Wel of niet verantwoord????

[Rob*]

Ik was gister even bij mijn oom en tante(naja geen echte oom en tante, maar die noem ik altijd zo) en die hebben dan een dochtertje, dat meisje woont al opzichzelf maar heeft jarenlang met zichzelf in de knoop gezeten.
Ik wist nooit wat ze had want ja die band hadden we niet dat ik zoveel van haar kon weten, maar nu vertelde me tante dat ze dus jarenlang in therapie was omdat ze een borderline/bipolaire stoornis had, gelukkig is ze er nu vanaf of tenminste, ze kan er heel goed mee omgaan, neemt ook geen medicijnen meer, maar nu is haar moeder een beetje boos omdat ze een hondje wil gaan nemen, haar moeder vindt dat zij er totaal niet aan moet beginnen vanwege haar psychische problemen in het verleden, ik ben het er niet mee eens want op deze manier blijft ze eigenlijk steken door haar eigen verleden, haar ouders zijn erop tegen en blijven haar zo ermee confronteren, maar als ik alleen al merk hoe zij nu is en zoveel zekerder geworden?
Ze woont samen, heeft een leuke vriend en is zelfs ondanks dat er alsnog menselijke problemen zij gewoon heel stabiel.
Dan moet dat toch gewoon kunnen om een dier in huis te nemen?

Ben benieuwd wat mensen ervan vinden en of er misschien mensen zijn die dit hebben meegemaakt met familie of vrienden enzo?

[amelie]

Tsja... borderline kan heftig zijn, maar het is ook niet iets wat maakt dat je je hele leven gedoemd moet zijn tot een huisdierloos bestaan.
Een goede vriend van me kampt met hetzelfde en als er iemand goed voor zijn hond is dan is hij het wel.
Jouw "nichtje" is een beetje in een nieuwe levensfase terecht gekomen, ik kan me heel goed voorstellen dat ze juist de behoefte heeft aan een stukje verantwoordelijkheid.
En daarnaast, het hoort er nu ook een beetje bij dat ze los komt van haar ouders én andersom.

[Tamara.]

Ik was gister even bij mijn oom en tante(naja geen echte oom en tante, maar die noem ik altijd zo) en die hebben dan een dochtertje, dat meisje woont al opzichzelf maar heeft jarenlang met zichzelf in de knoop gezeten.
Ik wist nooit wat ze had want ja die band hadden we niet dat ik zoveel van haar kon weten, maar nu vertelde me tante dat ze dus jarenlang in therapie was omdat ze een borderline/bipolaire stoornis had, gelukkig is ze er nu vanaf of tenminste, ze kan er heel goed mee omgaan, neemt ook geen medicijnen meer, maar nu is haar moeder een beetje boos omdat ze een hondje wil gaan nemen, haar moeder vindt dat zij er totaal niet aan moet beginnen vanwege haar psychische problemen in het verleden, ik ben het er niet mee eens want op deze manier blijft ze eigenlijk steken door haar eigen verleden, haar ouders zijn erop tegen en blijven haar zo ermee confronteren, maar als ik alleen al merk hoe zij nu is en zoveel zekerder geworden?
Ze woont samen, heeft een leuke vriend en is zelfs ondanks dat er alsnog menselijke problemen zij gewoon heel stabiel.
Dan moet dat toch gewoon kunnen om een dier in huis te nemen?

Ben benieuwd wat mensen ervan vinden en of er misschien mensen zijn die dit hebben meegemaakt met familie of vrienden enzo?

Jeetje, dat is een lastige. Het is moeilijk iemand in te schatten die je niet kent.
Waar ik het wel mee eens ben is dat het niet de bedoeling is, dat iemand zijn leven lang met het verleden geconfronteerd moet worden. In ieder opzicht dan.

Is het niet mogelijk dat ze de verantwoording neemt voor een hondje, maar dat er wel een backup mogelijkheid is? Iemand die het kan opvangen mocht het helemaal misgaan? Of haar met raad en daad bij kan staan?
Je moet mensen ook weer een kans geven en dat ze zelf hun leven mogen indelen en bepalen, mits dat verantwoord is natuurlijk.

Maar ja, wie bepaald wat verantwoord is of niet? Ik ken haar niet dus lastig over te oordelen.

