Mijn oma wou dolgraag weer een Airdale terrier, nadat haar vorige helaas was overleden. Na contact met de rasvereniging ging ik met haar op pad naar een boerderij ergens in 'the middle of nowhere'.
Daar aangekomen troffen we een triest gebeuren aan, wat ik nooit meer zal vergeten en dan met name de puppen die in een afgelegen schuur in verschillende hokjes in hun eigen stront en pies aan het rond struinen waren.
De hokken waren duidelijk de afgelopen tijd niet schoongemaakt ( als dat uberhaupt al eens gebeurd was ) en de puppen waren naast vies ook angstig en noem alles maar op wat je bij honden met een slechte socialisatie ziet.
Na even gekeken te hebben viel ons oog op een angstig, wat mager, maar toch vriendelijk teefje van ongeveer een jaar oud en uiteindelijk is zij met ons mee gegaan.
De tijd bij mijn oma thuis was het dramatisch te noemen, de teef was ( natuurlijk ) niet zindelijk,kon geen enkel commando, sloopte de boel etc etc. Zeer helaas was het uiteindelijk niet meer te doen en was er geen andere keuze dan de hond herplaatsen. Wat natuurlijk enorm verdrietig was.
Anyway, mijn oma had de rasvereniging ingelicht over deze fokker en hoe het er daar aan toe ging, maar na wat gesprekken leverde het niets op en de man is bij mijn weten gewoon door gegaan met fokken op die manier.
Dan ( eindelijk
