Annelies schreef:Weet je... ik geloof dat eigenlijk ook wel...
Ik heb één hond en begin steeds vaker het gevoel te krijgen dat ik haar ergens tekort doe, ondanks haar vele contacten met andere honden.
Hoe fijn Noa het ook zal hebben bij ons, hoeveel aandacht ze ook krijgt, ook al gaat ze overal mee naartoe...een honds maatje kunnen wij nooit voor haar zijn.
Ik ben er dan ook steeds meer van overtuigd dat naast goede voeding, medische zorg etc... een maatje van haar eigen soort in huis bij haar basisbehoeften hoort.
Saar is dus 2 jaar alleen geweest. Helemaal goed hoor, ze had haar eigen "hondenvriendjes" buiten (waar wij dus rekening mee hielden, en dus om half 12 gingen lopen ipv om 12 uur :N: )
Het was ècht dikke mik met een paar hondjes. En weet je? Sinds Miep erbij is.... ach, Saar vind het nog best leuk om ze even te zien hoor, maar na 5 minuten gaat haar aandacht toch weer helemaal naar Miep
Twee honden in 1 roedel is absoluut niet te vergelijken met honden in een pension. Of honden die je dagelijks buiten tegenkomt. Het is echt anders.
En het doemdenken van Anne (ja maar, als de ene gaat knokken gaat de ander ook meeknokken) heb ik nooit aan gedacht. Is hier ook niet van toepassing. De tweede hond heeft hier echt alleen maar voordelen.
Saar was niet zielig toen ze alleen was. Ze is alleen nu wel heel veel rijker, nu Miep erbij is.