Dominante honden

[Carmen]

Ik zie dominantie ook als plek in de roedel maar ook in interactie met andere honden (bv in de buurt). Als je hond zo zelfverzekerd is dat alleen zijn/ haar voorkomen al zoveel respect afdwingt dan noem ik zo'n hond dominant.
Mijn ambull Murphy was zo'n hond. Hij was heel relaxed, probleemloos in huis maar andere honden bogen voor hem, daarom kwam het ook bijna nooiot tot vechten. Toen een haantjeshond hem wel wilde bevechten vocht hij zelfs beheerst.
Tot hij zijn meerdere tegenkwam een knoeper van een turkse herder zeer zelfverzekerd. En heel bijzonder om te zien hoe Murphy vreselijk ambivalent gedrag liet zien naar deze hond. Bek likken, maar wel heel opdringerig gedrag, heel erg dubbel. Bijzonder hoe dat werkt bij een hond.

[Caro.]

ik ben het met een groot deel meningen al grotendeels eens (rara, welke ?), maar denk toch dat het niet altijd zo simpel ligt.

er wordt tot nu toe in grote lijnen zowat gesteld dat je een hond pas dominant zou kunnen noemen als hij niet agressief is, altijd rustig en beheerst, en het leiderschap 'uitstraalt'.
ok, klopt wel in veel gevallen, maar dan wel alleen in die gevallen waar de betreffende hond al gezellig op de troon zít, en niet nog gefrustreerd hoeft af te wachten of er misschien toch een plaatsje vrij zou kunnen komen daarboven.

voor mij kan dominantie, zelfzekerheid en agressie in bepaalde situaties dus wél aan elkaar gelinkt worden, met name als een hond ambities heeft op een hogere plek dan degene die hij tot dan toe bekleedt.

als voorbeeld heb ik hierbij mijn sette voor ogen : zij is zeker in aanleg dominant (dus ja, ik ben er wel van overtuigd dat aanleg hierin een bepaalde rol speelt), maar kan hier in de roedel haar ei (nog) totaal niet kwijt. dat leidt soms tot frustratie, en tot een heviger (en soms agressief) gedrag in situaties waarin ze denkt nieuwe honden wél nog van haar 'heerschappij' te kunnen overtuigen. zijn die daar meteen van overtuigd, dan is er geen vuiltje aan de lucht en toont ze zich een heel inschikkelijke 'koningin' - zijn die daar niet van overtuigd dan is ze á la seconde bereid om ze even manu militari tot andere gedachten te brengen.

je kan dus wel de capaciteiten tot rustige, verdraagzame leider in je hebben, maar als de situatie tegenzit en je tegen nogal wat obstakels aanloopt zullen die toch uit de weg moeten gewerkt worden - de ene hond zal dat aktief aanpakken, en de ander maakt het allemaal geen lor uit, die ziet wel wat er op zijn pad komt.

Ja precies, mee eens

Neem even als voorbeeld een flinke volwassen Rottweilerreu (even dit voorbeeld omdat die in aanleg meestal nogal wat dominantie in zich hebben). Heb ik gezellig in huis genomen deze volwassen reu en die installeert zich heerlijk op de bank. Maar ja.... ik wil daar ook net zitten en wil hem laten wieberen.
Als het even tegenzit en de rolverdeling is nog niet geheel duidelijk, dan kan ik toch echt eerder van deze hond een rotsnauw verwachten dan van de lieve onderdanige Golden (even de extreme voorbeelden erbij pakken hoor ).

Zo dus ook met Kaya die vooral hier in haar eigen buurt zichzelf de koningin waant. Maar o wee als er een hond voorbij komt die niet vindt dat zij de koningin is :N:

Dus dominantie kan (net zoals bv angst) in bepaalde gevallen volgens mij zeker wel leiden tot agressie.

[ranetje]

Neem even als voorbeeld een flinke volwassen Rottweilerreu (even dit voorbeeld omdat die in aanleg meestal nogal wat dominantie in zich hebben).

Is dat zo Caroline?
Misschien hanteer ik een andere betekenis van "Dominantie"
Ik kan me niet voorstellen dat er in een nest Rottweilers meer dominante honden zouden zitten dan in een nest Teckels of Goldens.

Misschien moeten we Dominantie eerst definiëren?

[Caro.]

Neem even als voorbeeld een flinke volwassen Rottweilerreu (even dit voorbeeld omdat die in aanleg meestal nogal wat dominantie in zich hebben).

Is dat zo Caroline?
Misschien hanteer ik een andere betekenis van "Dominantie"
Ik kan me niet voorstellen dat er in een nest Rottweilers meer dominante honden zouden zitten dan in een nest Teckels of Goldens.

Misschien moeten we Dominantie eerst definiëren?

Ehhh ja, zoals ik dominantie uitleg zal je dit eerder vinden bij een Rottweiler dan bij een Golden (bijvoorbeeld). Daarmee absoluut niet gezegd dat er geen doetjes van Rottweilers zijn en dominante Goldens, maar gemiddeld genomen denk ik zeker dat een Rottweiler hier meer aanleg voor heeft.

Dominantie is voor mij 'de baas/heerser willen zijn' even kort gesteld.

[Caro.]

Neem even als voorbeeld een flinke volwassen Rottweilerreu (even dit voorbeeld omdat die in aanleg meestal nogal wat dominantie in zich hebben).

