Samen een hond, altijd op 1 lijn?

[MoniqueDM]

Onze honden zijn ook van ons samen.
Ik doe eigenlijk alles met ze en Ron doet alleen het laatste rondje. Ze krijgen eten van mij, ik doe lange wandelingen met ze, medicijnen krijgt Megan van mij, ik ga er (indien nodig) mee naar de dierenarts (ook als daar een ritje van 150 km. aan vast zit), tussendoortjes krijgen ze van mij. Kortom; ik regel eigenlijk alles als het om de honden gaat.
Als Ron eens wat wilt geven vraag ie altijd eerst aan mij of het mag.

Maar Marion, wat betreft Saar vind ik het toch wel belangrijk dat er aan haar rust wordt gedacht door Pieter wat betreft het lopen........, sneeuw of geen sneeuw. Door haar toch weer mee te nemen op een lange wandeling kan Saar weer dagen achterop zijn en ik denk dan ook dat je dat misschien wat meer moet benadrukken aan Pieter.
Hoe sneller ze weer van haar mankheid af is, hoe sneller Pieter weer heerlijk lang kan lopen met de meiden.
Is er geen mogelijkheid om dat bij hem door te laten dringen?

[LaRep]

Zolang alles lekker loopt met de kinderen en honden zijn ze van ons samen. Gaat er iets mis zijn ze ineens van mij en hoewel alles in overleg gaat draai ik het toch zo dat ik de lakens uit deel

[Caro.]

Hier hebben we de hond(en) ook samen genomen en ze zijn ook echt van ons samen. Toch heb ik, geloof ik, de uiteindelijk stem in bijna alles. Die stem laat ik zelden gelden, maar als ik echt wil dat er iets gebeurt of juist niet gebeurt dan zal dat ook zo gaan. Desnoods met bonje in de tent
Bv toen met Moritz: niemand zag dat hij ziek was en mij beviel het gewoonweg niet. Pieter vond het echt onzin dat ik naar de dierenarts ging met hem (die afspraak had ik gemaakt toen zijn oog nog niet verkleurd was, want toen was het natuurlijk wel duidelijk). Dat interesseert me dus niet op zo'n moment en ik doe dan gewoon wat ik het beste vindt.
Ook met de foto's van de heupen van Kaya en ook daar bleek iets aan de hand.
Inmiddels heeft Pieter door dat mijn gevoel bijna altijd klopt en gaat daar nu ook op af.

Ik zou toch echt duidelijk maken dat hij Saar hiermee echt geen goed doet en als hij nu niet stopt met de lange wandelingen, Saar daar de dupe van is.
Dringt het niet tot hem door, dan maar bonje in de tent

[Jacksel]

Jamey is eigenlijk van mij, maar aangezien ze bij mn ouders woont waar ik door de weeks niet ben, bespreken mn moeder en ik samen de regels... Met de standaard uitkomst, mn moeder krijgt haar gelijk, aangezien zij het niet pikt om geen gelijk te hebben, ik kan alleen nuances verplaatsen... *zucht ik wilde dat ik een eigen huisje had en Jamey bij me*

[Nieve]

Wij hadden allebei al dieren voordat we elkaar leerden kennen. Senna en Oops zijn dus theoretisch gezien van Danny en Nieve en poes Asraël zijn theoretisch gezien van mij. Maar het is idd zoals Marc al schrijft als je samen woont met de dieren zo dat het allemaal onze dieren zijn. Danny begint later met werken en laat ze dus 's ochtends uit en ik als ik werk de middagronde en 's avonds doen we samen. Als ik vrij ben (werk Parttime) dan doe ik overdag alle honden en laten we ze het laatste rondje samen uit. Alleen poes is een geval apart, want die doe ik altijd...maar poes is ook erg eigenwijs en tollereerd niet alles van Danny. Daardoor is het voor mij ook veel makkelijker om poes te verzorgen, want tegen mij is ze altijd lief.

