Wil de hond schreef:Ik denk dat er voor een hond maar twee soorten gedrag bestaan, hondeigen en niet-hondeigen.
Ik ga er van uit dat ze ons als honden kunnen zien als we ons honds genoeg gedragen of als honden die heel raar gedrag vertonen als we weinig tot niets herkenbaars laten zien aan gedrag, of iets er tussen in. Behalve dan in het geval van honden die niet met mensen gesocialiseerd zijn, die zien ons dus wel als een andere soort.
En ik bedoel nu dus niet dat je hond niet mag zien dat je met mes en vork eet of een auto bestuurt omdat dit geen hondeigen gedrag is. Ik doel op de interaktie tussen je hond en jezelf.
Belangrijk voor een hond is dat hij merkt dat je hem begrijpt en op een voor hem begrijpelijke manier reageert. Maw. dat je honds kommuniceert met hem.
Ik ben met je eens dat je natuurlijk op een bepaalde, voor de hond begrijpende manier, met een hond moet communiceren.
Dat is alleen wat anders, dan dat een hond een mens ook als hond ziet; ik geloof dat namelijk absoluut niet.
Waarom zou er dan onderscheidt zijn in hond- en mens agressie? Kaya kan bv narren tegen honden die haar bal of stok af willen pakken, maar van mensen vindt ze het altijd prima en prachtig
Dat is maar één vorobeeldje, maar zo kan ik nog veel meer noemen.
Ik denk dat een hond een groot acceptatie vermogen heeft v.w.b. hetgene wat tot de roedel behoort.
Wij hebben bv katten; ze begrijpen elkaar niet echt, maar toch wordt de kat tot de roedel gerekend en ik geloof echt niet dat een hond een kat ook als hond ziet.
Dat slaat volgens mij gewoon nergens op, die vergelijking tussen bastaard en rashond.
en ze is erg gefocused op mij. Niet uit angst, maar omdat ik leuk ben; balletje, koekje, spelen, gek doen. 
Ik heb tot nu toe 1 loopsheid meegemaakt en dat is van Tuana. Die was nog erg jong (6 maanden) en totaal niet op die manier bezig. zij wilde naar andere honden toe, puur om te spelen. Ze ging niet voor elke hond klaar staan. Er is 1 hond die haar mocht dekken, en dat was Nanni 