Is dat zo Caroline?
Misschien hanteer ik een andere betekenis van "Dominantie"
Ik kan me niet voorstellen dat er in een nest Rottweilers meer dominante honden zouden zitten dan in een nest Teckels of Goldens.

niet 'meer' als je het binnen dat éne nest beschouwt - wel meer als je die rottweilerpuppen en goldenpuppen met elkaar zou laten opgroeien.

ik ben er wel van overtuigd dat, als je een proef zou kunnen opzetten (zou wel een onderzoekje waard zijn eigenlijk ) waarin je binnen hetzelfde gezin én een rottweiler én een golden laat opgroeien, en je hebt er zoveel in je onderzoekje dat het zich uitvlakt wie er eerst was, je beduidend meer rottweilers op plaats 1 zou hebben dan goldens .

Een duidelijkere uitleg

[ranetje]

Misschien hebben jullie gelijk
Zo'n proef zou trouwens erg interessant kunnen zijn Inge
Al zou ik daar nog wat extra voorwaarden bij willen hebben, maar dat houdt verband met mijn vreemde gedachtenkronkels

[Eline*]

[Als het even tegenzit en de rolverdeling is nog niet geheel duidelijk, dan kan ik toch echt eerder van deze hond een rotsnauw verwachten dan van de lieve onderdanige Golden (even de extreme voorbeelden erbij pakken hoor ).

Is hetgeen je nu aanhaalt niet gewoon een raseigenschap?
Ik ben overigens het ermee eens dat dominantie in aanleg aanwezig kan zijn, al zou ik liever dat liever de drang tot competitie willen noemen. Competatieve honden klimmen eerder op omdat ze er werk van maken.
Overigens is bekend dat bv teven die in de baarmoeder naast reuen hebben gelegen een hogere testosteronspiegel hebben gehad in de baarmoeder en daardoor in aanleg dominanter zijn.

[Caro.]

[Als het even tegenzit en de rolverdeling is nog niet geheel duidelijk, dan kan ik toch echt eerder van deze hond een rotsnauw verwachten dan van de lieve onderdanige Golden (even de extreme voorbeelden erbij pakken hoor ).

Is hetgeen je nu aanhaalt niet gewoon een raseigenschap?
Ik ben overigens het ermee eens dat dominantie in aanleg aanwezig kan zijn, al zou ik liever dat liever de drang tot competitie willen noemen. Competatieve honden klimmen eerder op omdat ze er werk van maken.
Overigens is bekend dat bv teven die in de baarmoeder naast reuen hebben gelegen een hogere testosteronspiegel hebben gehad in de baarmoeder en daardoor in aanleg dominanter zijn.

Nee, ik vind een 'rotsnauw geven' geen raseigenschap van de Rottweiler
Wél dus om in potentie wat dominanter te zijn en dit dus eerder zou kunnen verwachten bij een Rottweiler dan bij een Golden, áls dus de situatie ernaar is.
Net wat jij zegt 'drang tot competitie' zal gemiddeld genomen groter zijn bij die Rottweilerreu dan bij de Golden.

[Eline*]

Nee, ik vind een 'rotsnauw geven' geen raseigenschap van de Rottweiler
Wél dus om in potentie wat dominanter te zijn en dit dus eerder zou kunnen verwachten bij een Rottweiler dan bij een Golden, áls dus de situatie ernaar is.
Net wat jij zegt 'drang tot competitie' zal gemiddeld genomen groter zijn bij die Rottweilerreu dan bij de Golden.

Een waak en verdedigingshond zal eerder met agressie reageren dan een retriever..dat is in mijn ogen toch iets wat gebonden is aan het ras en niet aan de mate van dominantie/zelfverzekerdheid..want daar hebben we het eigenlijk over. Over wel of niet zelfverzekerd zijn en het nodig vinden wel of niet je punt te maken en dat staat dus in mijn ogen los van dominantie, behalve als je stelt dat zelfverzekerdheid gelijk is aan dominantie, wat ik dan weer betwist! Zo!

[Inge]

Overigens is bekend dat bv teven die in de baarmoeder naast reuen hebben gelegen een hogere testosteronspiegel hebben gehad in de baarmoeder en daardoor in aanleg dominanter zijn.

Marouck was de enige teef in een reuennest
Is zij dominant?
Marouck is hier in huis nog steeds de baas over de andere 2. Die rol had ze van Nika al overgenomen toen ze een maand of 8 oud was, vrij vroeg dus. Marouck is wel een regelteef, wil zich graag bemoeien met akkefietjes van andere honden, ook die buiten haar eigen roedel.
Marouck is in mijn ogen vooral heel sociaalvaardig naar andere honden. Zij windt iedere andere hond om haar pootje, de "vechtersbaasjes" maar ook de wat onzekere honden. Groot en klein. Vrijwel iedere hond krijgt ze aan het spelen.
Als pup vertoonde zij wel al vrij vroeg dominant gedrag (overhangen, fixeren, lipje omhoog) maar dat heb ik toen "af laten straffen" door de bouvierteef van mijn vriendin, wat een zeer zelfverzekerde (dominante) tante was. Die kon dit gedrag corrigeren zonder schade aan te richten, iets wat Nika niet kon. Dat gedrag heeft Marouck eigenlijk sindsdien nauwelijks nog ooit vertoond. De enige keren dat ik dat terug heb zien komen is op het moment dat er spanning was tussen Nika en Marouck.

In mijn ogen is Marouck geen dominante hond. Maar zij is wel een hond die in groepen graag de leiding neemt (voorop rennen) en zij is behoorlijk zelfverzekerd in de meeste situaties.

Naar mij toe is ze helemaal geen type die zal proberen de leiding over te nemen. Iets wat Biène, die in mijn ogen wat onzekerder is, wél zou doen als ze de kans kreeg. Bij Biène moet ik wat dat betreft veel duidelijker de grenzen aan blijven geven.

[Caro.]