Maar als er een bijzondere situatie is met 1 van de dieren, dan beslissen we samen. Als Danny bijvoorbeeld Nieve bestraft voor iets, dan zal ik er nooit tussen komen. En als ik de doggen bestraf dan bemoeit hij zich er ook niet mee.

Dus in de situatie dat er 1 zou manken dan beslissen we ook samen hoe we het aanpakken en handelen we er ook allebei naar. We doen eigenlijk alles samen met alle drie de honden.

[Caro.]

Maar als er een bijzondere situatie is met 1 van de dieren, dan beslissen we samen. Als Danny bijvoorbeeld Nieve bestraft voor iets, dan zal ik er nooit tussen komen. En als ik de doggen bestraf dan bemoeit hij zich er ook niet mee.

Dus in de situatie dat er 1 zou manken dan beslissen we ook samen hoe we het aanpakken en handelen we er ook allebei naar. We doen eigenlijk alles samen met alle drie de honden.

Ja precies, eigenlijk gaat dat hier ook gewoon zo.
Is er iets bijzonders aan de hand, dan bespreken we dat gewoon samen hoe we dat gaan aanpakken.
Maar mócht er dan een verschil van mening zijn, dan gebeurt mijn zin Behalve als Pieter gewoon gelijk heeft natuurlijk.

[Baily]

De honden zijn hier omdat ik graag honden wil. Ed vindt ze verschrikkelijk lief, maar zonder mij zouden ze hier niet zijn, of misschien 1 hond, maar zelfs dat betwijfel ik.

Toch zorgt hij er ook voor, en ook in mijn ogen best goed. De honden zijn toch wel van ons samen, nu ze er zijn, maar Ed gaat gewoon blindelings af op wat ik wil met de honden en houdt zich daaraan.

Niet omdat ik het voor het zeggen heb, maar hij neemt aan dat als ik me er meer in verdiept heb dan hij heeft gedaan, dat het goed is wat ik zeg.

Als hij meer zou bepalen voor de honden, zou dat ook prima zijn, mits goed gefundeert. Maar altijd zou het belang van de hond voorop staan bij tegenstrijdigheden bij ons.

Dus ik vind eerlijk gezegd dat Pieter het niet kan maken om nu zoveel met Saar te gaan lopen, want dat is totaal niet in haar belang. Ik vind het zelfs vrij egoistisch, en ik zou echt laaiend zijn.

[estelle]

Tsja de honden zijn hier van ons allebei maar ik bepaal eigenlijk hoe alles gaat, wat ze voor voer krijgen, hun beweging e.d.
Frank is gek op de honden hoor en wilde ze net zo lief als ik maar Frank zal bijv. niet snel uit zichzelf de auto pakken en met de honden de hort op gaan, zoals ik dat doe met de buuf.

Frank is ook strenger dan ik ben. Ik vind heel veel goed van de hondjes en kan om heel veel gewoon lachen (als Hera bijv. op de eettafel klimt en de kattenbrokjes op eet) terwijl frank dan echt zoiets heeft van 'pffff dit is niet normaal hoor!!'.

Medisch ben ik ook degene die alles bepaald. Ik ga met ze naar de DA, ook omdat ik dan overdag kan als Frank werkt.
En als ik zeg dat 1 van de hondjes rustig moet doen dan doet frank dat ook. Kan ook maar beter zo zijn!!!

Op dit moment traint Frank wel met Hera maar ook daar krijgt hij van mij instructies over hoe te corrigeren en het liefst zo positief mogelijk.

[M@ri@nne]

Hier zijn het ook onze honden.
We voeren ze allebei, verzorgen ze allebei, laten ze allebei uit.
Ik ga meestal met ze naar de DA. Maar dat is vooral omdat Maurice altijd zegt dat ik er meer vanaf weet.
Zo vraagt hij mij dus geregeld om hier op het forum bv wat uit te zoeken. Dingen over voeding, gedrag, medisch bv.
En hij respecteer daarom mijn wil vaak omdat ik het dan ook goed onderbouw waarom.
Soms hebben we ook wel eens meningsverschillen hoor.
Bv laatst nog op de Veluwe toen hij vond dat Tosca nog wel even los kon. En ik niet.
Dan mopper ik er lustig op los. En nadat Tosca toch achter een hert aanging (die ze gelukkig nooit kon bijhouden dus ze was zo weer terug) ben ik wel zo kinderachtig om alsnog mijn gelijk te halen.

