Ik was haar al sinds zondag kwijt, normaal komt ze altijd voor het eten terug, maar nu dus niet, dat is wel eens vaker gebeurt, maar ik had zo'n raar voorgevoel en ben 's avonds samen met Femke op zoek gegaan op de brug over het kanaal vlak bij ons huis.
Gisteren belde de dierenambulance om te zeggen dat spelende kinderen haar dood hadden gevonden onderaan de brug, dus toch op die plek waar ik als eerste ben gaan kijken.
via het chipnummer konden ze met zekerheid zeggen dat het haar was, maar ik had inmiddels ook al gegevens achtegelaten bij het asiel en de dierenambulance.
ze kwamen nog even langs zodat ik haar kon zien,
waarschijnlijk was ze op slag dood, omdat ze zwaargewond was aan haar kop.
en nu, na 1 dag merk je al hoe het is als ze er niet is, het zijn die kleine dingetjes, haar harde gemiauw als ze eten krijgt, haar lege mandje, geen spinnend kopje meer tegen je hand, haar grootste maatje kriebel is continue op zoek, geen muisjes meer op de keukentafel als cadeautje en geen luidruchtig gemiauw om 4 uur 's ochtends: lees: ik wil er in, wakker worden. ze is 5 jaar geworden
mozes was de luidruchtigste van de 4 katten die ik heb en was altijd de leader. en ja, dat merk je toch wel even
mozes en kriebel toen ze nog klein waren en bij mijn vriend op de flat woonden (mozes is de linker)
dit is typisch mozes, lekker op haar rug, klaar zodat haar dikke buik gekriebeld kan worden