Nee, ik vind een 'rotsnauw geven' geen raseigenschap van de Rottweiler
Wél dus om in potentie wat dominanter te zijn en dit dus eerder zou kunnen verwachten bij een Rottweiler dan bij een Golden, áls dus de situatie ernaar is.
Net wat jij zegt 'drang tot competitie' zal gemiddeld genomen groter zijn bij die Rottweilerreu dan bij de Golden.

Een waak en verdedigingshond zal eerder met agressie reageren dan een retriever..dat is in mijn ogen toch iets wat gebonden is aan het ras en niet aan de mate van dominantie/zelfverzekerdheid..want daar hebben we het eigenlijk over. Over wel of niet zelfverzekerd zijn en het nodig vinden wel of niet je punt te maken en dat staat dus in mijn ogen los van dominantie, behalve als je stelt dat zelfverzekerdheid gelijk is aan dominantie, wat ik dan weer betwist! Zo!

Zo

We hadden het erover of dominantie gepaard kan gaan met agressie en er werd hier door een aantal mensen gesteld dat een dominante hond nooit agressief is (of zal snauwen).
Daar ging ik tegenin door bovengenoemd voorbeeld te noemen dat dominantie m.i. wel gepaard kan gaan met agressie (of je punt maken).

Om het dan direct een raseigenschap te noemen, dat vind ik wel erg ver gaan.
Een Rottweiler zal gemiddeld genomen eerder de neiging hebben tot dominantie dan een Golden, maar een raseigenschap of zelfs dan agressie tot een raseigenschap maken? nee, ben ik het niet mee eens

[ranetje]

later op de middag komen we tijdens de wandeling nog een kruising tegen van een ras dat je ook zeer onder 'competitieve rassen' zou kunnen scharen (op het eerste zicht zou ik gezegd hebben ridgeback x iets mollosserachtigs).
weer diezelfde hoge staart, kruising doet heel rustig onderdanig en sette ging daar weer heel rustig mee om.

dit noem ik dus wel domineren met duidelijk vertoon van de bedoelingen, maar zonder agressie. aanval is de beste verdediging gaat hier dus niet op, terwijl ze wel overduidelijk het initiatief neemt om de zaken héél duidelijk te hebben.

dat is voor mij dus 'een' voorbeeld van dominantie.

Dit is wat ik heb bedoeld te omschrijven als "een dominante hond"
Zelfverzekerd, maar zonder agressie
Rana staat vaak al op afstand duidelijk te maken dat er geen flauwekul gewenst is
Om na het wegkijken van de andere hond rustig door te gaan met snuffelen, waar ze meestal mee bezig is

Mijn gedachtenkronkels over die proef horen niet in dit topic Inge, dus daar vertel ik nu maar even niet over

[Moos]

Ik merk sinds ik Saar heb pas echt een verschil tussen de van nature superzeker typjes die alleen een punt maken als ze het echt nodig achten, en de types waarvan ik altijd dacht dat het hele dominante honden waren, maar die volgens mij eigenlijk veel machtsvertoon gebruiken om wat onzekerheid te maskeren.

Type 1 en Saar gaat altijd goed. Saar zal zo'n hond, en dan al helemaal als het een teef betreft, nooit benaderen. Naderen ze haar dan toont ze zich rustig onderdanig (haar zij tonen, oortjes in de nek, staart uit de krul. Als er per se gesnuffeld moet worden doet ze een achterpoot omhoog), en dat geeft nooit een probleem. Sterker nog, soms ligt Saar al half op haar zij en dan loopt zo'n teef straal langs d'r, ongeveer zo
Type 2 gaat bijna altijd fout. Dat zijn de types die haar met veel herrie, maar zonder verwondingen, te grazen nemen onder het mom van "gna gna, die kan ik hebben :lol: "
En ik kan van afstand totaal niet inschatten wat voor type de andere hond is.
Ik zie bij beide een zich dominant gedragende andere hond die nadert, en voordat ik een typje als Saar had zag ik ook geen verschil bij echt contact.

Ik ben met Moos 1 keer een DH reu tegengekomen die zich super dominant opstelde. Nu is Moos niet achterlijk dus die reu mocht over hem heen hangen en aan zijn piemel likken; geen probleem.
Alleen die reu bleef Moos ik denk wel een kwartier lang achtervolgen. Borstelend, en maar over hem heen hangen en tegen hem aanduwen. En Moos maar snel doorlopen met zijn oortjes in zijn nek. Totdat hij geen kant meer opkon, toen snapte Moos en klapte die DH erbovenop.
Dat vond ik dan ook wel weer een aparte situatie; een kwartier lang was Moos bezig om vooral de strijd niet aan te gaan, maar dat was schijnbaar niet genoeg voor die andere reu om op te houden met intimideren.

[starfleet]

Ehhh ja, zoals ik dominantie uitleg zal je dit eerder vinden bij een Rottweiler dan bij een Golden (bijvoorbeeld). Daarmee absoluut niet gezegd dat er geen doetjes van Rottweilers zijn en dominante Goldens, maar gemiddeld genomen denk ik zeker dat een Rottweiler hier meer aanleg voor heeft.

Dominantie is voor mij 'de baas/heerser willen zijn' even kort gesteld.

Ik denk dat een gemiddelde kooikerreu dat zeker ook wel in zich heeft. Alleen als baas deins je niet zo terug voor een kooikergebit als voor de tanden en de kilo's van een Rotti. Dus zal je als baas gemakkelijker een kooikerreu kunnen leiden dan een Rottweilerreu. Kooikers missen het formaat, net als een JR. Maar het zijn net zulke krengen Geef een Kooiker een Rottweiler gewicht en grootte + het bijbehorende gebit, dan denk ik dat die vergelijkbaar zal zijn wua baas/heerser willen zijn.