Jan mag ze niet voeren en voor de rest knuffelt en wandelt en speelt ie wel met ze.

Waarom mag hij ze niet voeren?

[boemerang]

wij hebben samen de honden
wij delen samen de leuke en minder leuke dingen
als hendri vrij is laat hij de honden uit
en meestal loopt hij er een eind mee

maar als een van de honden iets heeft
b.v een zeer poot heeft en rustig aan moet doen
loopt hij daar eerst even mee
om dan met de andere hond wel dat eind te gaan lopen

soms neemt hij ze gewoon appart uit
om twee keer het zelfde rondje te lopen
maar dan met een hond

het is dus niet zo ik de lusten en hij de lasten
nee samen de lusten en samen de lasten

[Marion.]

Ik kan er dus niet eens kwaad om zijn, laat staan laaiend. Hij legt de lijnrust niet bewust naast zich neer, maar hij is nog ietsje weker dan ik met de honden.
Ik kan er niet kwaad om worden, het snijdt me alleen messcherp door de ziel. En rationeel ben ik ook zo dat ik liever een hond 7 jaar lang een machtig leven geef, dan 6 jaar een machtig leven en 2 jaar haar het allerliefste wat ze doet ontnemen. Maar goed, op dat punt zijn we nog lang niet.

En even voor de goede orde: hij houdt zich nu wel redelijk netjes aan de lijnrust hoor. Donderdag (met de sneeuw dus) zag ik het allemaal echt niet meer zitten. Ik ging googelen op bottumoren, en las dat het meestal begint in een voorpoot. Op de leeftijd van 2 of van 7 jaar. Tja, dat maakt je zwartgalligheid niet minder.
En door die bangste gedachten uit te spreken, is bij hem de knop omgedraaid denk ik

[Mama Sanneke]

Ik kan er dus niet eens kwaad om zijn, laat staan laaiend. Hij legt de lijnrust niet bewust naast zich neer, maar hij is nog ietsje weker dan ik met de honden.
Ik kan er niet kwaad om worden, het snijdt me alleen messcherp door de ziel. En rationeel ben ik ook zo dat ik liever een hond 7 jaar lang een machtig leven geef, dan 6 jaar een machtig leven en 2 jaar haar het allerliefste wat ze doet ontnemen. Maar goed, op dat punt zijn we nog lang niet.

En even voor de goede orde: hij houdt zich nu wel redelijk netjes aan de lijnrust hoor. Donderdag (met de sneeuw dus) zag ik het allemaal echt niet meer zitten. Ik ging googelen op bottumoren, en las dat het meestal begint in een voorpoot. Op de leeftijd van 2 of van 7 jaar. Tja, dat maakt je zwartgalligheid niet minder.
En door die bangste gedachten uit te spreken, is bij hem de knop omgedraaid denk ik

Hij zit in de ontkenningsfase, is dat wat je bedoelt Marion ?

[Marion.]

Bv laatst nog op de Veluwe toen hij vond dat Tosca nog wel even los kon. En ik niet.
Dan mopper ik er lustig op los. En nadat Tosca toch achter een hert aanging (die ze gelukkig nooit kon bijhouden dus ze was zo weer terug) ben ik wel zo kinderachtig om alsnog mijn gelijk te halen.

Precies zo'n zelfde voorbeeld als wat ik bedoel. Achter konijntjes aangaan bv. Het laatste rondje hier voert meestal door een stukje box bij ons achter (ik kan niet zo goed schatten, maar ik schat iets van 25 meter breed en 100 lang ofzo). Voordat je daar bent loop je door een doodlopende straat, met een paar villa's. Daar zitten dus wel eens konijnen, en die schieten dan het bosje in. Ik wil niet dat ze daar achteraan gaan. Het bosje grenst aan het spoor en aan een drukke weg, dus konijn zal maar rechtdoor lopen.
Maar Pieter laat dat dus wel toe. En ik kan hoog en laag springen, maar hij blijft het toelaten.

