is dat angst voor mannen en het kan een tijdje duren eer dat ze daar over heen zijn, soms komen ze er nooit helemaal over heen. Over het algemeen zijn buitenlandse honden veel socialer met elkaar dan nederlandse honden. Dit komt omdat ze vaak in een roedel leven. Het heeft voor en tegens maar laat je vooral vooraf goed informeren en baseer je keuze niet op de zieligheidsfactor van de hond. Wat ik hiermee bedoel is dat men bij een verhaaltje over een hond nog wel eens wil lezen dat de hond anders binnen tien dagen dood gemaakt wordt omdat hij in een dodingsstation vertoeft. ja dat klopt maar men vergeet er dan bij te vertellen dat dit voor meer dan de helft van de honden geldt dus niet alleen voor die ene specifieke hond !
Een aantal dingen waar je op moet letten zijn :
- is het adoptie tot aan de voordeur, hondje geplaatst en er wordt nooit meer naar gevraagd door de stichting
- als het niet gaat , garandeert de stichting dan dat de hond op korte termijn weggehaald wordt
- ook niet onbelangrijk, wat als de hond meteen na aankomst in Nederland ziek wordt, betaald de stichting dan mee aan de kosten ?
Dus goed nadenken, goed informeren voordat je tot adoptie overgaat