Een Golden vind ik typisch een hond met een van nature volgzamer karakter en de bijtdrempel/neiging tot agressie is beslist heel anders.

Anne

[starfleet]

.
Overigens is bekend dat bv teven die in de baarmoeder naast reuen hebben gelegen een hogere testosteronspiegel hebben gehad in de baarmoeder en daardoor in aanleg dominanter zijn.

Ik was destijd ook best blij toen ik dat las. Buffy komt uit een tevennest.

Anne

[Jacky]

Odin is dominant naar andere honden, staart in de lucht, kop omhoog.Dit geldt alleen voor de reuen, vindt de andere reu het prima is er niks aan de hand, doet deze vervelend dan kan Odin dus uitvallen. Zo ver laat ik het niet komen. Ik zie aan zijn houding of het wel of niet kan. Er is hier een golden waar hij graag mee speelt, een reu. En met Ivan is nog nooit een probleem geweest, maar die is ook erg onderdanig. Als Ivan een hond tegenkomt gaat de staart naar beneden of in twijfelstand. Wat ik ook vaak zie bij Odin en Ivan is dat Odin Ivan beschermt, als een hond vervelend doet grijpt Odin in.

[starfleet]

Een waak en verdedigingshond zal eerder met agressie reageren dan een retriever..dat is in mijn ogen toch iets wat gebonden is aan het ras en niet aan de mate van dominantie/zelfverzekerdheid..want daar hebben we het eigenlijk over. Over wel of niet zelfverzekerd zijn en het nodig vinden wel of niet je punt te maken en dat staat dus in mijn ogen los van dominantie, behalve als je stelt dat zelfverzekerdheid gelijk is aan dominantie, wat ik dan weer betwist! Zo!

Als baas zul je toch misschien wat "banger" zijn tegenover je Rottweiler en daardoor in de ogen van de hond minder zelfverzekerd en vanzelfsprekend leider. Bij een Golden kun je als eigenaar veel rustiger zijn omdat je ook niet zo bang bent dat hij je zal grijpen. Dat maakt je gemakkelijker zelfverzekerd, je stuurt hem gewoon gemakkelijker de bank af als je niet denkt dat hij je naar de strot kan vliegen (Ik stel dit overdreven). Zo zou dat mij in ieder geval beslist werken en ik denk dat ik daar niet de enige in ben.

Een dominante Golden kan ik prima mannen, een dominante Rottweiler niet. Toch kunnen het precies even dominante honden zijn van nature, met dezelfde neiging tot competitie/drang een tree hoger te klimmen. De Golden zal mij gemakkelijk als baas accepteren omdat ik geen seconde bang voor hem ben, wat weer te maken heeft met de veel hogere bijtdrempel en de veel minder agressieve aard. Ik denk dat dat behoorlijk meespeelt. Het wil dan niet per se zeggen dat een Rotti in aard van nature dominanter is dan een Golden. Ik denk dat dat meespeelt in het geheel.

Anne

[Moos]

later op de middag komen we tijdens de wandeling nog een kruising tegen van een ras dat je ook zeer onder 'competitieve rassen' zou kunnen scharen (op het eerste zicht zou ik gezegd hebben ridgeback x iets mollosserachtigs).
weer diezelfde hoge staart, kruising doet heel rustig onderdanig en sette ging daar weer heel rustig mee om.

dit noem ik dus wel domineren met duidelijk vertoon van de bedoelingen, maar zonder agressie. aanval is de beste verdediging gaat hier dus niet op, terwijl ze wel overduidelijk het initiatief neemt om de zaken héél duidelijk te hebben.

dat is voor mij dus 'een' voorbeeld van dominantie.

Dit is wat ik heb bedoeld te omschrijven als "een dominante hond"
Zelfverzekerd, maar zonder agressie

ja, ok, maarrrr.....als in diezelfde situatie 'de tegenpartij' ook maar het minste beetje tegengas zou geven is het wel meteen feest bij sette. waarmee ik dus weer terugkom op het punt dat dominantie en agressie wél samen kunnen gaan als de situatie ernaar is - agressie hoeft zeker niet altijd met onzekerheid samen te gaan .

(overigens laat ik om die reden sette bijna nooit contact opnemen met vreemde honden - gisteren was dat wat moeilijker, omdat er nog andere honden meeliepen en we over een bospad liepen waar nu niet meteen veel uitwijkmogelijkheden waren).

Maar die teven die met borstel, stramme staart en naar voren gerichte oren op Saar aflopen die er alles aan doet om zo onderdanig mogelijk over te komen, om vervolgens haar te grazen te nemen; dat heeft dan wel iets met het in essentie toch eigenlijk niet zo echt puur zelfverzekerd dominant zijn van die teven te maken?
Of zijn er ook nog super zekere types die gewoon graag een eens even flink tekeer gaan juist als de andere hond totaal maar dan ook totaal geen concurrentie is, en er ook alles aan doet om dat duidelijk te maken?

[starfleet]

Maar die teven die met borstel, stramme staart en naar voren gerichte oren op Saar aflopen die er alles aan doet om zo onderdanig mogelijk over te komen, om vervolgens haar te grazen te nemen; dat heeft dan wel iets met het in essentie toch eigenlijk niet zo echt puur zelfverzekerd dominant zijn van die teven te maken?
Of zijn er ook nog super zekere types die gewoon graag een eens even flink tekeer gaan juist als de andere hond totaal maar dan ook totaal geen concurrentie is, en er ook alles aan doet om dat duidelijk te maken?