[Marion.]

Hij zit in de ontkenningsfase, is dat wat je bedoelt Marion ?

Nee, dat denk ik niet. Omdat ik zo bang en verdrietig was, houdt hij nu lijnrust om "mij te plezieren" denk ik

[Daan]

Hondenwelzijn hier in huis is mijn verantwoordelijkheid, dus ik heb het probleem niet.
Wel moet ik bij geboden en verboden goed motiveren waarom iets niet mag of juist wel moet, want anders wordt er hier ook gewandelt met een manke hond, en te veel eten gegeven, of de verkeerde dingen gegeven.
Want ze zijn wel mijn verantwoordelijkheid, mijn echtgenoot doet ook van alles met ze.
Verder zijn er wel verschillen van hoe we met de honden omgaan, maar dat is prima.

[Mama Sanneke]

Hij zit in de ontkenningsfase, is dat wat je bedoelt Marion ?

Nee, dat denk ik niet. Omdat ik zo bang en verdrietig was, houdt hij nu lijnrust om "mij te plezieren" denk ik

Dat is toch goed, hij houdt rekening met jouw gevoelens.
Je heb een fijne man hoor

[Pepie]

Ik kan er dus niet eens kwaad om zijn, laat staan laaiend. Hij legt de lijnrust niet bewust naast zich neer, maar hij is nog ietsje weker dan ik met de honden.
Ik kan er niet kwaad om worden, het snijdt me alleen messcherp door de ziel. En rationeel ben ik ook zo dat ik liever een hond 7 jaar lang een machtig leven geef, dan 6 jaar een machtig leven en 2 jaar haar het allerliefste wat ze doet ontnemen. Maar goed, op dat punt zijn we nog lang niet.

En even voor de goede orde: hij houdt zich nu wel redelijk netjes aan de lijnrust hoor. Donderdag (met de sneeuw dus) zag ik het allemaal echt niet meer zitten. Ik ging googelen op bottumoren, en las dat het meestal begint in een voorpoot. Op de leeftijd van 2 of van 7 jaar. Tja, dat maakt je zwartgalligheid niet minder.
En door die bangste gedachten uit te spreken, is bij hem de knop omgedraaid denk ik

Ikheb dribbel verloren aan een bottumor aan zijn voorpoot Maar dat begon niet met manklopen. niet gelijk van het ergste uitgaan

[Baily]

Ik kan er dus niet eens kwaad om zijn, laat staan laaiend. Hij legt de lijnrust niet bewust naast zich neer, maar hij is nog ietsje weker dan ik met de honden.
Ik kan er niet kwaad om worden, het snijdt me alleen messcherp door de ziel. En rationeel ben ik ook zo dat ik liever een hond 7 jaar lang een machtig leven geef, dan 6 jaar een machtig leven en 2 jaar haar het allerliefste wat ze doet ontnemen. Maar goed, op dat punt zijn we nog lang niet.

En even voor de goede orde: hij houdt zich nu wel redelijk netjes aan de lijnrust hoor. Donderdag (met de sneeuw dus) zag ik het allemaal echt niet meer zitten. Ik ging googelen op bottumoren, en las dat het meestal begint in een voorpoot. Op de leeftijd van 2 of van 7 jaar. Tja, dat maakt je zwartgalligheid niet minder.
En door die bangste gedachten uit te spreken, is bij hem de knop omgedraaid denk ik

Ik kan me dat ook wel voorstellen. Ik zou bijvoorbeeld zelf ook nooit een hond een aantal weken in een bench doen vanwege bewegingsbeperking. Toen Dino geopereerd was aan patella luxatie, heb ik hem helemaal niet beperkt. Hij mocht er gewoon mee doen wat hij kon en doseerde zelf de mate van beweging prima.

