ik zou niets liever willen, begrijp me niet verkeerd.......het is mijn droom........zucht.......de dobermann, terug hoe hij ooit was, de onverschrokken eenmanshond (kan niet in deze maatschappij).........de dober zoals hij behoort te zijn.........maar ik droom verderpas fokken als je ruim vodoende aanvragen hebt, anders niet fokken...Als het echt een goede lijn is zijn er ook genoeg aanvragen voor, want er zijn genoeg africhters die met een dober begonnen zijn maar om gezondheidsredenen van het ras een ander ras hebben genomen denk ik.


Maar is de basis van de dobermann niet gewoon te smal, om de aanwezige gezondheidsproblemen zelfs maar te verminderen, laat staan om een gezonde en werklustige lijn terug te krijgen.
een echte goede lijn........bestaat die dan nog?de basis is te smal en de leden en fokkers sluiten hun ogen voor belangrijke aandoeningen + bepaalde aandoeningen (denk aan cardio) zijn simpelweg niet weg te fokken. Eer het ontdekt is, zijn er al 2 of 3 nesten op de wereld gezet. en als het ontdekt wordt, fokt men vrolijk door!
Het is een jong ras en bijna overal zie je in elke lijn wel dezelfde voorouders terugkomen. het is 1 grote familie
Honden die worden genoemd als belangrijke honden voor de fok, maar tegelijkertijd honden die wel 1 en ander mankeerde.
Zo niet in krakter, dan wel in exterieur en gezondheid.
De namen zullen we maar achterwege laten, voordat er nog een rel in doberland ontstaat

Lijnen die ik er niet meer in wil hebben.
alleen iedere keer als ik denk een lijn gevonden te hebben waar ze niet in zitten......mispoes......ga iets verder terug en het duikt weer op.
Met pijn in mijn hart........maar geen dober meer, ook gewoon als huishond niet
En om maar eens een knuppel in het hoenderhok te gooien:
hoeveel dobermannliefhebbers, die zijn overgestapt naar een ander ras, zullen werkelijk terugkeren naar de dobermann?????
ervan uitgaand dat deze ooit weer gezond wordt en het karakter weer juist is?????
Hoeveel africhters gaat het niet om het snel behalen van resultaten, de prestatiegerichtheid (soms ten koste van de hond) het behalen van hoge punten.....hoeveel africhters verliezen het plezier uit het oog, hoeveel africhters vinden een dobermann eigenlijk niet gewoon te moeilijk? Kan ze bij bossen benoemen die de herder wel lekker slaafs vinden en dus sneller bereiken wat ze willen....althans...is hun mening. In feite kunnen ze gewoon niet met het ras overweg, thuis niet, laat staan in de africhting. (zonder die resultaten stellen die bepaalde personen in het leven namelijk niets voor) en daar is de dobermann te moeilijk voor.
Met een herder zou je veel sneller naar de top kunnen volgens een groot percentage overstappers (zij die over zijn gestapt om gezondheids redenen van het ras erbuiten gelaten).........ook een gezonde werklustige dobermann heeft nu eenmaal meer geduld nodig in de africhting dan een mechelaar.
de dober is later volwassen (2 a 3 jaar), wordt groter en zwaarder (fysieke belasting)kan pas op latere leeftijd incasseren, is erg lang speels. en vergt gewoon een hele andere aanpak als bijvoorbeeld een mechelaar.
Ik ken ze met mechelaar die zouden teruggaan naar een dober.
Maar ik ken er nog meer met mechelaar die geen dober meer zouden willen.....het africhten duurt hun met een dober te lang. Dezelfde prestaties zouden met een goede dober echter mogelijk zijn, het duurt alleen wat langer........maar heeft men dat geduld eigenlijk wel?
Het moet allemaal steeds sneller.........men verlangt teveel en verliest het welzijn van de hond soms geheel uit het oog.prestaties en punten, daar draait het immers toch om voor velen die zijn over gestapt
Misschien excessen, maar dit zijn wel de belangrijkste redenen die ik ooit heb gehoord van zij die over zijn gestapt.
In hoeverre zal een fokker die de juiste honden fokt.........zijn honden dus echt allemaal kwijt raken aan africhters?
Na een aantal jaren fokken zal dat misschien beter lukken.....maar in het begin?