Ik vraag me hetzelfde af als jij. Die stramme staart, borstel types daar gaat Buffy tegen snauwen als ze de kans krijgt. Bij het andere type gaat Buffy's kop bnaar beneden en wendt ze die af van de andere hond.

Ik noem dat eerste type echte patserige honden die nog even graag een punt willen maken. Ik heb ook niet de indruk dat dat rustige zelfverzekerde doinante honden zijn. Ik heb de neiging te denken dat ze bij Buffy komen patsen omdat ze die wel aankunnen en daar plezier in scheppen. Bij een grote Doggenteef laten ze ze zich niet zo zien
Ik denk dat ik vermenselijk overigens

Anne

[ranetje]

later op de middag komen we tijdens de wandeling nog een kruising tegen van een ras dat je ook zeer onder 'competitieve rassen' zou kunnen scharen (op het eerste zicht zou ik gezegd hebben ridgeback x iets mollosserachtigs).
weer diezelfde hoge staart, kruising doet heel rustig onderdanig en sette ging daar weer heel rustig mee om.

dit noem ik dus wel domineren met duidelijk vertoon van de bedoelingen, maar zonder agressie. aanval is de beste verdediging gaat hier dus niet op, terwijl ze wel overduidelijk het initiatief neemt om de zaken héél duidelijk te hebben.

dat is voor mij dus 'een' voorbeeld van dominantie.

Dit is wat ik heb bedoeld te omschrijven als "een dominante hond"
Zelfverzekerd, maar zonder agressie

ja, ok, maarrrr.....als in diezelfde situatie 'de tegenpartij' ook maar het minste beetje tegengas zou geven is het wel meteen feest bij sette. waarmee ik dus weer terugkom op het punt dat dominantie en agressie wél samen kunnen gaan als de situatie ernaar is - agressie hoeft zeker niet altijd met onzekerheid samen te gaan .

(overigens laat ik om die reden sette bijna nooit contact opnemen met vreemde honden - gisteren was dat wat moeilijker, omdat er nog andere honden meeliepen en we over een bospad liepen waar nu niet meteen veel uitwijkmogelijkheden waren).

Maar die teven die met borstel, stramme staart en naar voren gerichte oren op Saar aflopen die er alles aan doet om zo onderdanig mogelijk over te komen, om vervolgens haar te grazen te nemen; dat heeft dan wel iets met het in essentie toch eigenlijk niet zo echt puur zelfverzekerd dominant zijn van die teven te maken?
Of zijn er ook nog super zekere types die gewoon graag een eens even flink tekeer gaan juist als de andere hond totaal maar dan ook totaal geen concurrentie is, en er ook alles aan doet om dat duidelijk te maken?

Ik vrees dat dat geen super zekere types zijn die zo op Saar afkomen
Borstelen is meestal geen teken van zelfzekerheid volgens mij.
Dat zijn een beetje patsers en dat is voor mij niet hetzelfde.
Tenminste, als de staart ook nog recht overeind staat.

[Moos]

Ik vrees dat dat geen super zekere types zijn die zo op Saar afkomen
Borstelen is meestal geen teken van zelfzekerheid volgens mij.
Dat zijn een beetje patsers en dat is voor mij niet hetzelfde.
Tenminste, als de staart ook nog recht overeind staat.

Het mag ook zonder borstel Er zijn ook honden die met stramme staart en strakke oren op haar af komen en vervolgens even flink duwen en trekken en erop duiken. Saar heeft zich daarvoor ongeveer gebrobeerd in te graven om maar zo klein mogelijk te zijn, maar dat maakt niks uit. Terwijl andere types ook zo aan komen lopen, en vervolgens doorlopen zo van ":pffff: dag ondekruipsel der onderkruipselen."
Die laatste schaar ik dan onder de categorie van echte zelfverzekere types.

Ik ben het inderdaad wel met je eens dat zo'n borstel nou niet direct een teken is van super zekerheid

[ranetje]

Grappig is dat, dat er kennelijk af en toe een vreemde (?) hond is die Sette tegengas geeft, Inge.
Ik heb dat bij Rana nog nooit gezien.
Ik verbaasde me er soms over dat ze als pup en als puber echt àlles kon "maken" bij andere honden die ze tegenkwam. (Nooit in slechte zin hoor)

Voor zover ik weet is ze heel duidelijk in haar houding. Dat werd me laatst nog eens bevestigd door een GT waar ik wel een mee loop hier in het bos.

[Moos]

tja, dat weet ik eigenlijk niet zo . ik ben idd geneigd te zeggen dat dat niet de zelfzekere types zijn, maar anderzijds is het gewoon ook zo dat heel sterk onderdanig gedrag soms net reactie kan uitlokken. saar 'ken' ik nou uit jouw beschrijvingen, en ik kan niet zeggen dat een hond die het nodig vindt saar nog even mores te leren een zelfzekere dominante hond is.

maar anderszijds is het ook wel vaker zo dat honden in eerste instantie geen onderdanigheid, maar tekenen van verweer-agressie laten zien - sta je daar als baasje niet bovenop (of ken je de tekenen niet) dan zou je kunnen denken dat de 'stoere' hond totaal zonder reden even de andere hond de mantel uitveegt - maar er is een gerede kans dat die 'wood-be-onderdanige' eerst wat gesnauwd, gelipt of op een andere manier tegengestribbeld heeft.

en dan zie je finaal een onderdanig piepend hondje waar een sterke gemenerd even bovenop geklapt is, maar wie wat heeft uitgelokt is in zo'n situaties niet altijd zo duidelijk.

nu zijn dat juist de situaties die we hier allemaal proberen te vermijden natuurlijk, maar ik spreek nu even vanuit honds standpunt, in de veronderstelling dat er geen baasjes meer op de wereld zijn .

