Leuk om daar eens over na te denken
Ik ben supertrots op mijn honden. Over het algemeen denk ik dat iedereen dat is op zijn eigen honden en zo te lezen heeft iedereen daar ook een heel eigen beeld bij.
Zo las ik een paar berichten terug dat iemand trots is op haar honden omdat ze gezond zijn en zo heb ik het eigenlijk nooit bekeken, maar dat is zeker iets om trots op te zijn, omdat je daar als baasje toch wel de hand in hebt.
Waar ik persoonlijk heel trots op ben bij onze honden is dat ze het ras neerzetten zoals het is en dat andere mensen zien, die soms een vooroordeel hebben, dat het gewoon geweldige honden zijn.
De reden hiervoor is dat ik 2 Staffordshire Bull Terriers heb waarvan mensen soms bij voorbaat al een bepaald beeld hebben. Enge honden, pitbulls, agressief, gevaarlijk etc.
In tegenstelling tot die vooroordelen zijn ze dat absoluut niet en ik heb er 2 rondlopen die dat elke dag weer bewijzen. Vrolijk, humoristisch, enthousiast, gevoelig, knuffelkonten en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ons teefje kan absoluut niet met andere vreemde honden. Daar ben ik niet trots op, maar ik schaam me er ook niet voor. Dat is hoe ze is en er komen niet alleen in de staffordwereld honden voor, die niet met andere honden kunnen.
Ik kan van haar genieten met behendigheid en ik ben trots als ik dat prachtige lijfje van haar zie en het enthousiasme waarmee ze ervoor gaat.
Ons reutje is helemaal het tegenovergestelde en wil met elke hond spelen, die hij tegenkomt. Het is de clown van de straat die zijn knuffel meemoet als hij wordt uitgelaten. Ik ben trots op zijn veel te grote, maar o zo vriendelijke kop. Op zijn lijf, dat hem af en toe hindert in de dingen die hij wil doen, maar welke hij op een zodanige manier weet te gebruiken dat hij er zijn voordeel mee kan doen.
Het allerbelangrijkste waar ik trots op ben dat mijn SBT's geen uitzonderingen zijn, die de regel bevestigen, maar 2 SBT die zijn zoals ze horen te zijn en zoals er gelukkig zeer velen zijn.