Ben het er ook mee eens dat je beter kwaliteit van leven kunt hebben dan kwantiteit. Maar je had het er over dat jij heel bewust Saar op lijnrust zette, en dat hij dat verstoorde. En daar reageerde ik op.

[Marion.]

Ben het er ook mee eens dat je beter kwaliteit van leven kunt hebben dan kwantiteit. Maar je had het er over dat jij heel bewust Saar op lijnrust zette, en dat hij dat verstoorde. En daar reageerde ik op.

Zo klonk het ook. Zo voel ik het niet, dat hij het verstoort ofzo. Ik vind het zelf ook vreselijk moeilijk, en ik snap precies waarom hij "zwicht".
Net hebben we ook een minuut of 5 op een kruising gestaan. Die oogjes van Saar naar rechts, en steeds weer een cm verder naar rechtsom gaan staan. "Ah toeeeeeeee, nog even daarheen".

Je voelt jezelf echt wel een boeman als je na een minuut of 5 (zonder dwang) haar toch zover hebt om gewoon toch maar richting huis te gaan. En Pieter kan en wil geen boeman zijn

Ik snap hem heel goed. En dat maakt ook dat ik niet kwaad kan worden, en dat het mij alleen maar door mijn ziel snijdt.

[Jacky]

ohh hier ook zo hoor, Ik ben weet ik hoe lang bezig geweest ivan te trainen om niet te trekken aan de lijn met stoppen en omdraaien en jawel hoor, reinier doet het niet. Schiet lekker op dan.
en zo ken ik er nog wel een paar

[Baily]

Ben het er ook mee eens dat je beter kwaliteit van leven kunt hebben dan kwantiteit. Maar je had het er over dat jij heel bewust Saar op lijnrust zette, en dat hij dat verstoorde. En daar reageerde ik op.

Zo klonk het ook. Zo voel ik het niet, dat hij het verstoort ofzo. Ik vind het zelf ook vreselijk moeilijk, en ik snap precies waarom hij "zwicht".
Net hebben we ook een minuut of 5 op een kruising gestaan. Die oogjes van Saar naar rechts, en steeds weer een cm verder naar rechtsom gaan staan. "Ah toeeeeeeee, nog even daarheen".

Je voelt jezelf echt wel een boeman als je na een minuut of 5 (zonder dwang) haar toch zover hebt om gewoon toch maar richting huis te gaan. En Pieter kan en wil geen boeman zijn

Ik snap hem heel goed. En dat maakt ook dat ik niet kwaad kan worden, en dat het mij alleen maar door mijn ziel snijdt.

Ja, ik kan het me zo goed voorstellen. Maar (en ik klink nu heel betuttelend, ik weet het, sorry) voor een hond zorgen is soms ook een soort boeman zijn, al wil je het niet. Je kunt het niet aan Saar uitleggen, maar je doet het voor haar.

Als het niet blijkt te helpen kun je altijd nog de keuze maken om gewoon haar een plezier te doen, maar dan heb je het in ieder geval geprobeert.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf ook altijd helemaal depri word van zulke dingen als een hond beperken in wat hij het liefste doet. Dus in ieder geval sterkte er mee.

[jip007]

zo zie ik het ook wel. ik zou eerst willen weten waar ze last van heeft, en daarna beslissen of ik daar rust wil aan koppelen, of niet.

ben ik het het helemaal mee eens , maar idd moet je wel eerst de oorzaak weten. PB mag ook gewoon racen met haar rotte knie , daar is verder toch niets meer aan te doen . Ik weet dat ze daardoor ook minder oud zal worden , maar mijn meisje heeft nu in elk geval wel plezier in haar leven, en gelukkig nog steeds pijnvrij.