Ja, die tweede situatie ken ik ook wel ja. Maar dat is bij Saar dan dus absoluut niet het geval. Saar en snauwen naar honden ouder dan 12 weken of lipje optrekken, dat zal de dag zijn

Dat sterk onderdanig gedrag reacties uit kan lokken weet ik inderdaad , maar ook dan bij de echte zelfzekere dominante honden?

[Mir@n]

Pancho is ook een patsertje, waar helemaal geen greintje kwaad inzit.

Toch kwam ik vandeweek een stel tegen met bull-achtige hondjes, die beweerden dan mijn Panzemans hun pup aanviel..... Nou als ik ergens mijn hand voor in het vuur durf te steken, is dat Pancho dát nou net niet doet.
Hij gaat erop af... potje uitdagen en dan willen we spelen..... meer is het niet.

Meneer dreigde nog even mijn hond dood te schoppen, waarop ik 'm heel vriendelijk heb gevraagd, of hij thuis wel een stamboom had liggen voor die honden van 'm. Mevrouw wilde heel dapper mijn tekkel nog even trappen.

Ja die gromt, maar dat is gewoon een oude brombeer. Doet ook verder geen vlieg kwaad, daar issie nml niet snel genoeg meer voor.

M.a.w. dominantie tov andere honden is bij Pancho ver te zoeken. Hij is wel macho, dus hij gaat ook heel stoer op andere honden af. Als het puntje echter bij het paaltje komt, zoekt Pans de bescherming van de roedel.

[Moos]

Dat sterk onderdanig gedrag reacties uit kan lokken weet ik inderdaad , maar ook dan bij de echte zelfzekere dominante honden?

misschien een stuk minder voor de hand liggend, maar het mag denk ik toch niet te extreem worden, dat onderdanige gedrag, want dan krijg je naar mijn gevoel een toestand waar eerder in een soort 'trance' gereageerd wordt, vergelijkbaar met ganging up.

dus eigenlijk denk ik : meestal niet, maar een enkele keer misschien wel.

Oke. Ik denk dat dat dan perfect in het plaatje past van Saar en de niet superzekere doch wel zich zeer dominant opstellende hond. Ik zie het verschil niet makkelijk tussen dit type en de zelfverzekerde dominante hond die het niet nodig heeft om haar punt te maken, maar Saar wel.
Niet meteen, maar als er doorgeduwd wordt terwijl Saar al wegkijkt met d'r oortjes in d'r nek, staart uit de krul, dan gaat ze zich steeds kleiner en kleiner maken, en zou ze zich dus ingraven als ze zou kunnen
En dan gaat het dus mis. Hoe onzekerder zij wordt hoe meer de andere hond door gaat douwen.
Bij de zelfverzekerde dominante hond die zo doet: ":pffff:" komt ze zelden op dat punt omdat ze niet doorgaan als ze in eerste instantie al onderdanige signalen laat zien.

Dat mis gaan gebeurt overigens zeer zeer zelden hoor. Dat het niet lijkt alsof het wekelijks gebeurt

[ranetje]

Grappig is dat, dat er kennelijk af en toe een vreemde (?) hond is die Sette tegengas geeft, Inge.
Ik heb dat bij Rana nog nooit gezien.
Ik verbaasde me er soms over dat ze als pup en als puber echt àlles kon "maken" bij andere honden die ze tegenkwam. (Nooit in slechte zin hoor)

Voor zover ik weet is ze heel duidelijk in haar houding. Dat werd me laatst nog eens bevestigd door een GT waar ik wel een mee loop hier in het bos.

ik vind dat op zich niet zo vreemd - als sette haar spiegelbeeld (qua karakter) zou tegenkomen zou ze waarschijnlijk ook wel tegengas geven .

ik bedoel hier dan echt één-op-één contacten he, want het is echt niet zo dat sette in een groep honden zomaar iedereen uit gaat lopen dagen. maar wordt ze zélf uitgedaagd, dan heeft ze echt wel een antwoord klaar .

nu wil ik hiermee niet beweren dat dominantie alléén op die manier kan geuit worden hoor, verre van . dropje is waarschijnlijk eerder het type rana - dropje's moeder spook ook. maar sette is gewoon wat cholerieker van aard, en naar mijn idee staat dat dominantie ook niet in de weg, dat is eigenlijk wat ik bedoel .

vlammetje is dan weer het type hond die uit onzekerheid gaat lopen pochen, maar daar prik je idd zo doorheen, en dat doen honden ook.

Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt
Ik denk dat mijn eerste reactie in dit topic vooral voorkwam uit het gegeven dat (helaas) veel mensen erg schrikken als ze wordt verteld op een cursus dat ze een "dominante"hond hebben.
Nou bedoelen veel trainers in dat geval ook nog dat de hond "dominant gedrag" vertoont dus dat maakt het geheel nog wat ingewikkelder

Ik heb geprobeerd om een béétje scheiding aan te geven tussen het een en het ander. Zoals ik er meteen bij heb gezet: erg zwart/wit gesteld

[Caro.]

later op de middag komen we tijdens de wandeling nog een kruising tegen van een ras dat je ook zeer onder 'competitieve rassen' zou kunnen scharen (op het eerste zicht zou ik gezegd hebben ridgeback x iets mollosserachtigs).
weer diezelfde hoge staart, kruising doet heel rustig onderdanig en sette ging daar weer heel rustig mee om.

dit noem ik dus wel domineren met duidelijk vertoon van de bedoelingen, maar zonder agressie. aanval is de beste verdediging gaat hier dus niet op, terwijl ze wel overduidelijk het initiatief neemt om de zaken héél duidelijk te hebben.

dat is voor mij dus 'een' voorbeeld van dominantie.