[Zoie]

je moet iemand natuurlijk niet op zijn verleden vastpinnen, aan de andere kant moet je ook zo realistisch zijn dat sommigen de zorg voor een hond niet aankunnen.

Hoe dat hier zit valt nauwelijks zo te beoordelen, maar ik vind iig niet dat het hebben van psychische problemen het hebben van een hond in de weg moet staan. Het kan heel goed positief werken de verantwoordelijkheid voor een ander wezen en de structuur die dat in je leven aanbrengt.

Maar dat zal van persoon tot persoon verschillen, en ik neem aan dat ze haar eigen beslissing zal nemen.

[Sandy]

Een kennis van mij heeft ook boderline en een paar jaar geleden een hond aangeschaft. Het ging zo goed dat ze na 2 jaar er nog een hond bijnam! Natuurlijk is dat voor ieder persoon verschillend, zolang men maar geen hond koopt in een opwelling. Dat is vaak het probleem bij borderliners.

[Gerdina]

das toevallig ik ken ook iemand in dezelfde situatie
en ondanks haar slechte start, heeft ze een hart van goud wat dieren aangaat, en natuurlijk een ieder heeft recht op een dier
zolang het maar verantwoord blijft. een beetje vertrouwen in de mens
een ieder verdient een tweede kans

[Mama Sanneke]

Engelken, wij hebben Lukatje in huis gehaald voor Tineke.
Ze had het zo moeilijk met de omgang met andere mensen, en het begrijpen van gevoelens.
Luka is haar beste maatje, ze draagt een héél klein deeltje van de verzorging en de wandelingen en daar krijgt ze een zakcentje voor,
dat geeft haar weer het gevoel, Kijk, dit kan ik ook, geeft wat meer zelfvertrouwen. Ze speelt met hem, ze knuffelt en daar krijgt ze positieve reactie van Luka op.

Het enige waar ik me bij zorgen zou maken is of die persoon dat lichamelijk ook afkan.
Ik geloof dat mensen met een psychisch probleem meer slaap nodig
hebben en meer rust.
Zelf heb ik dat gemis aan nachtrust heel moeilijk ervaren, dus daar moet wel over nagedacht worden.
Werkt het meisje ? Kan ze eventueel tussendoor rusten.
Kan haar vriend als vangnet fungeren ?
Ik zou in ieder geval goed uitkijken naar welk ras ze aanschaft, misschien kan jij daarbij helpen.

[Jay1978]

Ik heb borderline, en heb juist heel veel aan mijn hond, sinds ik hem heb, gaat alles veel beter. Maar ik moet wel zeggen, NA de therapie, doorvoor is alles inpulsief.
De combinatie therapie volgen (of al klaar zijn) en een hond hebben, is juist heel fijn, je hebt een maatje door dik en dun.
Als je er zeker van bent dat het niet iets inpulsiefs is (bv dat ze het er al heel lang over heeft) why not...

[Caro.]

Ik vind niet dat je standaard kan zeggen dat iemand met psychische problemen wel of niet een hond aankan.
Dat ligt helemaal aan de ernst hiervan en simpelweg of de persoon in kwestie wel van dieren (honden) houdt en de verantwoordelijkheid aan kan. De laatste twee punten gelden voor ieder 'normaal' mens en zou m.i. ook graadmeter moeten zijn voor mensen met een psychische stoornis.

Is ze dus dol op honden en heeft ze verantwoordelijkheidsgevoel dan zou ik niet inzien waarom ze geen hond zou kunnen hebben.

[*Linda*]

Ik vind niet dat je standaard kan zeggen dat iemand met psychische problemen wel of niet een hond aankan.
Dat ligt helemaal aan de ernst hiervan en simpelweg of de persoon in kwestie wel van dieren (honden) houdt en de verantwoordelijkheid aan kan. De laatste twee punten gelden voor ieder 'normaal' mens en zou m.i. ook graadmeter moeten zijn voor mensen met een psychische stoornis.

Is ze dus dol op honden en heeft ze verantwoordelijkheidsgevoel dan zou ik niet inzien waarom ze geen hond zou kunnen hebben.