[Marion.]

zo zie ik het ook wel. ik zou eerst willen weten waar ze last van heeft, en daarna beslissen of ik daar rust wil aan koppelen, of niet.

ben ik het het helemaal mee eens , maar idd moet je wel eerst de oorzaak weten. PB mag ook gewoon racen met haar rotte knie , daar is verder toch niets meer aan te doen . Ik weet dat ze daardoor ook minder oud zal worden , maar mijn meisje heeft nu in elk geval wel plezier in haar leven, en gelukkig nog steeds pijnvrij.

Ik ga ook maandag bellen voor een afspraak in Dieren. Ik hoop dat de fokster ook mee kan. Ik wil het nu gewoon weten.

[Caro.]

zo zie ik het ook wel. ik zou eerst willen weten waar ze last van heeft, en daarna beslissen of ik daar rust wil aan koppelen, of niet.

ben ik het het helemaal mee eens , maar idd moet je wel eerst de oorzaak weten. PB mag ook gewoon racen met haar rotte knie , daar is verder toch niets meer aan te doen . Ik weet dat ze daardoor ook minder oud zal worden , maar mijn meisje heeft nu in elk geval wel plezier in haar leven, en gelukkig nog steeds pijnvrij.

Ik ga ook maandag bellen voor een afspraak in Dieren. Ik hoop dat de fokster ook mee kan. Ik wil het nu gewoon weten.

Ja precies, ik zou dat ook willen weten.
Even manken, oké, dan hou je een paar dagen rust maar dan moet het gewoon over zijn. Is dat het niet, dan moet er gewoon verder onderzoek gedaan worden.

Ik heb trouwens ook moeite om beperkingen op te leggen hoor
Zo mag Kaya dus echt totaal niet achter stokken en ballen aanrennen, maar heel af en toe..... zoals donderdag in de sneeuw, ze vond het zo mooi, tja toen heb ik toch een paar keer gegooid. Maar kort hoor, maar toch even gooien en dan het plezier op dat bekkie....
Maar ik weet ook dat ze er last van krijgt en daardoor kan ik het wel weer afkappen, hoe sneu ook.

[Natas.]

Bij ons is het een beetje dubbel.
Ik ben meer het 'hondenmens' in huis dan Chris, ik doe alle wandelingen door de weeks, ik doe het voeren (of zet het klaar als ik er niet ben), alle inkopen, het trainen en oefenen, etc.
Queenie was mijn hond toen we gingen samenwonen, ze was toen 9. Nu is Raisa ook veel meer mijn hond omdat ze meer naar mij trekt dan naar Chris (en mannen in het algemeen).

Maar aan de andere kant doen we het wel samen, Raisa is onze hond en niet alleen van mij. Ik heb wel een bepaalde hoofdverantwoordelijkheid, maar verregaande beslissingen neem ik niet alleen.
Misschien is onze situatie het beste te omschrijven als anderhalve kapitein op het schip i.p.v. twee.

Ik herken situaties waarin de andere (halve in dit geval) kapitein dingen anders doet dan ik zou willen. Met Raisa b.v. in het begin veel gehad dat hij haar in mijn ogen niet goed benaderde, met over haar heen gaan hangen b.v. als ze in haar mand lag. Daar blijf ik dan ook elke keer op doorgaan.

Toen Queenie ingeslapen moest worden hebben we even een kleine crisis gehad. Ik had hem erop voorbereid (het hele idee vond hij eng) maar hij wilde er niet aan. Heb hem duidelijk gezegd dat hij van mij alle tijd mocht krijgen zolang Queen die tijd had. Op het moment dat het voor Queensel echt niet meer ging en hij ertegen aan bleef hikken kreeg hij een mededeling van mij : "het gaat nú gebeuren, dit kan zo niet meer, Queen is in deze belangrijker dan jij".
Dat is de enige belangrijke beslissing die ik er doorheen geduwd heb.