Dit is wat ik heb bedoeld te omschrijven als "een dominante hond"
Zelfverzekerd, maar zonder agressie

ja, ok, maarrrr.....als in diezelfde situatie 'de tegenpartij' ook maar het minste beetje tegengas zou geven is het wel meteen feest bij sette. waarmee ik dus weer terugkom op het punt dat dominantie en agressie wél samen kunnen gaan als de situatie ernaar is - agressie hoeft zeker niet altijd met onzekerheid samen te gaan .

(overigens laat ik om die reden sette bijna nooit contact opnemen met vreemde honden - gisteren was dat wat moeilijker, omdat er nog andere honden meeliepen en we over een bospad liepen waar nu niet meteen veel uitwijkmogelijkheden waren).

Maar die teven die met borstel, stramme staart en naar voren gerichte oren op Saar aflopen die er alles aan doet om zo onderdanig mogelijk over te komen, om vervolgens haar te grazen te nemen; dat heeft dan wel iets met het in essentie toch eigenlijk niet zo echt puur zelfverzekerd dominant zijn van die teven te maken?
Of zijn er ook nog super zekere types die gewoon graag een eens even flink tekeer gaan juist als de andere hond totaal maar dan ook totaal geen concurrentie is, en er ook alles aan doet om dat duidelijk te maken?

Dat is een moeilijke

Jij hebt Kaya weleens gezien en ik Saar. Geen enkel probleem tussen de twee, want Saar wist uitstekend afstand te houden en deed helemaal niet 'kruiperig onderdanig'.

Echter, ik heb het wel met Kaya meegemaakt (in haar eigen buurtje waar ze zich dus de koningin waant) dat ze een superonderdanige hond nog even op z'n nummer zet. Geen gevecht overigens hoor, maar wel een snauw.
En er loopt hier een hond in de buurt die werkelijk doodsbang van Kaya is, een forse Bouvier reu nog wel, en dat is de enige hond waar Kaya werkelijk op af zou vliegen als ze de kans zou krijgen (wat ze niet krijgt uiteraard ).
Maar normaal gesproken zijn bij Kaya de honden die contact zoeken, oftewel zeer brutaal of zeer onderdanig, de lul.

Dus als Saar echt kruiperig onderdanig zou doen, dan kan dat ook weer een reactie uitlokken. Maar zo 'ken' ik Saar eigenlijk niet; ik vond haar een zeer pienter hondje en helemaal niet zo extreem onderdanig.

[ranetje]

Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt
Ik denk dat mijn eerste reactie in dit topic vooral voorkwam uit het gegeven dat (helaas) veel mensen erg schrikken als ze wordt verteld op een cursus dat ze een "dominante"hond hebben.
Nou bedoelen veel trainers in dat geval ook nog dat de hond "dominant gedrag" vertoont dus dat maakt het geheel nog wat ingewikkelder

Ik heb geprobeerd om een béétje scheiding aan te geven tussen het een en het ander. Zoals ik er meteen bij heb gezet: erg zwart/wit gesteld

die babelse spraakverwarring drijft me ook vaak tot wanhoop . als een hond een keer een beetje stoer kijkt is het al een dominante hond . of als het baasje juist niet stoer kijkt, en de hond dan toch iéts moet, issie ook weer dominant .

[Moos]

Dat is een moeilijke

Jij hebt Kaya weleens gezien en ik Saar. Geen enkel probleem tussen de twee, want Saar wist uitstekend afstand te houden en deed helemaal niet 'kruiperig onderdanig'.

Echter, ik heb het wel met Kaya meegemaakt (in haar eigen buurtje waar ze zich dus de koningin waant) dat ze een superonderdanige hond nog even op z'n nummer zet. Geen gevecht overigens hoor, maar wel een snauw.
En er loopt hier een hond in de buurt die werkelijk doodsbang van Kaya is, een forse Bouvier reu nog wel, en dat is de enige hond waar Kaya werkelijk op af zou vliegen als ze de kans zou krijgen (wat ze niet krijgt uiteraard ).
Maar normaal gesproken zijn bij Kaya de honden die contact zoeken, oftewel zeer brutaal of zeer onderdanig, de lul.

Dus als Saar echt kruiperig onderdanig zou doen, dan kan dat ook weer een reactie uitlokken. Maar zo 'ken' ik Saar eigenlijk niet; ik vond haar een zeer pienter hondje en helemaal niet zo extreem onderdanig.

Saar doet het liefste aan negeren. Als een andere zelfverzekerde hond haar niet opzoekt is er geen haar op d'r hoofd die bedenkt om dan eens even lekker overdreven onderdanig te komen buurten. Kaya negeerde haar ook, dus dan doet ze verder ook niet onderdanig. Ja, ze negeert en doet alsof ze er niet is, sprong aan de kant als er iets langs kwam sjeezen . Op die manier wat onderdanig.

Ze gaat pas actief onderdanig doen als een zelfverzekerde teef komt snuffelen bij haar en ze geen kant op kan (of reu, maar dan gooit ze het meestal vrij snel over de sloerie-boeg ). Als je haar ziet met bepaalde teven, daar kruipt ze letterlijk voor als ze haar benaderen. Maarrrr, dan nog doet ze niet kruiperig onderdanig zoals jij (en Inge) bedoelt wat vervelend gedrag uitlokt. Bek likken bijvoorbeeld, denkt ze niet eens aan bij zo'n type teef. Het enige wat ze doet is proberen of ze op kan gaan in lucht. Ze kruipt dan wel, maar heeel rustig en bedachtzaam zeg maar. Ze krioelt absoluut niet al (zogenaamd) onderdanig piepend heen en weer ofzo.