Precies

Wij hebben een tijdje geleden een Golden retriever in het asiel gehad omdat zijn vrouwtje voor de trein was gaan liggen (goh, wat een herkenning uit een ander topic hier ) Mevrouw stond ook bekend als "verzamelaar" en met haar is dus op een gegeven moment afgesproken: 1 hond 2 en max. 2 katten. Dat was dus een situatie waar het NIET goed in ging. Daartegen over staan tientallen situaties waar het WEL goed gaat.

[Angeniet]

Wij hebben een tijdje geleden een Golden retriever in het asiel gehad omdat zijn vrouwtje voor de trein was gaan liggen (goh, wat een herkenning uit een ander topic hier )

Deze opmerking hier vind ik dus behoorlijk grof!

Als deze vraag mijn dochter zou betreffen, zou ze in deze situatie zeggen: ik heb mijn eigen leven, waar bemoei jij je mee?
En ik zou haar nog gelijk geven ook.
Ik zie niet in waarom dit meisje geen hond kan hebben.

[*Linda*]

Dat mag jij vinden. Net zoals ik marion. een aansteller vind met dat hele topic. Ze kwam tenslotte zélf aanzetten met dat hele trein verhaal.

[jenny*]

ik zie er ook geen probleem in.
vaak is het net datgene wat juist zoveel positieve invloed op een mens kan hebben
Zeker als ze al vrij stabiel zijn
Denk dus niet dat het per defenitie fout af zal lopen.

[starfleet]

Ze woont samen en heeft een leuke vriend. Als die ook graag een hond wil zijn ze er dus samen verantwoordelijk voor en dat scheelt ook al een hoop vind ik.
Als ze rustig uitkijkt naar een hond die bij haar past en niet in een opwelling een pupje koopt zou ik niet weten waarom ze geen hond zou kunnen hebben.

Anne

[laeken]

Ik denk dat de moeder van dat meisje haar heel goed kent en wil steunen. Haar moeder kan in ieder geval een beter oordeel geven dan wij.

Ze zegt dus hoogstwaarschijnlijk niet voor niets dat ze niet wil dat zij een hond neemt. Het lijkt me niet dat de moeder haar dochter geluk wil ontnemen maar eerder dat de moeder haar dochter wil behoeden voor wat zij misschien verwacht dat er gaat gebeuren uit ervaring.

Dan ga ik dus eerder met de moeder mee dan dat ik zelf een oordeel ga geven over iemand die ik niet ken en haar situatie.

[Rob*]

Ze woont samen en heeft een leuke vriend. Als die ook graag een hond wil zijn ze er dus samen verantwoordelijk voor en dat scheelt ook al een hoop vind ik.
Als ze rustig uitkijkt naar een hond die bij haar past en niet in een opwelling een pupje koopt zou ik niet weten waarom ze geen hond zou kunnen hebben.

Anne

Haar vriend is net zo gek op honden en die hebben goed overlegt, maar ja als er mensen waarvan je juist verwacht dat die erachter staan, dan is dat niet leuk.
Soms kan alleen en direct betrokkene er een oordeel over hebben, maar het moet dan ook wel zijn dat die direct betrokkene ook het vertrouwen geeft wat dan nodig, alhoewel ik het een beetje zo hoorde dat ze gewoon gaat doen wat ze wil.Ze heeft geen medicatie meer, en dat is al een hele tijd dus alles gaat goed zou je dan zeggen, raar dat er dan mensen zijn die alles doen om haar van gedachte te brengen en ook nog helemaal frusto raken omdat ze gewoon een besluit heeft genomen, maar goed zo heb ik het ook gehoord, en ik ben alleen meer benieuwd hoe je iemand psychische verleden maar steeds voor de voeten kan gooien terwijl alles nu heel goed gaat.

Denk maar dat ik Blisje eens bij haar laat logeren, kijken of ze wel echt niet meer labiel is

[Rob*]

Ik denk dat de moeder van dat meisje haar heel goed kent en wil steunen. Haar moeder kan in ieder geval een beter oordeel geven dan wij.

Ze zegt dus hoogstwaarschijnlijk niet voor niets dat ze niet wil dat zij een hond neemt. Het lijkt me niet dat de moeder haar dochter geluk wil ontnemen maar eerder dat de moeder haar dochter wil behoeden voor wat zij misschien verwacht dat er gaat gebeuren uit ervaring.