[Femia]

Wij hebben wat dat betreft nooit echt problemen. De DA gaan we altijd samen naar toe want we willen beiden horen wat er gezegd wordt en beiden onze vragen stellen.
Wat er gebeuren moet gebeurt er en daar is nooit een discussie over.
De kat van de week nog..........Dirk krijgt 2 x per dag een pil voor de schildklier, nu vinden wij beiden dat hij wel erg sloom is geworden en weinig eet en we bedachten dat een half pilletje minder misschien wel kon.
Deze beslissing hebben we niet zelf genomen, maar gisteren toen ik nieuwe medicijnen moest ophalen heb ik het gevraagd aan de DA.
Het moeten dus 2 pillen blijven. De DA heeft beslist, we gaan niet minder geven dus, einde discussie.
Het lijkt mij een goed plan als Pieter mee gaat naar de DA.

[Marion.]

De DA heeft beslist, we gaan niet minder geven dus, einde discussie.
Het lijkt mij een goed plan als Pieter mee gaat naar de DA.

Maar "de DA heeft beslist", daar doe ik dus niet aan. En dat blijkt een juiste instelling te zijn, want de DA heeft de verkeerde poot op de foto gezet.

Het is niet nodig dat Pieter ook meegaat naar de da, dan kost het ons beiden de tijd. Ik ben de kritische en de vragende bij de DA, Pieter doet en vraagt niets. Volgende week gaat de fokster mee, dat lijkt me verstandiger dan Pieter meenemen

[Pepie]

zo zie ik het ook wel. ik zou eerst willen weten waar ze last van heeft, en daarna beslissen of ik daar rust wil aan koppelen, of niet.

ben ik het het helemaal mee eens , maar idd moet je wel eerst de oorzaak weten. PB mag ook gewoon racen met haar rotte knie , daar is verder toch niets meer aan te doen . Ik weet dat ze daardoor ook minder oud zal worden , maar mijn meisje heeft nu in elk geval wel plezier in haar leven, en gelukkig nog steeds pijnvrij.

Ik ga ook maandag bellen voor een afspraak in Dieren. Ik hoop dat de fokster ook mee kan. Ik wil het nu gewoon weten.

Ik zal wel wat gemist hebben. maar wat en wanneer loopt ze dan mank?

[Femia]

De DA heeft beslist, we gaan niet minder geven dus, einde discussie.
Het lijkt mij een goed plan als Pieter mee gaat naar de DA.

Maar "de DA heeft beslist", daar doe ik dus niet aan. En dat blijkt een juiste instelling te zijn, want de DA heeft de verkeerde poot op de foto gezet.

Dat is inderdaad iets wat geen vertrouwen geeft. Je hebt gelijk dat je in dit geval even verder naar dat manken laat kijken.
Rust geven voor de zekerheid lijkt mij wel op zijn plaats.

Het is niet nodig dat Pieter ook meegaat naar de da, dan kost het ons beiden de tijd. Ik ben de kritische en de vragende bij de DA, Pieter doet en vraagt niets. Volgende week gaat de fokster mee, dat lijkt me verstandiger dan Pieter meenemen

Jammer dat Pieter niet verder vraagt aan de DA. Wij willen altijd beiden het naadje van de kous weten.
En als Pieter dan niet meegaat dan moet hij gewoon naar jou luisteren in dit geval.

[Marion.]

Ik zal wel wat gemist hebben. maar wat en wanneer loopt ze dan mank?

Je zal niets gemist hebben. Ik heb het overal en nergens geschreven

Zij (Saar, 6.5 jaar) is gaan kreupelen op een voorpoot. Na een wandeling van 20 km waarin ze alleen maar dol gedaan hebben. We hebben daarna geen echte rust aangehouden. Glucosamine gegeven, en het ging op en af. Zo een week ging het goed, en dan weer was het foute boel.
Het is geen startkreupelheid.

En vorige week ben ik naar de da geweest, maar is de foute poot op de foot gezet blijkbaar
We zitten nu op lijnrust (ik in elk geval) en op Traumeel, maar ik ben er niet gerust op. We hebben nu geen "op-en-af" periodes, ze mankt nu continu als we dóórlopen. Niet bij bejaarden-passen, en niet bij ravotten. En zijzelf wil dus lopen, lopen, lopen. En ravotten.