Daarom vind ik het ook zo lullig als een andere hond, zo 2-3 keer per jaar, dan nog doordouwt. Als Saar nou al krioelend kruipend de bek zou lopen likken, dan snap ik het nog wel. Maar dat doet ze dus inderdaad niet. Ze doet dan wel zodanig onderdanig dat het overduidelijk is dat ze het eng vindt, dat wel. Het is niet meer 'gewoon onderdanig' dan; het komt duidelijk voort uit angst.
Ik vind het dan niet zo bij de superzekere dominante hond passen om daar eens even overheen te walsen dan; wel bij de types die eigenlijk wat onzeker zijn en hun ego eens op willen vijzelen

Maar we komen niet zo heel vaak teven tegen die haar niet willen negeren en dus wel zeer dominant komen snuffelen. Je moet dagelijks met Saar lopen om haar eens zo te zien

[Caro.]

Dat is een moeilijke

Jij hebt Kaya weleens gezien en ik Saar. Geen enkel probleem tussen de twee, want Saar wist uitstekend afstand te houden en deed helemaal niet 'kruiperig onderdanig'.

Echter, ik heb het wel met Kaya meegemaakt (in haar eigen buurtje waar ze zich dus de koningin waant) dat ze een superonderdanige hond nog even op z'n nummer zet. Geen gevecht overigens hoor, maar wel een snauw.
En er loopt hier een hond in de buurt die werkelijk doodsbang van Kaya is, een forse Bouvier reu nog wel, en dat is de enige hond waar Kaya werkelijk op af zou vliegen als ze de kans zou krijgen (wat ze niet krijgt uiteraard ).
Maar normaal gesproken zijn bij Kaya de honden die contact zoeken, oftewel zeer brutaal of zeer onderdanig, de lul.

Dus als Saar echt kruiperig onderdanig zou doen, dan kan dat ook weer een reactie uitlokken. Maar zo 'ken' ik Saar eigenlijk niet; ik vond haar een zeer pienter hondje en helemaal niet zo extreem onderdanig.

Saar doet het liefste aan negeren. Als een andere zelfverzekerde hond haar niet opzoekt is er geen haar op d'r hoofd die bedenkt om dan eens even lekker overdreven onderdanig te komen buurten. Kaya negeerde haar ook, dus dan doet ze verder ook niet onderdanig. Ja, ze negeert en doet alsof ze er niet is. Op die manier wat onderdanig.

Ze gaat pas actief onderdanig doen als een zelfverzekerde teef komt snuffelen bij haar en ze geen kant op kan (of reu, maar dan gooit ze het meestal vrij snel over de sloerie-boeg ). Als je haar ziet met bepaalde teven, daar kruipt ze letterlijk voor als ze haar benaderen. Maarrrr, dan nog doet ze niet kruiperig onderdanig zoals jij (en Inge) bedoelt wat vervelend gedrag uitlokt. Bek likken bijvoorbeeld, denkt ze niet eens aan bij zo'n type teef. Het enige wat ze doet is proberen of ze op kan gaan in lucht. Ze kruipt dan wel, maar heeel rustig en bedachtzaam zeg maar. Ze krioelt absoluut niet al (zogenaamd) onderdanig piepend heen en weer ofzo.

Daarom vind ik het ook zo lullig als een andere hond, zo 2-3 keer per jaar, dan nog doordouwt. Als Saar nou al krioelend kruipend de bek zou lopen likken, dan snap ik het nog wel. Maar dat doet ze dus inderdaad niet. Ze doet dan wel zodanig onderdanig dat het overduidelijk is dat ze het eng vindt, dat wel. Het is niet meer 'gewoon onderdanig' dan; het komt duidelijk voort uit angst.

Maar we komen niet zo heel vaak teven tegen die haar niet willen negeren en dus wel zeer dominant komen snuffelen. Je moet dagelijks met Saar lopen om haar eens zo te zien

Zoals je het beschrijft, geloof ik niet dat Kaya dan iets zou doen. Ik denk dat ze even zou snuffelen en in mensentaal 'haar schouders op zou halen' en door zou lopen (niet de moeite waard zoiets ).

Dat een teef Saar dan toch grijpt, tja... ik vind het heel moeilijk in te schatten of dat dan juist uit onzekerheid is of toch dominantie.
Ik vind het sowieso allemaal heel moeilijk hahaha.
Ik heb hier een meervoudige persoonlijkheidshond, dus dat is helemaal ingewikkeld: soms dominant, soms een angsthaas, soms ronduit een bitch

Ik weet nog een wandeling bij Roggebot, volgens mij was dat vorig jaar. Kaya uit de auto en er kwamen een paar forumhonden op haar afgerend. Kaya schrok zich rot en rende met haar staart tussen d'r poten terug naar de auto om daar ongeveer bibberend te gaan zitten en niet van plan om nog te komen Ze werd dus hard uitgelachen 'is dat nu die stoere Rottweiler, die kattenkop? '.
Maar o wee als je haar in haar vertrouwde buurtje ziet

Het is allemaal zo afhankelijk van veel factoren. Soms lijkt het me ook wel makkelijk om een hele stabiele hond te hebben die overal gewoon hetzelfde is Bij Kaya is het soms echt moeilijk in te schatten, zo speelt ze ineens met een hond en ontaard een ogenschijnlijk onschuldige onmoeting toch in herrie.
Dus hou ik haar inmiddels maar gewoon bijna overal vandaan
En toch is ze enorm goed gesocialiseerd (want dat hoor ik hier en daar ook wel als argument voor dit gedrag, maar van slechte socialisatie is absoluut geen sprake).