Dan ga ik dus eerder met de moeder mee dan dat ik zelf een oordeel ga geven over iemand die ik niet ken en haar situatie.

Maar je bent weleens dat moeders en vrienden/kenissen soms kunnen blijven terughalen van het verleden, al is iemand verandert dan nog blijft vaak de omgeving die persoon ermee confronteren.

Ze zeggen dat borderline nooit overgaat, ik kan best begrijpen waarom want als de omgeving zo kan tegenwerken tegenwerken over iets wat blijkbaar al een tijdje goed gaat, dan blijft iemand wel tobben ja, alhoewel het bij haar blijkbaar zo is dat ze wel haar eigen gang gaat.
Ieder mens kan er weleens psychisch doorzitten dat kan jij, dat kan ik(alhoewel ik al psychisch gestoord ben) dat kan je buurvrouw en allemaal hebben we dan misschien een hondje die daar ook de dupe van kan zijn als je niemand hebt die je hondje opvangt, het is zoiets menselijks wat ons allemaal kan gebeuren.
Als ik mijn nek zou breken en ik mag eindelijk uit het ziekenhuis en van alle toestanden zijn verlost aan mijn nek, dan heb ik eigenlijk ook weinig zin dat familie of vrienden, wie dan ook, steeds die zooi aan mijn nek gaat vastzetten uit overbezorgheid, omdat ik ooit mijn nek heb gebroken?
Als een arts je gezond verklaart heeft dan ben je gezond zover dat blijkt, schiet zo niks op als iemand maar continue er wordt op aangevallen wat er ooit in het verleden heeft gespeelt, lijkt mij.

[laeken]

Wat geeft de moeder dan als reden dat ze het er niet mee eens is? Wat verwacht ze dat er mis gaat? Als haar dochter nog nooit iets echt goed en zelf afgemaakt heeft of doorgevochten heeft om iets wat moeilijk was goed tot een einde te brengen dan zou ik ook tegen zijn.
De moeder is misschien wel gek op honden en zit nu niet bepaald te wachten op een hond die ze dan 6 maanden later moet overnemen om maar wat te noemen. Ik vind ook dat er een hoop mensen zijn die nu geen hond moeten nemen omdat ik toch al zie gebeuren dat ze hem wegdoen. Dat kan toch, heeft niet eens gek veel met borderline te maken eigenlijk. Als dat er nog bij komt en ze heel impulsief is zie ik ook wel een probleem.

Ik raad ook vrijwel iedereen af een hond te nemen. Op mijn werk wil iemand een beagle of een huskie zodra hij uit huis gaat. Dat is iemand die elk weekend stapt, alleen woont en ook nog werkt. Toen ik zei dat die rassen niet goed los konden lopen ging hij datzelfde moment nog bedenken welk ras hij dan ging nemen

[laeken]

schiet zo niks op als iemand maar continue er wordt op aangevallen wat er ooit in het verleden heeft gespeelt, lijkt mij.

Ik denk dat er weinig moeders zijn hun die eigen kinderen aanvallen Ik denk eerder dat die moeder haar dochter wil beschermen tegen iets wat ze misschien ook wel helemaal niet aan kan.

[Rob*]

Wat geeft de moeder dan als reden dat ze het er niet mee eens is? Wat verwacht ze dat er mis gaat? Als haar dochter nog nooit iets echt goed en zelf afgemaakt heeft of doorgevochten heeft om iets wat moeilijk was goed tot een einde te brengen dan zou ik ook tegen zijn.
De moeder is misschien wel gek op honden en zit nu niet bepaald te wachten op een hond die ze dan 6 maanden later moet overnemen om maar wat te noemen. Ik vind ook dat er een hoop mensen zijn die nu geen hond moeten nemen omdat ik toch al zie gebeuren dat ze hem wegdoen. Dat kan toch, heeft niet eens gek veel met borderline te maken eigenlijk. Als dat er nog bij komt en ze heel impulsief is zie ik ook wel een probleem.

