Micky schreef:
Misschien moet je dat iets nuanceren, Marjolein. Stabijs zijn van oorsprong gefokt om zelfstandig klein ongedierte te verdelgen, dat killerinstinct hebben ze zeker wel en dat moet je absoluut niet onderschatten. Je kunt ze meestal wel leren dat huisdieren bij de roedel horen en dat ze daar dus niet op mogen jagen. Ik zeg bewust meestal, want er zijn echt uitzonderingen. Ik zou de gok iig niet wagen om kleine knaagdieren los samen met een Stabij alleen te laten. Met geen enkel ander hondenras trouwens .
Mijn eerste jachtervaring met de stabij(na) van mijn oma. Ze zat aan een riem van een meter en ineens nam ze de jachthouding aan. Ik was nog jong en vooral verbaasd bij het zien van die houding. Nog geen 3 tellen later had ze een mol in haar bek, morsdood.
En dat, ondanks dat wordt gezegd dat ze een zachte beet hebben...
Daarom wilde ik absoluut geen stabij bij mijn ratten. Ik heb verschillende honden geobserveerd bij mijn ratten, waarbij de foxterrier (natuurlijk) het meest gefixeerd was op de kooi.
Een golden retriever negeerde de kooi, maar ging er een half uur later toch voor liggen om 'tv te kijken'. Dat gedrag wilde ik in mijn nieuwe hond terugzien. Op proef namen we stabijna Bobby mee (het bloed kruipt waar het niet kan gaan
) en die negeerde de rattenkooi totaal. Wonderlijk eigenlijk.
Maar op de boerderij waar hij opgevangen was, liepen kippen, geiten en schapen rond en eigenlijk zou een goede erfhond dat moeten kunnen negeren, lijkt mij. Ik denk dus dat Bobby ratten hier ook als 'vee' ziet ofzo.
Hij reageert zelfs dus niet als de ratten bij hem vandaan rennen, wat inderdaad de trigger tot jachtinstinct zou moeten zijn. Als ze te dichtbij komen, loopt hij weg.
Wel snauwde hij naar een van m'n ratjes toen die te dicht bij de voerpot kwam (mijn fout, die had ik moeten opruimen). Maar dat is denk ik ook hoe hij tegen een hond zou reageren als die hier op de voerpot zou aflopen.
Soms heb ik het idee dat hij de ratjes ziet als middel om extra beloningen te krijgen. Ik probeer hem nu ook aan te leren dat, als we een kat zien, hij z'n aandacht op mij moet richten, want dan krijgt hij een snoepje. Het werkt nu bij een aantal katten in de buurt, maar los zou hij niet te vertrouwen zijn door dat jachtinstinct (terwijl hij op die boerderij met meer dan 5 katten woonde).
Ik raad trouwens niemand aan om dit met kleine huisdieren uit te proberen, want de ene hond is de andere niet. Op rattenfora zijn wel verhalen bekend van honden die vriendschap sluiten met ratten, maar de uitzondering bevestigt de regel! Het is geen natuurlijk gedrag en ik heb ontzettend geluk dat het zo is afgelopen na de ontsnapping van een van mijn ratjes, waarbij rat en hond misschien wel een half uur samen in een ruimte zijn geweest zonder toezicht...
Omdat Bobby zo rustig is bij de ratjes, heeft hij het voorrecht gekregen om af en toe bij het losloopritueel te zijn, zodat hij niet in de gang hoeft te wachten (zou dat de reden zijn dat hij zich zo voorbeeldig gedraagt?). Ik prijs mij gelukkig dat ik zo'n wonderhond heb, want met het jachtinstinct is verder niets mis.
. Dat vind ik wel heel erg moet ik zeggen. Ik vind dat als je kiest voor zo'n ras, je verplicht bent om álles uit de kast te halen om hem zover te trainen dat hij los kan. Al is het maar in parkjes waar geen wild zit. Het kost heel veel tijd en energie, heb je dat er niet voor over vind ik dat je een ander ras moet kiezen...
setters vallen toch ook onder de staande honden?
Tegnwoordig houd ik hem ook vaak vast aan de riem. Hij is me twee keer weggerend dat ik hem de dag erna bij het asiel kon gaan halen. Daarvoor is hij ook vaak los geweest, maar ik ben nu gewoon bank dat hij eens wegrent en dat het dan verkeerd kan aflopen. Ik laat hem nu alleen maar los op afgelegen gebieden dat ik zeker weet dat er niets kan gebeuren.
Valentino! De wonderhond 
. Hij is wel happy met de happy-dummy 
) toen hij achter auto's aan ging jagen op eenjarige leeftijd. Dat is toen heel goed gelukt! Ben begonnen samen met mijn dochter; overgooien en zo en zg. heel veel lol hebben en na een aantal dagen was Dante helemaal wég van die bal. Later dacht ik dat ook met een dummy te doen; maar helaas; Dante vond het bést dat ik zoveel lol had met die dummy 
).