Ik raad ook vrijwel iedereen af een hond te nemen. Op mijn werk wil iemand een beagle of een huskie zodra hij uit huis gaat. Dat is iemand die elk weekend stapt, alleen woont en ook nog werkt. Toen ik zei dat die rassen niet goed los konden lopen ging hij datzelfde moment nog bedenken welk ras hij dan ging nemen

De reden is borderline dat blijft maar gebruikt worden, en zoals ik het dan hoorde kan haar omgeving ook flink doorzeiken op haar, alles gaat steeds gewoon goed en ze kunnen haar, hoe graag ze dat ook willen, nergens op aanvallen, alleen maar op hetfeit dat het ooit zo slecht ging, blijkbaar heeft ze alleens een hondje gehad , maar er is wel een heel groot verschil met toen en nu.

Als je geen medicatie meer krijgt en het gaat allemaal perfect in feite, haar relatie is goed, waarschijnlijk net als elk ander mens met ups en downs, maar het gaat goed nu in haar leven, want anders had de peut haar ook niet van de medicatie gehaald.
En juist de steun van familie en vrienden helpen het allemaal positief te laten verlopen, lijkt mij dan hoor?

[Rob*]

schiet zo niks op als iemand maar continue er wordt op aangevallen wat er ooit in het verleden heeft gespeelt, lijkt mij.

Ik denk dat er weinig moeders zijn hun die eigen kinderen aanvallen Ik denk eerder dat die moeder haar dochter wil beschermen tegen iets wat ze misschien ook wel helemaal niet aan kan.

Nou dat weet ik wel zeker dat moeders of vaders hun eigen kind kunnen blijven aanvallen hoor, ouders zijn wel tot ergere dingen in staat Marc?

[Moos]

Ik denk dat het met de steun van haar vriend opzich prima moet kunnen. Tenzij er natuurlijk specifieke redenen zijn waarom ze in het algemeen niet goed voor een hond zou kunnen zorgen, maar dat hoeft dan niet zo heel veel met Borderline te maken te hebben.

Als haar vriend net zo graag een hond wil als zij, en een goed vangnet is lijkt me dat ongeveer de beste situatie die je kan krijgen.

Mijn moeder heeft Borderline, en die krijgt begin volgend jaar een pupje, na er 3 jaar over nagedacht te hebben. Ze past al heel veel op Saar en Moos, en heeft vroeger een Samojeed gehad, dus ze weet wat het hebben van een hond inhoudt.
Alleen een pupje helemaal alleen trekt ze niet; dat is te vermoeiend en te onvoorspelbaar voor d'r. Dus kom ik de eerste weken in huis om te helpen, en daarna kom ik ook nog elke dag een paar uur langs. Vind ik leuk, en voor mijn moeder is dat dus het vangnet dat ze nodig heeft in de puppentijd.
Dat helpen houdt ook meer in dat we samen ontdekken hoe het pupje in elkaar zit, en dat ik er gewoon ben om ook een handje uit te steken. Niet dat ik voor het pupje zorg en mijn moeder niet. Moeders gaat ook naar puppycursus, niet ik.
Verder kan ze de hond natuurlijk ook altijd bij mij brengen, maar ik verwacht niet dat dat veel nodig zal zijn.
Maar mijn moeder zorgt ook voor mijn broertje en functioneert prima in de maatschappij; je hebt natuurlijk ook gradaties van Bordeline.
Maar Borderline op zich lijkt mij totaal geen reden dat je geen hond zou mogen nemen; alleen ik denk wel dat een vangnet (zoals in dit geval haar vriend) heel belangrijk is.

[irstas]

bij mij werkt het juist heel goed geeft me verandwoordlijkheid en regelmaat ik moet gewoon mijn bed uit om de honden uit te laten, en als ik het niet meer zie zitten komt altijd de gedachten boven dat ik mijn honden niet in de steek kan laten.
ze geven me zoveel liefde en op momenten dat ik schijt heb aan alles en iedereen vooral aan mezelf dan maakt een snuffel en een lik weer heel veel goed.
ik zou niet zonder ze kunnen

[Renske]

Toen ik voor de KC de cursussen KK coordineerde was er ook een jonge vrouw die borderline heeft en de KK1 cursus heeft afgerond. Tussen haar en haar hond ging het prima, zij vond juist dat ze heel veel aan haar hond had. Op een gegeven moment heeft ze er zelfs nog een afstandshond bijgenomen (en misschien daarna nog een, dat weet ik niet meer), maar of dat ook nog goed ging, dat weet ik verder niet.